มีใครมีฝัน จะสร้างหนังไหมครับ

กำลังตามหากำลังใจครับ

ผมคงเป็นเหมือนหลายๆคนที่มีความชอบ ในการดูหนัง

ตั้งแต่ยุคที่คุณสรพงษ์ ชาตรีเป็นพระเอก หนังกลางแปลงเข้ามาฉายในหมู่บ้านแต่ละครั้งไปดูกันทั้งหมู่บ้าน ทั้งสนุกและตื่นเต้นเวลาหนังฉายฟิลม์ขาดคนฉายหนังจะตัดฟิลม์ทิ้ง เด็กที่ได้เศษฟิลม์จะเอาไปอวดเพื่อนที่โรงเรียน เอาไปตัดแบ่งกันเอาไปส่องกลับไฟฉายตอนกลางคืน ยังจำความรู้สึกนี้ได้เลย
(ใครรู้สึกร่วมเจอดักแก่แล้วครับ)

กลางคืนเอาใบไม้มาตัดเป็นตัวหนังตะลุงเชิดกับผ้าขาวม้า ให้น้องสาวกับตาดู

ได้ดูหนังฝรั่งเรื่องแรกเป็นไซไฟ เรื่องอะไรก็ไม่รู้อยากดูมาก เพราะตอนนั้นมีเฉพาะหนังไทยเท่านั้นที่มีคนดู เป็นเรื่องเกี่ยวกับอวกาศ ไม่ใช่ stars war น่าจะคล้ายหนังตระกูล SCARY MOVIE ยุคนั้นมากกว่า

ได้ดูหนังในโรงปีละครั้งตอนปีใหม่ แม่พาผมกับน้องไปเยี่ยมยายในตัวจังหวัด คนอื่นไปเที่ยวงานกาชาดผมกับลูกพี่ลูกน้อง ก็จะได้ดูในโรง สนุกมากอีกนั่นหล่ะ

พอเข้ามัธยมได้มาเรียนในตัวจังหวัดในยุคที่หนังของ RS รุ่งเรือง โลกทั้งใบให้นายคนเดียว นานได้เข้าโรงหนังกับเพื่อน สักครั้งโรงเรียนเอาวีดีโอ The Terminator 2 มาเปิดในโรงเรียนช่วงวันวิทยในห้องโสตฯ มันคือสุดยอดๆๆๆๆๆๆ กลายเป็นหนังแอ็คชั่นที่ 1 ในใจตลอด ตลอดกาลตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
และตามด้วยยุค รุ่งเรือง(ไอ้คำว่ารุ่งเรืองนี่ โค ตระ โบราณจัง แต่ขอใช้ไปก่อนคิดคำอื่นไม่ออก) ของของ นิค เคจ , อาโนล ,วิลลิส

ก่อนจบ ม.6 จำได้ว่าเคยขึ้นไปนอนเล่นบนหลังคาโรงเรียน กับเพื่อนคนนึงได้เล่าว่าอยากทำหนังเล่าได้เป็นยาวเลยว่าจะทำยังไง จนถึงวันนี้ก็ไม่ได้สร้างอะไรเลย และเพื่อนคนนั้นตั้งแต่จบไปก็ไม่ได้เจอเลย เคยคิดเลยนะว่าถ้าได้สร้างหนังแล้วเพื่อนคนนั้นได้ดูแล้วจำได้ คงเจ๋งน่าดู แต่ยุคนั้นยังไม่มีมหาลัยไหนสอนทำหนังหรือรู้ว่าหนังมันทำเป็นอาชีพได้ เลยต้องเรียนชีววิทยาในมหาลัย
    **ตอนไปสอบโควต้าจังหวัดอื่นยังไปดูหนังก่อนกลับ

พอเรียนป.ตรี เข้าใกล้โรงหนังบ่อยมาก ดูกับเพื่อน ส่วนใหญ่จะไปดูคนเดียวเพื่อนไม่ค่อยมีแฟนหนังเท่าไร ช่วงจัดค่ายต้องทำหน้าที่ไปเลือกหนังมาฉายกลางแปลงเก็บตังหาเงินออกค่าย สนุกๆๆๆๆๆๆ (ต้องขายตั๋วให้คนในมหาลัยก่อนวันฉายเป็นอาทิตย์เดี๋ยวขาดทุน หน้าทางเข้าต้องขายขนมอีก
เริ่มรู้จักหนังสือเอนเตอร์เทน

เรียนจบเข้าป่า ไปทำงานอยู่กลางเขาออกมาไม่ได้อยู่กับเด็กน้อยเดือนนึงออกจากป่าครั้งนึงทุกอาทิตย์ฝากชาวบ้านชื้อหนังสือเอนเตอร์เทนในอำเภอมาอ่านพอได้ยังรู้เรื่องโลกของหนัง ยังได้เอาหน้ากลางเรื่อง toy story 2 ติดหน้าประตูบ้านพักอยู่เลย แต่ละเดือนกลับบ้านขี่รถประจำทางคำ่ก่อนถึงบ้าน รถที่จะไปต่อก็หมดต้องรอถึงเช้าวันต่อไปโรงหนังเป็นที่พักอาศัยดูหนังจนถึงรอบดึก The Two Towers สุดยอดๆๆๆๆๆๆๆ หนังหมดรอบ เดินไปรอรถรอบเช้าที่ บขส. เพื่อกลับบ้าน เฮ้อ

ช่วงหยุดยาวเช่าวีดีโอม้วนใหญ่ เป็นเป้ไปดูเป็นเดือนๆๆ (เป้เก่าทหารอเมริกันที่ขนสัมภาระแบบถุงทะเล เต็มถุงแทบลุกยืนไม่ได้) แต่ดูอาทิตย์กว่าๆๆก็หมดแล้ว

ช่วง 10 ปีที่อยู่ที่นั่นก็ยังได้ดูหนังมีเรื่องที่ชอบหลายๆๆเรือง Forrest Gump ก็เป็นหนึ่งในนั้นส่วนใหญ่หนังฝรั่งเป็นส่วนใหญ่

และก็ถึงยุคที่กลับมาดูหนังไทยอีกครั้ง เริ่มจาก ฟ้าทะลายโจร และอีกเรื่องดูแบบไม่ได้ตั้งใจดูเสร็จออกจากโรงคิดถึงเพื่อนเก่าๆๆมาก แฟนฉัน

เริ่มอยากหาอะไรใหม่ทำหลังจากอยู่จะสิบปีในป่า ตัดสินใจเรียนในสิ่งที่ชอบ เอกภาพยนตร์ มสธ. เปิดโลกเกี่ยวกับการสร้างหนังให้กว้างขึ้น พึ่งได้รู้จักคนอื่นที่ชอบหนังเหมือนกัน ตอนนั้นยังไม่มีเน็ตครับ ได้เรียนรุ่นเดียวกันกับดาราคุณภาพคนนึงของไทย ได้อยู่กลุ่มเดียวกันด้วยขอโม้หน่อยนะครับ (แต่ได้ดูเฉพาะเรื่อง ตำนานสมเด็จพระนเรศวรภาคแรกๆ นะภาคหลังๆไม่ได้ตามดูครับ ขอโทษที) ตอนนั้นผมได้เป็นตากล้อง ส่วนเขาเป็นผู้กำกับหนังสั้นที่ทำในวิชาเรียน (นิสัยดีมากครับ)

จากการเรียนได้พบว่าชอบๆๆๆๆ มากมีอีกครั้งได้กำกับหนังถูกชมใหญ่จากผู้เชี่ยวชาญภุมิใจมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ และได้มาดูโฆษณาอย่างละเอียดพบว่า มีการใช้ภาพมากๆๆๆหลายมุม หลายซ็อตใน 30 วิ   เรานี่ช่างอ่อนด้อยเหลือเกิน ยังต้องฝึกอีกเยอะมากๆๆๆๆๆๆๆ



แต่ก็จบ      .......นะครับ



แต่พอย้ายกลับบ้านเปลี่ยนที่ทำงาน ได้มาเจอเด็กที่ชอบหนังได้ช่วยกันทำหนังสั้นจากละครคุณธรรมแล้วตัดสินใจส่งประกวดมูลนิธิหนังไทย แต่น แตน แต้นๆๆๆๆๆๆๆ (เทศกาลที่ผู้กำกับหนังไทยหลายคนผ่าน .......ด้วย) หนังได้เข้ารอบ เจ๋งๆๆๆๆๆๆ คนในเน็ตชอบใหญ่ โทรเข้ามาถามว่าขอรู้ผลก่อนได้ไหม มูลนิธิ : ไม่ได้ค่ะ ทราบวันงานพร้อมกันนะ คะ
ผม : .................................

เหมารถเข้ากรุงเทพ 800 โล กับเด็ก
.
..
...
ผลหรือครับ ได้รางวัลของมูลนิธิ
.
.
.รางวัลชมเชยครับ   ..............ยังเจ๋ง
ปีต่อมาพาเด็กๆทำส่งอีกครับ ได้เข้ารอบอีก คนชมเยอะในวีดีโอคอมเม้นต์   เจ๋งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆแล้วก็ได้ชมเชยอีกครับ (ปีเดียวกับคุณนวพล ได้จากเรื่องเชอรี่เป็นลูกครึ่งเกาหลีครับ )

ต่อมาก็พาเด็กส่งสารคดีแข่งขันรายการใหญ่ของประเทศ เด็กเข้ารอบ24 ทีมสุดท้ายอีก เจ๋งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆสุด ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
.
.
.และก็ได้รางวัลชมเชยอีกแล้วครับ......... 4 ปี ติดต่อกันเป็นสุดยอดชมเชยยอดเยี่ยมเลย
และในที่สุดก็ถึงขาลง

ผม      เริ่ม       อยาก      หา      อะไร     ทำอีกครั้ง
เริ่มหาในเน็ต ติดตามเพจของ คุณนวพล https://www.facebook.com/ternawapol/?fref=ts