ราม มันเป็นยังไงในสายตาพวกคุณครับ

คือผมคิดจะตัดสินใจลงราม เพราะอยากช่วยลดค่าใช้จ่ายในบ้าน ถึงพ่อกับแม่จะบอกว่า ถ้าจะเรียน ม ปิด ก็จะพยายามส่งเสียให้
พ่อกับแม่ก็ไม่ไดห้ามหรือะไรเลย ให้อิสระผมเต็มมี เรียนอะไรก็ตามใจเลย
คณะที่ผมจะลงคือมนุษย์ศาสตร์ ภาษาอังกฤษ ผมเป็นคนไม่ค่อยคิดมากเท่าไรครับ เห็นว่าค่าเรียนถูกดี
ไม่ได้คิดว่า แต่ละม ต่างกันอย่างไร คิดว่า คงเหมือนกันแหละมั้ง ผมคิดน้อยไปรึปล่าวครับ

อีกอย่าง ผมอยากลองลำบากดูบ้าง อยากลองทุกข์ดูบ้าง อยากลองทำงานดูบ้าง เพราะ ผมไมไ่ด้ทำอะไรแบบนี้เลย
ก็เข้าใจอยู่ว่า พ่อกับแม่ไม่อยากให้ลูกลำบากอยากให้ลูกสบาย  ผมรู้สึกว่า ชีวิตมันดูว่างเปล่า ไม่มีไรเลย - -
ผมเป็นโรตจิตปะเนี่ยย - -

เพื่อนผมหลายคนถามผมว่า จะเรียน ต่อไปไหน ผมก็บอกตามตรงว่าเรียน ราม พวกเขาก็แบบไม่ค่อยจะเชื่อ ถามว่า เอาจริงหรอ คิดดีหรอไรงี้
พอถามว่า ทำไมหรอ คิดยังไงกับราม เขาก็ไม่บอกอะ ก็เข้าใจเขาอยู่นะ หลายคนเลย เหมือน พยายาม
บอกผมเป็น นัยๆว่า อย่าไปเรียนเลย ม ปิดที่ดีๆกว่านี่ก็มี  (ผมติดรับตรง ยื่นเกรด ไป2-3ที่แต่ สละอะครับเพราะ พ่อกับแม่อยากให้มาอยู่ กทม ด้วย
เพราะว่า อยู่ๆไกล้ๆกันดี) และผมอาจจะเป็นเด็กม6คนเดียวในชั้นที่ลงรามมั้งครับ..
ครูแนะแนวก็เคยเล่าว่า รุ่นพี่ปีที่แล้ว การเรียนก็ดี เสียดาย ติดตรงค่าใช้จ่าย ไม่น่าเรียนรามเลย เล่าแนวๆนี้แหละ ซึ่งตอนนั้นผมไม่กล้าถามหรอกว่าทำไม

แบบนี้ยิ่งเหมือนโดนปั่นหัวยังไงไม่รู้สิ  สับสน