ตอนเด็กเรา..แอบเอาเสื้อผ้าของแม่มาใส่..และเอาเครื้องสำอางค์แม่มาแต่งหน้า..ตอนแม่ไม่อยู่ (ไปทำงาน ) เห็นแม่แต่งหน้าบ่อยๆก่อนไปทำงาน..ทุกวัน..เลยเอาแต่งดูบ่าง..เราเด็กมากแต่จำความได้แล้ว..แต่ไม่รู้ว่าเพศหญิงเพศชายแตกต่างกัน..ตอนนั้นเราเข้าใจว่าเป็นเหมือนกันหมดไม่มีผู้หญิงผู้ชาย..เราอยากแต่งยังไงก็ได้..ชอบแบบใหนก็แต่งแบบนั้น..เป็นแบบนี้จนกะทั้งจะเข้าโรงเรียน..แม่มาบอกว่าเราต้องแต่งตัวแบบผู้ชาย..ถึงรู้ว่าผู้ชายไม่เหมือนผู้หญิง...ไปโรงเรียนเรามีเพื่อนหญิงเป็นส่วนมาก...เรามีตุ๊กตา..มาก..ไปโรงเรียนก็แอบเอาไปเล่นกับเพื่อน..ตอนหลังพ่อกับแม่เก็บตุ๊กตาและของเล่นไปหมด..เสื้อผ้าเครื้องสำอางค์ของแม่ก็เก็บไส่ตู้ล็อคกุญแจ..แรกๆเราหงุดหงิดมาก..สิ่งของเหล่านั้นเราเล่นมาตั้งแต่เด็กเล็กๆเริ่มจำความได้..เหมือนเราขาดอะไรสักอย่าง..พอเริ่มโต..เรียน ประถม4-5 เราเป็นลูกเสือ..เราเริ่มเข้าใจผู้หญิงผู้ชายต่างกันยังไง...มีเพื่อนชายมากขึ้น..อายุ17-18..เราเริ่มจีบผู้หญิง..ตามกลุ่มเพื่อนชาย..หรือทำอวดเพื่อน..อายุครบ20ไปรับเลื่อกการ..เกนทหาร..แต่เราไม่ผ่าน..( รอบ..อกไม่ได้ )..ตอนนั้นอย่ากเป็นทหารมาก..( รู้สึกเท่ ) เพื่อนหลายคนผ่านการคัดเลื่อกได้เป็น..เราไม่สูบบุ่หรี่กินเหล้า..ไม่เที้ยวผู้หญิงเล่นการพนัน..แต่ชอบทำกับข้าว..ทำอาหาร..เพื่อนที่กินเหล้ามั้กให้ไปทำกับแกล้มเหล้าประจำ..ก่อนอื่นขอยืนยัน..เราชอบผู้หญิง..จริงๆ..เห็นสาวสวย..ต้องโชว์แมน จีบสาวอวดเพื่อน..บ่อยๆ..เราแต่งงานมีครอบครัว..อยู่ด้วยกันประมาฌ3-4ปีก็เลิกกับกับแฟน...จากนั้นอยู่เป็นโสดมาทุกวันนี้...เหมือนไม่มีอะไร..แต่เรารู้สึก..แบบเก่าๆตอนเด็กๆ..คือ..เราชอบผู้หญิงที่สวยแต่งตัวดี..รู้สึกอย่ากแต่งแบบเขาบาง..อย่ากรู้ว่าท่าเป็นผู้หญิงแล้วจะเป็นยังไง..มีความรู้สึกว่าไม่เห็นต้องมีเรื้องเพศ..ผู้ชายกับผู้หญิงไม่ต้องนอนด้วยกัน..ก็ได้ไม่เห็นเป็นไร..เราจะอยู่แบบไม่มีเพศสำพันธ์กับใครก็ได้..ทั้งหญิงและชาย..และเรารู้สึกอย่างนั้นจริงๆ..มีความรู้สึก..ว่า.เราจะไช้ชีวิต..แบบผู้ชายก็ได้หรือผู้หญิงก็ได้ไม่เห็นเป็นไร...ทุกวันนี้..เราก็ทำอย่างนั้นจริงๆ...บางวันเราแต่งตัว..แมนผู้ชาย..ไปเทียวกับเพื่อนๆ..บางวันเราก็แต่งแบบผู้หญิง..ทอมๆน่ารัก..แต่งหน้าเขียนคิ้วทาปาก..พรมน้ำหอมกลิ่นหวาน..ไปทำกับแกล้มเหล้าให้เพื่อนๆ..เพื่อนที่สนิท..หลายคนก็ไม่เห็นว่าไง..เขาเหมือนเห็นเราเป็นปกติ..เราไม่กินเหล้าสูบบุหรี่..ไปนั้งกินกับแกล้มเขาก็ไม่ว่าอะไร...ตรงกันข้ามเขาจะมาชวนเกือบทุกครั้ง..ที่มีวงเหล้า...หรือวันที่เรา..แต่งตัวแบบผู้หญิง..นิสัยส่วนตัวเราเป็นคนเงี้ยบๆนะ..แต่งตัวเรียบร้อย..พูดเพราะ...และ ไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายด้วยกัน..เรารู้สึกเฉยๆกับเรื้องเพศ..ไม่ค่อยอะไรเท่าไร..เช้าไปทำงาน.เย็นกลับบ้าน..วันหยุดไปเที้ยวพั้กผ่อน..ชายเลกับเพื่อนๆ.....ประเด็น..คือเราสงสัยตัวเอง..เป็นคนแบบใหน..เป็นโรคจิตหรือปล่าว..เพื่อนๆทั้งชายหญิง..ก็ไม่ว่าอะไร..หรือบอกให้ไปหาจิตแพทย์..แม่เราก็ไม่เห็นพูดอย่างไร..บางครั้งก็มาบอกแนะนำวิธีแต่งตัวแบบผู้หญิงให้เรา.. เราเป็นโรคจิตแต่ไม่มีใครกล้าทั้กท้วงหรือปล่าว...แต่นิสัยเราเป็นคนเงียบๆ.ไม่แข็งกะด้าง..เขาจะกลัวหรือเกรงใจเราทำมั้ย..เพื่อนๆ..พันทิพย์..คิดว่าเราเป็นแบบใหน...
เป็นโรคจิตหรือปล่าว..