เหตุการณ์เพิ่งเกิดขึ้นเลยครับ ผมกับแฟนเพิ่งจะคบกัน โดยปกติผมจะเป็นฝ่ายไปหาเขาที่ห้องทำงานโทรไปหาเขาก่อนตลอดแต่ 4-5 วันมานี้ ผมงานยุ่งมากครับ เลยไม่ค่อยได้คุยไม่ค่อยได้เจอกันเลยกันเลย ทำงานที่เดียวกันแต่คนละแผนก เจอกันบ้างแค่ช่วงเช้ากับเที่ยง ตอนเย็นก็แยกย้ายกันกลับ เพราะส่วนใหญ่เขาติดเพื่อนสาวๆของเขาครับต้องกลับด้วยกัน 4-5วันมานี้ เลยไม่ค่อยได้คุยกันเลยครับ พอวันนี้ผมมีงานต้องทำต่อ เพราะวันต่อมาต้องออกไปดูงานนอกบริษัท เลยบอกให้เธอกลับกับเพื่อนไปก่อนไม่ต้องรอ วันนี้ติดเคลียร์งาน เธอก็ทำเหมือนจะงอนนะครับเพราะอันที่จริงเรานัดกันไปซื้อของวันนี้ แต่เธอก็บอกว่าเข้าใจๆแล้วก็กลับไปพร้อมเพื่อนสาวของเธอ พอค่ำเมื่อกี๊แหละครับ เธอก็โทรมาหาผม ซึ่งปกติผมต้องเป็นคนโทรไปหาเธอ
เธอ : ฮัลโหล ตัวทำงานเสร็จยัง
ผม : เสร็จแล้ว เพิ่งถึงบ้าน
เธอ : เค้าก็เพิ่งถึงเหมือนกัน ว่างมั้ยอ่ะอยากคุยด้วย
ผม : ก็ได้ๆ มีเรื่องอะไรก็ว่ามา
เธอ : นี่ถ้าจะโทรหาต้องมีเรื่องอะไรด้วยหรอไง
แล้วเธอก็วางสายไปเลย ตอนนั้นผมก็อารมณ์เสียอยู่เหนื่อยกับงานมากครับ เลยไม่สนใจเคืองๆเธอด้วยซ้ำ เลยไม่โทรกลับไปเลย
วันต่อมาครับผมไม่ได้เข้าบริษัทเลยไม่เจอกันอีก ทั้งวันก็ไม่ได้คุยกัน แต่เธอก็โทรมาหาผมตอนค่ำครับ ที่นี้ผมก็คุยไปทำงานไปโกหกเธอว่าว่างครับเพราะกลัวเธอจะงอน เธอก็พูดๆของเธอไป ผมก็ฟังรู้เรื่องมั่งไม่รู้เรื่องมั่ง จนเธอเงียบไปผมเลยถามว่าเงียบไปทำไม เธอก็บอกว่าไม่อยากฟังหรอ ผมก็บอกว่าฟังอยู่ แต่เธอรู้ครับ เธอเลยบอกงั้นทำงานไปก่อนเธอจะไปนอนแล้ว ผมก็บอกว่าคุยต่อได้นะไม่เป็นไรไม่ได้รบกวน เพราะน้ำเสียงเธอตอนนั้นฟังดูรู้ครับว่าโกรธผมชัวร์ เธอก็บอกผมว่าตั้งแต่คบมาผมก็เปลี่ยนไป ไม่ดูแลเหมือนตอนจีบกัน อย่างนู้นอย่างนี้ไปต่างๆนาๆ ตอนนั้นผมก็โกรธเหมือนกันครับ คิดในใจ คนเราก็มีงานการต้องทำป่ะ ชีวิตคนเรามันไม่ได้ว่างขนาดนั้น คนคบกันก็เข้าใจว่ามันต้องดูแลกันบ้าง แต่ช่วงนี้งานมันรัดตัว ต่างคนก็ต่างทำงาน จะมามัวเทคแคร์กันก็แย่พอดี ผมก็ไล่เธอไปนอนแล้ววางสายไปเลย แต่ผมเพิ่งมาคิดได้แล้วสำนึกผิดเลยมาเขียนกระทู้ระบายความรู้สึกหน่อยครับ มันก็จริงอย่างที่เธอบอกอ่ะ พอคบกันผมก็ทำแต่งาน ไม่ได้สนใจเลยว่าเธอจะเป็นไง คือผมเพิ่งรู้ว่าเธอมีปัญหากับเพื่อนร่วมงานครับ เธอคงต้องการที่ระบาย ที่พึ่งให้อุ่นใจ แต่ผมก็กลับปล่อยปะละเลยไม่สนใจ เรื่องที่เค้าพยายามจะเล่าให้ฟังแต่ผมก็ทำแต่งานเห็นแก่ตัว ทำตัวไม่ดี คนเป็นแฟนกันถ้าเรื่องพวกนี้ไม่ดูแลกันคงไม่ต้องมีหรอกแฟน ผมมันเป็นผู้ชายที่แย่จัง
รู้สึกว่าวันนี้ทำอะไรโง่ๆกับคนรักลงไปครับ
เธอ : ฮัลโหล ตัวทำงานเสร็จยัง
ผม : เสร็จแล้ว เพิ่งถึงบ้าน
เธอ : เค้าก็เพิ่งถึงเหมือนกัน ว่างมั้ยอ่ะอยากคุยด้วย
ผม : ก็ได้ๆ มีเรื่องอะไรก็ว่ามา
เธอ : นี่ถ้าจะโทรหาต้องมีเรื่องอะไรด้วยหรอไง
แล้วเธอก็วางสายไปเลย ตอนนั้นผมก็อารมณ์เสียอยู่เหนื่อยกับงานมากครับ เลยไม่สนใจเคืองๆเธอด้วยซ้ำ เลยไม่โทรกลับไปเลย
วันต่อมาครับผมไม่ได้เข้าบริษัทเลยไม่เจอกันอีก ทั้งวันก็ไม่ได้คุยกัน แต่เธอก็โทรมาหาผมตอนค่ำครับ ที่นี้ผมก็คุยไปทำงานไปโกหกเธอว่าว่างครับเพราะกลัวเธอจะงอน เธอก็พูดๆของเธอไป ผมก็ฟังรู้เรื่องมั่งไม่รู้เรื่องมั่ง จนเธอเงียบไปผมเลยถามว่าเงียบไปทำไม เธอก็บอกว่าไม่อยากฟังหรอ ผมก็บอกว่าฟังอยู่ แต่เธอรู้ครับ เธอเลยบอกงั้นทำงานไปก่อนเธอจะไปนอนแล้ว ผมก็บอกว่าคุยต่อได้นะไม่เป็นไรไม่ได้รบกวน เพราะน้ำเสียงเธอตอนนั้นฟังดูรู้ครับว่าโกรธผมชัวร์ เธอก็บอกผมว่าตั้งแต่คบมาผมก็เปลี่ยนไป ไม่ดูแลเหมือนตอนจีบกัน อย่างนู้นอย่างนี้ไปต่างๆนาๆ ตอนนั้นผมก็โกรธเหมือนกันครับ คิดในใจ คนเราก็มีงานการต้องทำป่ะ ชีวิตคนเรามันไม่ได้ว่างขนาดนั้น คนคบกันก็เข้าใจว่ามันต้องดูแลกันบ้าง แต่ช่วงนี้งานมันรัดตัว ต่างคนก็ต่างทำงาน จะมามัวเทคแคร์กันก็แย่พอดี ผมก็ไล่เธอไปนอนแล้ววางสายไปเลย แต่ผมเพิ่งมาคิดได้แล้วสำนึกผิดเลยมาเขียนกระทู้ระบายความรู้สึกหน่อยครับ มันก็จริงอย่างที่เธอบอกอ่ะ พอคบกันผมก็ทำแต่งาน ไม่ได้สนใจเลยว่าเธอจะเป็นไง คือผมเพิ่งรู้ว่าเธอมีปัญหากับเพื่อนร่วมงานครับ เธอคงต้องการที่ระบาย ที่พึ่งให้อุ่นใจ แต่ผมก็กลับปล่อยปะละเลยไม่สนใจ เรื่องที่เค้าพยายามจะเล่าให้ฟังแต่ผมก็ทำแต่งานเห็นแก่ตัว ทำตัวไม่ดี คนเป็นแฟนกันถ้าเรื่องพวกนี้ไม่ดูแลกันคงไม่ต้องมีหรอกแฟน ผมมันเป็นผู้ชายที่แย่จัง