ไปดูมาแล้ว...
บางความทรงจำก็มีค่าแก่การนึกถึง หนังดึงแมวสู่การระลึกถึงคนได้อย่างสวยงาม Finding Calico กลับบ้านเถอะนะ...เจ้าเหมียว (ให้ 8/10)
******ไม่สปอยล์******
เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นวัฏสงสารที่ทุกชีวิตต้องเผชิญอย่างไม่มีข้อยกเว้น แต่ในเมื่อเราไม่สามารถรู้ได้เลยว่า ตัวเอง ครอบครัว เพื่อนใกล้ชิด คนสนิท จะต้องเผชิญกับสิ่งเหล่านี้เมื่อใด ก็เป็นเรื่องปกติที่คนส่วนใหญ่จะทำใจไม่ได้กับการจากไปของคนรัก แต่หากมัวแต่กลัวจุดจบที่จะเกิดขึ้น เราก็อาจจะลืมความหมายและความสวยงามระหว่างที่มีชีวิตอยู่ไปเลยก็เป็นได้
Finding Calico กลับบ้านเถอะนะ...เจ้าเหมียว ว่าด้วยความสัมพันธ์ของคนและแมว ดัดแปลงมาจากนิยายเรื่อง Maigo no Mi chan – Chiki Neko to Shotengai Saisei no Monogatari เขียนโดย “จิอากิ คิซึกิ” ซึ่งตีพิมพ์และวางจำหน่ายในปี 2009 โดยในฉบับภาพยนตร์เรื่องนี้จะเล่าถึงคุณตาปากร้าย ผู้ไม่เป็นมิตรกับใคร อย่าง โมริอิ เคียวอิชิ อดีตครูใหญ่วัยเกษียณ ผู้ใช้ชีวิตตามลำพังกับ "มี้" แมวจรจัดตัวโปรดของภรรยาที่เสียชีวิตไปแล้ว และมันก็มักแวะเวียนมาหาเขาทุกวันเสมอ แต่เวรกรรมของเจ้าเหมียวแท้ๆ แทนที่คุณตาจะไม่ต้องรู้สึกเหงา เขากับรู้สึกหงุดหงิดเจ้าเหมียวทุกครั้งที่เห็นหน้า เพราะความน่ารักของมัน มักทำให้เขาหวนคิดถึงคุณยายที่เสียไป จนกระทั่งวันหนึ่ง โมริอิได้ปิดทางเข้าบ้านของเจ้าแมวและเอ่ยปากตะหวาดไล่เจ้าเหมียวให้ออกไปจากชีวิต ถึงแมวจะไม่ใช่คนแต่ก็มีชีวิตจิตใจและมีความรู้สึกเหมือนกัน เจ้าเหมียวมี้เกิดน้อยใจและหายตัวไปจริงๆ ร้อนถึงคุณตาที่ชีวิตทุกวันผูกพันแต่กับเจ้าเหมียวตัวป่วนตัวนี้ต้องออกตามหา หลังจากได้ยินว่า “เวลาแมวรู้ตัวว่าใกล้ตาย มันจะไปหาที่ซ่อน”
ชอบที่หนังนำเสนออะไรได้ลึกซึ้งมากกว่าความมุ้งมิ้งกระดิ่งแมว คือทาสแมวคงชอบแบบไม่ต้องมีคำบรรยายอยู่แล้ว แต่สำหรับลุงป้าที่เฉยๆ กับน้องแมวก็ยังรู้สึกได้ว่าเออเรื่องนี้มันมีอะไรมากกว่านั้น น้องแมวในอิริยาบทต่างๆ นี่มันน่ารักเอาเรื่องนะ ตาแบ๊วๆ ตัวปุยๆ เดินดุกดุ๋ยๆ กระโดดเหย๋งๆ นี่มันพิฆาตทาสแมวให้สตั้นในจริตของแมวได้ไม่ยากเลย ยอมใจตากล้องมากที่สามารถดึงธรรมชาติของแมวออกมาได้อย่างลงตัว อีกตัวละครที่น่ารักในความรู้สึกของลุงก็คือคุณตานี่แหละ ดูเป็นเด็กในร่างคนแก่ ตลอดทั้งเรื่องแกก็จะมีความง้องแง้งแบบเด็กๆ ให้เห็นอยู่ตลอด มันทำให้หนังมีอะไรขึ้นเยอะเพราะแกเป็นตัวละครดำเนินเรื่องหลักเลยแหละ
ชอบประโยคหนึ่งในหนังมันเรียบง่ายฟังผ่านๆ อาจไม่มีอะไรแต่ถ้าคิดจริงๆ มันเจ๋งนะ เค้าว่ากันว่า “คนที่เลี้ยงแมวจร เป็นคนเห็นแก่ตัว” ซึ่งมันก็เป็นเรื่องจริงนะ เชื่อว่ามีหลายคนที่เวลาเห็นน้องหมา น้องแมวข้างถนนน่ารักๆ ก็มักจะเข้าไปเล่นหรือให้อาหารเค้ากิน แต่ให้เลี้ยงจริงจังเอาไหม ไม่เอา ถามหน่อยว่ามีใครที่คิดจะรับผิดชอบเค้าจริงๆ ไหม เวลาเค้ามีเรื่องไปกัดคนอื่นหรือออกลูกออกหลาน เราจะรับผิดชอบกันไหม หรือจะเห็นแก่ตัวแล้วปล่อยผ่านให้เป็นภาระสังคม?
แมวใน Finding Calico เป็นเหมือนสัญลักษณ์แห่งการระลึกถึงคุณยายของคุณตา ด้วยความที่เจ้าเหมียวได้เข้ามาในชีวิตในช่วงที่คุณยายยังอยู่ เข้ามาเติมความสดใสในชีวิตของทั้งสอง พอคุณยายจากไป มันก็ยังคงเข้ามาวนเวียนใช้ชีวิตในบ้านปกติเหมือนเดิม เลยทำให้ทุกครั้งที่คุณตาเห็นมันก็จะต้องนึกถึงอดีต นึกถึงความทรงจำตอนที่อยู่ด้วยกัน นี่คือความฉลาดแยบยลของคนเขียนบทที่เปรียบเปรยการมีอยู่ของๆ สิ่งหนึ่งโยงไปถึงของที่ดับไปได้อย่างสวยงาม
.
สุดท้ายแล้วคุณตาจะสามารถหาเจ้าเหมียว “มี้” เจอ โดยที่มันยังมีชีวิตอยู่ได้หรือไม่? แล้วตอนจบของเรื่องราวสุดซาบซึ้งอิ่มเอมนี้จะเป็นอย่างไร ร่วมหาคำตอบและชื่นชมไปกับความสัมพันธ์ที่แสนอบอุ่นของคุณตาและเจ้าเหมียวตัวนี้กันได้ ใน “Finding Calico กลับบ้านเถอะนะ...เจ้าเหมียว” หนังญี่ปุ่นที่พร้อมทำให้หลานๆ ตื้นตัน 28 มกราคม นี้ในโรงภาพยนตร์
ลุงหนวด จรวดเท่าเหมียว
https://goo.gl/TgDjKa
[SR] บางความทรงจำก็มีค่าแก่การนึกถึง หนังดึงแมวสู่การระลึกถึงคนได้อย่างสวยงาม Finding Calico
ไปดูมาแล้ว...
บางความทรงจำก็มีค่าแก่การนึกถึง หนังดึงแมวสู่การระลึกถึงคนได้อย่างสวยงาม Finding Calico กลับบ้านเถอะนะ...เจ้าเหมียว (ให้ 8/10)
******ไม่สปอยล์******
เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นวัฏสงสารที่ทุกชีวิตต้องเผชิญอย่างไม่มีข้อยกเว้น แต่ในเมื่อเราไม่สามารถรู้ได้เลยว่า ตัวเอง ครอบครัว เพื่อนใกล้ชิด คนสนิท จะต้องเผชิญกับสิ่งเหล่านี้เมื่อใด ก็เป็นเรื่องปกติที่คนส่วนใหญ่จะทำใจไม่ได้กับการจากไปของคนรัก แต่หากมัวแต่กลัวจุดจบที่จะเกิดขึ้น เราก็อาจจะลืมความหมายและความสวยงามระหว่างที่มีชีวิตอยู่ไปเลยก็เป็นได้
Finding Calico กลับบ้านเถอะนะ...เจ้าเหมียว ว่าด้วยความสัมพันธ์ของคนและแมว ดัดแปลงมาจากนิยายเรื่อง Maigo no Mi chan – Chiki Neko to Shotengai Saisei no Monogatari เขียนโดย “จิอากิ คิซึกิ” ซึ่งตีพิมพ์และวางจำหน่ายในปี 2009 โดยในฉบับภาพยนตร์เรื่องนี้จะเล่าถึงคุณตาปากร้าย ผู้ไม่เป็นมิตรกับใคร อย่าง โมริอิ เคียวอิชิ อดีตครูใหญ่วัยเกษียณ ผู้ใช้ชีวิตตามลำพังกับ "มี้" แมวจรจัดตัวโปรดของภรรยาที่เสียชีวิตไปแล้ว และมันก็มักแวะเวียนมาหาเขาทุกวันเสมอ แต่เวรกรรมของเจ้าเหมียวแท้ๆ แทนที่คุณตาจะไม่ต้องรู้สึกเหงา เขากับรู้สึกหงุดหงิดเจ้าเหมียวทุกครั้งที่เห็นหน้า เพราะความน่ารักของมัน มักทำให้เขาหวนคิดถึงคุณยายที่เสียไป จนกระทั่งวันหนึ่ง โมริอิได้ปิดทางเข้าบ้านของเจ้าแมวและเอ่ยปากตะหวาดไล่เจ้าเหมียวให้ออกไปจากชีวิต ถึงแมวจะไม่ใช่คนแต่ก็มีชีวิตจิตใจและมีความรู้สึกเหมือนกัน เจ้าเหมียวมี้เกิดน้อยใจและหายตัวไปจริงๆ ร้อนถึงคุณตาที่ชีวิตทุกวันผูกพันแต่กับเจ้าเหมียวตัวป่วนตัวนี้ต้องออกตามหา หลังจากได้ยินว่า “เวลาแมวรู้ตัวว่าใกล้ตาย มันจะไปหาที่ซ่อน”
ชอบที่หนังนำเสนออะไรได้ลึกซึ้งมากกว่าความมุ้งมิ้งกระดิ่งแมว คือทาสแมวคงชอบแบบไม่ต้องมีคำบรรยายอยู่แล้ว แต่สำหรับลุงป้าที่เฉยๆ กับน้องแมวก็ยังรู้สึกได้ว่าเออเรื่องนี้มันมีอะไรมากกว่านั้น น้องแมวในอิริยาบทต่างๆ นี่มันน่ารักเอาเรื่องนะ ตาแบ๊วๆ ตัวปุยๆ เดินดุกดุ๋ยๆ กระโดดเหย๋งๆ นี่มันพิฆาตทาสแมวให้สตั้นในจริตของแมวได้ไม่ยากเลย ยอมใจตากล้องมากที่สามารถดึงธรรมชาติของแมวออกมาได้อย่างลงตัว อีกตัวละครที่น่ารักในความรู้สึกของลุงก็คือคุณตานี่แหละ ดูเป็นเด็กในร่างคนแก่ ตลอดทั้งเรื่องแกก็จะมีความง้องแง้งแบบเด็กๆ ให้เห็นอยู่ตลอด มันทำให้หนังมีอะไรขึ้นเยอะเพราะแกเป็นตัวละครดำเนินเรื่องหลักเลยแหละ
ชอบประโยคหนึ่งในหนังมันเรียบง่ายฟังผ่านๆ อาจไม่มีอะไรแต่ถ้าคิดจริงๆ มันเจ๋งนะ เค้าว่ากันว่า “คนที่เลี้ยงแมวจร เป็นคนเห็นแก่ตัว” ซึ่งมันก็เป็นเรื่องจริงนะ เชื่อว่ามีหลายคนที่เวลาเห็นน้องหมา น้องแมวข้างถนนน่ารักๆ ก็มักจะเข้าไปเล่นหรือให้อาหารเค้ากิน แต่ให้เลี้ยงจริงจังเอาไหม ไม่เอา ถามหน่อยว่ามีใครที่คิดจะรับผิดชอบเค้าจริงๆ ไหม เวลาเค้ามีเรื่องไปกัดคนอื่นหรือออกลูกออกหลาน เราจะรับผิดชอบกันไหม หรือจะเห็นแก่ตัวแล้วปล่อยผ่านให้เป็นภาระสังคม?
แมวใน Finding Calico เป็นเหมือนสัญลักษณ์แห่งการระลึกถึงคุณยายของคุณตา ด้วยความที่เจ้าเหมียวได้เข้ามาในชีวิตในช่วงที่คุณยายยังอยู่ เข้ามาเติมความสดใสในชีวิตของทั้งสอง พอคุณยายจากไป มันก็ยังคงเข้ามาวนเวียนใช้ชีวิตในบ้านปกติเหมือนเดิม เลยทำให้ทุกครั้งที่คุณตาเห็นมันก็จะต้องนึกถึงอดีต นึกถึงความทรงจำตอนที่อยู่ด้วยกัน นี่คือความฉลาดแยบยลของคนเขียนบทที่เปรียบเปรยการมีอยู่ของๆ สิ่งหนึ่งโยงไปถึงของที่ดับไปได้อย่างสวยงาม
.
สุดท้ายแล้วคุณตาจะสามารถหาเจ้าเหมียว “มี้” เจอ โดยที่มันยังมีชีวิตอยู่ได้หรือไม่? แล้วตอนจบของเรื่องราวสุดซาบซึ้งอิ่มเอมนี้จะเป็นอย่างไร ร่วมหาคำตอบและชื่นชมไปกับความสัมพันธ์ที่แสนอบอุ่นของคุณตาและเจ้าเหมียวตัวนี้กันได้ ใน “Finding Calico กลับบ้านเถอะนะ...เจ้าเหมียว” หนังญี่ปุ่นที่พร้อมทำให้หลานๆ ตื้นตัน 28 มกราคม นี้ในโรงภาพยนตร์
ลุงหนวด จรวดเท่าเหมียว
https://goo.gl/TgDjKa