เรื่องเล่าปัญหา "พวกกินเหล้าเสียงดังรบกวนคนอื่นตามหอพัก" 🔚 แค่ชื่อเรื่องปัญหาไม่น่าจะใหญ่โต แต่กฏระเบียบของหอมีกันแทบทุกหอค่ะ และกฏก็ต้องเป็นไปตามกฏนะว่าเขาห้ามดื่มสุราห้ามเสียงดังรบกวนคนอื่น ซึ่ง! เราเป็นคนที่ต้องซวยเจอกับเหตุการณ์นั้นพอดี (บางคนอาจคิดว่าหอไหนๆ เขาก็ทำกัน เข้าใจค่ะว่า "กฏมีไว้แหก" แหกได้ค่ะแต่ควรอยู่ในขอบเขตและต้องไม่กระทบถึงคนอื่นที่เขาทำตามกฏ) เราไม่เคยทำให้คุณเดือดร้อนค่ะแต่ถ้าคุณมาทำให้เราเดือดร้อนซึ่งเรามีสิทธิที่จะแจ้ง "เจ้าของหอพัก" ให้ตักเตือนคุณได้เช่นกัน
เรื่องราวมันก็มาจากการที่เราเนี่ยแหละด้วยความที่โดนกับตัว ห้องเราชั้น 30X ซึ่งอยู่ตรงกับห้องชั้น 40X และเกิดผลกระทบห้องข้างบนทำเสียงดัง มันได้ยินมาถึงห้องเรา และมันทำให้นอนไม่ได้ เอาตรงๆ "รำคาญมากนอนไม่ได้จริงๆ" จะให้หาที่อุดหูใส่นอนเราทำไม่ได้ ตื่นสายแน่ค่ะ ไม่ต้องได้ยินอะไรเลยพอดี บวกกับรำคาญที่หูด้วย ... คือก่อนหน้าได้ยินเสียงกระโดดทุกวันมันก็จะสะเทือนเสียงตึงๆ มาถึงห้องเรา ก็อดทนมาตลอด โอเคพอทนได้ เราต้องสตรอง! แต่ครั้งนี้ตบะแตกจริงๆ หนักสุดๆ เมื่อวันศุกร์ 22 เสียงดังมากตอนตีสองมีการดื่มสุราและบรรดาเสียงขวดล้ม เคาะขวดกับพื้น เสียงตึงตังมากมาย ยาวไปจนตีสี่ ค่ะ! ตื่นค่ะ! เรานอนไม่ได้ นอนไม่หลับค่ะรำคาญมาก (ใจอยากจะขึ้นไปเคาะห้องและบอกตอนนั้น แต่กลัวว่าถ้าเกิดเขาเมาคงใช่ที่เพราะเป็นผู้หญิงค่ะ กลัวโดนตบโดนต่อย เพราะฟังจากเสียงอยู่กันเยอะมาก) จึงเกิดความคิดที่ เอาว่ะ! เขียนจดหมายไปแปะหน้าห้องแล้วกัน ✉
จึงได้ทำการเขียนจดหมายไปแปะไว้หน้าห้องคุณเจ้าปัญหา เมื่อวันเสาร์ที่ 23 (บอกกับตัวไม่ได้ก็เขียนแปะแทน) ด้วยคำอ้อนวอนและขอร้อง ประมาณว่า "หากคุณจะกินเราไม่ว่าแต่อย่าเสียงดังลงมาถึงห้องเราและอย่าออกกำลังกายตอนกลางคืนมันทำให้เรานอนไม่ได้ขอบคุณมากๆ" (ไม่ได้ถ่ายรูปไว้ในจดหมายยาวกว่านั้นแค่ยกย่อมา) เราเขียนส่งไปไม่มีคำหยาบเขียนไปด้วยถ้อยคำสุภาพเพราะรู้จากเพื่อนว่าคนนั้นเขาเป็นทหาร และที่ต้องเขียนเพราะเคยถาม "คนดูแลหอ" แล้วแต่ไม่ได้คำตอบว่าเขาคือใครทำไมถึงเสียงดังแทบทุกวัน หลังจากแปะก็มานั่งคิด เราจะโดนดักตบไหม? เราจะโดนดักทำร้ายป่าว? เราจะโดนใครแกล้งไหม? กับการแค่เรา "ไปเขียนจดหมายอ้อนวอนว่าขอให้เบาเสียง" แค่เนี้ย! ด้วยความกังวลจึงไลน์ไปหา "เจ้าของหอ" (เขาเป็นอาจารย์) ว่าเราเขียนจดหมายไปบอกห้องนั้นมาน่ะค่ะเพราะเสียงดังทำเรานอนไม่ได้ เคยถามคนดูแลหอไปว่าเขาเป็นใครแต่ก็ไม่ได้คำตอบ เราเลยมาบอกอ.ว่าเราขอทำอย่างนี้ (เพราะถ้าเกิดมีเรื่องอะไรตามมาโอเคจะได้เป็นพยานให้เราหรือปกป้องเราเพราะเราไม่ผิดเราก็แค่ต้องการความถูกต้องและความสงบจริงๆ เพราะเจ้าของคือคนที่ตั้งกฏขึ้นมาและเรามีสิทธิที่ต้องการความปลอดภัยของตัวเราอีกที อย่างน้อยเขาก็มีชื่อนามสกุลสำเนาผู้เช่าทุกคน (สั้นๆ กลัว 55555) ถ้าเกิดไรขึ้นจะได้เอาความผิดได้) แกเลยขอเบอร์และโทรมาถามเราว่ามันดังมากไหม? ทำไมถึงกินเหล้ากันได้ คนนอกเข้ามาได้อย่างไร? แล้วทำคนอื่นเดือดร้อนแบบนี้มันไม่ถูก คนดูแลทำไมละเลยอย่างนี้ เราก็เลยบอกเขาไปว่าไม่อยากให้มีปัญหาใหญ่โต แค่เตือนทางฝ่ายนั้นก็พอ เพราะถ้ามีปัญหาเรายินดีเป็นฝ่ายออกเองตัดปัญหาจบที่เราพอ อาจเพราะเราเรื่องเยอะเอง แล้วแกก็บอกว่าเราไม่ผิด เราทำถูกแล้วคือเราเดือดร้อนเราก็ต้องแจ้ง อีกอย่างกฏหอพักก็มีติดอยู่ที่ประตูของทุกห้อง อาจารย์แกเลยบอกต่อว่า เดี๋ยวจัดการให้แต่ต้องจัดการคนดูแลหอก่อน 😖
จนมาวันนี้ ก็ดำเนินชีวิตอยู่บนความหวาดระแวงว่าจะมีอะไรเกิดกับเราไหม ตกเย็นพ่อแม่มาหาที่กทม. และมาส่งที่หอพักเจอเพื่อนพอดีเลยคุยเรื่องที่คุณเจ้าปัญหาทำเสียงดัง เพื่อนบอกว่าห้องข้างๆ กันกับคนนั้นเขาก็ได้ยินก็แจ้งคนดูแลหอเหมือนกัน เราก็โอเคไม่ใช่เราคนเดียวละ อย่างน้อยก็มีคนที่เดือดร้อนเหมือนกันก็แยกย้ายกับเพื่อน สักพัก คนดูแลหอออกมาพอดีเจอหน้าพ่อแม่เราพูดจาทักทายสวัสดีตามปกติ พอพ่อแม่เรากลับเท่านั้นแหละเลี้ยวยังไม่ทันจะพ้น ... มายาวเลยๆ ใส่เราเป็นชุดๆ
ป้าคนดูแลหอ : "ทำไมทำอย่างนั้นไปโทรหาอ.แกทำไม ดึกๆ ดื่นๆ ทำไมไม่มาบอกป้า เดี๋ยวป้าจัดการให้ ป้าต้องโดนด่าเลย ป้านอนร้องไห้เลย ป้าเหนื่อยป้าโดนด่ามาหลายครั้งแล้วเนี่ย เจอแต่เรื่อง ทำไมไม่ให้ป้าอยู่แบบสงบๆ บ้าง โหย. ถ้ามีปัญหาบ่อยขนาดนี้ป้าจะให้เราย้ายออก 3 ห้องเลย ป้าโดนด่าเยอะมาก บลาๆๆๆ" (ยาวครึ่งชม. ได้ที่ยืนฟังแกพูดเยอะกว่านี้นี่แค่ยกตัวอย่าง)
เรา : อืม.. หรอ.. ไง.. อ่า.. (มีตอนที่เราถามถึงที่เราเขียนไปคนนั้นเขาว่าไงบ้าง ป้าแกบอกเขาไม่รู้ว่ามันดังไปถึงห้องเรา ฝากขอโทดด้วยละกันประมาณนั้น อืมม แต่ตอนนั้นเราโมโหป้ามาก ใจอยากจะพูดสวนกลับไปแต่โอเคไม่อยากทะเลาะเราเด็กกว่า แต่คือสิทธิของเราไหมที่เราจะแจ้งเจ้าของหอ? ป้าบอกป้าโดนด่าหลายครั้งนั้นเพราะใครมั่ง? นี่เราเพิ่งแจ้งครั้งแรก ป้าบอกป้าไม่สงบแล้วเราละ? ป้าจะไล่เราออกเราทำไรผิดค่ะ?)
สักพักแฟนป้ามาแกทิ้งให้เรายืนงงแล้วก็เดินเข้าห้องไป โอเคค่ะเมื่อวานแกคงโดนด่าเยอะ! นี่เราทำไรผิดสงสัยกับตัวเอง 😔
จิตใจตอนนั้นบอกเลยคือถามกับตัวเองว่า "นี่เราผิดใช่ไหม?" เราผิดมากเลยหรอที่ไปเขียนจดหมายแปะ ผิดมากเลยหรอที่ทักไลน์ไปหาอาจารย์เจ้าของหอแทนที่จะทักไปหาคนดูแลหอ ผิดมากเลยหรอที่ไม่บอกป้าก่อนเลยทำให้ป้าต้องโดนด่า เอ้า! งงกับตัวเอง อยากร้องไห้ เลยทักไลน์ไปหาแม่ว่า "เขามาบ่นกับเรา เดี๋ยวเล่าให้ฟัง ขอไปซื้อของก่อน" แค่นั้น แม่ตอบไลน์กลับมา สั้นๆ "ย้าย" ระหว่างนั้นแม่โทรมาถี่มาก ทุกนาทีเลยว่าได้เราไม่ได้รับ จากที่ออกไปหาไรกิน ถึงหอก็เลยทักไปหาเพื่อน กะจะขึ้นไปหาห้องข้างๆ คนที่เขาเดือดร้อนเหมือนกัน ก็ไปคุยว่า "เนี่ยเราโดนป้าเขาบ่นโง้นงี้ เขาบอกว่าถ้าเรามีปัญหากันมากจะให้เราย้ายกันออก เขาก็อะไรอ่ะคือไร" คือเขาเข้าใจเราอ่ะ คนเจอปัญหาเดียวกันแต่คุณไม่แก้ไขคุณกลับมาโวยวายใส่เราอย่างงี้มันไม่ใช่ ... และเราก็โทรหาแม่ว่าตอนนี้เราขึ้นมาคุยกับห้องข้างบนอยู่ (ตอนนั้นแม่คงเข้าใจผิดว่าเรามีเรื่องมั้งแม่ร้องไห้ฟังรู้เลยเราเลยบอกแค่ไม่ได้มีเรื่องมาคุยกับพี่ห้องข้างๆ เฉยๆ แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมสิ่งที่เราทำมันผิดหรอถึงต้องมาโดนบ่นใส่อะไรขนาดนี้จะมาให้เราย้ายอีกก็เล่าๆ ไป) ณ จุดๆ นั้นท้อมาก ทั้งกลัว ทั้งคิดมาก ร้องไห้เลย แม่เลยตีรถกลับมารับที่หอและขอเบอร์เจ้าของหอไป เราก็โอเคถ้ากลับบ้านอะไรๆ คงดีขึ้นมาหน่อย ... ระหว่างรอนานเหมือนกันกว่าแม่มาถึงเข้าเฟสเห็นแม่โพส "ลูกฉันฉันดูแลอย่างดี แค่นี้ดูแลให้ไม่ได้แล้วมีสิทธิอะไรมาโวยวายใส่ลูกฉัน" สักพักใหญ่แม่โทรมาบอกว่าถึงแล้วเราลงมาข้างล่าง เจอเจ้าของหอกำลังนั่งคุยกับคนดูแลหอ ทั้งกับพ่อแม่ของเรา .. แม่บอกแค่คำเดียว "ไม่ต้องมาฟังเรื่องนี้ให้อ.เขาเคลียร์" (ตอนนั้นร้องไห้อีก น้ำตาไหลอัติโนมัติ ใจเราคิดคือต้องเป็นอย่างนั้นแน่ๆ ป้าแกต้องโดนไล่ออกแน่ๆ เรื่องใหญ่แน่) สักพักแม่เดินมาให้ขึ้นไปเก็บของ ในหัวเราไม่รับรู้อะไรแล้ว มีแต่จากนี้ไปจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเราไหม (กลัว) อย่างเดียว
พอเก็บของลงมากำลังจะกลับ แล้วอ.เขาก็เลยเรียกมานั่งคุยก่อน แกบอกเราไม่ผิดหรอก เราทำถูกแล้ว มันเป็นสิทธิของผู้อาศัย .. แม่บอก "คืออันนั้นเราเข้าใจ แต่หลังจากนี้เราห่วงเรื่องความปลอดภัยของตัวเราเพราะพ่อแม่ก็ห่วงเพราะอยู่ไกลกัน อีกอย่างเราเด็กต่างจังหวัดอยู่ตัวคนเดียว" แม่ก็อธิบายไปอย่างนั้น อ.แกเลยบอกไม่มีไรหรอก คุยให้แล้ว แต่ถ้ามีปัญหาอะไรเขามาแขวะหรืออะไร ทั้งคนเจ้าปัญหาหรือป้าดูแลหอ บอกแกได้ตลอด แกจะจัดการให้ และ อ.แกก็ให้ป้าแกออกสิ้นเดือนนี้ อ.แกก็บอกว่า นี่ไม่ใช่เคสแรกกับปัญหาแบบนี้มันมีหลายเรื่องหลายครั้งแล้ว และจากนั้นแกก็เล่าวีรกรรมของป้าที่ดูแลหอ (ขอไม่เล่าละกันน่ะค่ะ)
สรุปก็คือ. ความกลัวที่เราคิดมันจริง ป้าแกโดนไล่ออก เพราะตอนแรกก็หวังแค่ว่าเขาเตือนให้เราก็โอเคจบกันไป แต่ไม่เป็นอย่างนั้น กลายเป็นว่าป้าแกโดนไล่ออก ส่วนห้องนั้น อ.บอกว่าถ้าเสียงดังอีก แจ้งเลยและจะให้ออกทันที และหลังจากนี้จะมีคนดูแลคนใหม่เข้ามา ... จากเหตุการณ์นี้เรากับคู่กรณียังไม่เคยเจอกันน่ะ แต่วันนี้ถ้าคุณ "คนดูแลหอ" ไม่มาพูดว่ากล่าวถึงเราคุณคงไม่โดนไล่ออก (เพราะแม่เราพ่อเราไม่ยอม) ต้องขอโทษจากใจเลยแต่เพราะตัวป้าเองซึ่งเหตุการณ์ที่เราทำเราไม่ผิด เราแค่ทำในสิ่งที่ผู้อาศัยมีสิทธิที่จะทำ และความผิดของป้าครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรก ... หลังจากนี้ ถ้ากลับกทม. คงต้องงดออกจากห้อง เรียนเสร็จรีบกลับห้องล็อคห้องอย่างแน่นหนา เพื่อความปลอดภัยของเราเอง เพราะไม่รู้ว่าเขาจะโกรธแค้นอะไรเราไหม เห้ออออ. #ใครที่อยู่หอเดียวกับเราทำตามกฏเถอะ #เจ้าของหอเขาเอาจริงเขาไม่แคร์น่ะจากการที่เราฟังเขาวันนี้ถ้าเขาจับได้หรือมีคนอื่นแจ้งอีกเขาไม่เอาไว้จริงๆถ้าใครไม่ทำตามกฏ #หมดเดือนนี้ต่อไปหอพักคงเข้มงวดขึ้นทำตามใจไม่ได้แล้วน่ะ ⚠
อยากขอความคิดเห็น เราผิดมากไหม? ผิดไหมที่ไม่แจ้งคนดูแลหอ? ผิดไหมที่เขียนจดหมายไปแปะ?(ชีวิตเราจะปลอดภัยไหมอันนี้กลัวสุด) แค่นั้น 😔
ปล.เขียนผิดแท็กห้องผิดหรือเขียนไม่รู้เรื่องขออภัย เพราะเขียนในโทรศัพท์
ผิดมากไหมกับการที่... "แจ้งเจ้าของหอพัก" ?
เรื่องราวมันก็มาจากการที่เราเนี่ยแหละด้วยความที่โดนกับตัว ห้องเราชั้น 30X ซึ่งอยู่ตรงกับห้องชั้น 40X และเกิดผลกระทบห้องข้างบนทำเสียงดัง มันได้ยินมาถึงห้องเรา และมันทำให้นอนไม่ได้ เอาตรงๆ "รำคาญมากนอนไม่ได้จริงๆ" จะให้หาที่อุดหูใส่นอนเราทำไม่ได้ ตื่นสายแน่ค่ะ ไม่ต้องได้ยินอะไรเลยพอดี บวกกับรำคาญที่หูด้วย ... คือก่อนหน้าได้ยินเสียงกระโดดทุกวันมันก็จะสะเทือนเสียงตึงๆ มาถึงห้องเรา ก็อดทนมาตลอด โอเคพอทนได้ เราต้องสตรอง! แต่ครั้งนี้ตบะแตกจริงๆ หนักสุดๆ เมื่อวันศุกร์ 22 เสียงดังมากตอนตีสองมีการดื่มสุราและบรรดาเสียงขวดล้ม เคาะขวดกับพื้น เสียงตึงตังมากมาย ยาวไปจนตีสี่ ค่ะ! ตื่นค่ะ! เรานอนไม่ได้ นอนไม่หลับค่ะรำคาญมาก (ใจอยากจะขึ้นไปเคาะห้องและบอกตอนนั้น แต่กลัวว่าถ้าเกิดเขาเมาคงใช่ที่เพราะเป็นผู้หญิงค่ะ กลัวโดนตบโดนต่อย เพราะฟังจากเสียงอยู่กันเยอะมาก) จึงเกิดความคิดที่ เอาว่ะ! เขียนจดหมายไปแปะหน้าห้องแล้วกัน ✉
จึงได้ทำการเขียนจดหมายไปแปะไว้หน้าห้องคุณเจ้าปัญหา เมื่อวันเสาร์ที่ 23 (บอกกับตัวไม่ได้ก็เขียนแปะแทน) ด้วยคำอ้อนวอนและขอร้อง ประมาณว่า "หากคุณจะกินเราไม่ว่าแต่อย่าเสียงดังลงมาถึงห้องเราและอย่าออกกำลังกายตอนกลางคืนมันทำให้เรานอนไม่ได้ขอบคุณมากๆ" (ไม่ได้ถ่ายรูปไว้ในจดหมายยาวกว่านั้นแค่ยกย่อมา) เราเขียนส่งไปไม่มีคำหยาบเขียนไปด้วยถ้อยคำสุภาพเพราะรู้จากเพื่อนว่าคนนั้นเขาเป็นทหาร และที่ต้องเขียนเพราะเคยถาม "คนดูแลหอ" แล้วแต่ไม่ได้คำตอบว่าเขาคือใครทำไมถึงเสียงดังแทบทุกวัน หลังจากแปะก็มานั่งคิด เราจะโดนดักตบไหม? เราจะโดนดักทำร้ายป่าว? เราจะโดนใครแกล้งไหม? กับการแค่เรา "ไปเขียนจดหมายอ้อนวอนว่าขอให้เบาเสียง" แค่เนี้ย! ด้วยความกังวลจึงไลน์ไปหา "เจ้าของหอ" (เขาเป็นอาจารย์) ว่าเราเขียนจดหมายไปบอกห้องนั้นมาน่ะค่ะเพราะเสียงดังทำเรานอนไม่ได้ เคยถามคนดูแลหอไปว่าเขาเป็นใครแต่ก็ไม่ได้คำตอบ เราเลยมาบอกอ.ว่าเราขอทำอย่างนี้ (เพราะถ้าเกิดมีเรื่องอะไรตามมาโอเคจะได้เป็นพยานให้เราหรือปกป้องเราเพราะเราไม่ผิดเราก็แค่ต้องการความถูกต้องและความสงบจริงๆ เพราะเจ้าของคือคนที่ตั้งกฏขึ้นมาและเรามีสิทธิที่ต้องการความปลอดภัยของตัวเราอีกที อย่างน้อยเขาก็มีชื่อนามสกุลสำเนาผู้เช่าทุกคน (สั้นๆ กลัว 55555) ถ้าเกิดไรขึ้นจะได้เอาความผิดได้) แกเลยขอเบอร์และโทรมาถามเราว่ามันดังมากไหม? ทำไมถึงกินเหล้ากันได้ คนนอกเข้ามาได้อย่างไร? แล้วทำคนอื่นเดือดร้อนแบบนี้มันไม่ถูก คนดูแลทำไมละเลยอย่างนี้ เราก็เลยบอกเขาไปว่าไม่อยากให้มีปัญหาใหญ่โต แค่เตือนทางฝ่ายนั้นก็พอ เพราะถ้ามีปัญหาเรายินดีเป็นฝ่ายออกเองตัดปัญหาจบที่เราพอ อาจเพราะเราเรื่องเยอะเอง แล้วแกก็บอกว่าเราไม่ผิด เราทำถูกแล้วคือเราเดือดร้อนเราก็ต้องแจ้ง อีกอย่างกฏหอพักก็มีติดอยู่ที่ประตูของทุกห้อง อาจารย์แกเลยบอกต่อว่า เดี๋ยวจัดการให้แต่ต้องจัดการคนดูแลหอก่อน 😖
จนมาวันนี้ ก็ดำเนินชีวิตอยู่บนความหวาดระแวงว่าจะมีอะไรเกิดกับเราไหม ตกเย็นพ่อแม่มาหาที่กทม. และมาส่งที่หอพักเจอเพื่อนพอดีเลยคุยเรื่องที่คุณเจ้าปัญหาทำเสียงดัง เพื่อนบอกว่าห้องข้างๆ กันกับคนนั้นเขาก็ได้ยินก็แจ้งคนดูแลหอเหมือนกัน เราก็โอเคไม่ใช่เราคนเดียวละ อย่างน้อยก็มีคนที่เดือดร้อนเหมือนกันก็แยกย้ายกับเพื่อน สักพัก คนดูแลหอออกมาพอดีเจอหน้าพ่อแม่เราพูดจาทักทายสวัสดีตามปกติ พอพ่อแม่เรากลับเท่านั้นแหละเลี้ยวยังไม่ทันจะพ้น ... มายาวเลยๆ ใส่เราเป็นชุดๆ
ป้าคนดูแลหอ : "ทำไมทำอย่างนั้นไปโทรหาอ.แกทำไม ดึกๆ ดื่นๆ ทำไมไม่มาบอกป้า เดี๋ยวป้าจัดการให้ ป้าต้องโดนด่าเลย ป้านอนร้องไห้เลย ป้าเหนื่อยป้าโดนด่ามาหลายครั้งแล้วเนี่ย เจอแต่เรื่อง ทำไมไม่ให้ป้าอยู่แบบสงบๆ บ้าง โหย. ถ้ามีปัญหาบ่อยขนาดนี้ป้าจะให้เราย้ายออก 3 ห้องเลย ป้าโดนด่าเยอะมาก บลาๆๆๆ" (ยาวครึ่งชม. ได้ที่ยืนฟังแกพูดเยอะกว่านี้นี่แค่ยกตัวอย่าง)
เรา : อืม.. หรอ.. ไง.. อ่า.. (มีตอนที่เราถามถึงที่เราเขียนไปคนนั้นเขาว่าไงบ้าง ป้าแกบอกเขาไม่รู้ว่ามันดังไปถึงห้องเรา ฝากขอโทดด้วยละกันประมาณนั้น อืมม แต่ตอนนั้นเราโมโหป้ามาก ใจอยากจะพูดสวนกลับไปแต่โอเคไม่อยากทะเลาะเราเด็กกว่า แต่คือสิทธิของเราไหมที่เราจะแจ้งเจ้าของหอ? ป้าบอกป้าโดนด่าหลายครั้งนั้นเพราะใครมั่ง? นี่เราเพิ่งแจ้งครั้งแรก ป้าบอกป้าไม่สงบแล้วเราละ? ป้าจะไล่เราออกเราทำไรผิดค่ะ?)
สักพักแฟนป้ามาแกทิ้งให้เรายืนงงแล้วก็เดินเข้าห้องไป โอเคค่ะเมื่อวานแกคงโดนด่าเยอะ! นี่เราทำไรผิดสงสัยกับตัวเอง 😔
จิตใจตอนนั้นบอกเลยคือถามกับตัวเองว่า "นี่เราผิดใช่ไหม?" เราผิดมากเลยหรอที่ไปเขียนจดหมายแปะ ผิดมากเลยหรอที่ทักไลน์ไปหาอาจารย์เจ้าของหอแทนที่จะทักไปหาคนดูแลหอ ผิดมากเลยหรอที่ไม่บอกป้าก่อนเลยทำให้ป้าต้องโดนด่า เอ้า! งงกับตัวเอง อยากร้องไห้ เลยทักไลน์ไปหาแม่ว่า "เขามาบ่นกับเรา เดี๋ยวเล่าให้ฟัง ขอไปซื้อของก่อน" แค่นั้น แม่ตอบไลน์กลับมา สั้นๆ "ย้าย" ระหว่างนั้นแม่โทรมาถี่มาก ทุกนาทีเลยว่าได้เราไม่ได้รับ จากที่ออกไปหาไรกิน ถึงหอก็เลยทักไปหาเพื่อน กะจะขึ้นไปหาห้องข้างๆ คนที่เขาเดือดร้อนเหมือนกัน ก็ไปคุยว่า "เนี่ยเราโดนป้าเขาบ่นโง้นงี้ เขาบอกว่าถ้าเรามีปัญหากันมากจะให้เราย้ายกันออก เขาก็อะไรอ่ะคือไร" คือเขาเข้าใจเราอ่ะ คนเจอปัญหาเดียวกันแต่คุณไม่แก้ไขคุณกลับมาโวยวายใส่เราอย่างงี้มันไม่ใช่ ... และเราก็โทรหาแม่ว่าตอนนี้เราขึ้นมาคุยกับห้องข้างบนอยู่ (ตอนนั้นแม่คงเข้าใจผิดว่าเรามีเรื่องมั้งแม่ร้องไห้ฟังรู้เลยเราเลยบอกแค่ไม่ได้มีเรื่องมาคุยกับพี่ห้องข้างๆ เฉยๆ แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมสิ่งที่เราทำมันผิดหรอถึงต้องมาโดนบ่นใส่อะไรขนาดนี้จะมาให้เราย้ายอีกก็เล่าๆ ไป) ณ จุดๆ นั้นท้อมาก ทั้งกลัว ทั้งคิดมาก ร้องไห้เลย แม่เลยตีรถกลับมารับที่หอและขอเบอร์เจ้าของหอไป เราก็โอเคถ้ากลับบ้านอะไรๆ คงดีขึ้นมาหน่อย ... ระหว่างรอนานเหมือนกันกว่าแม่มาถึงเข้าเฟสเห็นแม่โพส "ลูกฉันฉันดูแลอย่างดี แค่นี้ดูแลให้ไม่ได้แล้วมีสิทธิอะไรมาโวยวายใส่ลูกฉัน" สักพักใหญ่แม่โทรมาบอกว่าถึงแล้วเราลงมาข้างล่าง เจอเจ้าของหอกำลังนั่งคุยกับคนดูแลหอ ทั้งกับพ่อแม่ของเรา .. แม่บอกแค่คำเดียว "ไม่ต้องมาฟังเรื่องนี้ให้อ.เขาเคลียร์" (ตอนนั้นร้องไห้อีก น้ำตาไหลอัติโนมัติ ใจเราคิดคือต้องเป็นอย่างนั้นแน่ๆ ป้าแกต้องโดนไล่ออกแน่ๆ เรื่องใหญ่แน่) สักพักแม่เดินมาให้ขึ้นไปเก็บของ ในหัวเราไม่รับรู้อะไรแล้ว มีแต่จากนี้ไปจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเราไหม (กลัว) อย่างเดียว
พอเก็บของลงมากำลังจะกลับ แล้วอ.เขาก็เลยเรียกมานั่งคุยก่อน แกบอกเราไม่ผิดหรอก เราทำถูกแล้ว มันเป็นสิทธิของผู้อาศัย .. แม่บอก "คืออันนั้นเราเข้าใจ แต่หลังจากนี้เราห่วงเรื่องความปลอดภัยของตัวเราเพราะพ่อแม่ก็ห่วงเพราะอยู่ไกลกัน อีกอย่างเราเด็กต่างจังหวัดอยู่ตัวคนเดียว" แม่ก็อธิบายไปอย่างนั้น อ.แกเลยบอกไม่มีไรหรอก คุยให้แล้ว แต่ถ้ามีปัญหาอะไรเขามาแขวะหรืออะไร ทั้งคนเจ้าปัญหาหรือป้าดูแลหอ บอกแกได้ตลอด แกจะจัดการให้ และ อ.แกก็ให้ป้าแกออกสิ้นเดือนนี้ อ.แกก็บอกว่า นี่ไม่ใช่เคสแรกกับปัญหาแบบนี้มันมีหลายเรื่องหลายครั้งแล้ว และจากนั้นแกก็เล่าวีรกรรมของป้าที่ดูแลหอ (ขอไม่เล่าละกันน่ะค่ะ)
สรุปก็คือ. ความกลัวที่เราคิดมันจริง ป้าแกโดนไล่ออก เพราะตอนแรกก็หวังแค่ว่าเขาเตือนให้เราก็โอเคจบกันไป แต่ไม่เป็นอย่างนั้น กลายเป็นว่าป้าแกโดนไล่ออก ส่วนห้องนั้น อ.บอกว่าถ้าเสียงดังอีก แจ้งเลยและจะให้ออกทันที และหลังจากนี้จะมีคนดูแลคนใหม่เข้ามา ... จากเหตุการณ์นี้เรากับคู่กรณียังไม่เคยเจอกันน่ะ แต่วันนี้ถ้าคุณ "คนดูแลหอ" ไม่มาพูดว่ากล่าวถึงเราคุณคงไม่โดนไล่ออก (เพราะแม่เราพ่อเราไม่ยอม) ต้องขอโทษจากใจเลยแต่เพราะตัวป้าเองซึ่งเหตุการณ์ที่เราทำเราไม่ผิด เราแค่ทำในสิ่งที่ผู้อาศัยมีสิทธิที่จะทำ และความผิดของป้าครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรก ... หลังจากนี้ ถ้ากลับกทม. คงต้องงดออกจากห้อง เรียนเสร็จรีบกลับห้องล็อคห้องอย่างแน่นหนา เพื่อความปลอดภัยของเราเอง เพราะไม่รู้ว่าเขาจะโกรธแค้นอะไรเราไหม เห้ออออ. #ใครที่อยู่หอเดียวกับเราทำตามกฏเถอะ #เจ้าของหอเขาเอาจริงเขาไม่แคร์น่ะจากการที่เราฟังเขาวันนี้ถ้าเขาจับได้หรือมีคนอื่นแจ้งอีกเขาไม่เอาไว้จริงๆถ้าใครไม่ทำตามกฏ #หมดเดือนนี้ต่อไปหอพักคงเข้มงวดขึ้นทำตามใจไม่ได้แล้วน่ะ ⚠
อยากขอความคิดเห็น เราผิดมากไหม? ผิดไหมที่ไม่แจ้งคนดูแลหอ? ผิดไหมที่เขียนจดหมายไปแปะ?(ชีวิตเราจะปลอดภัยไหมอันนี้กลัวสุด) แค่นั้น 😔
ปล.เขียนผิดแท็กห้องผิดหรือเขียนไม่รู้เรื่องขออภัย เพราะเขียนในโทรศัพท์