Hello~ It’s me~ ถือเป็นฤกษ์งามยามดีที่ในที่สุดเราก็ยืนยันตัวตนผ่าน จนทำให้ร้อนรนเกิดเป็นกระทูนี้ขึ้นมา คืออยากรู้ว่าคนอื่นๆ มีหนังสือ 10 เล่มในหัวใจเป็นเล่มไหนกันบ้าง เอาแบบว่าตั้งแต่เกิดจนโต หนังสือ 10 เล่มนี้แหละที่ตราตรึงอยู่ในใจท่ามกลางหนังสืออีกมากมายที่วางอยู่บนชั้น เป็น 10 เล่มที่จะบอกชื่อออกไปได้ในทันทีถ้าถูกถามว่าหนังสือเล่มไหนที่ชอบที่สุด
ส่วนของเราเป็น 10 เล่มนี้แหละ
1. แมงมุมเพื่อนรัก ของ อี.บี. ไวท์ เป็นหนังสือในช่วงแรกๆ ของชีวิต จำได้ว่าอ่านเล่มนี้ตอนประมาณ ป.3 โดยแม่ยืมมาให้จากโรงเรียนประถมที่แม่ไปขายของ ตอนนั้นยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวรรณกรรมเยาวชนคืออะไร รู้แต่ว่าร้องไห้ตอนชาร์ล็อตตาย เป็นความสูญเสียครั้งแรกในโลกของหนังสือตอนอายุ 9 ขวบ
2. แฮร์รี่ พอตเตอร์ by เจ.เค. โรว์ลิง ของขวัญสอบได้ที่ 1 ตอน ป.4 ที่อ่านจบภายใน 3 วัน และหยิบมาอ่านซ้ำเรื่อยๆ จนปกแตกลายงา ความแฟนตาซีของโลกเวทย์มนต์ทำให้เด็กผู้หญิงคนหนึ่งรีบเข้านอน หลับตา แล้วจินตนาการว่าตัวเองก็เรียนอยู่ที่ฮอกวอตส์เหมือนกัน แน่นอนว่าอยู่บ้านกริฟฟินดอร์
3. เดินเล่น บนหลังคาโลก ของ เพลงดาบแม่น้ำร้อยสาย เป็นหนังสือเล่มที่ทำให้โลกกว้างขึ้น ตื่นตาตื่นใจไปกับการท่องเที่ยวผ่านตัวหนังสือที่เรียบง่ายแต่ไม่น่าเบื่อ จุดประกายให้เด็กอายุ 11 ปีหัดเขียนความเรียงที่มีเนื้อหายาวๆ หลังจากที่เขียนไดอารี่ประจำวันสั้นๆ มานาน
4. ไฟพรางเทียน โดย มาลา คำจันทร์ ทำให้ได้รู้จักกับสิ่งที่เรียกว่าเรื่องสั้น เป็นความอัศจรรย์ใจที่ตัวหนังสือไม่กี่หน้าสามารถบอกเล่าเรื่องราวได้อย่างสมบูรณ์ แต่ด้วยเนื้อหาค่อนข้างลึกซึ้งและอาจต้องใช้ประสบการณ์ชีวิตมากกว่า 12 ปี ตอนนั้นจึงได้แต่เสพตัวอักษร พอโตขึ้นถึงได้เสพความหมาย
5. ความสุขของกะทิ งามพรรณ เวชชาชีวะ ที่เพื่อนคนญี่ปุ่นซึ่งรู้จักกันในค่ายซื้อให้เป็นที่ระลึก ที่สุดของความสะเทือนอารมณ์ ที่สุดของการประทับอยู่ในใจ ทำไมถ้อยคำที่เรียบง่ายถึงลึกซึ้งและร้อนผ่าวอยู่ในอกได้ขนาดนี้ ซึ่งตั้งแต่นั้นมาก็กอดแม่บ่อยขึ้น และหัดเขียนอะไรๆ ให้มากขึ้น
6. ผู้ใหญ่ลีกับนางมา นวนิยายของ กาญจนา นาคนันทน์ โอ้โหวววววว เด็ก ม. 2 นี่อยากมีแฟนจบเกษตรขึ้นมาทันที แอบอ่านที่ห้องสมุดโรงเรียนจนจบภายใน 5 วัน (ให้แม่รู้ไม่ได้ ตอนนั้นยังแค่ 14 แม่ไม่ให้อ่านนิยายที่โตเกินตัว) ใครที่เคยดูแต่แบบเป็นละคร เชื่อเหอะว่าเวอร์หนังสือสนุกมากกกกกกกก
7. จดหมายจากเมืองไทย โบตั๋น เป็นหนังสือที่แม่ยืมมาอ่าน แล้วเราก็เอามาอ่านต่อ เรื่องราวที่เกิดขึ้นในยุคอดีตที่เป็นต้นกำเนิดของคำว่าเสื่อผืน หมอนใบ ช่างมีเสน่ห์ หลังจากเรื่องนี้จบ ทองเนื้อเก้า เกิดแต่ตม ผู้หญิงคนนั้นชื่อบุญรอดก็ตามกันมาติดๆ (แอบอ่านอีกนั่นแหละ เพราะผู้หญิงคนนั้นชื่อบุญรอดก็ค่อนข้างสตรองไปสำหรับเด็ก 15)
8. หลุม โดย หลุยส์ ซาซาร์ เป็นวรรณกรรมเยาวชนของอเมริกาที่ก็ไม่รู้ว่าชอบเรื่องนี้ตรงไหน รู้แค่ว่าหยิบมาอ่านบ่อยๆ แล้วก็รู้สึกดีทุกครั้งที่เด็กไทยไม่ต้องถูกลงโทษให้ขุดหลุม ซึ่งพอโตมาถึงรู้ว่าเรา
อยู่ในหลุมกันตั้งแต่เกิดอยู่แล้วนี่หว่า
9. ทไวไลท์ ของ สเตเฟนี เมเยอร์ อันนี้ขอข้ามช็อตมาช่วงที่อยู่หอในเลยละกัน เพราะตอนช่วง 17-18 ก็ตามอ่านแฮร์รี่ทุกภาค อ่านการ์ตูนตาหวาน อ่านนิยายแจ่มใส อ่านเรื่องสั้น วรรณกรรมทั่วๆ ไปที่เบาๆ เพราะแค่อ่านหนังสือเตรียมสอบแอดก็เครียดพอละ กลับมาๆๆ คือว่านิยายแวมไพร์เรื่องนี้ถูกบันดาลใจจากพี่รูมเมตผู้เรียนถาปัต พอช่วงพี่เค้าออกไปทำโม ก็แอบหยิบมาอ่านจนติดงอมแงม โหววววววว ตกหลุมรักแวมไพร์อย่างไร้เงื่อนไขเลยทีเดียว แต่พอเล่ม 2 นี่ก็นั่งร้องไห้เกือบถึงตายเหมือนกันนะ T^T
10. เสเพลบอยชาวไร่ รงค์ วงษ์สวรรค์ ใครที่อ่านงานของท่านคงทราบดีว่ามันงามและซุกซนแค่ไหน แต่ถ้ายังไม่เคย ก็ไปหามาอ่านซะ หรือจะยืมเราก็ได้ แต่ต้องคืนนะ
แล้วคนอื่นๆ ล่ะ มี 10 เล่มไหนกันบ้างคะ
หนังสือ 10 เล่มในหัวใจที่สามารถบอกชื่อออกไปได้ทันที
ส่วนของเราเป็น 10 เล่มนี้แหละ
1. แมงมุมเพื่อนรัก ของ อี.บี. ไวท์ เป็นหนังสือในช่วงแรกๆ ของชีวิต จำได้ว่าอ่านเล่มนี้ตอนประมาณ ป.3 โดยแม่ยืมมาให้จากโรงเรียนประถมที่แม่ไปขายของ ตอนนั้นยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวรรณกรรมเยาวชนคืออะไร รู้แต่ว่าร้องไห้ตอนชาร์ล็อตตาย เป็นความสูญเสียครั้งแรกในโลกของหนังสือตอนอายุ 9 ขวบ
2. แฮร์รี่ พอตเตอร์ by เจ.เค. โรว์ลิง ของขวัญสอบได้ที่ 1 ตอน ป.4 ที่อ่านจบภายใน 3 วัน และหยิบมาอ่านซ้ำเรื่อยๆ จนปกแตกลายงา ความแฟนตาซีของโลกเวทย์มนต์ทำให้เด็กผู้หญิงคนหนึ่งรีบเข้านอน หลับตา แล้วจินตนาการว่าตัวเองก็เรียนอยู่ที่ฮอกวอตส์เหมือนกัน แน่นอนว่าอยู่บ้านกริฟฟินดอร์
3. เดินเล่น บนหลังคาโลก ของ เพลงดาบแม่น้ำร้อยสาย เป็นหนังสือเล่มที่ทำให้โลกกว้างขึ้น ตื่นตาตื่นใจไปกับการท่องเที่ยวผ่านตัวหนังสือที่เรียบง่ายแต่ไม่น่าเบื่อ จุดประกายให้เด็กอายุ 11 ปีหัดเขียนความเรียงที่มีเนื้อหายาวๆ หลังจากที่เขียนไดอารี่ประจำวันสั้นๆ มานาน
4. ไฟพรางเทียน โดย มาลา คำจันทร์ ทำให้ได้รู้จักกับสิ่งที่เรียกว่าเรื่องสั้น เป็นความอัศจรรย์ใจที่ตัวหนังสือไม่กี่หน้าสามารถบอกเล่าเรื่องราวได้อย่างสมบูรณ์ แต่ด้วยเนื้อหาค่อนข้างลึกซึ้งและอาจต้องใช้ประสบการณ์ชีวิตมากกว่า 12 ปี ตอนนั้นจึงได้แต่เสพตัวอักษร พอโตขึ้นถึงได้เสพความหมาย
5. ความสุขของกะทิ งามพรรณ เวชชาชีวะ ที่เพื่อนคนญี่ปุ่นซึ่งรู้จักกันในค่ายซื้อให้เป็นที่ระลึก ที่สุดของความสะเทือนอารมณ์ ที่สุดของการประทับอยู่ในใจ ทำไมถ้อยคำที่เรียบง่ายถึงลึกซึ้งและร้อนผ่าวอยู่ในอกได้ขนาดนี้ ซึ่งตั้งแต่นั้นมาก็กอดแม่บ่อยขึ้น และหัดเขียนอะไรๆ ให้มากขึ้น
6. ผู้ใหญ่ลีกับนางมา นวนิยายของ กาญจนา นาคนันทน์ โอ้โหวววววว เด็ก ม. 2 นี่อยากมีแฟนจบเกษตรขึ้นมาทันที แอบอ่านที่ห้องสมุดโรงเรียนจนจบภายใน 5 วัน (ให้แม่รู้ไม่ได้ ตอนนั้นยังแค่ 14 แม่ไม่ให้อ่านนิยายที่โตเกินตัว) ใครที่เคยดูแต่แบบเป็นละคร เชื่อเหอะว่าเวอร์หนังสือสนุกมากกกกกกกก
7. จดหมายจากเมืองไทย โบตั๋น เป็นหนังสือที่แม่ยืมมาอ่าน แล้วเราก็เอามาอ่านต่อ เรื่องราวที่เกิดขึ้นในยุคอดีตที่เป็นต้นกำเนิดของคำว่าเสื่อผืน หมอนใบ ช่างมีเสน่ห์ หลังจากเรื่องนี้จบ ทองเนื้อเก้า เกิดแต่ตม ผู้หญิงคนนั้นชื่อบุญรอดก็ตามกันมาติดๆ (แอบอ่านอีกนั่นแหละ เพราะผู้หญิงคนนั้นชื่อบุญรอดก็ค่อนข้างสตรองไปสำหรับเด็ก 15)
8. หลุม โดย หลุยส์ ซาซาร์ เป็นวรรณกรรมเยาวชนของอเมริกาที่ก็ไม่รู้ว่าชอบเรื่องนี้ตรงไหน รู้แค่ว่าหยิบมาอ่านบ่อยๆ แล้วก็รู้สึกดีทุกครั้งที่เด็กไทยไม่ต้องถูกลงโทษให้ขุดหลุม ซึ่งพอโตมาถึงรู้ว่าเรา
9. ทไวไลท์ ของ สเตเฟนี เมเยอร์ อันนี้ขอข้ามช็อตมาช่วงที่อยู่หอในเลยละกัน เพราะตอนช่วง 17-18 ก็ตามอ่านแฮร์รี่ทุกภาค อ่านการ์ตูนตาหวาน อ่านนิยายแจ่มใส อ่านเรื่องสั้น วรรณกรรมทั่วๆ ไปที่เบาๆ เพราะแค่อ่านหนังสือเตรียมสอบแอดก็เครียดพอละ กลับมาๆๆ คือว่านิยายแวมไพร์เรื่องนี้ถูกบันดาลใจจากพี่รูมเมตผู้เรียนถาปัต พอช่วงพี่เค้าออกไปทำโม ก็แอบหยิบมาอ่านจนติดงอมแงม โหววววววว ตกหลุมรักแวมไพร์อย่างไร้เงื่อนไขเลยทีเดียว แต่พอเล่ม 2 นี่ก็นั่งร้องไห้เกือบถึงตายเหมือนกันนะ T^T
10. เสเพลบอยชาวไร่ รงค์ วงษ์สวรรค์ ใครที่อ่านงานของท่านคงทราบดีว่ามันงามและซุกซนแค่ไหน แต่ถ้ายังไม่เคย ก็ไปหามาอ่านซะ หรือจะยืมเราก็ได้ แต่ต้องคืนนะ
แล้วคนอื่นๆ ล่ะ มี 10 เล่มไหนกันบ้างคะ