โมโหมากกกก เจอแบบนี้!!!!
เราขึ้น BTS จากอนุสาวรีย์ประมาณทุ่มนึง
พอถึงสถานีนึง เราไม่แน่ใจระหว่าศาลาแดงหรือช่องนนทรี
มีผู้ชายคนนึงตัวสูงมาก น่าจะเกิน 180 เดินขึ้นมาก มือนางกระแทกหลังเรา แรงอ่ะ
เราไม่ได้มองไม่ได้ว่าอะไร และเราก็ไม่ได้รับคำขอโทดจากนางสักคำ
นั่งรถมาเรื่อยๆมีชายแก่คนนึงจะลงสถานีโพธิ์นิมิต
ชายแก่คนนั้นจะออกจากซอกตรงนั้นต้องผ่านนางนี่ ชายแก่คนนึงจึงพูดว่า "ขอทางหน่อย"
นางยกแขนออกให้ชายแก่นั่นผ่านไป
พร้อมกับสบถออกมาว่า "รถก็ยังไม่จอดจะรีบไปไหน"
เราไม่รู้คนอื่นได้ยินมั้ย แต่เราได้ยินเต็ม 2 หู
และที่สำคัญสถานีต่อไปเราจะลง นางยืนเหมือนเดิม แขนนางที่จับเสากลางตรงประตู ขวางเราอยู่
แขนนางจับระดับหน้าเราเลย เราจะไปได้ก็ต้องขอทางนางเหมือนชายแก่คนนั้น
พอใกล้ถึงสถานี (ยังไม่ถึงแต่เกือบ ทุกครั้งพอถึงประมาณนี้เราจะเตรียมตัวลง)
เรา : ขอโทดนะคะ ขอทางหน่อยคะ
นาง: ทำเสียงรำคาญ และไม่ขยับ ไม่เอาแขนออก เฉย
เรา : ถอนหายใจ
รถวิ่งเข้าสถานีแล้วววว แต่ยังไม่จอด เราตัดสินใจพูดอีกครั้งดังกว่าเดิม
เรา : ขอทางด้วยคะ
นาง : จะรีบไปไหน รถก็ยังไม่จอด ถ้าล้มหน้าแหกจะทำยังไง
(นางพูดพร้อมกับเลื่อนมือขึ้นข้างบนให้เรารอดผ่าน)
เรา : ก็เลื่อนมือได้นิ (เดินผ่าน)
นาง : เห็นแก่ตัว
เรา : ใครกันแน่ที่เห็นแก่ตัว (เดินออก)
*** คือไม่เข้าใจว่าการที่จะเตรียมตัวลงรถนี่เห็นแก่ตัวยังไงหรอ การที่จะเลื่อนมือขึ้น หรือยกมือออกแปปเดียว มันทำให้ล้มหน้าแหกเลยหรอ
คือเราขอทางดีๆอะ ทำไม???
เคยล้มหน้าแหกบนรถไฟฟ้าเพราะหลบทางให้คนลงมั่ยคะ
เราขึ้น BTS จากอนุสาวรีย์ประมาณทุ่มนึง
พอถึงสถานีนึง เราไม่แน่ใจระหว่าศาลาแดงหรือช่องนนทรี
มีผู้ชายคนนึงตัวสูงมาก น่าจะเกิน 180 เดินขึ้นมาก มือนางกระแทกหลังเรา แรงอ่ะ
เราไม่ได้มองไม่ได้ว่าอะไร และเราก็ไม่ได้รับคำขอโทดจากนางสักคำ
นั่งรถมาเรื่อยๆมีชายแก่คนนึงจะลงสถานีโพธิ์นิมิต
ชายแก่คนนั้นจะออกจากซอกตรงนั้นต้องผ่านนางนี่ ชายแก่คนนึงจึงพูดว่า "ขอทางหน่อย"
นางยกแขนออกให้ชายแก่นั่นผ่านไป
พร้อมกับสบถออกมาว่า "รถก็ยังไม่จอดจะรีบไปไหน"
เราไม่รู้คนอื่นได้ยินมั้ย แต่เราได้ยินเต็ม 2 หู
และที่สำคัญสถานีต่อไปเราจะลง นางยืนเหมือนเดิม แขนนางที่จับเสากลางตรงประตู ขวางเราอยู่
แขนนางจับระดับหน้าเราเลย เราจะไปได้ก็ต้องขอทางนางเหมือนชายแก่คนนั้น
พอใกล้ถึงสถานี (ยังไม่ถึงแต่เกือบ ทุกครั้งพอถึงประมาณนี้เราจะเตรียมตัวลง)
เรา : ขอโทดนะคะ ขอทางหน่อยคะ
นาง: ทำเสียงรำคาญ และไม่ขยับ ไม่เอาแขนออก เฉย
เรา : ถอนหายใจ
รถวิ่งเข้าสถานีแล้วววว แต่ยังไม่จอด เราตัดสินใจพูดอีกครั้งดังกว่าเดิม
เรา : ขอทางด้วยคะ
นาง : จะรีบไปไหน รถก็ยังไม่จอด ถ้าล้มหน้าแหกจะทำยังไง
(นางพูดพร้อมกับเลื่อนมือขึ้นข้างบนให้เรารอดผ่าน)
เรา : ก็เลื่อนมือได้นิ (เดินผ่าน)
นาง : เห็นแก่ตัว
เรา : ใครกันแน่ที่เห็นแก่ตัว (เดินออก)
*** คือไม่เข้าใจว่าการที่จะเตรียมตัวลงรถนี่เห็นแก่ตัวยังไงหรอ การที่จะเลื่อนมือขึ้น หรือยกมือออกแปปเดียว มันทำให้ล้มหน้าแหกเลยหรอ
คือเราขอทางดีๆอะ ทำไม???