สวัสดีคะเพื่อนๆพี่ๆ ชาวพันทิป
เราอยากจะแชร์ประสบการณ์นี้เพื่อเป็นบทเรียนให้ใครหลายๆคนได้ลองอ่านแล้วพิจารณาดูว่าเคยเป็นแบบนี้บ้างไหม?
เริ่มแรก จขกท เราห่างกัน 2 ปีนะคะ ได้เจอผู้ชายคนนึงด้วยความบังเอิญและรู้สึกตกหลุมรักเค้ามาก แต่ก็ไม่คิดอะไรจนวันนึงมีโอกาสได้รู้ว่า ผู้ชายคนนั้นอยู่บ้านใกล้ๆเราและยังรู้จักกับคนรอบตัวเราอีกด้วย จนเรากล้าเปิดใจเล่าให้น้องคนนึงฟังซึ่งเค้าก็ทำตัวเป็นพ่อสื่อจนเราได้คุยไลน์กับผู้ชายคนนั้น
ระยะแรกที่ได้คุยเค้าก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง เราก็รอค่ะ นั่งรอนอนรอจนเค้าตอบ ทุกครั้งที่ได้คุยกับเค้ามันทำให้หุบยิ้มไม่ได้เลย
ช่วงนั้นอยู่ในช่วงที่ผู้ชายคนนั้นใกล้สอบเข้ามหาลัยค่ะ เค้าเลยมาๆไปๆ เราคุยกันมา4 เดือนติดๆ จนวันนึงที่เค้าหายไป เสียใจคะเพราะเค้าไม่บอกอะไรเราเลย เราลองใช้ชีวิตปกติจนวันที่เค้ากลับมาอีกครั้งและเป็นแบบนี้ตลอด คือคุยกันไปและหายไปจากกัน จนครั้งสุดท้ายเค้าบอกว่าเค้ามีคนที่ชอบอยู่แล้วและเค้าก็หายไป รวมทั้งหมด. 6. เดือน ระหว่างนั้นพอเราเปลี่ยนรูปก็มีทักมาถามบ้างพอได้คำตอบเค้าก็หายไป และพอใกล้ๆจะถึงวันเกิดเค้าเราก็ไม่รู้จะให้อะไรเลยไปเดินบีทูเอสเพื่อ ซื้อหนังสือให้เค้าอ่านสอบ หลังจากนั้น้ราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย
จนมาเดือนมกรา 57 เค้ากลับมาคุยกับเราอีกครั้งคะ เราเริ่มสานสัมพันธ์ไปเรื่อยๆจนเราได้คบกันในเดือนกพ. ตอนนั้นหัวใจพองโตมากคงไม่มีความสุขไหนที่ใหญ่เท่าการได้รักกับคนที่เราแอบชอบและเค้าก็รักเรา. ถึงแม้ว่าตลอด7 เดือนที่เค้าหายไปจะมีคนใหม่มาทำให้เราหวั่นไหวแต่พออเค้ากลับมาเราเลือกที่จะกลับไปหาเค้าค่ะ เราคบกันมาซักพักและตัดสินใจไปกินข้าวและดูหนังด้วยกันเป็นครั้งแรก มันมีความสุขมากๆในช่วงนั้นเค้าทั้งดูแล แทคแคร์เป็นอย่างดีจนเราเอง คิดว่าตัวเองเป็นคนที่โชคดีที่สุด
3 เดือนเค้าก็เริ่มเปลี่ยนไป เราเลยเปิดใจคุยกันครั้งแรกเรื่องความรู้สึก เค้ายอมรับว่ายังคงลืมคนที่เค้าเคยชอบไม่ได้และขอให้เราเข้าใจให้เวลาเค้า. วันนั้นเราเสียใจมากๆแต่ก็ยอมให้เวลาเค้าไปทบทวนดู จนเค้าแน่ใจและบอกว่าเค้ารักเรา และเค้าก็ถามว่าที่เราคบกับเค้าไม่ได้จะแก้แค้นที่เค้าเคยทิ้งเราไปใช่ไหม ? เราตอบตามตรงค่ะ เรารักและรอเค้าด้วยหัวใจของเราจริงๆ.
ที่ทนคบกันมา 2 ปี ไม่ใช่รักแต่แค่สงสาร
เราอยากจะแชร์ประสบการณ์นี้เพื่อเป็นบทเรียนให้ใครหลายๆคนได้ลองอ่านแล้วพิจารณาดูว่าเคยเป็นแบบนี้บ้างไหม?
เริ่มแรก จขกท เราห่างกัน 2 ปีนะคะ ได้เจอผู้ชายคนนึงด้วยความบังเอิญและรู้สึกตกหลุมรักเค้ามาก แต่ก็ไม่คิดอะไรจนวันนึงมีโอกาสได้รู้ว่า ผู้ชายคนนั้นอยู่บ้านใกล้ๆเราและยังรู้จักกับคนรอบตัวเราอีกด้วย จนเรากล้าเปิดใจเล่าให้น้องคนนึงฟังซึ่งเค้าก็ทำตัวเป็นพ่อสื่อจนเราได้คุยไลน์กับผู้ชายคนนั้น
ระยะแรกที่ได้คุยเค้าก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง เราก็รอค่ะ นั่งรอนอนรอจนเค้าตอบ ทุกครั้งที่ได้คุยกับเค้ามันทำให้หุบยิ้มไม่ได้เลย
ช่วงนั้นอยู่ในช่วงที่ผู้ชายคนนั้นใกล้สอบเข้ามหาลัยค่ะ เค้าเลยมาๆไปๆ เราคุยกันมา4 เดือนติดๆ จนวันนึงที่เค้าหายไป เสียใจคะเพราะเค้าไม่บอกอะไรเราเลย เราลองใช้ชีวิตปกติจนวันที่เค้ากลับมาอีกครั้งและเป็นแบบนี้ตลอด คือคุยกันไปและหายไปจากกัน จนครั้งสุดท้ายเค้าบอกว่าเค้ามีคนที่ชอบอยู่แล้วและเค้าก็หายไป รวมทั้งหมด. 6. เดือน ระหว่างนั้นพอเราเปลี่ยนรูปก็มีทักมาถามบ้างพอได้คำตอบเค้าก็หายไป และพอใกล้ๆจะถึงวันเกิดเค้าเราก็ไม่รู้จะให้อะไรเลยไปเดินบีทูเอสเพื่อ ซื้อหนังสือให้เค้าอ่านสอบ หลังจากนั้น้ราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย
จนมาเดือนมกรา 57 เค้ากลับมาคุยกับเราอีกครั้งคะ เราเริ่มสานสัมพันธ์ไปเรื่อยๆจนเราได้คบกันในเดือนกพ. ตอนนั้นหัวใจพองโตมากคงไม่มีความสุขไหนที่ใหญ่เท่าการได้รักกับคนที่เราแอบชอบและเค้าก็รักเรา. ถึงแม้ว่าตลอด7 เดือนที่เค้าหายไปจะมีคนใหม่มาทำให้เราหวั่นไหวแต่พออเค้ากลับมาเราเลือกที่จะกลับไปหาเค้าค่ะ เราคบกันมาซักพักและตัดสินใจไปกินข้าวและดูหนังด้วยกันเป็นครั้งแรก มันมีความสุขมากๆในช่วงนั้นเค้าทั้งดูแล แทคแคร์เป็นอย่างดีจนเราเอง คิดว่าตัวเองเป็นคนที่โชคดีที่สุด
3 เดือนเค้าก็เริ่มเปลี่ยนไป เราเลยเปิดใจคุยกันครั้งแรกเรื่องความรู้สึก เค้ายอมรับว่ายังคงลืมคนที่เค้าเคยชอบไม่ได้และขอให้เราเข้าใจให้เวลาเค้า. วันนั้นเราเสียใจมากๆแต่ก็ยอมให้เวลาเค้าไปทบทวนดู จนเค้าแน่ใจและบอกว่าเค้ารักเรา และเค้าก็ถามว่าที่เราคบกับเค้าไม่ได้จะแก้แค้นที่เค้าเคยทิ้งเราไปใช่ไหม ? เราตอบตามตรงค่ะ เรารักและรอเค้าด้วยหัวใจของเราจริงๆ.