ถ้าแฟนคุณเป็นแบบนี้ ควรเลิกหรือไปต่อดี?

สวัสดีคะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกที่เราเขียนขึ้นมาอย่างจริงจัง เพราะเราไม่สามารถหาทางออกของปัญหาระหว่าเรากับแฟนได้ ที่เราตั้งกระทู้นี่ขึ้นมาไม่ใช่ว่าเราต้องการจะประจารตัวเองหรือมาขายเรื่องไม่ดีของแฟนแต่อย่างไดคะ เพราะหลายครั้งเวลาที่เราทะเลาะกันเขามักจะบอกว่าเขาผิด แต่สิ่งที่เขาพูดมันทำให้เรารู้สุกว่าเขากำลังโทษเราอยู่ เขาบอกเราเอาแต่ใจและงี่เง่า ซึ่งเราก็ว่าเราไม่ใช่คนนิสัยอย่างนั้นจริงอยู่ว่าเรื่องนี้อยู่ในนิสัยส่วนลึกของผู้หญิงทุกคน เราถึงได้เอาเรื่องนี้ขึ้นมาเป็นประเด็นเพื่อถามความเห็นจากทุกคนว่าสิ่งที่เราทำมันเกินไปหรือแฟนเราผิดปรกติ
เข้าเรื่องเลยนะคะ
เรื่องมันมีอยู่ว่า เราเจอกับแฟนคนนี้(คนที่2ที่คบมา)ตอนที่เราย้ายเข้ามาทำงานที่ใหม่ เขาเป็นคนหน้าตาแปลกๆคะตอนที่เจอครั้งแรกไม่ได้มีความน่าสนใจอะไรเลย จนพอนานเข้าเขาก็เริ่มมาทำดีกับเรา พูดดีกับเรา หยอดจีบเราอยู่เรื่อยๆจนเราใจอ่อนก็เลยตกลงปลงใจลองคบกันดู ในตอนนั้นเราเองก็มีแฟนอยู่แล้ว ส่วนเขาเองก็มีแฟนอยู่แล้วเช่นกัน แต่เราก็เลือกที่จะทิ้งแฟนเก่าของเราทั้งคู่มาคบกัน ตอนนั้นมันก็มีทั้งเดินผิดบ้างถูกบ้าง(แต่จะไม่ขอพูดถึงเพราะมันผ่านมาแล้วแล้วกันคะ) เราคบกันมาได้9เดือนแล้วคะ แต่ตลอดเวลาที่เราคบกันมามันทำให้เรารู้สึกว่าทำไมเราถึงได้รู้สึกแย่ลงเรื่อยๆๆแบบนี้
  เรื่องแรกที่เรารู้สึกว่ามันเกินไป เราเป็นคนที่โมโหร้ายคะ ก็จะมีตะโกนเสียงดังบ้าง ตบตีบ้าง เวลาที่เราโกรธ แต่ไม่ใช่ว่าเอะอะก็ใช้กำลัง เอะอะก็เสียงดังนะคะ เราจะทำแบบนั้นก็ต่อเมื่อเเราทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว แต่สิ่งที่เเฟนเราทำกลับคืนมาคือการจับมือเราเเรงๆ เหวี่ยงเราแรงๆลงบนเตียง ผลักเราชนกับตู้หรือหน้าต่างบ้าง บางครั้งก็เหงื้อมือขึ้นมาทำท่าจะตบเรา จะชกเรา บางครั้งก็เคยเอาเท้าทำท่าจะยันหน้าแต่ไม่ยัน แล้วก็มีครั้งล่าสุดนี้หนักหน่อย ถึงขึ้นเอาเท้ามาเหยียบหน้าเราบ่อยๆก็มีคะเวลาเขาทนไม่ได้ เราเองก็แปลกที่ยังยอมทนอยู่กับคนแบบนี้ เพราะเวลที่เราทะเลาะกันเสร็จ เขาจะเดินมาขอโทษ มาก้มกราบเรา กราบที่เท้าเลยคะบ่อยครั้งมากเราเลยยอม
   เรื่องที่สอง เขาเป็นคนที่โลเลกับการตัดสินใจ และไม่ค่อยรักษาคำพูดอะไรกับเราเลย หลายครั้งที่เขารับปากว่าจะทำอย่างนั้นอย่างนี้ให้เรา แต่พอใกล้วันหรือมีคนอื่น อย่างเช่นแม่ หรือน้อง มาบอกให้เขาทำอีกอย่างกับที่ตกลงกับเราไว้เขาก็จะเปลี่ยนใจ แล้วเราก็ต้องร้องให้ ต้องทะเลาะกับเขา ที่เราร้องให้เพราะไม่มีผู้หญิงคนไหนทนได้หรอกคะ เพราะเราถือว่าแฟนเรารับปากแล้ว และเราก็ให้ใจเขาไปแล้ว ยกตัวอย่างเรื่องที่เรารับไม่ได้เลย คือ เรื่องของเงินค่าสินสอดที่เราตกลงกันเอาไว้กับเขาและครอบครัวของเรา เขาเองก็รับปากตามนั้น จนวันหนึ่งเขาก็มาบอกกับเราว่ามันเยอะไป เขาขอลดลงมาได้ไหม เราก็ช่วยเขาคิดคำพูดเพื่อที่จะไปพูดกับพ่อแม่เราให้เขาเห็นใจ แล้วพ่อแม่เราก็ยอมลดลงให้ และให้เขาคุยกับพ่อแม่ของเขา อธิบายรายละเอียดว่าจะทำยังไง จะเอายังไง แต่ก่อนวันที่ญาติทางฝั่งเขาแล้วก็เราจะคุยกันประมาณ2อาทิตย์ เขาก็มาบอกเราว่าแม่เขาเห็นว่ามันแพงไปและขอลดลงอีก ตอนนั้นมันทำให้เราโมโหมาก ไม่ใช่โมโหเพราะถูกต่อค่าตัวลงหรอกนะคะ แต่โมโหเพราะเขาทำตามสิ่งที่แม่เขาพูด ทั้งๆที่เราก็ตกลฃงกันมาแล้วหลายเดือน สุดท้ายเราก็ต้องทะเลาะกัน ต้องร้องให้ ต้องใช้กำลังจนสุดท้ายเขาก็บอกว่าจะยอมทำตาม แต่ตอนนั้นเราบอกเลยคะว่าเรารู้สึกแย่มากๆ เพราเราเสียความเชื่อใจและความรู้สึกดีๆที่มีต่อเขาไปเยอะมากพอสมควร
    เรื่องต่อมา เขาเป็นผู้ชายที่เราจะเรียกว่าปากดีก็ดีนะคะ เป็นผู้ชายที่พูดกูกับผู้หญิงทันทีที่เรากูกับเขาต่อหน้า ทั้งๆที่เจ้าตัวบอกว่าไม่ชอบก็ตาม เขาด่าเราบ่อยเวลาทะเลาะกัน ตอนนั้นเราก็ใช่ว่าไม่ด่านะคะ เราเริ่มด่าก่อนด้วย แต่ก็ไม่คิดว่าคำพูดที่ออกมาจากปากผู้ชายมันจะรุนแรงขนาดนนี้ มีอยู่ครั้งหนึ่งเขาทำงานเข้ากะกลางคืน เลิกกะเขาก็ออกไปกินข้าวกับลูกน้อง ทั้งที่เราบอกแล้วว่าวันนี้เราไม่สบาย เราอยากให้รีบกลับมาพาเราไปหาหมอ แต่เขาก็เลือกเพื่อน เพราะเราก็เลยลองดูว่าถ้าทำทีไปหาหมอเขาจะตามไหม ปรากฎว่ากลับมาบ้านเขาไม่เจอเราเขาก็โทรตามสองสามรอบคะ แต่แล้วก็หายไป เราก็ไม่ได้ไปไหนนะจอดรถอยู่แถวนั้นแหละ รอประมาณ15นาทีว่าเขาจะโทรมาอีกไหม สรุปว่าเขาไม่โทรมาคะ เราก็เลยกลับเข้ามาในห้อง คำแรกที่แฟนเราถามตอนเจอหน้าคือ "ไปเอากับใครมา" "ไปนอนเอากับใครมา"ประมาณนี้แหละที่เราจำได้ ตอนเราเราโมโหมาก เพราะแทนที่มันจะถามว่าเราเป็นยังไงบ้าง ไปไหนมา เขากลับเลือกถามคำถามแบบนี้ ทะเลาะกันเลยคะวันนั้น เท่าที่จำได้ก็ร้องให้อีกตามเคย แฟนพอหายโกรธก็มาขอคืนดี มากราบมาทำทุกอย่างให้เราหายโกธ
    เรื่องที่เราคิดว่าแหมแฟนคนนี้มันแย่จริงๆ คือแฟรเราอายุก็ประมาณเลขสามนิดๆ ส่วนเรายังไม่ทันจะ25เลยคะ เป็นปรกติที่ผู้หญิงวัยนี้จะมีความต้องการทางเพศข่อนข้างสูง แต่หลายครั้งที่เราขอเขามีอะไรด้วยเขาก็จะบ่ายเบี่ยงบ้าง ทำเป็นโกรธเราบ้าง หรือแกล้งหลับใส่บ้าง เช้ามาเราก็จะไม่พอใจ จะพยายามไม่พูดกับเขาเพราะรู้ว่าถ้าพูดตอนนี้ยังไงก็ทะเลาะกันเเน่ๆ แต่เขาก็จะยิงคำถามใส่เราตรงๆ ว่าที่งอลไม่พอใจเพราะเขาไม่มีอะไรกับเราใช่ไหม อะไรกันกะอีแค่เรื่องไม่ยอมเอาให้ ต้องโกรธขนาดนี้เลยหรอวะ โอววววตอนนั้นบอกเลยคะอยากกระโดดถีบปากมันจริงๆแต่ก็ต้องทนเอาไว้
มีครั้งหนึ่งแรงมาก คือเราพึ่งจะหมั้นกันยังไม่ถึงเดือน วันนั้นก็จำไม่ได้แล้วคะว่าทะเลาะกันเรื่องอะไร แต่ทะเลาะกันข้ามคืนแล้วเราก็ขับรถเราออกมาจากบ้าน สิ่งที่แฟนทำคือ โทรตามเราอยู่2ครั้ง แล้วก็ไม่โทรหาอีกเลย ส่งไลน์มาถามเราว่าอยู่ไหน เราก็ไม่ตอบ เขาก็ไม่ส่งข้อความอะไรมาอีกเลย ไม่ขับรถอีกคันออกมาตามหา แล้วสรุปคือ พอเรากลับเข้าบ้านหลังจากนั้น1ชั่วโมง เพื่อจะกลับไปตอกย้ำตัวเองว่าเราไม่สำคัญ แล้วก็เป็นอย่างที่คิดจริงๆ คือแฟนเรานอนหลับทั้งๆที่เราออกไปข้างนอก เจอแบบนี้เราจุกเลย โกรธมาก เลยบอกให้เขาออกไปจากห้อง ไปไหนก็ได้แล้วก็ตั้งใจว่าจะเลิกกัน อ่อคืนวันที่เกิดเหตุ เขาทะเลาะกับเราหลายเรื่อง จนหลุดปากพูดมาว่า "เงินที่หมั้นกันหนะ คิดซะว่าเขาให้เป็นค่าจ้างที่เอากับเรา"ได้ยินแค่นั้นแหละ เราโทรไปหาแม่แล้วก็บอกกับแม่ว่าเราพอแล้วกับนแบบนี้ เราไม่ไหว วันนั้นแม่เราร้องให้เพราะสงสาร เราเองก็รู้สึกผิดที่ไปทำให้ท่านเป็นกังวล

ถ้าถามว่าทุกวันนี้เรารักผู้ชายคนนี้ไหม เราตอบเลยว่าเรารักเขาคะ แต่มันน้อยลงเรื่อยๆ จนบางครั้งเราก็เอือมระอา อยากจะไปจากเขาให้รู้แล้วรู้รอดไป แต่พอมองหน้าเขา เราก็ดันรู้สึกสงสาร จนโทษตัวเองว่า บางทีเราอาจจะงี่เง่าไป หรืออาจจะเอาแต่ใจเกินไป เราอยากรู้ว่าเราควรจะทำไงดี เราไปต่อไม่ได้
จริงๆ................