หวัดดีค่ะ คือเราแอบชอบรุ่นพี่ม.5 คนนึง มา9เดือนแล้วค่ะ ตั้งแต่เราเข้ามารร.นี้ใหม่ๆเลย สิ้นเดือนนี้ก็10เดือนแล้วค่ะ แต่ก่อนพี่เขาโสดค่ะ เราก็ชอบไปถ่ายรูปกับพี่เขาเวลามีงานโรงเรียนอ่ะค่ะ แต่ไม่ได้ถ่ายบ่อยหรือขึ้นไปหาที่ห้องเรียนนะคะ มีแต่ไม่ได้บ่อยมาก หลังจากนั้นเราก็ชอบพี่เขามาเหมือนเดิมชอบมาตลอดจนชอบใครไม่ได้เลยก็ว่าได้นะคะ เคยแอบไปนั่งโต๊ะเขา จัดโต๊ะให้55555 แล้วสุดท้ายพี่เขาก็รู้อ่ะนะ พี่เขาฝากเพื่อนพี่เขามาบอกขอบคุณเราที่จัดโต๊ะให้ คือตอนนั้นเราเขินมากจิงแล้วก็อายมากอ่ะที่พี่เขารู้ว่าเราไปนั่งเพราะเพื่อนตัวดีเลยไปบอก.. แต่เราก็แอบดีใจอ่ะที่พี่เขายังมาขอบคุณเรา แล้วเราก็ลองแชทไปหาพี่เขาว่าพี่เขาฝากขอบคุณเราจิงไหมเพราะเดี๋ยวเราดีใจไปเองแย่เลย555555 พี่เขาก็บอกว่าใช่ ก็คุยไม่ได้ยาวมากนะคะ
แล้วก็วันก่อนเราไปเจอพี่เขาที่เซนทรั้ลเห็นพี่เขานั่งคุยกับพี่ผญ.คนนึง เราเดินไปเห็นพอดี เราอยากถ่ายรูปกะพี่เขามา2-3วันแล้วแต่เราไม่กล้าเลยพื่อนเราก็ลากไปเราก็ไม่ถ่ายสักที เราเลยรวบรวใมความกล้ายืนรอพี่เขาแยกจากพี่คนนั้นมา คือเราก็หลบๆแอบๆเดินคุยโทรศัพท์ไปนะ ตอนนั้นเราไปคนเดียวอ่ะเลยเขินหนักมาก เราวิ่งตามพี่เขาจากชั้น1จนถึงบันไดหนีไฟชั้น5 คือเหนื่อยมากจิงๆ ตอนเราวิ่งก็มีเพื่อนเดินผ่านละวิ่งตามเราด้วย แต่โชคดีเราวิ่งตามพี่เขาทัน55555
เรารวบรวมความกล้าเดินตามหลังไปเบาๆตอนพี่เขาลงบันได เราเรียกชื่อพี่เขาจากข้างหลัง พี่เขาก็หันมาตามเสียงเรียกแล้วเจอหน้าเราพี่เขาก็ยิ้มนะ คือยิ้มทีเราแทบล้มทั้งยืนอ่ะ เราก็พูดต่อว่า ขอถ่ายรูปหน่อยค่ะ ตอนนั้นทั้งเหนื่อย ทั้งอาย ทั้งหอบ ทั้งเขิน-////- พี่เขาก็เดินขึ้นมาหาเราแล้วเราก็ให้เพื่อนถ่ายให้2รูป ตอนนั้นเราเก็บอาการเขินไม่อยู่จริงๆอ่ะ ยิ้มแบบหน้าแดงมากเพื่อนเราก็ขอถ่ายเพราะพี่เขามีเด็กปลื้มเยอะ แต่เราชอบแบบรักไปแล้วอ่ะ พี่เขาพึ่งเลิกกะแฟนแล้วกลับมาคุยกันใหม่เหมือนจะคบกัน คือ..เราเสียใจนะ แต่ออกอาการหึงไม่ได้หนิเนอะ เราก็ได้แต่ชอบพี่เขามา9เดือนทั้งๆที่ไม่ได้หวังอะไรเลยจริงๆ ไม่ได้หวังว่าเขาต้องชอบเรากลับ ต้องเป็นแฟนกับเราไม่ใช่เลย เราต้องการไหม ถ้าได้ก็ดีค่ะแต่คงเป็นไปไม่ได้เราเลยไม่หวังดีกว่ามันจะเจ็บกว่าเดิม เราได้แค่มองพี่เขาและก็ขอถ่ายรูปกะเพ้อถึงเขาไปวันๆค่ะ ทำได้แค่นี้จริงๆนะ สงสารตัวเองนะ5555 เพื่อนก็บอกให้เลิกชอบ แต่เราเลิกชอบไม่ได้จิงๆ ความรู้สึกคนอ่ะเนอะห้ามกันไม่ได้ง่ายๆหรอก แต่แค่พี่เขามองเราแล้วยิ้มให้เราก่อนเนี่ยคือเราก็ยืนเขินยืนแป๊กต่อหน้าพี่เขาบ่อยมาก55555 ฮาตัวเองม๊ากก ถ้าใครเป็นแบบเราก็คงจะเข้าใจเราอ่ะเนอะ มีครั้งนึงพี่เขาเคยบอกฝันดีเราก่อนด้วย ถ้าคนที่เราชอบยิ้มให้เราแค่เนี้ยเราก็ดีใจมากๆเลยแหละ อีกใจนึงก็หึงไม่ได้เนอะ
ชอบรุ่นพี่คนนึง
แล้วก็วันก่อนเราไปเจอพี่เขาที่เซนทรั้ลเห็นพี่เขานั่งคุยกับพี่ผญ.คนนึง เราเดินไปเห็นพอดี เราอยากถ่ายรูปกะพี่เขามา2-3วันแล้วแต่เราไม่กล้าเลยพื่อนเราก็ลากไปเราก็ไม่ถ่ายสักที เราเลยรวบรวใมความกล้ายืนรอพี่เขาแยกจากพี่คนนั้นมา คือเราก็หลบๆแอบๆเดินคุยโทรศัพท์ไปนะ ตอนนั้นเราไปคนเดียวอ่ะเลยเขินหนักมาก เราวิ่งตามพี่เขาจากชั้น1จนถึงบันไดหนีไฟชั้น5 คือเหนื่อยมากจิงๆ ตอนเราวิ่งก็มีเพื่อนเดินผ่านละวิ่งตามเราด้วย แต่โชคดีเราวิ่งตามพี่เขาทัน55555
เรารวบรวมความกล้าเดินตามหลังไปเบาๆตอนพี่เขาลงบันได เราเรียกชื่อพี่เขาจากข้างหลัง พี่เขาก็หันมาตามเสียงเรียกแล้วเจอหน้าเราพี่เขาก็ยิ้มนะ คือยิ้มทีเราแทบล้มทั้งยืนอ่ะ เราก็พูดต่อว่า ขอถ่ายรูปหน่อยค่ะ ตอนนั้นทั้งเหนื่อย ทั้งอาย ทั้งหอบ ทั้งเขิน-////- พี่เขาก็เดินขึ้นมาหาเราแล้วเราก็ให้เพื่อนถ่ายให้2รูป ตอนนั้นเราเก็บอาการเขินไม่อยู่จริงๆอ่ะ ยิ้มแบบหน้าแดงมากเพื่อนเราก็ขอถ่ายเพราะพี่เขามีเด็กปลื้มเยอะ แต่เราชอบแบบรักไปแล้วอ่ะ พี่เขาพึ่งเลิกกะแฟนแล้วกลับมาคุยกันใหม่เหมือนจะคบกัน คือ..เราเสียใจนะ แต่ออกอาการหึงไม่ได้หนิเนอะ เราก็ได้แต่ชอบพี่เขามา9เดือนทั้งๆที่ไม่ได้หวังอะไรเลยจริงๆ ไม่ได้หวังว่าเขาต้องชอบเรากลับ ต้องเป็นแฟนกับเราไม่ใช่เลย เราต้องการไหม ถ้าได้ก็ดีค่ะแต่คงเป็นไปไม่ได้เราเลยไม่หวังดีกว่ามันจะเจ็บกว่าเดิม เราได้แค่มองพี่เขาและก็ขอถ่ายรูปกะเพ้อถึงเขาไปวันๆค่ะ ทำได้แค่นี้จริงๆนะ สงสารตัวเองนะ5555 เพื่อนก็บอกให้เลิกชอบ แต่เราเลิกชอบไม่ได้จิงๆ ความรู้สึกคนอ่ะเนอะห้ามกันไม่ได้ง่ายๆหรอก แต่แค่พี่เขามองเราแล้วยิ้มให้เราก่อนเนี่ยคือเราก็ยืนเขินยืนแป๊กต่อหน้าพี่เขาบ่อยมาก55555 ฮาตัวเองม๊ากก ถ้าใครเป็นแบบเราก็คงจะเข้าใจเราอ่ะเนอะ มีครั้งนึงพี่เขาเคยบอกฝันดีเราก่อนด้วย ถ้าคนที่เราชอบยิ้มให้เราแค่เนี้ยเราก็ดีใจมากๆเลยแหละ อีกใจนึงก็หึงไม่ได้เนอะ