ผู้ชายที่เราชอบอยู่ และก็ค่อนข้างมั่นใจแล้วว่าเค้าชอบเราแน่ๆ เพื่อนรอบข้างก็มองออก เมื่อวันก่อนเพื่อนเราเลยถามผู้ชายคนนั้นไป(เราไม่ได้อยู่ต่อหน้าตอนที่ถาม แต่อยู่แถวๆนั้น) ว่าชอบเราใช่ไหม คำตอบคือ เค้าอึกอักนิดนึงแล้วยิ้มและบอกว่าเราเป็นเพื่อนสนิท
ซึ่งจริงๆเราก็ดีใจนะ รู้จักกันมาสักพัก(4 เดือน)อย่างน้อยก็ดีกว่าคำว่าเป็นเพื่อนเฉยๆ หรือเพื่อนที่ดี

แต่ทีนี้มีอยู่ว่า ผู้ชายคนนี้ มักจะเข้าหาเรา คุย แกล้ง อะไรสาระพัดเวลาอยู่ต่อหน้าเวลาเจอกันเท่านั้น (เรียนที่เดียวกัน) แต่พอนอกเวลาตอนนี้ไม่เจอกัน ก็ไม่ค่อยเห็นจะแมสเสจมาคุยเรื่องอะไรต่อมิอะไร เราเข้าใจว่า ถ้าเค้าชอบเรา อยากคุยกับเราจริงๆ ก็ต้องหาข้ออ้างคุยไปเรื่อย มันก็ต้องพอมีบ้างที่ส่งข้อความมาถามไถ่เรื่องไร้สาระทั่วๆไป
เพราะเท่าที่คุยกันผ่านเฟซก็จะเป็นเรื่องที่เรียนซะส่วนใหญ่ เราเคยส่งข้อความไปหาก่อน เรื่องทั่วๆไป เค้าก็ตอบนะถ้าเราคุยไป แต่เราก็แอบสัมผัสได้ว่าเราคงไม่ใช่สิ่งที่สำคัญหรือเป็น priority ของเค้าในขณะที่คุยกัน เหมือนว่าเค้าอาจจะทำอย่างอื่น หรือยุ่งอยู่ เป็นแบบนี้หลายครั้ง เพราะสักพักเราจะรู้สึกว่าเค้าไม่อยากหาเรื่องคุยต่อแล้ว ทั้งๆที่จริงๆเวลาเราสองคนเจอหน้ากันเราคุยกันเยอะมากๆและคุยได้เรื่อยๆ มันถึงพัฒนาระดับความสนิทและความเชื่อใจกันได้ (เวลาคุยต่อหน้ากัน เรารู้สึกว่าเค้าค่อนข้างเปิดเผยมาก และไม่อายที่จะเล่าเรื่องของเค้าให้เราฟัง)

และเวลาเราขอความช่วยเหลือ เค้าก็ช่วยนะ แต่ก็ไม่ได้แบบยอมสละเวลามาช่วยเราขนาดนั้น เป็นแค่ประมาณถ้าเราถามเค้าไป เค้าก็อธิบายให้เราฟัง แต่ความรู้สึกเราบอกว่าแรงจูงใจในการช่วยเหลือเรามันน้อยไปหน่อย (เพราะเราเข้าใจว่า ถ้าผู้ชายชอบคนๆนึงมากๆ และถ้าผู้หญิงเอ่ยปากขอก็คงจะช่วยอย่างเต็มที่และเต็มใจ) อันนี้คือเราเคยขอให้เค้าสอนเราใช้โปรแกรมนึงในคอมพิวเตอร์ ซึ่งเค้าชำนาญแล้ว แต่เค้าก็ไม่ได้พูดอะไร บอกแต่ว่าวันหยุดยาวให้เราลองฝึกเองดู
(อันนี้เราลองคิดกลับกัน ถ้าเราเป็นผู้ชายแล้วมีผู้หญิงมาขอให้ช่วยแบบนี้ เราคงจะนัดเจอและสอนเค้าใช้โปรแกรม หาเวลาอยู่ด้วยกันแบบเนียนๆไป)
---------------------------------------------------------

คอนนี้คืออยากรู้ว่าสถานะแบบนี้คืออะไร และเราควรทำยังไงต่อไปดี
คือเราคิดว่าเค้าชอบเรา เพียงแต่อาจไม่มากพอ ไม่มากพอที่จะเผื่อแผ่มาให้เราได้รู้สึกมั่นใจมากกว่านี้
ทุกครั้งที่เราสองคนคุยกัน ยิ้ม หัวเราะ หรือเวลาเพื่อนชงต่อหน้า เค้าก็ยิ้มเขินๆไม่ปฏิเสธอะไร มันก็ทำให้เราก็มีความหวังนะ แต่พอมาคิดๆดูมันไม่เหมือนคนที่จะชอบกันจริงจังสักหน่อย และถ้าเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆสักวันเราต้องยอมแพ้แน่ๆ