ขอระบาย พึ่งเป็นกับตัวเองเนี่ยแหละ

ขอเกริ่น ก่อนนะครับ ผมใช้เวลาคุยกับ ผญ เป็นเวลา3เดือน(วันนี้เดือนที่3พอดี) ผมรู้สึกเป็นคนที่เลวจริงๆครับ ทำไมไม่ไตร่ตรองให้ดีๆว่าตัวเองนั้นสมควรพร้อมที่จะเปิดใจให้อีกฝ่ายหรือไม่ มารู้ตัวอีกที(น่าจะ)สายไปเสียแล้ว ผมรู้สึกเสียใจละเศร้าใจครับ ทั้งสองฝ่ายเลย ผมรู้สึกอึดอัดมากขึ้นทุกวันๆจนมันสะสมไปเรื่อยๆทำให้เหมือนวันนี้ที่ได้มาเขียนกระทู้เป็นวันที่ไม่ไหวแล้วจริงๆ เพราะวันนี้ก็คิดวนไปวนมาในหัวตลอดเลย เมื่อก่อนผมคิดว่าคนที่คุยๆแล้วเลิกทรามหว่ะไม่พร้อมแล้วไปให้ความหวังเขาทำไม พอหันมาดูตัวเองรู้สึกสมเพชมากๆ ทำไปได้ไง ที่ทำไปตอนนั้นมันคืออะไร เหงาหรอ หรือแค่ขอให้มีคนคุยด้วยก็แค่นั้น รู้สึกสับสนตัวเองครับ อ่านแล้วมันอาจจะวกวนไปหน่อยนะครับ แต่ทั้งวันผมก็คิดวกวนอยู่อย่างนี้ตลอด ผมทราบดีว่าคำว่า "ขอโทษ" มันทำให้เยียวยาไม่ได้ แต่มันไม่มีคำอื่นแล้วจริงๆ ไม่ได้ต้องการให้คนๆนั้นมาเห็น แต่ผมเสียใจครับ 3เดือนบางคนอาจจะบอกว่าน้อย แต่ผมก็รู้สึกว่า เป็นก้อนเวลา ก้อนๆหนึ่งที่มีระยะยาวนานพอสมควร ขอโทษนะ /