ลืมไม่ลงก็คงต้องจำแต่เรื่องราวดีดี ใช่มั้ย?

ขอเล่าก่อนว่า เราคบกับแฟนมา8ปี ตลอดระยะเวลาเค้านอกใจเราตลอด คบๆเลิกๆกันมา ตอนเลิกจะอ้างว่าเป็นเพราะเรางี่เง่า มันทำให้เขารักเราน้อยลงทุกวันแต่เราก็จับได้ทุกครั้งว่า เค้ามีคนอื่น มีหลักฐานด้วยทุกครั้งพอเราจะเลิกจริงๆก็มาง้อ หายไปเป็นเดือนๆกลับมาง้อ เราก็ให้โอกาส ตอนนี้ เราก็คิดได้ว่า ถ้าเค้ารักเราจริงๆเค้าคงหยุดไปตั้งนานเเล้ว เลิกกันครั้งสุดท้าย เค้าบอกว่า เค้าคบกับเราเค้าไม่มีความสุข เค้าอยากอยู่คนเดียว เราก็ง้อเค้า ง้อจนรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า (นึกถึงตอนนั้นยังโกรธตัวเอง ) มีอยู่คำนึงที่เค้าพูดกับเราว่า "เราไม่ได้รักเธอแล้ว" เหมือนหัวใจเราจะสลายอ่ะ เราใช้เวลาทำใจหลายเดือน พอเราเริ่มดีขึ้น เพื่อนก็มาบอกเราว่า มันมีคนอื่นจริงๆ ไปไหนมาไหนกันหลายครั้งเเล้ว มีรูปมาให้เราดูด้วย ความรู้สึกตอนนั้น ใจมันสั่นๆ แต่ไม่มีน้ำตานะ พอเรารู้เรื่องราวมันยิ่งตอกย้ำให้เราเข้มเเข็งขึ้น และจะไม่มีทางกลับไปอีก... แต่สุดท้ายนะ ถึงรู้ว่าเค้ามีรักครั้งใหม่แล้ว เราก็ยังคิดถึงเค้าทุกวันอยู่ดี ไม่เคยลืมได้ซักครั้งจำได้ทุกเรื่องราว ตอนนี้เรามาคิดได้ว่า เลิกกันไม่จำเป็นต้องเกลียดกันก็ได้ ก็แค่คิดถึงเค้าในแบบที่เราไม่ต้องเจ็บ... ยังคิดถึงอยู่ทุกวัน

ไม่รู้คนอื่นเป็นเหมือนกันมั้ย...