คืออยากปรึกษาเรื่องเพื่อนค่ะ (+ระบายด้วย) ยาวหน่อยนะคะ TT
เราเป็นนักเรียนม.6 ค่ะ ใกล้จะจบแล้ว แต่นอกจากเครียดเรื่องเรียนต่อแล้วก็ดันมีเรื่องเพื่อนเพิ่มเข้ามาอีก เราก็มีกลุ่มเพื่อนเหมือนกับเด็กทั่วๆไป แต่กลุ่มเราชอบแอบนินทากัน ลับหลังว่าให้กันในแง่ไม่ดีแต่ต่อหน้าก็ทำทีเป็นห่วง ชื่นชม ถึงขั้นโพสสเตตัสด่าแบบแรงมากแต่อีกวันหนึ่งก็ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น คุยกันปกติ แล้วเรื่องมันก็เริ่มจากเปิดเทอมม.6 เขาเริ่มไม่คุยกับเรา ไม่สนใจเรา ไปไหนไม่ชวน เราก็พยายามตามซึ่งเราก็กังวลมากว่าเราทำอะไรให้คิดยังไงก็คิดไม่ออกก่อนปิดเทอมก็ปกติดี ช่วงปิดเทอมก็แทบไม่ได้เจอกันเปิดเทอมมาก็ห่างออกไปเฉยเลย
พอผ่านไปสักพัก เขาเริ่มสนใจเรา เพราะเรามีมอเตอร์ไซด์แล้วเขาก็ขอให้พาไปส่งไปนู้นนี้เราก็ไม่อยากคิดไปว่าเขาหวังผลประโยชน์ก็กลับมาสนิทกับเหมือนเดิมไม่มีอะไร
หลังจากนั้น ก็เริ่มขึ้นอีกครั้งหนึ่ง *เราทะเลาะกับคนหนึ่งในกลุ่ม (สมมุตว่าชื่อA) แต่ไม่เชิงว่าทะเลาะนะสำหรับเรา Aหาว่าเราขึ้นเสียงใส่อารมณ์ตอนพูดด้วย แต่เราก็บอกว่าเราไม่ได้ใส่อารมณ์เราพูดปกติ ถ้าAคิดไปแบบนั้นเราก็ขอโทษแล้วกัน (ซึ่งเราขอโทษทั้งต่อหน้าและในเฟส แถมอีกวันยังเป็นฝ่ายไปง้ออีก) แล้วจากนั้นAก็ถามคำตอบคำบ้างเหมือนไม่อยากคุยบ้างแต่คนอื่นในกลุ่มก็ปกติ*
พอผ่านมาสักพักเราเริ่มสังเกตว่าเขาเริ่มไม่สนใจเราทั้งกลุ่มอีกแล้ว ไปไหนไม่รอไม่บอกไม่ชวนแม้แต่กินข้าวยังไม่รอ มีงานอะไรก็ไม่บอกเรา(วันนั้นเราไม่สบายครูสั่งงานไว้ พออีกวันมาครูเรียกส่งเราก็ไม่รู้ ไม่มีงานส่ง) เราก็เริ่มท้อๆเหนื่อยๆเราเลยไม่ตาม โอเค... ไม่สนใจก็ไม่เป็นไรเราก็เลยเริ่มห่างออกมา พอเราห่างเขาก็ไม่สนใจเลยกลายเป็นแยกกันอยู่ ข้าวเราก็ห่อไป เดินย้ายคาบก็เดินคนเดียว มีงานอะไรก็ถามเพื่อนคนอื่นในห้องจากนั้นเราก็อยู่คนเดียวทั้งอาทิตย์
จุดพีคคือ เพื่อนคนนึงในกลุ่มนั้น (คนเดียวกับที่โพสสเตตัสแรงๆ สมมุติชื่อ D) โพสขึ้นมาว่า น่าสงสารจังไม่มีใครคบ (ประมาณนี้นะคะจำไม่ค่อยได้) เราก็ เอ๊ะ! หมายถึงเรารึเปล่า? เราก็เลยลองโพสประมาณว่า ต่อหน้ายิ้มให้ ลับหลังนินทา ผลคือ Dมาไลค์ตัสเราค่ะสักพักก็โพสประมาณว่า เบื่อจังขี้เกียจเห็นรกหูรกตารกโลก ...รู้เลยชัดเจน เราก็โพสตอบว่า บางคนก็แปลก อยู่ดีดีก็แขวะให้คนอื่นทั้งที่ไม่เคยทำอะไรให้ Dก็มาไลค์แล้วลบเฟสเราออกค่ะ
เราส่งข้อความไปถามว่าลบเราออกทำไม Dก็ว่าไม่ชอบ เราถามเหตุผลเขาก็ไม่ยอมบอก แล้วเราก็ถามหมดเลยค่ะเหตุผลที่ไม่สนใจเราเหตุผลที่โพสว่าเรา Dก็ไม่ยอมบอกเอาแต่จะจบๆๆ ไม่อยากคุย รำคาญ อย่างนี้ลูกเดียวเลยค่ะ (แล้วจะเริ่มตั้งแต่แรกทำไม?) สรุปคือที่คุยกันยาวเหยียดนั้นไม่ได้คำตอบเลยว่า สาเหตุมาจากอะไร ?
และในวันนั้นเป็นวันที่เราร้องไห้หนักมาก เรางง เราสับสน เราไม่เข้าใจทั้งๆที่ต่างคนต่างอยู่แล้วเราไม่เคยไปทำอะไรให้เลยมาแขวะเราทำไมเพื่อความสนุกหรอ? เราอยู่คนเดียวแล้วทำไมดีกว่าต้องไปอยู่กับคนที่คอยจ้องจะนินทา (ตอนนั้นคิดแบบนี้เลยค่ะ ไม่อยากอยู่ด้วยแล้ว หมดทุกความรู้สึก) เราร้องไห้หน้าคอมฯ จนแม่เรามาได้ยินแล้วท่านก็ปลอบเราใหญ่เลยใครมาทำอะไรให้ลูก?
ด้วยความรู้สึกที่แย่ไปหมด อัดอั้นมาหลายวันเราเล่าให้แม่ฟังตั้งแต่ต้นเลยตอนนั้นกอดแม่คือแบ ตอนนี้หนูเหลือแค่แม่แล้วจริงๆ (ดราม่าT^T) แม่เราก็ไม่ยอม อยู่ดีดีก็โพสแบบนี้ได้ไง แม่เราเองก็อยากรู้เหตุผลเหมือนกัน แม่เราโทรหาD เราฟังคือแม่เราคุยดีนะไม่ได้ใส่อารมณ์โมโหอะไรเลย แม่เราก็บอกประมาณว่า นี้แม่ของ_นะ แม่อยากรู้ว่าตอนนี้มีเรื่องอะไรกันทำไมต้องโพสว่ากันแบบนี้ แม่อยากรู้สาเหตุ แต่Dกดวางสายแล้วปิดเครื่องใส่แม่เราสักพักDก็ไปโพสในกลุ่มห้อง...
ว่า เอาแม่มาคุยทำไม แม่เกี่ยวอะไร ไม่ได้กลัวนะแต่ไม่อยากคุย.... คือเป็นอะไรที่แย่มาก เราไม่อยากให้เพื่อนทั้งห้องรู้แต่Dกลับมาโพสแบบนี้ เพื่อนๆก็มาคอมเม้นท์กันให้ใจเย็นๆกันทั้งคู่
พอDกดวางสายใส่แม่เราก็ยังค้างคาแล้วยิ่งไปโพสในกลุ่มอีกแม่เลยโทรหาA (เพราะแม่ค่อนข้างสนิทด้วย มาค้างที่บ้านบ่อย ตอนไปสอบที่ไกลๆก็ไปด้วย) Aพูดกับแม่เราดีมากมีแต่ ค่ะๆๆ แม่เราบอกให้ต่างคนต่างอยู่นะ อย่ามาแขวะกันอย่ามาอะไรกัน Aก็ค่ะๆๆ แม่ถามเหตุผล Aก็ว่าที่Aไม่ค่อยคุยเพราะเรื่องที่เหมือนเราอารมณ์เสียใส่คราวก่อน (ตรง*ด้านบนนะคะ) โห... มันผ่านมาเกือบเดือนแล้วนะ Aบอกว่า แล้วที่Dโพสว่าให้เราอะ Aไม่รู้เดี๋ยวจะไปเตือนให้สรุปคือที่คุยกันก็บอกกันว่า จบต่างคนต่างอยู่ (ถึงจะยังไม่รู้สาเหตุอีกตามเคย)
แล้วเราก็โอเคกับการอยู่คนเดียวแล้วจากนั้น 2 วัน มันก็...อีกแล้ว
วันนั้นมีกิจกรรมคนอื่นในห้องเลยลงไปร่วมกิจกรรมกันหมดแต่เราขี้เกียจเลยขอไปรอที่ห้องเรียนคาบถัดไปดีกว่า ตอนไปถึงเห็นเพื่อนกลุ่มนี้ค่ะ แล้วก็มีอีกบางคนนั่งกันอยู่เราก็ทำเป็นไม่เห็นเข้าไปนั่งที่ของเราค่ะ ปรากฏว่า โดนแขวะอีกแล้ว
จากเพื่อนคนหนึ่ง (สมมุติชื่อ M ไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกันนะ แต่บางครั้งก็มาอยู่ด้วย) Mเคยเป็นเพื่อนสนิทเรา แล้วก็ทะเลาะกันเราง้อยังไงก็ไม่หาย คือค่อนข้างเป็นคนเกลียดแล้วเกลียดเลยไม่มีวันให้อภัย (เหมือนว่าพอเห็นเราห่างจากกลุ่ม Mก็สะใจ เริ่มเข้าตีสนิทกับกลุ่มนี้เรื่อยๆ) Mแขวะเราแบบพูดลอยๆว่า นั่งตรงนี้เหงาจังไม่มีเพื่อน ไม่มีคนคบ ขอไปนั่งตรงนั้นด้วยนะ ... เราหยิบหูฟังกับโทรศัพท์ขึ้นมาเลยค่ะ ใส่หูฟังพยายามไม่สนใจ สักพักก็ได้ยินMอีกว่า ถ้าเป็นเรานะ เราไม่ไประบายหรือบอกใครหรอกถ้าเครียดอะ เราจะพยายามแก้ไขปัญหาด้วยตัวเอง แล้วก็พูดถึงเรื่องรังเกียจอะไรกันไม่รู้ (ได้ยินไม่ถนัดเพราะใส่หูฟังเปิดเพลงดังมาก) สักพักเราก็นึกออกว่าเดี๋ยวอีกนานกว่าจะเรียน เราเลยออกห้องไปนั่งรอที่อื่นก่อนแล้วค่อยกลับเข้าห้องใหม่ พอเรียนเสร็จโทรไปร้องไห้กับแม่เลยค่ะไม่ไหวจริงๆT^T
/เรื่องเรากับMmี่ทะเลาะกันตั้งแต่ปีก่อนแล้ว แล้วเรื่องนี้Mเกี่ยวอะไรถึงมาแขวะ ? แต่มันก็ควรจะจบได้แล้วรึเปล่า
- จบแล้วค่ะสำหรับสถานการณ์ปัจจุบัน อาจจะยาวไปหน่อยเพราะอยากระบายTT เราอึดอัดจริงๆค่ะ อยู่เฉยๆก็โดนแบบนี้ขนาดแยกออกมา อยากขอคำปรึกษาค่ะว่าเราควรทำอย่างไรต่อไปดี เลยถามความคิดเห็นด้วยค่ะว่าชาวพันทิปคิดเห็นอย่างไรกันบ้าง อยากได้ข้อคิดดีดีไปปรับใช้ให้ไม่คิดมาก ไม่ให้คิดในแง่ลบ
จากที่ไปรร.ทุกวันตอนนี้คือไม่อยากไปแล้ว คิดแค่ว่าไม่นานจะจบม.ปลายแล้ว TT แต่ก็ไม่อยากเจอแขวะแบบนี้อยู่ดีแหละ ขออยู่แบบธรรมดาได้มั้ย...
ขอบคุณทุกคนที่สละเวลาอ่านจนจบค่ะ ผิดพลาดประการขออภัยด้วยนะคะเพิ่งเคยตั้งกระทู้นี้เป็นกระทู้แรกค่ะ
#แก้ไขคำผิดค่ะ
อึดอัดค่ะ เมื่อโดนเพื่อนแขวะทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรให้
เราเป็นนักเรียนม.6 ค่ะ ใกล้จะจบแล้ว แต่นอกจากเครียดเรื่องเรียนต่อแล้วก็ดันมีเรื่องเพื่อนเพิ่มเข้ามาอีก เราก็มีกลุ่มเพื่อนเหมือนกับเด็กทั่วๆไป แต่กลุ่มเราชอบแอบนินทากัน ลับหลังว่าให้กันในแง่ไม่ดีแต่ต่อหน้าก็ทำทีเป็นห่วง ชื่นชม ถึงขั้นโพสสเตตัสด่าแบบแรงมากแต่อีกวันหนึ่งก็ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น คุยกันปกติ แล้วเรื่องมันก็เริ่มจากเปิดเทอมม.6 เขาเริ่มไม่คุยกับเรา ไม่สนใจเรา ไปไหนไม่ชวน เราก็พยายามตามซึ่งเราก็กังวลมากว่าเราทำอะไรให้คิดยังไงก็คิดไม่ออกก่อนปิดเทอมก็ปกติดี ช่วงปิดเทอมก็แทบไม่ได้เจอกันเปิดเทอมมาก็ห่างออกไปเฉยเลย
พอผ่านไปสักพัก เขาเริ่มสนใจเรา เพราะเรามีมอเตอร์ไซด์แล้วเขาก็ขอให้พาไปส่งไปนู้นนี้เราก็ไม่อยากคิดไปว่าเขาหวังผลประโยชน์ก็กลับมาสนิทกับเหมือนเดิมไม่มีอะไร
หลังจากนั้น ก็เริ่มขึ้นอีกครั้งหนึ่ง *เราทะเลาะกับคนหนึ่งในกลุ่ม (สมมุตว่าชื่อA) แต่ไม่เชิงว่าทะเลาะนะสำหรับเรา Aหาว่าเราขึ้นเสียงใส่อารมณ์ตอนพูดด้วย แต่เราก็บอกว่าเราไม่ได้ใส่อารมณ์เราพูดปกติ ถ้าAคิดไปแบบนั้นเราก็ขอโทษแล้วกัน (ซึ่งเราขอโทษทั้งต่อหน้าและในเฟส แถมอีกวันยังเป็นฝ่ายไปง้ออีก) แล้วจากนั้นAก็ถามคำตอบคำบ้างเหมือนไม่อยากคุยบ้างแต่คนอื่นในกลุ่มก็ปกติ*
พอผ่านมาสักพักเราเริ่มสังเกตว่าเขาเริ่มไม่สนใจเราทั้งกลุ่มอีกแล้ว ไปไหนไม่รอไม่บอกไม่ชวนแม้แต่กินข้าวยังไม่รอ มีงานอะไรก็ไม่บอกเรา(วันนั้นเราไม่สบายครูสั่งงานไว้ พออีกวันมาครูเรียกส่งเราก็ไม่รู้ ไม่มีงานส่ง) เราก็เริ่มท้อๆเหนื่อยๆเราเลยไม่ตาม โอเค... ไม่สนใจก็ไม่เป็นไรเราก็เลยเริ่มห่างออกมา พอเราห่างเขาก็ไม่สนใจเลยกลายเป็นแยกกันอยู่ ข้าวเราก็ห่อไป เดินย้ายคาบก็เดินคนเดียว มีงานอะไรก็ถามเพื่อนคนอื่นในห้องจากนั้นเราก็อยู่คนเดียวทั้งอาทิตย์
จุดพีคคือ เพื่อนคนนึงในกลุ่มนั้น (คนเดียวกับที่โพสสเตตัสแรงๆ สมมุติชื่อ D) โพสขึ้นมาว่า น่าสงสารจังไม่มีใครคบ (ประมาณนี้นะคะจำไม่ค่อยได้) เราก็ เอ๊ะ! หมายถึงเรารึเปล่า? เราก็เลยลองโพสประมาณว่า ต่อหน้ายิ้มให้ ลับหลังนินทา ผลคือ Dมาไลค์ตัสเราค่ะสักพักก็โพสประมาณว่า เบื่อจังขี้เกียจเห็นรกหูรกตารกโลก ...รู้เลยชัดเจน เราก็โพสตอบว่า บางคนก็แปลก อยู่ดีดีก็แขวะให้คนอื่นทั้งที่ไม่เคยทำอะไรให้ Dก็มาไลค์แล้วลบเฟสเราออกค่ะ
เราส่งข้อความไปถามว่าลบเราออกทำไม Dก็ว่าไม่ชอบ เราถามเหตุผลเขาก็ไม่ยอมบอก แล้วเราก็ถามหมดเลยค่ะเหตุผลที่ไม่สนใจเราเหตุผลที่โพสว่าเรา Dก็ไม่ยอมบอกเอาแต่จะจบๆๆ ไม่อยากคุย รำคาญ อย่างนี้ลูกเดียวเลยค่ะ (แล้วจะเริ่มตั้งแต่แรกทำไม?) สรุปคือที่คุยกันยาวเหยียดนั้นไม่ได้คำตอบเลยว่า สาเหตุมาจากอะไร ?
และในวันนั้นเป็นวันที่เราร้องไห้หนักมาก เรางง เราสับสน เราไม่เข้าใจทั้งๆที่ต่างคนต่างอยู่แล้วเราไม่เคยไปทำอะไรให้เลยมาแขวะเราทำไมเพื่อความสนุกหรอ? เราอยู่คนเดียวแล้วทำไมดีกว่าต้องไปอยู่กับคนที่คอยจ้องจะนินทา (ตอนนั้นคิดแบบนี้เลยค่ะ ไม่อยากอยู่ด้วยแล้ว หมดทุกความรู้สึก) เราร้องไห้หน้าคอมฯ จนแม่เรามาได้ยินแล้วท่านก็ปลอบเราใหญ่เลยใครมาทำอะไรให้ลูก?
ด้วยความรู้สึกที่แย่ไปหมด อัดอั้นมาหลายวันเราเล่าให้แม่ฟังตั้งแต่ต้นเลยตอนนั้นกอดแม่คือแบ ตอนนี้หนูเหลือแค่แม่แล้วจริงๆ (ดราม่าT^T) แม่เราก็ไม่ยอม อยู่ดีดีก็โพสแบบนี้ได้ไง แม่เราเองก็อยากรู้เหตุผลเหมือนกัน แม่เราโทรหาD เราฟังคือแม่เราคุยดีนะไม่ได้ใส่อารมณ์โมโหอะไรเลย แม่เราก็บอกประมาณว่า นี้แม่ของ_นะ แม่อยากรู้ว่าตอนนี้มีเรื่องอะไรกันทำไมต้องโพสว่ากันแบบนี้ แม่อยากรู้สาเหตุ แต่Dกดวางสายแล้วปิดเครื่องใส่แม่เราสักพักDก็ไปโพสในกลุ่มห้อง...
ว่า เอาแม่มาคุยทำไม แม่เกี่ยวอะไร ไม่ได้กลัวนะแต่ไม่อยากคุย.... คือเป็นอะไรที่แย่มาก เราไม่อยากให้เพื่อนทั้งห้องรู้แต่Dกลับมาโพสแบบนี้ เพื่อนๆก็มาคอมเม้นท์กันให้ใจเย็นๆกันทั้งคู่
พอDกดวางสายใส่แม่เราก็ยังค้างคาแล้วยิ่งไปโพสในกลุ่มอีกแม่เลยโทรหาA (เพราะแม่ค่อนข้างสนิทด้วย มาค้างที่บ้านบ่อย ตอนไปสอบที่ไกลๆก็ไปด้วย) Aพูดกับแม่เราดีมากมีแต่ ค่ะๆๆ แม่เราบอกให้ต่างคนต่างอยู่นะ อย่ามาแขวะกันอย่ามาอะไรกัน Aก็ค่ะๆๆ แม่ถามเหตุผล Aก็ว่าที่Aไม่ค่อยคุยเพราะเรื่องที่เหมือนเราอารมณ์เสียใส่คราวก่อน (ตรง*ด้านบนนะคะ) โห... มันผ่านมาเกือบเดือนแล้วนะ Aบอกว่า แล้วที่Dโพสว่าให้เราอะ Aไม่รู้เดี๋ยวจะไปเตือนให้สรุปคือที่คุยกันก็บอกกันว่า จบต่างคนต่างอยู่ (ถึงจะยังไม่รู้สาเหตุอีกตามเคย)
แล้วเราก็โอเคกับการอยู่คนเดียวแล้วจากนั้น 2 วัน มันก็...อีกแล้ว
วันนั้นมีกิจกรรมคนอื่นในห้องเลยลงไปร่วมกิจกรรมกันหมดแต่เราขี้เกียจเลยขอไปรอที่ห้องเรียนคาบถัดไปดีกว่า ตอนไปถึงเห็นเพื่อนกลุ่มนี้ค่ะ แล้วก็มีอีกบางคนนั่งกันอยู่เราก็ทำเป็นไม่เห็นเข้าไปนั่งที่ของเราค่ะ ปรากฏว่า โดนแขวะอีกแล้ว
จากเพื่อนคนหนึ่ง (สมมุติชื่อ M ไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกันนะ แต่บางครั้งก็มาอยู่ด้วย) Mเคยเป็นเพื่อนสนิทเรา แล้วก็ทะเลาะกันเราง้อยังไงก็ไม่หาย คือค่อนข้างเป็นคนเกลียดแล้วเกลียดเลยไม่มีวันให้อภัย (เหมือนว่าพอเห็นเราห่างจากกลุ่ม Mก็สะใจ เริ่มเข้าตีสนิทกับกลุ่มนี้เรื่อยๆ) Mแขวะเราแบบพูดลอยๆว่า นั่งตรงนี้เหงาจังไม่มีเพื่อน ไม่มีคนคบ ขอไปนั่งตรงนั้นด้วยนะ ... เราหยิบหูฟังกับโทรศัพท์ขึ้นมาเลยค่ะ ใส่หูฟังพยายามไม่สนใจ สักพักก็ได้ยินMอีกว่า ถ้าเป็นเรานะ เราไม่ไประบายหรือบอกใครหรอกถ้าเครียดอะ เราจะพยายามแก้ไขปัญหาด้วยตัวเอง แล้วก็พูดถึงเรื่องรังเกียจอะไรกันไม่รู้ (ได้ยินไม่ถนัดเพราะใส่หูฟังเปิดเพลงดังมาก) สักพักเราก็นึกออกว่าเดี๋ยวอีกนานกว่าจะเรียน เราเลยออกห้องไปนั่งรอที่อื่นก่อนแล้วค่อยกลับเข้าห้องใหม่ พอเรียนเสร็จโทรไปร้องไห้กับแม่เลยค่ะไม่ไหวจริงๆT^T
/เรื่องเรากับMmี่ทะเลาะกันตั้งแต่ปีก่อนแล้ว แล้วเรื่องนี้Mเกี่ยวอะไรถึงมาแขวะ ? แต่มันก็ควรจะจบได้แล้วรึเปล่า
- จบแล้วค่ะสำหรับสถานการณ์ปัจจุบัน อาจจะยาวไปหน่อยเพราะอยากระบายTT เราอึดอัดจริงๆค่ะ อยู่เฉยๆก็โดนแบบนี้ขนาดแยกออกมา อยากขอคำปรึกษาค่ะว่าเราควรทำอย่างไรต่อไปดี เลยถามความคิดเห็นด้วยค่ะว่าชาวพันทิปคิดเห็นอย่างไรกันบ้าง อยากได้ข้อคิดดีดีไปปรับใช้ให้ไม่คิดมาก ไม่ให้คิดในแง่ลบ
จากที่ไปรร.ทุกวันตอนนี้คือไม่อยากไปแล้ว คิดแค่ว่าไม่นานจะจบม.ปลายแล้ว TT แต่ก็ไม่อยากเจอแขวะแบบนี้อยู่ดีแหละ ขออยู่แบบธรรมดาได้มั้ย...
ขอบคุณทุกคนที่สละเวลาอ่านจนจบค่ะ ผิดพลาดประการขออภัยด้วยนะคะเพิ่งเคยตั้งกระทู้นี้เป็นกระทู้แรกค่ะ
#แก้ไขคำผิดค่ะ