คือเราเรียนโรงเรียนมัธยมรัฐบาลโรงเรียนหนึ่งในจังหวัดสระบุรีค่ะ ตอนประถมนี่เราอยากเข้าโรงเรียนนี้มากเราพยายามตั้งใจเรียนช่วงประถมสุดๆเกรดที่จบจากโรงเรียนประถมเฉลี่ย3.91
คะแนนโอเน็ตอยู่ในเกณฑ์ที่ดีไม่ตกสักวิชา
เราสอบเข้าโรงเรียนมัธยมนี้ติดค่ะ ติดห้องคิงด้วย
เราคิดว่าที่นี่คงจะมีเพื่อนดีๆคนดีๆเด็กตั้งใจเรียน
แต่ความจริงคือส่วนใหญ่เห็นแก่ตัว บางคนก็ตัดสินคนอื่นจากการฟังคนอื่นเล่ามาอีกที
เราโดนคนเกือบทั้งห้องเกลียดเราไม่รู้ว่าเราไปทำแะไรให้ใครเจ็บช้ำนะแต่มันมีคนคอยปล่อยข่าวเราเสียๆหายๆ เราโดนคนในห้องแขวะตลอดกลับบ้านมานั่งร้องไห้ เราว่าเราตั้งใจเรียนนะแต่เราไม่เข้าใจที่อาจารย์สอนเลยพอถามเพื่อนในห้องก็มีแต่คนตอบไม่รู้(ทั้งๆที่ตอบได้)การที่เราเรียนไม่เข้าใจทำให้เราทำงานไม่ได้เกรดเราร่วงเหลือแค่2.86เราร้องไห้จนตาบวมเกรดเราไม่เคยต่ำขนาดนี้ตั้งแต่ตอนนั้นเราก็ไปหาที่เรียนพิเศษทั้งๆที่ปกติไม่เคยเรียนเลยเทอม2เกรดดีขึ้นมานิดนึงได้3.08 แต่เราก็โดนแขวะเหมือนเดิมไม่ว่าเราจะทำอะไรเราคิดจะย้ายโรงเรียนตั้งแต่ตอนนั้นแต่แม่ไม่ยอมเราก็ต้องทน การแขวะมันแรงขึ้นเรื่อยๆจนโดนใส่ร้ายว่าเราติดผู้ชายแล้วเรื่องนี้ก็ถึงหูที่ปรึกษาที่ปรึกษาไม่ฟังเราเลย ทั้งๆที่ปรึกษาก็ไม่ได้ไปเห็นเองว่าเราไปกับผู้ชายที่ปรึกษาตัดสินเราจากการฟังคนอื่นพูดให้ฟัง เรานี่ยิ่งกลับไปร้องไห้
เราเล่าให้แม่ฟังหลายครั้งแม่ก็บอกไม่ให้ออกเราทรมาณมากกับการใช้ชีวิตที่นั่น พอม.2เทอม2เราตัดสินใจไม่ไปโรงเรียนเลย(ตั้งใจทำหมดสิทธิ์สอบ) จะได้ลาออกจากที่โรงเรียนนี้สักที
ตลอดเวลาที่เราอยู่บ้านเราก็ทำงานบ้านทุกอย่าง(ขายของในเน็ตเงินเก็บที่เราขายของ30000+ จริงๆเราไม่ได้ไม่อยากเรียนนะ
เราอยากเรียนมากแต่ไม่ใช่ที่นี่
เราแค่อยากได้สังคมใหม่เพื่อนใหม่อาจารย์ใหม่
เราคิดตลอดว่าที่เราทำอย่างนี้เป็นการตัดสินใจที่ผิดหรือเปล่า? แต่เราแค่อยากเรียนที่อื่น
ปกติเราก็จ่ายค่าเทอมเองอยู่แล้ว
เงินไปโรงเรียนก็เงินเรา
#อยากอ่านความคิดเห็นหลายๆแบบค่ะ
เล่าไม่ละเอียดหรือไม่เข้าใจก็ขอโทษด้วย
เราควรทำยังไงดี
คะแนนโอเน็ตอยู่ในเกณฑ์ที่ดีไม่ตกสักวิชา
เราสอบเข้าโรงเรียนมัธยมนี้ติดค่ะ ติดห้องคิงด้วย
เราคิดว่าที่นี่คงจะมีเพื่อนดีๆคนดีๆเด็กตั้งใจเรียน
แต่ความจริงคือส่วนใหญ่เห็นแก่ตัว บางคนก็ตัดสินคนอื่นจากการฟังคนอื่นเล่ามาอีกที
เราโดนคนเกือบทั้งห้องเกลียดเราไม่รู้ว่าเราไปทำแะไรให้ใครเจ็บช้ำนะแต่มันมีคนคอยปล่อยข่าวเราเสียๆหายๆ เราโดนคนในห้องแขวะตลอดกลับบ้านมานั่งร้องไห้ เราว่าเราตั้งใจเรียนนะแต่เราไม่เข้าใจที่อาจารย์สอนเลยพอถามเพื่อนในห้องก็มีแต่คนตอบไม่รู้(ทั้งๆที่ตอบได้)การที่เราเรียนไม่เข้าใจทำให้เราทำงานไม่ได้เกรดเราร่วงเหลือแค่2.86เราร้องไห้จนตาบวมเกรดเราไม่เคยต่ำขนาดนี้ตั้งแต่ตอนนั้นเราก็ไปหาที่เรียนพิเศษทั้งๆที่ปกติไม่เคยเรียนเลยเทอม2เกรดดีขึ้นมานิดนึงได้3.08 แต่เราก็โดนแขวะเหมือนเดิมไม่ว่าเราจะทำอะไรเราคิดจะย้ายโรงเรียนตั้งแต่ตอนนั้นแต่แม่ไม่ยอมเราก็ต้องทน การแขวะมันแรงขึ้นเรื่อยๆจนโดนใส่ร้ายว่าเราติดผู้ชายแล้วเรื่องนี้ก็ถึงหูที่ปรึกษาที่ปรึกษาไม่ฟังเราเลย ทั้งๆที่ปรึกษาก็ไม่ได้ไปเห็นเองว่าเราไปกับผู้ชายที่ปรึกษาตัดสินเราจากการฟังคนอื่นพูดให้ฟัง เรานี่ยิ่งกลับไปร้องไห้
เราเล่าให้แม่ฟังหลายครั้งแม่ก็บอกไม่ให้ออกเราทรมาณมากกับการใช้ชีวิตที่นั่น พอม.2เทอม2เราตัดสินใจไม่ไปโรงเรียนเลย(ตั้งใจทำหมดสิทธิ์สอบ) จะได้ลาออกจากที่โรงเรียนนี้สักที
ตลอดเวลาที่เราอยู่บ้านเราก็ทำงานบ้านทุกอย่าง(ขายของในเน็ตเงินเก็บที่เราขายของ30000+ จริงๆเราไม่ได้ไม่อยากเรียนนะ
เราอยากเรียนมากแต่ไม่ใช่ที่นี่
เราแค่อยากได้สังคมใหม่เพื่อนใหม่อาจารย์ใหม่
เราคิดตลอดว่าที่เราทำอย่างนี้เป็นการตัดสินใจที่ผิดหรือเปล่า? แต่เราแค่อยากเรียนที่อื่น
ปกติเราก็จ่ายค่าเทอมเองอยู่แล้ว
เงินไปโรงเรียนก็เงินเรา
#อยากอ่านความคิดเห็นหลายๆแบบค่ะ
เล่าไม่ละเอียดหรือไม่เข้าใจก็ขอโทษด้วย