[Spoil] Hayate no Gotoku! - 516

กระทู้สนทนา

การ์ตูน การ์ตูนญี่ปุ่น ฮายาเตะ พ่อบ้านประจัญบาน

หน้าเปิด

เผื่อใครสงสัยมุขในหน้าจอทีวี นั้นคือรายการ Gaki no tsukai ตอนพิเศษ ห้ามหัวเราะตลอด 24 ชั่วโมง ที่จะฉายในทุกคืนวันปีใหม่ และหนึ่งในฉากเด็ดที่สุดของทุกปีคือ 1 ในผู้ร่วมเกมที่ชื่อ ยามาซากิ จะโดนตบหน้าทุกปี แต่ความฮาจะอยู่ที่ก่อนจะโดนตบยามาซากิจะอ้างสารพัดจนชวนขำไม่หยุด แต่สุดท้ายก็โดนตบอยู่ดี ตอนนี้มีคนทำซับไทยของแต่ละปี(ยกเว้นปีนี้ที่พึ่งฉาย)ไว้แล้ว ลองไปหาดูกันได้

เปิดตอน อายุมุตื่นมาตอน 8 โมงเช้า สำหรับเธอไม่ใช่เวลาที่เช้าไปหรือสายไป เป็นเวลาที่เธอตื่นตามปกติ ไม่มีการลุกลี้ลุกลนว่า "สายแล้วๆ ทำไม่แม่ไม่ปลุกหนูให้เร็วกว่านี้ 5 นาที" ตื่นตามปกติสวมชุดนักเรียนตามปกติ รวมถึงกินข้าวเช้าตามปกติ ทุกอย่างปกติอย่างเรียบง่ายไม่มีอะไรแปลก เมนูช้าวเช้าก็ไม่มีอะไรแปลก เพียงแค่ไข่ดาว ไส้กรอก ผัก ขนมปัง และกาแฟ ข้างๆก็มีพ่อนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ บางครั้งพ่อก็พูดเรื่องข่าวขึ้นมาบ้าง อายุมุก็ตอบกลับแม้ตัวเธอจะไม่ได้สนใจข่าวนั้นเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำถึงความหมายของข่าวที่พ่อเธอพูดขึ้นมา เธอก็แค่อยากแสดงให้พ่อเห็นว่ายังไม่ได้เมินพ่อไปก็เท่านั้น วันๆหนึ่งอายุมุจะได้คุยกับพ่อแค่นาทีเดียวและจบแค่นั้น จากนั้นเธอก็จะไปโรงเรียน

อายุมุต่อให้ปิดตาก็ยังเดินไปโรงเรียนได้ ไม่จำเป็นต้องวิ่งไปชนใครตรงหัวมุมถนนด้วย แต่หลังจากที่เดินมาได้สักพักเธอก็ได้ตระหนักถึงความผิดพลาดครั้งใหญ่ หายนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในวันนี้ "ลืมผ้าเช็ดหน้า" สำหรับเธอนี่คือหายนะที่สุดของวันเลย แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็คิดแก้ปัญหาได้ในทันทีอย่างใช้กระดาษชำระในห้องน้ำแทนหรือแอบเช็ดที่ขอบกระโปรงแทน

เมื่อถึงเวลาเรียน อายุมุก็มีสมาธิในชั้นเรียน จดสิ่งที่อาจารย์เขียนบนกระดานดำลงในในสมุดอย่างรวดเร็วครบถ้วน แต่เธอก็ยุ่งแต่กับการจดจนไม่ได้จำถึงประเด็นหลักที่เรียนเลย แถมไม่ได้กลับไปอ่านที่จดด้วย เพราะแบบนี้เกรดการเรียนก็เลยกระเตื้องขึ้นเลย

เวลาเลิกเรียน อายุมุไม่ได้เข้าชมรมไหนเลยจนบางครั้งเพื่อนอย่างโซยะถามว่าไม่คิดจะเข้าชมรมเลยเหรอ อายุมุก็ได้แต่ตอบว่าเธอไม่เก่งทั้งเรื่องกีฬาหรืออะไรทั้งนั้น แม้เพื่อนจะบอกงั้นไปเป็นผู้จัดการก็ได้แต่อายุมุปฎิเสธ คิดว่าตัวเธอไม่เหมือนโซยะที่คิดจะว่ายน้ำให้ถึงระดับโอลิมปิกซะหน่อย ยิ่งพอมาเห็นพวกชมรมเบสบอลที่ฝึกซ้อมอย่างหนัก วิ่งบ้าง วิดพื้นบ้าง ซิทอัพบ้าง เธอก็คิดว่าถึงจะฝึกหนักแต่ก็ดูอิสระ ใช้ชีวิตวัยรุ่นได้อย่างอิสระ จริงๆแล้วอายุมุก็แค่ไม่ได้สนใจอะไรในชีวิตวัยเรียนเป็นพิเศษเท่านั้น

แต่กระนั้น อายุมุก็มีทำงานพิเศษหลังเลิกเรียนอยู่ เป็นสาวเสิร์ฟในร้านคาเฟ่ที่มีลูกค้าน้อยมากจนแทบไม่มีอะไรจะทำ เวลาส่วนใหญ่จริงๆเธอก็ดูแต่เมนู พอดูแล้วก็คิดว่าตัวเองก็ทำงานที่นี่มาพักหนึ่งแล้ว แต่จนถึงตอนนี้ก็ไม่รู้เลยว่า... "กัวเตมาลา" คืออะไร เป็นคำถามที่ชวนสงสัยสำหรับเธอที่ทำงานมาถึง 4 เดือน เธอรู้ว่านี่มันชื่อเมืองไม่ใช่เหรอ หรือจะเป็นกาแฟที่มาจากที่นั้น หรือจะเป็นชนิดเมล็ดกาแฟกันแน่ ยิ่งตัวเธอที่ไม่ค่อยรู้เรื่องกาแฟด้วย อายุมุเลยตัดสินใจถามผู้จัดการไปตรงๆเลย และคำตอบที่ได้คือ.... "โมบิลสูทตัวใหม่" เธอเชื่อใจผู้ใหญ่ไม่ได้เลย

อายุมุกลับถึงบ้านตอนทุ่มครึ่ง กินข้าวเย็น อาบน้ำ กดมือถือและดูทีวี บางทีก็น่าจะอ่านทบทวนบทเรียนที่จดมาในสมุด แต่เธอไม่อ่านเลย ถึงจะรู้ว่าควรอ่านแต่ก็ไม่ได้อ่าน นั่งขี้เกียจให้วันๆหนึ่งผ่านไปจนใกล้ถึงเวลานอน

แต่ในวันนี้ก่อนจะได้นอน จู่ๆฮายาเตะ LINE มาหาเธอ ทำเอาเธอรีบลุกขึ้นมาอ่านทันทีด้วยความตื่นเต้น มีความสุขที่ต่อให้ฮายาเตะกำลังทัศนศึกษาแต่ก็ยังติดต่อมาหาเธอ เธอจึงคิดว่ารีบตอบกลับไปทันทีดีกว่า คิดว่าจะใส่ไอคอนหัวใจด้วยดีไหมแต่ก็คิดอีกว่าแบบนั้นเดียวจะรู้ว่าชอบอยู่เลยลังเล แต่ก็พึ่งนึกได้ว่าตัวเองสารภาพรักไปแล้วนิ ก็เลยไม่สนใจแล้วตอบกลับพร้อมไอคอนรูปหัวใจไปเลยด้วยความตื่นเต้น

อายุมุส่งข้อความตอบกลับถึงฮายาเตะที่ตอนนี้อยู่ข้ามน้ำข้ามทะเลในดินแดนอันห่างไกล คิดว่าถึงในวันนี้เธอจะไม่ได้เจอฮายาเตะแต่ความรู้สึกของเธอยังเหนี่ยวแน่น และตัวเธอก็ดีใจที่ฮายาเตะยังไม่ลืมเธอแม้จะอยู่ห่างกันครึ่งโลก แต่ยังเชื่อมถึงกันได้ท่ามกลางท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว

หลังจากตอบกลับไปแป๊บเดียวฮายาเตะก็ตอบกลับมาหลักจากที่ทักทายมา จริงๆคือฮายาเตะมีคำถามเร่งด่วนอยากจะถามอายุมุ อายุมุเลยรีบถามว่าคืออะไรด้วยความตื่นเต้น และคำถามก็คือ..... "อยากได้ทรายหรือกระดาษชำระเป็นของฝากดีครับ" ความตื่นเต้นของอายุมุหายไปในทันที ได้แต่คิดว่าฮายาเตะนั้นคงอยู่ในโลกที่ห่างไกลจริงๆ แล้วก็ตอบขอกระดาษชำระไป