ทั้งที่อยากเกลียด แต่ก็ดันไปรักหมดหัวใจ

~ทั้งที่อยากจะเกลียด แทบขาดใจ. แต่ก็ดันไปรัก! จนหมดใจ
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
~นี่คงเป็นคำพูดที่ชั้นเคยท่องไว้ เกือบ1ปี
~ลองมองย้อนกลับไปทั้งเหนื่อย ทั้งเศร้า ทั้งรัก!
~คน คนหนึ่งทำให้เรารู้สึกอะไรได้มากมายในเวลาเดียวกันขนาดนั้น!!!!
~ไม่ง่ายเลยนะกว่ามันจะผ่านมาได้ การแอบแชท แอบคุย แอบคบ แอบไปไหนมาไหน กับแฟนชาวบ้าน ( แค่ยังไม่แอบได้กัน ก็ถือว่ายังมีคุณธรรมอยู่แหละมั้ง)
~ขอเริ่มเล่าเรื่อง แอบเลว!!แต่ก็ดันเป็นความรู้สึกดีของตัวเองเลยนะคะ
~จุดเริ่มต้น_....เริ่มต้นจาก
การพบกัน(ปิ๊งปั๊งแอบมอง)-จากกัน(ทั้งที่ยังไม่ได้สานสัมพันธ์)-และทักแชทมา(หัวใจเต้นเป็นจังหวะกองงานกีฬาสี)
~เราคุยกันมาเรื่อยๆ แบบคนว่างคนโสด(เรานะที่โสด-ส่วนเค้า ปากเค้าบอกว่าเค้าโสด)
~ความรู้สึกมากขึ้นเรื่อยๆ_จนเลิกคุยกับทุกคน_เพื่อคุยกะคน คนเดียว(เรานะที่เลิกคุยกะทุกคนและคุยกะเค้าคนเดียว)
~เริ่มเปลี่ยนสรรพนามจาก พี่_น้อง ~>ตัวเอง
~เริ่มนัดกินข้าวกัน_เริ่มรู้จักตัวตนกันมากขึ้น
เราเจอกันทุกเสาร์อาทิตย์ที่ว่างตรงกัน(ซึ่งทุกอย่างก็พอดีเหมาะเจาะ)เจอกันทุกเสาร์อาทิตย์ ส่วนใหญ่แล้วก็ไปวัด_กินข้าว_กินขนม น่ารักมุ้งมิ้งกันสองคน!!
"Hello ตัวเองตื่นยังครับ เค้าตื่นแล้วนะ เดี๋ยวเค้าทำไรเสร็จเค้าไปรับตัวเองไปกินข้าวนะ"
"คร่า! ตื่นตอนที่ตัวเองโทรปลุกนี่ล่ะคร่า"
~ทุกคนรอบตัวเราบอกว่า ดูเราเปลี่ยนไปมาก จนรู้สึกได้เลย ดูมีคงามสุขดูแฮบปี้มากมาย ก็ใช่นะเรามีความสุขมากจริงๆ!!เรารู้สึกว่ามีคนเข้าใจ มีคยที่เราพยายามตามหามานาน มาอยู่ตรงนี้แล้ว เรายิ้ม ทั้งที่งานจะท่วมหัว เลิกงานดึก หรือเพลียร่าง ขนาดไหนก็ตาม
~เพื่อนเราและเพื่อนเค้าเริ่มเจอกัน เพื่อนเราและเพื่อนเค้าเริ่มเจอกันบ่อยขึ้น บ่อยขึ้น ปาร์ตี้กันบ่อยๆขึ้นเรื่อยๆเพียงเพราะว่าแค่ต้องการเจอกัน
~ความสัมพันธ์มากขึ้นเรื่อยๆจนฉุดไม่ได้แล้วเราเริ่มรู้ว่าเค้ามีอีกคน ตอนนั้นนะตั้งปฏิญาณตนว่า เลิกยุ่งแน่นอนไม่เอานะ คนมีเจ้าของ แต่แล้วก็เป็นได้แค่ความคิด เรายังคงคุยกะเค้าเรื่อย จน ผญ อีกคนเริ่มรู้ตัว เริ่มสงสัย เริ่มไม่พอใจ เริ่มระแวง แล้วเราก็ได้เจอกัน
@ตื๊ดๆๆ กรี๊ด วู้ว แสงสีกำลังเมามันส์ กลิ่นเหล้า หอมๆคละคลุ้ง เสียงเพลงดังสนั่น เราเริ่มมองเห็นเพื่อนมีสองร่าง สายตาพล่ามัว แค่รู้สึกมีคนกระสิงข้างหูว่า "มีคนอยากคุยด้วย" ตอนนั้นนะอะไรวะ <€}^%|*~$€| เมา ต้องการไรจากเราวะ มึน อึน ยืนไม่ตรง ผญ คนหนึ่งยืนแสดงความเป็นเจ้าของ "พี่แอบคุยกันเหรอ" เพื่อนที่แสนดีของเราตอบแทนว่า"เค้าเลิกคุยกันนานล่ะ" เสียงคนที่แสนดีของเราตอบไปว่า "พอเหอะ เมากันหมดแล้วค่อยคุยกัน" คือเราจำได้แค่นี้แหละ แล้วก้ปยกย้าย แล้วน้ำตาก็ไหลเหมือนกันก็อกน้ำแตกเลย!!  เสียงเพลงไรไม่ได้ยินทั้งนั้น ได้ยินแต่คำว่า เห้ยเลิกกินเลย พอๆ!!!! ที่สำคัญคือเราขับรถไง ล่ะ เพื่อนไม่มีใครขับรถเป็น(ตำรวจอย่าจับหนูนะคะ) นั่นล่ะก็ต้องทำให้ตัวเองตื่น และเอาร่างเพื่อนและร่างตัวเองกลับให้ได้ แต่คือกูกลับไม่ได้ แมร่งก็นั่ง(ขอโทษที่ใช้คำไม่สุภาพ) นั่งแมร่งหน้าร้านอยู่เกือบ ชม. เจอกิ๊กกั๊กทั้งหลายที่เลิกคุยกันไปนานล่ะ เห้ยทำไมเมาแบบนี้ ไม่เคยเมาแบบนี้เลยนะ และก็หันไปด่าเพื่อนเราเบาๆ ทำไมปล่อยให้กินขนาดนี้ (หน้าดูหงุดหงิดใจมากและพยายามประคองตัวเราให้นั่งในรถ มาดูแลด้วยความเป็นห่วง ?ผช คนนี้ นี่น่ารักจริงๆ กูทิ้งเค้าไปได้ไงวะ)
฿&@"&เสียงจอดรถดังมาก ถ้าจะขับขนาดนี้ชนรถกูไปเลยคะ (฿&@"
"กลับบ้าน" (หน้าตาหงุดหงิดพร้อมกับกระลากแขนเราเบาๆให้ไปนั่งรถเค้า):เสียง คนที่แสนดีของเราเอง
"ไม่กลับ จะขับรถกลับเอง" (;&@(&@;"
และแล้ว คนที่แสนดีของเราก็มาขับรถเรากลับให้เรานั่งข้างๆ จำได้ว่า หัวเราะตลอดทาง ขำไรไม่รู้ เหมือนคนบ้า ชอบมั้ง อาการหึงหวงที่เค้าแสดงออกมา ซะขนาดนั้น.
แต่เอ๊ะ !! มันคนเดียวกันกับที่ทำกูเสียน้ำตาเมื่อกี้เปล่าวะ
เอาเหอะเมาวะ เหนื่อยหัวเราะก็พอ กูเหนื่อยมากพอแล้ว
จากเหตุการณ์วันนั้นไม่นานเค้าก็เลิกกับ ผญ ของเค้า...แต่แล้วก็พร้อมๆกับที่เราได้รู้ความจริงว่า__~คนนั้นอ่ะแค่กิ๊ก! ตัวจริงอ่ะอีกคน เงิบ!!
~ในใจคิด เลิกแน่ๆ
~แล้วก็เป็นแค่ความคิด
~การกระทำอ่ะเหรอ_!!!!
เจอกันบ่อยขึ้น_กินข้าวด้วยกันบ่อยมาก_เจอกันเกือบทุกวัน_(เหนื่อยใจมากบอกเลยแต่มีความสุข ๆค่ะขอบอก ถามตัวเองทุกวัน เราเลวมากไหมวะ?!) ถีงจุดนี้เหมือนถอนตัวไม่ได้แล้ว รากมันลงไปลึกเกินจะถอนออกแล้ว
~ลืมบอกค่ะ คนดีของเรา เค้าเป็นทอม!!!!!นะคะ (หน้าตาดี_ขาว_จิ้มลิ้ม_เห็นครั้งแรกก็หลงเลยค่ะ_ผญ นี่ส่งสายตาบ่อย อ่อยก็เยอะ)
และนั่นแหละค่ะ เราไม่เคยรู้สึกอะไรกับทอม จนมาเจอคนนี้
~รู้ตัว_ว่ารักมาก แต่ยิ่งรักเรายิ่งเครียด ยิ่งหวง ยิ่งห่วง เราใส่ใจเค้ามากจริงๆ เรารู้หมดว่าวันนี้เค้าทำไร เค้ารู้สึกยังไง เค้ากินข้าวกับอะไรเช้า_กลางวัน_เย็น เค้าคุยกับเราตลอดเวลา ตอนกลางวันพักเที่ยงเราคุยกันตั้งแต่เริ่มพัก จนเวลาพัก ตอนเย็นคุยตั้งแต่เลิกงาน จนตอกบัตร จนขับรถถึงบ้าน เรารู้สึกเหมือนกันทั้งสองคน ว่าเราเหมือนกันเข้าใจกัน แชร์กันได้ทุกเรื่อง ต่อให้โลกนี้ไม่มีใครเข้าใจเรา เราจะเข้าใจกันเสมอ และมันก็แบบนั้นตลอดมา
<จนกระทั่งวันหนึ่งที่เราคิดว่าเราเหนื่อยพอแล้ว กับการเป็นตัวสำรอง ที่ไม่มีวันเป็นตัวจริง เราพยายามที่จะถอยออกมา ถอยออกมา!! เราพยายามอยู่อย่างนั้น นับครั้งไม่ถ้วน จนตอนนี้เราถอยออกมาได้แล้ว
ทุกครั้งที่เรานึกถึง. เราคิดถึงเธอมากจริงๆวะ
เรารักเธอมากจริงๆนะเว้ย แต่เราคงรักกันมากเกินไป จนคบกันไม่ได้!!!!
มันยากมากแค่ไหนรู้ไหมที่เราทิ้งเธอมาในวันนั้น ยังคิดถึงเธอเสมอนะ

คนที่เราเล่าให้ฟัง อาจเป็นแฟนคุณก็ได้ "แต่เชื่อเถอะเค้าเป็นคนดี"รักเค้ามากๆนะฝากดูแลเค้าด้วย

อวสาน "แอบคบแฟนชาวบ้าน
~โปรดติดตามตอนต่อไป