ความรักเอย ...

มาตั้งกระทู้เพื่อระบาย ชอบกดอ่าน ไม่ชอบกดปิด

ทุกคนก็เริ่มต้นความรักได้สวยทั้งนั้น แต่จะมีใครที่จบได้สวยบ้างไหม ไม่กล้าพูดเต็มปากนะว่า จะมีใครรักเธอเท่าเรา แต่เราเป็นคนนึงที่รู้ว่าถ้าคบกันต้องลำบากแน่ๆ แต่ยอม แล้วทำไมไอสิ่งดีๆที่เราทำให้มันถึงพังลงเพราะคนอื่น ตลอดเวลา ความรัก ความซื่อสัตย์มันไม่เพียงพอหรอ หรือเป็นเพราะเรามันเก่า เราไม่สวย เราไกลกัน ถึงเราจะไขว่เขวไปคุยกับคนอื่นบ้าง แต่เราก็รู้ตัวแล้วรีบหยุดมัน 3-4 ปีไม่ใช่น้อยๆเลยนะ ผ่านอะไรมาตั้งเยอะ หรือคุยกับเขามีความสุขมากกว่า ก็เลยลืมอะไรที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา ใช่เรางี่เง่า เราชอบพูดว่าเธอมีคนใหม่ มันไม่ใช่เพราะเธอเคยทำหรอวะ เลิกไปความรู้สึกเหมือนเดิมเป๊ะ แต่อีกคนบอกหมดใจ ยังถามตัวเองตลอด " เราทำไรผิด " " เราผิดอะไร" มันไม่ง่ายเลยนะเว้ย ที่จะรักคนๆนึงได้มากขนาดนี้อะ ใช้เวลาหลายปีกว่าจะเจอกัน ใช้เวลาหลายปีที่จะรักมาก แล้วทำไมใช้เวลาไม่กี่นาทีทิ้งกัน ไม่ได้อยากให้กลับมา แค่ตอนนี้หัวใจมันยังอ่อนแออยู่ มันไม่ชิน มันคิดถึง แต่ขอเวลาอีกหน่อย เราจะกลับมาเป็นคนเดิม คนที่ยิ้มให้กับทุกเรื่อง