แรกๆตอนที่เราพึ่งคบกันเธอรักผมมากมากจนผมคิดว่าไม่มีใครดีเท่านี้อีกแล้วจนเวลาผ่านไปอาการเธอเริ่มเปรี่ยนไปขี่หงุดงิดใส่ผิดจนผมมาจับได้ว่าเธอแอบคุยกับชายอื่น และผมขอร้องเธอไห้เลิกคุยแต่เหมือนจะไม่เป็นผล เธอกับบอกว่าไม่ได้รักผมแล้ว จากคนที่เคยรักผมมากและไม่มีวี่แววที่จะนอกใจผมเลยแต่ด้วยความที่ผมรักเธอมากจิงขอร้องไห้เธออยู่กับผมเหมือนเดิมและขอร้องไห้เลิกยุ่งกับผู้ชายคนนั้นและเธอก็ค่อยๆที่จะเลิกคุยกับผู้ชายคนนนั้น และเริ่มเข้าโหมดปกติ แต่อาการเธอที่ทํากับผมมันเหมือนคนที่ไม่ได้รักกันเลยผมทําอะไรก็ไม่เข้าตาเธอสักอย่างผมทําอะไรก็ไม่ดีไปหมดจนผมถามเธอว่าเธอรักผมอยู่มั้ยแต่เธอบอกว่ารักแต่กับทําอาการที่ขัดกับคําพูดบ่างที่เธอโมโหผมแบบหาเหตุผลไม่เจอเวลาทะเลาะกันชอบพูดคําแรงๆใส่ตลอด (กูไม่ได้รักไปไกลๆตีนดิ) ไม่สงสารความรู้สึกคนฟังทะเลาะกันที่ด่าเสียงดังๆต่อน่าคนเยอะๆโดยไม่ไห้เกียดผมเหมือนแต่ก่อนเลย เวลาชวนเธอมานั้งเปิดอกคุยกันกับปัญหาของเรา เธอจะไม่ตอบคําถามผมเหมือนลําคาญที่จะคุย แบบนี้เธอยังรักผมอยู่รึป่าว บ่างทีผมอึดอัดจนอยากเลิก แต่ก็ทําไม่ได้อย่างที่คิด ติดที่รัก ติดที่ทํางานที่เดียวกัน บางทีผมคิดที่จะหาคนมาคุยเพื่อบั่นทอนความรู้สึกแต่นึกอีกที่ก็เหมือนการนอกใจ แบบนี้ควรทําไงดีครับ
จากรักเรามากกับเปรี่ยนไปอย่างไม่น่าเชื่อ ...