ตอนนี้สิ่งที่ผมอยากทำมากๆนั่นก็คือ การเล่าเรื่องราวความรักของผมเองลงบนพันทิพย์แห่งนี้ ที่อยากเล่าก็คงเป็นเพราะว่าผมอยากให้เพื่อนๆที่ได้มานั่นอ่านเรื่องราวของผมนั้นได้อิจฉาแฟนผมเล่นๆครับ555 ผมอาจจะคิดไปเองครับ เรื่องราวของผมจะน่าอิจฉาอย่างที่บอกหรือป่าวนั้นเพื่อนๆก็ตัดสินกันเองแล้วกันครับ งั้นผมขอเริ่มเล่าเลยแล้วกันนะครับ
ตั้งแต่เกิดมาจนอายุ เรียน ม.6 ครับ ผมไม่เคยมีแฟนเลยขณะที่เพื่อนผมนั้น มี จน เลิก คบ สลับไปมาอยู่หลายรอบ ตัวผมนั้นอาจจะมีบางเวลาเห็นใครที่คิดว่าใช่ก็อาจจะเผลอชอบแต่ก็ไม่เคยเลยที่จะทำให้ผมคิดที่จะจีบใครสักที
เพื่อนๆทันยุค hi5 MSN ไหมครับ 555 ความรักของผมเริ่มต้นขึ้นในยุคนี้ละครับ เดี๋ยวผมจะเล่าให้เพื่อนๆได้อ่านกันครับว่าเป็นมายังงัย อย่างที่บอกครับว่าเรื่องราวที่ผมจะเล่าคง อาจ จะทำให้หลายๆคนอิจฉาแฟนผมครับ(มั้ง)
ตอนนั้นผมเรียนอยู่ ม.6 เป็นโรงเรียนประจำจังหวัดครับ ผมเป็นหัวหน้าห้องด้วยนะครับ(เป็นเทอม 1) บทบาทความเป็นหัวหน้าห้อง นอกจะเอาไว้บอก "นักเรียนทำความเคารพพพพพพ"แล้ว มันก็ยังมีอีกหลายบทบาทครับที่ผมต้องทำ และแน่นอนครับนั่นหมายถึงว่า ผมจะต้องเป็นผู้เสียสละทุกอย่างเพื่อประโยชน์ส่วนรวมของห้องรวมถึงการไปแสดงละครในวันสุนทรภู่ครับ(ตอนนั้นบอกกับตัวเองว่าทำไมช่างโชคร้ายแท้...เหมือนโดนแกล้ง)
ชีวิตหัวหน้าห้องก็แบบนั้นแหละครับ เวลามีกิจกรรมอะไรทีนึงต้องนึกเสมอเลยว่าเราคือหัวหน้าห้อง ต้องเสียสละ...เมื่อผู้กำกับประจำห้องได้ตัวนักแสดงแล้วทีนี้ก็นัดหมายกันว่าจะซ้อมที่ไหน วันไหน และกี่โมง แน่นอนครับผมก็ไปตามนัดและถึงก่อนเวลา พอที่จะมีเวลานอนเกือกกลิ้งได้
บอกก่อนครับว่าละครที่ผมแสดงคือ เรื่องลักษณวงค์ เพื่อนๆพอจะทายถูกไหมครับผมจะได้แสดงเป็นตัวละครตัวไหน...555ทายถูกแล้วครับ ผมเป็นลักษณวงค์แน่นอน ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถ้าให้เดาคงเป็นพระว่า ผมเป็นหัวหน้าห้องมั้งครับ โอเครครับท่านผู้กำกับผมรับบทนี้ และวันนั้นก็เป็นวันแรกที่นัดซ้อมครับแต่ผมก็จำไม่ได้นะครับว่า ได้ซ้อมไหม วันนั้นเป็นวันแรกที่จะให้ผมได้รู้จักกับผู้หญิงต่างห้องคนหนึ่ง คนนั้นก็คือแฟนคนปัจจุบันของผมเองครับ ตอนนี้เราสองคนต่างก็ยังไม่รู้จักกันครับ เพราะผมเป็นพวกชอบเตะบอล ว่างไม่ได้นั่นคือหาบอลมาเตะกันตลอด ผู้หญิงต่างห้องผมเลยไม่ค่อยจะรู้จัก รู้จักแต่พวกผู้ชายพวกเหงื่อไหลไคลย้อยเต็มตัว555 สังคมชายล้วนแท้ๆ
วันแรกที่ผมได้รู้จักตอนนั้นก็ยังไม่คิดอะไรกับเขานะ แต่สิ่งที่ผมคิดนั่นคือผมรู้สึกทึ่ง และชื่นชมเขามากกว่า ที่เขากล้ามาแสดงละครร่วมกับห้องผม ซึ่งห้องเราทั้งสองอยู่คณะสีเดียวกันครับ เวลามีงานอะไรมักจะแข่งขันกันเลยเหมือนจะไม่ถูกกันนิดนึง และการซ้อมวันแรกก็จบไป(วันนี้ยังไม่ได้ชอบนะ หัวใจยังไม่หวั่นไหว)
วันนึงผู้กำกับก็นัดไปซ้อมที่ที่แห่งนึงในโรงเรียนนี่แหละครับแต่เป็นที่ใหม่ วันนั้นผมได้มีโอกาสคุยกับเขา เราซ้อมใกล้กันเลยทำให้มีโอกาสได้คุยกัน อ้อลืมบอกไปว่า บทบาทที่เขาได้รับก็คือ รับบทเป็นเมียของลักษณวงค์ซึ่งจะอยู่ในร่างของผู้ชาย(จำชื่อตัวละครไม่ได้) มาต่อๆกันครับ ก็วันนั้นผมได้คุยกับเขาในระยะประชิดเลยคุยกันก็หลายอย่างจนทำให้รู้สึกดีและรู้ด้วยว่าเราเป็นเด็กต่างจังหวัดเหมือนกันที่มาจากจังหวัดเดียวกัน(บังเอิญมาก) ตอนนั้นเป็นช่วงกำลังเบรคเราเลยมีโอกาสคุยกัน ผมรู้แต่ว่าอยากจะเบรคนานๆ คือผมก็สงสัยตัวเองเหมือนกันนะครับว่าผมชอบเขาแล้วใช่ไหม แต่คิดไปคิดมา คงไม่ใช่มั้ง วันนั้นเขาทำให้เวลาซ้อมละครของผมผ่านไปเร็วมาก555(ผมชอบแล้วใช่ไหม)
เมื่อวันแสดงมาถึง วันนั้นก็ตื่นเต้นกับการแสดงเหมือนกันนะแต่ก็นิดหน่อย คือมีสิ่งที่ทำให้ผมกังวลอยู่เรื่องนึงมากกว่าครับ ผมกลัวว่าผมจะไม่ได้มาซ้อมละครอีก แน่นอนว่าไม่มีซ้อมอีกอยู่แล้วครับ(ผมชอบจิงๆใช่ไหมครับ)ก็วันแสดงจิงมาถึงซะขนาดนั้น วันนั้นให้ห้องเรียนที่ใช้เป็นห้องเปลี่ยนชุด ผมได้แต่เดินผ่านเธอ ผ่านหน้าเธอ ผ่านหลังเธอ ผ่านไปมาหวังว่าจะถูกสนใจ แต่ก็ไม่เห็นท่าทีที่จะถูกสนใจเลย วันนั้นต้องยอมรับครับว่าผมก็ทำเป็นเหมือนไม่ได้สนใจเธอเหมือนกัน555 ก็อยากถูกทักก่อนนี่ครับ ตอนแสดงบนเวทีคงเป็นช่วงเวลาที่ผมต้องการเพราะเราจะได้อยู่ใกล้กัน สนใจกันมากแม้จะตามบทละครก็ตาม แต่สำหรับผม ผมสนใจเธออย่างจิงจังนะ555 ความรู้สึกนอกบทครับ เมื่อแสดงเสร็จผมก็ได้แค่ถ่ายรูปหมู่ที่มีคนเยอะๆ และผมก็ได้แต่แอบความเธออยู่อีกมุมหนึ่งบนภาพใบนั้นเท่านั้นเอง...การแสดงจบแล้ว
การแสดงในวันสุนทรภู่จบไปแล้ว สิ่งที่ผมกลับมานอนคิดก็คือ ความรู้สึกของผมควรจะจบลงเช่นกัน แต่เชื่อไหมครับเหมือนสวรรค์กลั่นแกล้ง และล้อเล่นกับความรู้สึกของผมผมกลับเจอเธอบ่อยขึ้นทั้งที่เมื่อก่อนก็ไม่เห็นจะเคยเจอกัน เวลาที่เดินผ่านห้องเธอ เมื่อเห็นเพื่อนๆเธอแน่นอนผมมองหาเธอตลอด(ผมชอบเธอใช่ไหมครับตอนนี้) 555 เจอเธอแน่นอน เวลาเที่ยงก็เจอ เปลี่ยนวิชาเรียนก็เจอ เข้าแถวตอนเช้าก็เจอแน่นอน แต่ก็ไม่ใช่ว่าการที่ผมเจอเธอทุกครั้งจะทำให้รู้สึกมีความสุข เจอแล้วเสียใจก็มี เพราะการเจอเธอบางครั้งเหตุการณ์มันทำให้ผมรู้สึกว่าเธอมีแฟนแล้ว(ผมหึงอยู่หรอครับ)
วันนึง(วันนึงอีกแระ) ผมมีโอกาสเจอเธอ ก็เจอเพื่อนๆเธอก่อนเลยมองหา ผมก็เจอเธอก็เลยเดินไปหาเธอคือจังหวะมันดีด้วยครับเลยเดินเข้าไปทักทายตามประสาเพื่อนร่วมงานกัน วันนั้นผมพยายามไม่คิดไรไปมากกว่าเพื่อนกันก็เลยขอเมลล์ซะเลย 555 ผมได้เมลล์ของเธอนะครับ ขอบคุณความบริสุทธิ์ใจ
และความไม่บริสุทธิ์ใจก็เริ่มขึ้นครับ แต่ก็มีหลงเหลืออยู่บ้างๆพยายามไม่ให้ตัวเองคิดชอบเธอมากไปแค่เพื่อก็พอ เธอมีแฟนแล้ว(บอกตัวเองตลอดเวลา) เมื่อได้เมลล์มาเเล้วผมก็เริ่มแอดเลย ยุคนั้นก็ MSN ครับ ปกติก็ไม่ค่อยเล่น M แต่กลับบ้านผมต้องรีบออนตลอดครับ เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟันกันแบบละเอียดเลยดีกว่าครับ เอ้าเริ่มเลย
หลังจากที่ได้ เมลล์ ตอนนี้เราเรียกกันว่า M เช่น เธอๆๆ เราขอ M หน่อยสิ เป็นต้น เมื่อได้ M มา ผมก็แอดเลยครับ รออยู่ว่าจะเธอของผมจะออนไลน์เมื่อไร(555เธอของผมคิดไปเองอีกแล้ว) วันนั้นวันหยุดเธอออนด้วยครับ ดีใจมาก แต่เราก็เพื่อนกันครับ ผมก็ทักไปคือแบบว่า ถามปุ๊ปเธอก็ตอบมาทันที 555 ผมตื่นเต้นมากนะครับตอนนั้น แขน ขา สั่น หมดแรงเรยทีเดียว ตอนนั้นคิดในใจอยากขอเบอร์โทรตอนนี้ผมก็จำไม่ได้ครับว่าผมคุยอะไรใน M บ้าง แต่สิ่งหนึ่งที่ผมบอกเธอไปก็คือ อยากได้ยินเสียง เธอโทรมา ผมนี่หมดแรงไปทั้งตัวเลยครับ คือผมก็ไม่ได้จีบนะครับเราคุยกันแบบเพื่อน อย่างที่บอกครับว่าผมคิดไว้เสมอว่าเธอมีแฟนแล้วครับ
หลังจากที่มี M เบอร์โทร อีกสิ่งที่ผมมีคือ hi5 ยุคนั้นต้อง hi5 เท่านั้นเพราะมันมีอะไรเล่นเยอะมาก อยากเพ้ออะไรก็เพ้อได้หมด รู้สึกยังงัย อารมณ์เป็นไปเราก็แสดงผ่านมันได้เลยครับ คือผมกับเธอก็เป็นเพื่อนกันนะครับเวลาผมเพ้ออะไรเธอก็อาจจะรู้ ช่วงนั้นเพ้อทุกวันครับก็หวังว่าจะเห็นความเพ้อของผมบ้าง ตอนนั้นในใจคิดอยู่สองอย่างคือ อยากให้รู้ กับ ไม่อยากให้รู้ ผมก็จะเพ้อของผมทุกวันครับมันได้ระบายเชื่อไหมครับวันนึงเธอมาถามว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครน๊า 555 ผมก็อยากบอกนะครับว่า คือเธอนั่นแหละ ด้วยศิลธรรม ทำให้ผมพูดไม่ได้จริงๆครับ ตอนนั้นการเป็นแค่คนแอบรัก(ผมรักเธอไปแล้วตั้งแต่เมื่อไหร่ครับท่านผู้อ่าน) มันก็รู้สึกดีครับ และความรู้สึกของผมก็ยังคงเป็นความลับต่อไปครับ
ความลับแตกตอนไหนรู้ไหมครับ...ตอนนี้ละครับ ผมจะเล่าให้ฟัง วันนึงช่วงเวลาเลิกเรียนผมก็จะกลับบ้านด้วยรถเมล์เป็นประจำวันนั้นนั่งริมหน้าต่างทางขวาแล้วหันหน้าออกไปนอกหน้าต่างแล้วเผลอพูดว่า "กูชอบเธอว่ะ"
ตอนนั้นเพื่อนก็เดินทางไปด้วย) มันเลยถามผมว่า "ชอบใครว่ะ ไหนๆๆๆ อ๋อชอบเธอใช่ไหม" ผมรีบปฏิเสธเลยครับ เพื่อนมันก็เซ้าซี้ จนผมสารภาพ ว่า "ใช่" (ใช่ผมชอบเธอจริงๆครับ) ตอนนั้นผมก็บอกเพื่อนผมว่าอย่าบอกใคร และมันก็ยังคงเป็นความลับต่อไปครับ(ขอบคุณมากที่รักษาสัญญา)
ช่วงที่โรงเรียนจัดกีฬาฟุตบอลชั้น ม.6 ผมต้องลงแข่งอย่างแน่นอนเพราะผมก็กองหลังที่เหนี่ยวที่สุดในห้อง(โม้ไปเต็มที่ครับ) วันนั้นเธอไปเชียร์ผมครับ วันที่ผมลงแข่งไม่รู้ว่าผมคิดไปเองไหมหรือเพื่อนมันหลอกว่าเธอมาเชียร์เอาเป็นว่าวันนั้นเหมือนกินยาบ้ามาแข่งคือพลังเยอะมากไม่เหนื่อย ผมนี่สู้ขาดใจและไม่รู้ว่าผลการแข่งขันเป็นไงแต่ดีใจครับมีความสุขมากๆ พูดแล้วก็อยากกลับไปแข่งให้เธอมาเชียร์ผมอีกครับ
ผมขอเล่าความลับแตกรอบสองนะครับ...มีอีกเหตุการณ์นึงระหว่างที่รอเรียนวิชาวิชานึง ผมก็นั่งรอแบบเซ็งๆ ในมือผมถือดินสอ ผมเผลอเขียนชื่อเธอลงบนที่นั่งปูนหน้าห้องเรียน ไอ้เพื่อนก็ตาดี ถามเขียนไปผมปิดก็ไม่ทันความลับที่ปกปิดมาก็เริ่มอยู่ในกลุ่มผู้ชายในห้องเรียน แต่ก็ยังลับอยู่นะครับ
ความลับแตกรอบสาม รอบนี้ใหญ่มาก555 ดังไปทั้งห้องเรียน เพราะมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นที่มันทำให้เพื่อนคนนึงพูดว่า ผมชอบเธอ ทุกคนในห้องเรียนตอนนี้รู้หมดเลยครับ วันนี้เป็นวันที่ทำให้ชีวิตความเป็นส่วนตัวของผมเปลี่ยนไปมาก เพราะผมเหมือนเป็นคนดังของห้องผมและห้องเธอ
เวลาไปทานข้าวเที่ยงผมเหมือนโดนรุกรานด้วยคำพูดโดยเพื่อนผู้ชายห้องของเธอประมาณว่าผมไปจีบแฟนเพื่อนเขา แต่เปล่าเลยนะผมเปล่าผมชอบ ผมรักแต่ถ้าผมคิดว่าเขามีแฟนผมก็จะไม่จีบแน่นอน ผมเจอเรื่องแบบนี้บ่อยครั้งจนทำให้ผมเข้าใจว่าเธอยังไม่มีแฟน คือมีคนบอกผมว่าเธอไม่มีแฟนเขาแค่แซวเล่นๆเท่านั้นเอง เฮ้ยจิงดิ(คิดในใจ) แค่ดีใจแต่ก็ยังไม่กล้าจีบอยู่ดีแฟนไม่เคยมีนี่ครับ จีบหญิงก็ไม่เป็น ถามว่าอยากได้มาเป็นแฟนมั๊ย 555 อยากได้สิครับแต่ทำไง
อยากรู้ไหมครับทำไง...วันนั้นเป็นวันสอบช่วงพักเที่ยงครับ เธอขอคุยกับผมเพราะเธอรู้ความจิงว่าผมชอบเธอ วันนั้นเราตกลงกันว่า เราจะเป็น คนรักกัน (ค.ร.ก.) เราลองคบกันคือทุกวันตอนเช้าเราจะนัดเจอกันที่ใต้อาคารเรียนแห่งหนึ่ง ใครๆก็รู้ว่าเวลาเช้าเราสองคนจะมาอยู่ด้วยกัน นั่งเล่นกันสองคน นั่งคุยกัน วาดรูป ทำรายงาน แม้กระทั่งอาจารย์ยังรู้เลยครับ อาจารย์เดินผ่านเรายังอมยิ้มเลยครับ555 ผมไม่เคยเดินจับมือเธอเดินแกว่งไปมาเลยสักครั้ง ผมรู้ว่ามือเธอนุ่มมากเพราะเคยสัมผัสอยู่นิดนึงครับ อยากจับนานๆก็ไม่กล้ากลัวดูไม่ดีในโรงเรียน ผมชอบแกล้งเธอโดยบังคับให้ถือกระเป๋าให้ เธอน่ารักนะครับไม่บ่นเลยสักคำ 555 เธอเป็นคนเห็นขยะไม่ได้ชอบเก็บไปทิ้งให้ลงถัง ถ้าเป็นผมก็เดินเลยไปเฉยๆครับ 5555 เราสองคนเปรียบเสมือนตัวเชื่อมระหว่างห้องเรียนทั้งสองห้องเข้าด้วยกัน มีงานหรือกิจกรรมอะไรก็จะผ่านเรา
ตอนเย็นก็เป็นอีกช่วงเวลาที่เราสองคนจะได้พบกันครับ เธอก็ชอบพาทำการบ้านบางทีก็ให้ลอกครับแต่ผมก็ไม่เคยให้เธอทำให้นะครับ ไม่อยากให้ลำบากอาจจะฟังดูดีแต่จิงๆนะครับผมไม่อยากให้เธอลำบากกับสิ่งที่ผมต้องรับผิดชอบ แต่ขอลอกนิดนึงนะคนดี 555(ขำตัวเอง) นอกจากทำการบ้านเราก็มีภารกิจการกินเหมือนกันครับ เราชอบไปซื้อปังนึ่งกินกันอร่อยครับไม่รู้ทุกวันนี้ยังมีอยู่ไหม(คิดถึงความหลัง)
หลายๆที่ในโรงเรียนที่เราไปนั่งด้วยกันมักมีแต่กลิ่นอายและร่องรอยความสุขทิ้งไว้ขอบคุณความรักที่เรามีให้กันมาจนถึงทุกวันนี้ขอบคุณความอดทนของเธอที่ทนกับความซื่อบื้อของผมขอบคุณครับคนดี
เรื่องราวของผมยังไม่จบนะครับว่างๆจะมาเล่าต่อครับ...อยากเล่าอีกอย่างครับ ช่วงที่มีบัดดี้โป๊ก ใน hi5 ผมเอาบัดดี้โป๊กหยอกเธอทุกวัน(งงไหมว่าคืออะไร555)
รักไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ รู้แต่ว่าตอนนี้รักแล้ว
ตั้งแต่เกิดมาจนอายุ เรียน ม.6 ครับ ผมไม่เคยมีแฟนเลยขณะที่เพื่อนผมนั้น มี จน เลิก คบ สลับไปมาอยู่หลายรอบ ตัวผมนั้นอาจจะมีบางเวลาเห็นใครที่คิดว่าใช่ก็อาจจะเผลอชอบแต่ก็ไม่เคยเลยที่จะทำให้ผมคิดที่จะจีบใครสักที
เพื่อนๆทันยุค hi5 MSN ไหมครับ 555 ความรักของผมเริ่มต้นขึ้นในยุคนี้ละครับ เดี๋ยวผมจะเล่าให้เพื่อนๆได้อ่านกันครับว่าเป็นมายังงัย อย่างที่บอกครับว่าเรื่องราวที่ผมจะเล่าคง อาจ จะทำให้หลายๆคนอิจฉาแฟนผมครับ(มั้ง)
ตอนนั้นผมเรียนอยู่ ม.6 เป็นโรงเรียนประจำจังหวัดครับ ผมเป็นหัวหน้าห้องด้วยนะครับ(เป็นเทอม 1) บทบาทความเป็นหัวหน้าห้อง นอกจะเอาไว้บอก "นักเรียนทำความเคารพพพพพพ"แล้ว มันก็ยังมีอีกหลายบทบาทครับที่ผมต้องทำ และแน่นอนครับนั่นหมายถึงว่า ผมจะต้องเป็นผู้เสียสละทุกอย่างเพื่อประโยชน์ส่วนรวมของห้องรวมถึงการไปแสดงละครในวันสุนทรภู่ครับ(ตอนนั้นบอกกับตัวเองว่าทำไมช่างโชคร้ายแท้...เหมือนโดนแกล้ง)
ชีวิตหัวหน้าห้องก็แบบนั้นแหละครับ เวลามีกิจกรรมอะไรทีนึงต้องนึกเสมอเลยว่าเราคือหัวหน้าห้อง ต้องเสียสละ...เมื่อผู้กำกับประจำห้องได้ตัวนักแสดงแล้วทีนี้ก็นัดหมายกันว่าจะซ้อมที่ไหน วันไหน และกี่โมง แน่นอนครับผมก็ไปตามนัดและถึงก่อนเวลา พอที่จะมีเวลานอนเกือกกลิ้งได้
บอกก่อนครับว่าละครที่ผมแสดงคือ เรื่องลักษณวงค์ เพื่อนๆพอจะทายถูกไหมครับผมจะได้แสดงเป็นตัวละครตัวไหน...555ทายถูกแล้วครับ ผมเป็นลักษณวงค์แน่นอน ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถ้าให้เดาคงเป็นพระว่า ผมเป็นหัวหน้าห้องมั้งครับ โอเครครับท่านผู้กำกับผมรับบทนี้ และวันนั้นก็เป็นวันแรกที่นัดซ้อมครับแต่ผมก็จำไม่ได้นะครับว่า ได้ซ้อมไหม วันนั้นเป็นวันแรกที่จะให้ผมได้รู้จักกับผู้หญิงต่างห้องคนหนึ่ง คนนั้นก็คือแฟนคนปัจจุบันของผมเองครับ ตอนนี้เราสองคนต่างก็ยังไม่รู้จักกันครับ เพราะผมเป็นพวกชอบเตะบอล ว่างไม่ได้นั่นคือหาบอลมาเตะกันตลอด ผู้หญิงต่างห้องผมเลยไม่ค่อยจะรู้จัก รู้จักแต่พวกผู้ชายพวกเหงื่อไหลไคลย้อยเต็มตัว555 สังคมชายล้วนแท้ๆ
วันแรกที่ผมได้รู้จักตอนนั้นก็ยังไม่คิดอะไรกับเขานะ แต่สิ่งที่ผมคิดนั่นคือผมรู้สึกทึ่ง และชื่นชมเขามากกว่า ที่เขากล้ามาแสดงละครร่วมกับห้องผม ซึ่งห้องเราทั้งสองอยู่คณะสีเดียวกันครับ เวลามีงานอะไรมักจะแข่งขันกันเลยเหมือนจะไม่ถูกกันนิดนึง และการซ้อมวันแรกก็จบไป(วันนี้ยังไม่ได้ชอบนะ หัวใจยังไม่หวั่นไหว)
วันนึงผู้กำกับก็นัดไปซ้อมที่ที่แห่งนึงในโรงเรียนนี่แหละครับแต่เป็นที่ใหม่ วันนั้นผมได้มีโอกาสคุยกับเขา เราซ้อมใกล้กันเลยทำให้มีโอกาสได้คุยกัน อ้อลืมบอกไปว่า บทบาทที่เขาได้รับก็คือ รับบทเป็นเมียของลักษณวงค์ซึ่งจะอยู่ในร่างของผู้ชาย(จำชื่อตัวละครไม่ได้) มาต่อๆกันครับ ก็วันนั้นผมได้คุยกับเขาในระยะประชิดเลยคุยกันก็หลายอย่างจนทำให้รู้สึกดีและรู้ด้วยว่าเราเป็นเด็กต่างจังหวัดเหมือนกันที่มาจากจังหวัดเดียวกัน(บังเอิญมาก) ตอนนั้นเป็นช่วงกำลังเบรคเราเลยมีโอกาสคุยกัน ผมรู้แต่ว่าอยากจะเบรคนานๆ คือผมก็สงสัยตัวเองเหมือนกันนะครับว่าผมชอบเขาแล้วใช่ไหม แต่คิดไปคิดมา คงไม่ใช่มั้ง วันนั้นเขาทำให้เวลาซ้อมละครของผมผ่านไปเร็วมาก555(ผมชอบแล้วใช่ไหม)
เมื่อวันแสดงมาถึง วันนั้นก็ตื่นเต้นกับการแสดงเหมือนกันนะแต่ก็นิดหน่อย คือมีสิ่งที่ทำให้ผมกังวลอยู่เรื่องนึงมากกว่าครับ ผมกลัวว่าผมจะไม่ได้มาซ้อมละครอีก แน่นอนว่าไม่มีซ้อมอีกอยู่แล้วครับ(ผมชอบจิงๆใช่ไหมครับ)ก็วันแสดงจิงมาถึงซะขนาดนั้น วันนั้นให้ห้องเรียนที่ใช้เป็นห้องเปลี่ยนชุด ผมได้แต่เดินผ่านเธอ ผ่านหน้าเธอ ผ่านหลังเธอ ผ่านไปมาหวังว่าจะถูกสนใจ แต่ก็ไม่เห็นท่าทีที่จะถูกสนใจเลย วันนั้นต้องยอมรับครับว่าผมก็ทำเป็นเหมือนไม่ได้สนใจเธอเหมือนกัน555 ก็อยากถูกทักก่อนนี่ครับ ตอนแสดงบนเวทีคงเป็นช่วงเวลาที่ผมต้องการเพราะเราจะได้อยู่ใกล้กัน สนใจกันมากแม้จะตามบทละครก็ตาม แต่สำหรับผม ผมสนใจเธออย่างจิงจังนะ555 ความรู้สึกนอกบทครับ เมื่อแสดงเสร็จผมก็ได้แค่ถ่ายรูปหมู่ที่มีคนเยอะๆ และผมก็ได้แต่แอบความเธออยู่อีกมุมหนึ่งบนภาพใบนั้นเท่านั้นเอง...การแสดงจบแล้ว
การแสดงในวันสุนทรภู่จบไปแล้ว สิ่งที่ผมกลับมานอนคิดก็คือ ความรู้สึกของผมควรจะจบลงเช่นกัน แต่เชื่อไหมครับเหมือนสวรรค์กลั่นแกล้ง และล้อเล่นกับความรู้สึกของผมผมกลับเจอเธอบ่อยขึ้นทั้งที่เมื่อก่อนก็ไม่เห็นจะเคยเจอกัน เวลาที่เดินผ่านห้องเธอ เมื่อเห็นเพื่อนๆเธอแน่นอนผมมองหาเธอตลอด(ผมชอบเธอใช่ไหมครับตอนนี้) 555 เจอเธอแน่นอน เวลาเที่ยงก็เจอ เปลี่ยนวิชาเรียนก็เจอ เข้าแถวตอนเช้าก็เจอแน่นอน แต่ก็ไม่ใช่ว่าการที่ผมเจอเธอทุกครั้งจะทำให้รู้สึกมีความสุข เจอแล้วเสียใจก็มี เพราะการเจอเธอบางครั้งเหตุการณ์มันทำให้ผมรู้สึกว่าเธอมีแฟนแล้ว(ผมหึงอยู่หรอครับ)
วันนึง(วันนึงอีกแระ) ผมมีโอกาสเจอเธอ ก็เจอเพื่อนๆเธอก่อนเลยมองหา ผมก็เจอเธอก็เลยเดินไปหาเธอคือจังหวะมันดีด้วยครับเลยเดินเข้าไปทักทายตามประสาเพื่อนร่วมงานกัน วันนั้นผมพยายามไม่คิดไรไปมากกว่าเพื่อนกันก็เลยขอเมลล์ซะเลย 555 ผมได้เมลล์ของเธอนะครับ ขอบคุณความบริสุทธิ์ใจ
และความไม่บริสุทธิ์ใจก็เริ่มขึ้นครับ แต่ก็มีหลงเหลืออยู่บ้างๆพยายามไม่ให้ตัวเองคิดชอบเธอมากไปแค่เพื่อก็พอ เธอมีแฟนแล้ว(บอกตัวเองตลอดเวลา) เมื่อได้เมลล์มาเเล้วผมก็เริ่มแอดเลย ยุคนั้นก็ MSN ครับ ปกติก็ไม่ค่อยเล่น M แต่กลับบ้านผมต้องรีบออนตลอดครับ เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟันกันแบบละเอียดเลยดีกว่าครับ เอ้าเริ่มเลย
หลังจากที่ได้ เมลล์ ตอนนี้เราเรียกกันว่า M เช่น เธอๆๆ เราขอ M หน่อยสิ เป็นต้น เมื่อได้ M มา ผมก็แอดเลยครับ รออยู่ว่าจะเธอของผมจะออนไลน์เมื่อไร(555เธอของผมคิดไปเองอีกแล้ว) วันนั้นวันหยุดเธอออนด้วยครับ ดีใจมาก แต่เราก็เพื่อนกันครับ ผมก็ทักไปคือแบบว่า ถามปุ๊ปเธอก็ตอบมาทันที 555 ผมตื่นเต้นมากนะครับตอนนั้น แขน ขา สั่น หมดแรงเรยทีเดียว ตอนนั้นคิดในใจอยากขอเบอร์โทรตอนนี้ผมก็จำไม่ได้ครับว่าผมคุยอะไรใน M บ้าง แต่สิ่งหนึ่งที่ผมบอกเธอไปก็คือ อยากได้ยินเสียง เธอโทรมา ผมนี่หมดแรงไปทั้งตัวเลยครับ คือผมก็ไม่ได้จีบนะครับเราคุยกันแบบเพื่อน อย่างที่บอกครับว่าผมคิดไว้เสมอว่าเธอมีแฟนแล้วครับ
หลังจากที่มี M เบอร์โทร อีกสิ่งที่ผมมีคือ hi5 ยุคนั้นต้อง hi5 เท่านั้นเพราะมันมีอะไรเล่นเยอะมาก อยากเพ้ออะไรก็เพ้อได้หมด รู้สึกยังงัย อารมณ์เป็นไปเราก็แสดงผ่านมันได้เลยครับ คือผมกับเธอก็เป็นเพื่อนกันนะครับเวลาผมเพ้ออะไรเธอก็อาจจะรู้ ช่วงนั้นเพ้อทุกวันครับก็หวังว่าจะเห็นความเพ้อของผมบ้าง ตอนนั้นในใจคิดอยู่สองอย่างคือ อยากให้รู้ กับ ไม่อยากให้รู้ ผมก็จะเพ้อของผมทุกวันครับมันได้ระบายเชื่อไหมครับวันนึงเธอมาถามว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครน๊า 555 ผมก็อยากบอกนะครับว่า คือเธอนั่นแหละ ด้วยศิลธรรม ทำให้ผมพูดไม่ได้จริงๆครับ ตอนนั้นการเป็นแค่คนแอบรัก(ผมรักเธอไปแล้วตั้งแต่เมื่อไหร่ครับท่านผู้อ่าน) มันก็รู้สึกดีครับ และความรู้สึกของผมก็ยังคงเป็นความลับต่อไปครับ
ความลับแตกตอนไหนรู้ไหมครับ...ตอนนี้ละครับ ผมจะเล่าให้ฟัง วันนึงช่วงเวลาเลิกเรียนผมก็จะกลับบ้านด้วยรถเมล์เป็นประจำวันนั้นนั่งริมหน้าต่างทางขวาแล้วหันหน้าออกไปนอกหน้าต่างแล้วเผลอพูดว่า "กูชอบเธอว่ะ"
ช่วงที่โรงเรียนจัดกีฬาฟุตบอลชั้น ม.6 ผมต้องลงแข่งอย่างแน่นอนเพราะผมก็กองหลังที่เหนี่ยวที่สุดในห้อง(โม้ไปเต็มที่ครับ) วันนั้นเธอไปเชียร์ผมครับ วันที่ผมลงแข่งไม่รู้ว่าผมคิดไปเองไหมหรือเพื่อนมันหลอกว่าเธอมาเชียร์เอาเป็นว่าวันนั้นเหมือนกินยาบ้ามาแข่งคือพลังเยอะมากไม่เหนื่อย ผมนี่สู้ขาดใจและไม่รู้ว่าผลการแข่งขันเป็นไงแต่ดีใจครับมีความสุขมากๆ พูดแล้วก็อยากกลับไปแข่งให้เธอมาเชียร์ผมอีกครับ
ผมขอเล่าความลับแตกรอบสองนะครับ...มีอีกเหตุการณ์นึงระหว่างที่รอเรียนวิชาวิชานึง ผมก็นั่งรอแบบเซ็งๆ ในมือผมถือดินสอ ผมเผลอเขียนชื่อเธอลงบนที่นั่งปูนหน้าห้องเรียน ไอ้เพื่อนก็ตาดี ถามเขียนไปผมปิดก็ไม่ทันความลับที่ปกปิดมาก็เริ่มอยู่ในกลุ่มผู้ชายในห้องเรียน แต่ก็ยังลับอยู่นะครับ
ความลับแตกรอบสาม รอบนี้ใหญ่มาก555 ดังไปทั้งห้องเรียน เพราะมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นที่มันทำให้เพื่อนคนนึงพูดว่า ผมชอบเธอ ทุกคนในห้องเรียนตอนนี้รู้หมดเลยครับ วันนี้เป็นวันที่ทำให้ชีวิตความเป็นส่วนตัวของผมเปลี่ยนไปมาก เพราะผมเหมือนเป็นคนดังของห้องผมและห้องเธอ
เวลาไปทานข้าวเที่ยงผมเหมือนโดนรุกรานด้วยคำพูดโดยเพื่อนผู้ชายห้องของเธอประมาณว่าผมไปจีบแฟนเพื่อนเขา แต่เปล่าเลยนะผมเปล่าผมชอบ ผมรักแต่ถ้าผมคิดว่าเขามีแฟนผมก็จะไม่จีบแน่นอน ผมเจอเรื่องแบบนี้บ่อยครั้งจนทำให้ผมเข้าใจว่าเธอยังไม่มีแฟน คือมีคนบอกผมว่าเธอไม่มีแฟนเขาแค่แซวเล่นๆเท่านั้นเอง เฮ้ยจิงดิ(คิดในใจ) แค่ดีใจแต่ก็ยังไม่กล้าจีบอยู่ดีแฟนไม่เคยมีนี่ครับ จีบหญิงก็ไม่เป็น ถามว่าอยากได้มาเป็นแฟนมั๊ย 555 อยากได้สิครับแต่ทำไง
อยากรู้ไหมครับทำไง...วันนั้นเป็นวันสอบช่วงพักเที่ยงครับ เธอขอคุยกับผมเพราะเธอรู้ความจิงว่าผมชอบเธอ วันนั้นเราตกลงกันว่า เราจะเป็น คนรักกัน (ค.ร.ก.) เราลองคบกันคือทุกวันตอนเช้าเราจะนัดเจอกันที่ใต้อาคารเรียนแห่งหนึ่ง ใครๆก็รู้ว่าเวลาเช้าเราสองคนจะมาอยู่ด้วยกัน นั่งเล่นกันสองคน นั่งคุยกัน วาดรูป ทำรายงาน แม้กระทั่งอาจารย์ยังรู้เลยครับ อาจารย์เดินผ่านเรายังอมยิ้มเลยครับ555 ผมไม่เคยเดินจับมือเธอเดินแกว่งไปมาเลยสักครั้ง ผมรู้ว่ามือเธอนุ่มมากเพราะเคยสัมผัสอยู่นิดนึงครับ อยากจับนานๆก็ไม่กล้ากลัวดูไม่ดีในโรงเรียน ผมชอบแกล้งเธอโดยบังคับให้ถือกระเป๋าให้ เธอน่ารักนะครับไม่บ่นเลยสักคำ 555 เธอเป็นคนเห็นขยะไม่ได้ชอบเก็บไปทิ้งให้ลงถัง ถ้าเป็นผมก็เดินเลยไปเฉยๆครับ 5555 เราสองคนเปรียบเสมือนตัวเชื่อมระหว่างห้องเรียนทั้งสองห้องเข้าด้วยกัน มีงานหรือกิจกรรมอะไรก็จะผ่านเรา
ตอนเย็นก็เป็นอีกช่วงเวลาที่เราสองคนจะได้พบกันครับ เธอก็ชอบพาทำการบ้านบางทีก็ให้ลอกครับแต่ผมก็ไม่เคยให้เธอทำให้นะครับ ไม่อยากให้ลำบากอาจจะฟังดูดีแต่จิงๆนะครับผมไม่อยากให้เธอลำบากกับสิ่งที่ผมต้องรับผิดชอบ แต่ขอลอกนิดนึงนะคนดี 555(ขำตัวเอง) นอกจากทำการบ้านเราก็มีภารกิจการกินเหมือนกันครับ เราชอบไปซื้อปังนึ่งกินกันอร่อยครับไม่รู้ทุกวันนี้ยังมีอยู่ไหม(คิดถึงความหลัง)
หลายๆที่ในโรงเรียนที่เราไปนั่งด้วยกันมักมีแต่กลิ่นอายและร่องรอยความสุขทิ้งไว้ขอบคุณความรักที่เรามีให้กันมาจนถึงทุกวันนี้ขอบคุณความอดทนของเธอที่ทนกับความซื่อบื้อของผมขอบคุณครับคนดี
เรื่องราวของผมยังไม่จบนะครับว่างๆจะมาเล่าต่อครับ...อยากเล่าอีกอย่างครับ ช่วงที่มีบัดดี้โป๊ก ใน hi5 ผมเอาบัดดี้โป๊กหยอกเธอทุกวัน(งงไหมว่าคืออะไร555)