คุยกันมาตั้งนานไม่หวังอะไรเลยคงเป็นไปไม่ได้ใช่ไหม ?

ขอเล่าก่อนกระทู้นี้เป็นกระทู้ที่ 3 แล้วของเรา ..
เรากับเขาคุยกันนานมาก นานจนคิดว่า.. เลิกคุย คงทำไม่ได้
เราคุยกับใครคนนึงที่ทำให้เรายิ้ม เราหัวเราะ เรามีความสุขจนลืมเรื่องแย่ๆ
ตอนแรกก็ไม่คิดอะไร แต่ทำไมพอนานไป ความรู้สึกมันเปลี่ยน
ความรู้สึกของเราที่มีกับเขามันมากกว่าช่วงแรกที่เริ่มรู้จักกัน
หรือเรียกสั้นๆคือ ชอบ
จนเขาก็มีคนที่คุยด้วย .. ตัวเราหล้ะ เคว้งเลย
(แต่เราก็ยังมีความรู้สึกดีๆให้อยู่เหมือนเดิม ถึงมันจะหน่วงก็ตาม TT )
ทำไงให้รู้สึกดี ที่เราทำมันผิดปล่าวที่คิดแบบนี้
ปล.เราสองคนอยู่ห้องเดียวกัน