เรื่องของผมนี่ก็ผ่านมา 1ปี กับ 3 เดือนแล้ว
แฟนผมคนนี้ ตอนแรกๆที่คุยกัน ไม่คิดด้วยซ้ำว่า จะได้มาเป็นแฟนกัน ไม่เคยคิดจะรัก หรือว่าใช่คนที่เราคิดไว้
ตอนคบกันแรกๆ มีบ่อยครั้งที่ผม ไม่สนใจเขา ไม่เคยแม้แต่จะอยากกินข้าว หรือไปไหนด้วยกัน
อาจจะเป็นเพราะ นิสัยส่วนตัวของผม ก็คือ เจ้าชู้ เป็นตั้งต้นอยู่แล้ว
เฟสบุก ไม่เคยแม้แต่จะมีแท๊กหากันเวลาไปนั้นนี่ รูปคู่นี่ก็อย่าหวัง เวลาแฟนจะมาคอมเม้น ก็จะอ้างทุกอย่างเพื่อไม่ให้แฟนมาคอมเม้น
แล้วก็จะลบคอมเม้นที่แฟนมาทุกครั้ง
จะมีช่วงที่แฟนต้องไปซัมเมอร์ ต่างจังหวัด ประมาณ 2 เดือน
ช่วงนั้นผมคุยกับอีกคนหนึ่งด้วย ซึ่งคนนี้ก็ไม่รุ้ว่าผมมีแฟนแล้ว ผมพยายามบอกเลิกแฟน แต่แฟนก็ไม่ยอมเลิก
แต่สุดท้ายผมก็เลิกคุยกับคนที่เข้ามาคุย เพราะเหมือนจะรู้ว่าเขามีใครอีกคน ก็เป็นช่วงเดียวกันที่แฟนผมกลับมาจากซัมเมอร์นั้นเอง
จริงๆ ผม เป็นคนรักคนยาก เป็นคนโกรธง่าย หายช้าด้วย อารมณ์ค่อนข้างร้อนเลยทีเดียว
เวลาแฟนทำไรไม่ถูกใจ ก็จะตะคอกใส่แฟน หรือ ด่าเสมอ เวลาแฟนทำไรช้า เอาเป็นว่าทุกเรื่อง ก็จะไม่พอใจ
แต่แฟนผมจะร้องไห้เสมอ และทุกครั้ง ซึ่งผมก็รุ้สึกผิด แต่ก็จะทำเป็นไม่คุย จริงๆข้างในรู้สึกแย่ทุกครั้ง
ลืมบอกไปว่า แฟนผม เป็นคนที่ไม่กินเหล้า ไม่เที่ยวกลางคืน ซึ่งต่างจากผมมาก
เวลาผมจะไปกินเหล้าไปเที่ยว ไม่ว่าจะเป็นกินเหล้า หรือไม่กิน ก็จะห้าม แต่ถึงห่าม ผมก็จะไป และหาวิธีไปตลอด
มีบางครั้ง แฟนผมไปถึงร้านเลย และก็จะกลับมาทะเลาะกันเกือบทุกครังที่ไปกินเหล้า
แต่รู้ไหมครับ ผมหลงรักเขาไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ เวลาผ่านไป เริ่มรู้สึกว่า เขาไม่ค่อยเหมือนเดิม
ไม่ค่อยตามเรา ไม่ค่อย ทำเหมือนแรกๆที่คุยกัน จนผมรู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไป และก็เป็นเวลาเดียวกันกับ ที่ เขาเริ่มสนิทรมากกับเพื่อนเขา
ซึ่งเพือนเขาคนนี้ เคยบอกชอบแฟนผมตอนที่ผมคบกันใหม่ๆๆ ผมเริ่มรู้สึก หึง และ หวงมาก
เหมือนกับต้องมาเจอกันทุกวัน
วันที่ทะเลาะกันหนัก คือวันที่ แฟนผมไปกินข้าวกับเพื่อน ไปทำอาหารกินกัน แต่บอกผมว่า ทำงานกับเพือน หลายคน
ตอนเย็นโทรไปไม่รับ พอดีผมสนิทรกับญาติเขาซึ่งข้างบ้านแฟนผม เขาก็บอกว่า มันไปด้วยกัน
คืนนั้นเลยทำให้ทะเลาะกันหนัก แฟนผมก็ขอห่าง
อีกวันหนึ่ง ผมเลยไปง้อที่บ้าน และแม่แฟนผมมาเจอพอดี เลยทำให้ ทุกอย่างดูแย่ลงไปอีก เราทั้ง2 ร้องไห้ แล้วแม่แฟนก็ให้ผมกลับไปก่อน
และนั้นก็เป็นครั้งสุดท้ายที่ได้คุยกับแฟน
ทุกวันนี้ แฟนก็คบกับเพื่อนเขาคนนั้น ตอนคบกันใหม่ๆแฟนส่งข้อความมาบอกว่า ที่เลิกกัน ไม่ใช่ว่าเลิกเพื่อจะไปคบกับเพื่อน
มันยังรักเรา รักเรามาก แต่เสียใจมากที่แม่ ไม่ให้คบกัน จนวันที่เสียใจมากๆ แล้วมีเพื่อนเขาคนนี้ เขามาปลอบ ทำให้แฟนผมใจอ่อน และตกลงเป็นแฟนกัน
ตลอดเวลาตั้งแต่เลิกกัน ผมคิดเสมอว่า ที่เลิกกัน เป็นเพราะ ว่า ครอบครัวอาจไม่ให้คบกันอีก เลยต้องเลิก
ผมร้องไห้ ทุกครั้งเวลาไป สถานที่ หรือ กินอะไรที่เขาชอบพาไป แต่มันก็สายไปแล้ว
แต่มาเมื่อเดือนที่แล้วได้ไปคุยกับเพื่อนแฟนคนหนึ่ง เขาเล่าให้ฟังว่า จริงๆสองคนนี้เหมอืนจะคบกันมาสักพักก่อนจะเลิกกับเรา
พอได้ยินแบบนั้น มันทำให้รู้สึกแย่มากเหมือนกับที่ผ่านมา 1ปีกว่าๆ ผมรอทำไม
ตลอดเวลา1ปีกว่าๆ มีคนที่ผ่านเข้ามา และ ผมก็คบ และสุดท้ายก็บอกกับคนนั้นเสมอ ว่า ผมยังลืมแฟนเก่าไม่ได้
ทุกครั้งผมจะรุ้สึกผิดเสมอ เวลามีใครเข้ามา อาจเป็นเพราะ ยังไม่มีใครดีเท่าแฟนเก่าของผม
ทุกวันนี้ผมไม่รู้เลยว่า ผมยังรักเขา หรือเกลียดเขากันแน่
หรือมันเป็นบาปกรรมตามสนองที่ผมเคยทำร้ายเขามากันแน่
แต่ที่รู้ และ รู้สึกมาตลอดคือ เขายังอยู่ในความทรงจำของผมมาตลอด ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน....
ใครเป็นเหมือนผมบ้าง เลิกกับแฟนมาปีกว่าแล้ว ทุกวันนี้ก็ยังลืมไม่ได้ พยายามเกือบจะทุกทางแล้ว ใครมีวิธีไหนแนะนำบ้างครับ
แฟนผมคนนี้ ตอนแรกๆที่คุยกัน ไม่คิดด้วยซ้ำว่า จะได้มาเป็นแฟนกัน ไม่เคยคิดจะรัก หรือว่าใช่คนที่เราคิดไว้
ตอนคบกันแรกๆ มีบ่อยครั้งที่ผม ไม่สนใจเขา ไม่เคยแม้แต่จะอยากกินข้าว หรือไปไหนด้วยกัน
อาจจะเป็นเพราะ นิสัยส่วนตัวของผม ก็คือ เจ้าชู้ เป็นตั้งต้นอยู่แล้ว
เฟสบุก ไม่เคยแม้แต่จะมีแท๊กหากันเวลาไปนั้นนี่ รูปคู่นี่ก็อย่าหวัง เวลาแฟนจะมาคอมเม้น ก็จะอ้างทุกอย่างเพื่อไม่ให้แฟนมาคอมเม้น
แล้วก็จะลบคอมเม้นที่แฟนมาทุกครั้ง
จะมีช่วงที่แฟนต้องไปซัมเมอร์ ต่างจังหวัด ประมาณ 2 เดือน
ช่วงนั้นผมคุยกับอีกคนหนึ่งด้วย ซึ่งคนนี้ก็ไม่รุ้ว่าผมมีแฟนแล้ว ผมพยายามบอกเลิกแฟน แต่แฟนก็ไม่ยอมเลิก
แต่สุดท้ายผมก็เลิกคุยกับคนที่เข้ามาคุย เพราะเหมือนจะรู้ว่าเขามีใครอีกคน ก็เป็นช่วงเดียวกันที่แฟนผมกลับมาจากซัมเมอร์นั้นเอง
จริงๆ ผม เป็นคนรักคนยาก เป็นคนโกรธง่าย หายช้าด้วย อารมณ์ค่อนข้างร้อนเลยทีเดียว
เวลาแฟนทำไรไม่ถูกใจ ก็จะตะคอกใส่แฟน หรือ ด่าเสมอ เวลาแฟนทำไรช้า เอาเป็นว่าทุกเรื่อง ก็จะไม่พอใจ
แต่แฟนผมจะร้องไห้เสมอ และทุกครั้ง ซึ่งผมก็รุ้สึกผิด แต่ก็จะทำเป็นไม่คุย จริงๆข้างในรู้สึกแย่ทุกครั้ง
ลืมบอกไปว่า แฟนผม เป็นคนที่ไม่กินเหล้า ไม่เที่ยวกลางคืน ซึ่งต่างจากผมมาก
เวลาผมจะไปกินเหล้าไปเที่ยว ไม่ว่าจะเป็นกินเหล้า หรือไม่กิน ก็จะห้าม แต่ถึงห่าม ผมก็จะไป และหาวิธีไปตลอด
มีบางครั้ง แฟนผมไปถึงร้านเลย และก็จะกลับมาทะเลาะกันเกือบทุกครังที่ไปกินเหล้า
แต่รู้ไหมครับ ผมหลงรักเขาไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ เวลาผ่านไป เริ่มรู้สึกว่า เขาไม่ค่อยเหมือนเดิม
ไม่ค่อยตามเรา ไม่ค่อย ทำเหมือนแรกๆที่คุยกัน จนผมรู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไป และก็เป็นเวลาเดียวกันกับ ที่ เขาเริ่มสนิทรมากกับเพื่อนเขา
ซึ่งเพือนเขาคนนี้ เคยบอกชอบแฟนผมตอนที่ผมคบกันใหม่ๆๆ ผมเริ่มรู้สึก หึง และ หวงมาก
เหมือนกับต้องมาเจอกันทุกวัน
วันที่ทะเลาะกันหนัก คือวันที่ แฟนผมไปกินข้าวกับเพื่อน ไปทำอาหารกินกัน แต่บอกผมว่า ทำงานกับเพือน หลายคน
ตอนเย็นโทรไปไม่รับ พอดีผมสนิทรกับญาติเขาซึ่งข้างบ้านแฟนผม เขาก็บอกว่า มันไปด้วยกัน
คืนนั้นเลยทำให้ทะเลาะกันหนัก แฟนผมก็ขอห่าง
อีกวันหนึ่ง ผมเลยไปง้อที่บ้าน และแม่แฟนผมมาเจอพอดี เลยทำให้ ทุกอย่างดูแย่ลงไปอีก เราทั้ง2 ร้องไห้ แล้วแม่แฟนก็ให้ผมกลับไปก่อน
และนั้นก็เป็นครั้งสุดท้ายที่ได้คุยกับแฟน
ทุกวันนี้ แฟนก็คบกับเพื่อนเขาคนนั้น ตอนคบกันใหม่ๆแฟนส่งข้อความมาบอกว่า ที่เลิกกัน ไม่ใช่ว่าเลิกเพื่อจะไปคบกับเพื่อน
มันยังรักเรา รักเรามาก แต่เสียใจมากที่แม่ ไม่ให้คบกัน จนวันที่เสียใจมากๆ แล้วมีเพื่อนเขาคนนี้ เขามาปลอบ ทำให้แฟนผมใจอ่อน และตกลงเป็นแฟนกัน
ตลอดเวลาตั้งแต่เลิกกัน ผมคิดเสมอว่า ที่เลิกกัน เป็นเพราะ ว่า ครอบครัวอาจไม่ให้คบกันอีก เลยต้องเลิก
ผมร้องไห้ ทุกครั้งเวลาไป สถานที่ หรือ กินอะไรที่เขาชอบพาไป แต่มันก็สายไปแล้ว
แต่มาเมื่อเดือนที่แล้วได้ไปคุยกับเพื่อนแฟนคนหนึ่ง เขาเล่าให้ฟังว่า จริงๆสองคนนี้เหมอืนจะคบกันมาสักพักก่อนจะเลิกกับเรา
พอได้ยินแบบนั้น มันทำให้รู้สึกแย่มากเหมือนกับที่ผ่านมา 1ปีกว่าๆ ผมรอทำไม
ตลอดเวลา1ปีกว่าๆ มีคนที่ผ่านเข้ามา และ ผมก็คบ และสุดท้ายก็บอกกับคนนั้นเสมอ ว่า ผมยังลืมแฟนเก่าไม่ได้
ทุกครั้งผมจะรุ้สึกผิดเสมอ เวลามีใครเข้ามา อาจเป็นเพราะ ยังไม่มีใครดีเท่าแฟนเก่าของผม
ทุกวันนี้ผมไม่รู้เลยว่า ผมยังรักเขา หรือเกลียดเขากันแน่
หรือมันเป็นบาปกรรมตามสนองที่ผมเคยทำร้ายเขามากันแน่
แต่ที่รู้ และ รู้สึกมาตลอดคือ เขายังอยู่ในความทรงจำของผมมาตลอด ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน....