คิดว่าเราเข้มแข็งพอแล้วนะ

เราเป็นผู้หญิงคนนึงที่มีคนเข้าหาตลอด ง่ายๆคือเลือกได้ แต่การเลือกของเรา สุดท้ายก็มีแต่ความเสียใจอีกตามเคย เคยสัญญากับตัวเอง บอกกับเพื่อน โพสหน้าเฟส ว่าถ้าวันนึงเราต้องโดนทิ้งอีก เราจะปล่อยเค้าโดยที่ไม่เสียใจอีก เราเคยร้องไห้มากสุด 1 อาทิตย์ไม่กินอะไรเลยนอกจากนมวันล่ะ1กล่อง แล้วก็เหม่อลอยโดยที่ไม่มีน้ำตา พยายามหลีกเลี่ยงที่ๆมีความทรงจำกับเค้า แต่นั้นแหละก็ยังไม่หาย แต่สิ่งที่ทำให้ดีขึ้นก็ต่อเมื่อมีใครอีกคนเข้ามาในชีวิตเรา เราเป็นเอาเขาเข้ามาเอง แต่สุดท้ายเขาก็ออกไปจากชีวิตเราเองด้วยเหตุผลที่เราเอาแต่ใจตัวเอง ไล่เขาทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เขาบอกว่าเราไม่เคยรักเขาเลย คือมันไม่ใช่ มันจำเป็นต้องบอกรักเท่านั้นหรอถึงจะได้รู้ว่ารัก เราบอกเขาผ่านกระทำไม่ได้หรอ ทุกคร้งที่เราไล่เขา เราเองที่เป็นคนง้อเขา เราเองที่โทรหาเขาตลอด บอกคิดถึงตลอด ต้องงอแงเจอกันทุกอาทิตย์ เพียงแค่เราไม่ได้บอกรักแค่นั้นหรอ สุดท้ายเขาบอกเลิกโดยไม่เหลือเยื่อใย เราสับสน จากคนที่เคยบอกรักเรามาก คิดถึงเรื่องอนาคต วางแผนชีวิตคู่ บอกเราว่าเราอย่าทิ้งเค้านะ ผลที่เราได้ตอนนี้ เราร้องไห้จนเข้าโรงพยาบาล แต่ก็ค้างคากับการกระทำของเขา ที่ผ่านมาเราเข้มแข็งเพื่ออะไรในเมื่อยังอ่อนแอกว่าที่ผ่านมา