เราเป็นลูกสาวคนเดียว ตอนนี้ก็อายุ 26 แล้ว ตั้งแต่เด็กจนโตโดนเลี้ยงแบบคุณหนู ชีวิตอยู่ในกรอบที่พ่อแม่ตีไว้ ไม่เคยเถลไถล จะไปไหนก็บอกตลอด (ดีตรงที่ถ้าขอไปเที่ยวเขาก็ให้ไปนะ) ไม่ว่าจะเรื่องอะไรพ่อแม่เป็นคนชี้นิ้วบอก ว่าจะต้องไปทางไหน ทำอะไร ตัดสินใจยังไง ต้องพ่อแม่อนุมัติอีกที ถ้าทำอะไรให้เขาไม่พอใจ เราก็จะโดนว่าๆๆ จนไม่กล้าทำอะไรอีก เพราะกลัวโดนตำหนิ
เวลามีปัญหา เราเสนอความคิดเห็นไป สิ่งที่ได้กลับมาคือ ไม่มีใครรับฟังความคิดเห็นเรา มีครั้งนึงพ่อทำเสียง"หึ" แล้วส่ายหัว เขามองว่าเราเป็นเด็ก อย่ามารู้ดีกว่าผู้ใหญ่ ไม่ฟังอะไรจากเราเลย
จนตอนนี้เรารู้สึกว่า เราคิดอะไรไม่เป็นเลยหรอ เราควรเป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ แต่นี่เราไม่กล้าเผชิญกับโลกภายนอก รับมือกับสถานการณ์ร้ายๆ ได้ยาก อ่อนแอ ดูแลตัวเองไม่ได้ เพราะชีวิตมีคนนำทาง ประคบประหงมตลอด เรารู้สึกผิดทุกครั้งที่จะก้าวออกมาจากกรอบนั้น เราควรทำตัวยังไงดี
ลูกคนเดียว เป็นแบบนี้ทุกคนไหม??
เวลามีปัญหา เราเสนอความคิดเห็นไป สิ่งที่ได้กลับมาคือ ไม่มีใครรับฟังความคิดเห็นเรา มีครั้งนึงพ่อทำเสียง"หึ" แล้วส่ายหัว เขามองว่าเราเป็นเด็ก อย่ามารู้ดีกว่าผู้ใหญ่ ไม่ฟังอะไรจากเราเลย
จนตอนนี้เรารู้สึกว่า เราคิดอะไรไม่เป็นเลยหรอ เราควรเป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ แต่นี่เราไม่กล้าเผชิญกับโลกภายนอก รับมือกับสถานการณ์ร้ายๆ ได้ยาก อ่อนแอ ดูแลตัวเองไม่ได้ เพราะชีวิตมีคนนำทาง ประคบประหงมตลอด เรารู้สึกผิดทุกครั้งที่จะก้าวออกมาจากกรอบนั้น เราควรทำตัวยังไงดี