วันนี้เห็นกำหนดการพระราชทานปริญญาบัตรแล้วก็เศร้า...คงไม่มีวันนั้นของเราซินะ ไม่ใช่ว่าเราเรียนไม่จบนะ
เราเรียนจบแล้ว..ได้รับใบรับรองเรียบร้อยแล้วแหละแต่เราคงจะไม่ได้รับปริญญาตามที่เราฝันไว้ เราเชื่อว่าทุกๆคนก็คงมีความฝันนั้น...
พ่อแม่เราแยกทางกัน เราย้ายมาอยู่ทางฝั้งญาติ แต่พ่อเราก็สงเสียเราจนเราเรียนจบนะ ไม่ถึงกับสบายแค่ได้เรียนหนังสือเราก็ดีใจแล้ว พ่อเราเขามีครอบครัวใหม่โดยที่เขายังส่งเงินมาให้ญาติเราบ้าง ลึกๆแล้วเรารู้ว่าเขาแต่รับผิดชอบตามหน้าที่เขาแค่นั้น เรียกง่ายๆว่าคนที่ถูกลืม เราแทบไม่เคยได้รับการดูแลเอาใจใส่จากเขาเลย มันก็แอบเศร้านะที่เราต้องโตมาด้วยตัวเอง จนวันที่เราเรียนจบเราไม่รู้ว่าเขาอยากเห็นความสำเร็จหรือเปล่า หรือแค่สงให้เรียนตามหน้าที่
พอเรียนจบเราก็รับหางานทำเพื่อที่จะเลี้ยงตัวเองจะได้ไม่ต้องการรบกวนเงินใครอีก(เราเรียนจบก่อนที่จะถึงกำหนดรับปริญญาเกือบ1ปี) เรามีงานทำพอที่จะเลี้ยงตัวเองได้แต่ก็ไม่เยอะพอที่จะมีเงินเก็บมากมาย เพื่อนๆก็รู้ใช่มั๊ยว่ารับปริญญาใช้เงินเยอะ สำหรับเราที่ต้องเลี้ยงตัวเองเอาเงินที่จะไปรับปริญญามาลงทุนดีกว่า..มันยังต่อยอดได้ แต่ในใจเรานะ เรารอวันนี้มาตั้งนานวันที่พยายามจนเรียนจบ อยากมีรูปถ่ายติดบ้านเอาไว้บอกลูกหลานให้ดู อยากไปร่วมยินดีกับเพื่อน
สุดท้ายเราคงตัดสินใจไม่รับ...เพราะไม่มีเงินมากพอ(เราไม่อยากรบกวนใคร)....แล้วก็ไม่รู้ว่าอยากจะมีใครดีใจบ้างที่เราจบ..... ถ้าพ่อกับแม่ที่แยกทางกันจะมาเจอกันแล้วมันเป็นยังไง.... คงต้องปล่อยให้เป็นแค่ฝัน
อย่างน้อยที่ผ่านมา...เราก็ทำเต็มที่แล้ว
เป็นกำลังใจให้คนที่ท้ออยู่นะ
ความในใจกับใบปริญญา
เราเรียนจบแล้ว..ได้รับใบรับรองเรียบร้อยแล้วแหละแต่เราคงจะไม่ได้รับปริญญาตามที่เราฝันไว้ เราเชื่อว่าทุกๆคนก็คงมีความฝันนั้น...
พ่อแม่เราแยกทางกัน เราย้ายมาอยู่ทางฝั้งญาติ แต่พ่อเราก็สงเสียเราจนเราเรียนจบนะ ไม่ถึงกับสบายแค่ได้เรียนหนังสือเราก็ดีใจแล้ว พ่อเราเขามีครอบครัวใหม่โดยที่เขายังส่งเงินมาให้ญาติเราบ้าง ลึกๆแล้วเรารู้ว่าเขาแต่รับผิดชอบตามหน้าที่เขาแค่นั้น เรียกง่ายๆว่าคนที่ถูกลืม เราแทบไม่เคยได้รับการดูแลเอาใจใส่จากเขาเลย มันก็แอบเศร้านะที่เราต้องโตมาด้วยตัวเอง จนวันที่เราเรียนจบเราไม่รู้ว่าเขาอยากเห็นความสำเร็จหรือเปล่า หรือแค่สงให้เรียนตามหน้าที่
พอเรียนจบเราก็รับหางานทำเพื่อที่จะเลี้ยงตัวเองจะได้ไม่ต้องการรบกวนเงินใครอีก(เราเรียนจบก่อนที่จะถึงกำหนดรับปริญญาเกือบ1ปี) เรามีงานทำพอที่จะเลี้ยงตัวเองได้แต่ก็ไม่เยอะพอที่จะมีเงินเก็บมากมาย เพื่อนๆก็รู้ใช่มั๊ยว่ารับปริญญาใช้เงินเยอะ สำหรับเราที่ต้องเลี้ยงตัวเองเอาเงินที่จะไปรับปริญญามาลงทุนดีกว่า..มันยังต่อยอดได้ แต่ในใจเรานะ เรารอวันนี้มาตั้งนานวันที่พยายามจนเรียนจบ อยากมีรูปถ่ายติดบ้านเอาไว้บอกลูกหลานให้ดู อยากไปร่วมยินดีกับเพื่อน
สุดท้ายเราคงตัดสินใจไม่รับ...เพราะไม่มีเงินมากพอ(เราไม่อยากรบกวนใคร)....แล้วก็ไม่รู้ว่าอยากจะมีใครดีใจบ้างที่เราจบ..... ถ้าพ่อกับแม่ที่แยกทางกันจะมาเจอกันแล้วมันเป็นยังไง.... คงต้องปล่อยให้เป็นแค่ฝัน
อย่างน้อยที่ผ่านมา...เราก็ทำเต็มที่แล้ว
เป็นกำลังใจให้คนที่ท้ออยู่นะ