คือตอนนี้ผมอายุ20เรียนมหาลัยแล้วครับ คือพ่อกับแม่แยกทางกันตั้งแต่แม่ท้องครับคือพอแม่คลอดได้สามเดือนแม่ก็ไปทำงานเลยแล้วส่งเงินมาให้ยายกับตาครับ คือทางบ้านผมฐานะไม่ค่อยจะดีครับมีแค่พอถูๆไถๆขาดเหลือบ้างคือผมก็โตมาก็ไม่ได้มีปัญหาไรมากจนประมาณผมขึ้นม.1อยู่ดีๆพ่อที่ผมไม่เคยรู้จักติดต่อกับมาอยากส่งเสียแรกๆก็เหมือนจะดีครับแต่พักหลังๆก็เริ่มไม่ส่งบ้างผมก็ไม่สนใจอะไรแต่พอผมกำลังจะขึ้นมหาลัยก็เลยลองคุยกับเค้าดูเค้าก็บอกจะส่งให้แค่ค่ากินแต่เป็นจำนวนเงินที่น้อยมากคือแม่ก็ส่งอีกทางนึงแต่ก็ช่วยได้ไม่มากเท่าไหร่เพราะแม่ก็มีน้องกับพ่อใหม่3คนที่ต้องส่งเสียด้วยแต่รู้สึกว่าแม่ผมเค้ามีเงินเดือนหมื่นต้นๆเค้าสามารถส่งเงินให้ผมได้เยอะกว่าพ่ออีกต่างจากพ่อที่มีเงินเดือนที่เยอะๆกว่างวดรถก็ไม่ได้ผ่อน เออลืมบอกไปครับที่ผ่านมาอาของผมที่เป็นน้องของพ่อส่งให้ตลอดเลยเพราะเค้าไม่มีลูกกับเค้าสงสารด้วยแหละครับโดยที่พ่อกับแม่ใหม่ไม่เคยรู้เลย คือผมยืมกยศด้วยตอนปี1เทอมแรกพอผมขึ้นปีสองเกรดผมไม่ถึงสองอ่ะก็เลยพักไว้รอขึ้นปี3ครับแต่ค่าเทอมอาส่งนะครับ ก็เลยตัดสินใจบอกเค้าว่าผมเกรดไม่ถึงสองคือผมเรียนคณะวิทยาศาสตร์อะครับเทอมแรกมันเรียนยากมากครับคือพยายามแล้วแต่มันไม่ถึงพอพ่อเค้ารู้เค้าก็โวยวายแบบไม่อยากส่งให้อีกแล้วเค้าบอกให้ผมเลิกเรียนเรียนไปก็แค่นั้น โดนแม่ใหม่ด่าด้วยครับ คือทางแม่เลี้ยงโทรไปบอกครอบครัวของพ่อคือปู่กับย่าผมเองแบบว่าใส่ไฟอะครับ คือเค้ามารู้ว่าอาส่งเงินให้ผมอะครับ เอ้อพ่อกับแม่ใหม่เค้าก็มีลูกด้วยกัน1คนอะครับคือชีวิตน้องกับผมต่างราวฟ้ากับเหวแต่ผมก็เข้าใจความผูกพันมันต่างกัน คือเค้าไม่พอใจที่อาส่งเงินให้ผมแล้วเค้าก็โวยวายว่าทำไมต้องขออาผมก็ไม่เข้าใจว่าเค้าไม่คิดบ้างเหรอนอกจากเค้าจะไม่ส่งเสียผมแล้วเค้ายังจะไม่ให้อาส่งเสียผมอีก ผมจะอยู่ยังไงเรียนยังไงหลังจากนั้นพ่อเค้าก็ไม่ส่งเงินให้ผมอีกเรยจากที่ผ่านมากินอยู่ประหยัดอยู่แล้วกับต้องมาประหยัดลงไปอีกคือเงินที่ใช้แต่ละเดือนประมาณ2พันกว่าๆกับค่าจ่ายงายอยู๋มหาลัยอีกจะซื้อไรกินแบบอย่างที่เพื่อนกินอะไรแบบนี้ไม่ได้เลยคือต้องอดทนแต่ก็ไม่ได้ว่าลำบากอะไรหรอกนะครับคือคนที่เค้าลำบากกว่าผมก็มีแต่มันหน้าน้อยใจก็ตรงที่พ่อเค้าพอมีกำลังจะส่งแต่เค้าดันไม่อยากส่งไม่เคยคิดจะฟังเหตุผลอะไรเลยปี2ตอนนี้เกรดผมก็ขึ้นมาเยอะแล้ว สิ่งที่เค้าทำมันถูกต้องมั้ยครับ...?
คิดยังไงกับพ่อที่ไม่ส่งเสียครับ??