คือเราไม่ได้เรียนจบสูง เราจบแค่มัธยมต้น แล้วก็ทำงานเลย
เราไม่ค่อยมีเพื่อน เพราะเราทำงานทุกวัน. เพื่อนคุยเพื่อนเก่าก็มีบ้าง. แต่สังคมเพื่อนแบบสนิทไม่มี เราไม่ค่อยมีเพื่อนจริงใจหรือเรานิสัยไม่ดีก็ไม่รู้นะ. แต่ส่วนใหญ่แล้วจะมีเพื่อนตอนที่เพื่อนคนนั้นเดือดร้อน ก็จะนึกถึงเราให้เราช่วย พอเราช่วยเสร็จ เราก็โดนหักหลังตลอด เราผิดปกติหรือเปล่าที่เราไม่ค่อยมีสังคมเพื่อน ที่บ้านเราสอนเราเสมอว่าเพื่อนน่ะ คบได้แต่จะให้หวังความจริงใจคงไม่ได้ เรารู้สึกเราเข้ากับคนอื่นไม่ได้ แบบว่าไม่มีใครจริงใจกับเรา ตัวเราเองถ้ารู้จักใครเราก็อยากจะให้แต่สิ่งดีดีแนะนำแต่สิ่งดีดี แต่เราไม่เคยได้สิ่งเรานั้นกับมาเลย
เราอาภัพเพื่อนหรอ ? เราควรทำยังไง ?
ในที่ทำงานก็มีแต่คนมีอายุ เราว่าคบคนแก่กว่าดีนะ
เขาสอนเราได้ เค้ารักเราเหมือนลูกเหมือนหลานอ้ะ.
ถ้าเราเป็นคนไม่มีสังคมเพื่อนแบบคนอื่นแปลกไหม?
เราไม่ค่อยมีเพื่อน เพราะเราทำงานทุกวัน. เพื่อนคุยเพื่อนเก่าก็มีบ้าง. แต่สังคมเพื่อนแบบสนิทไม่มี เราไม่ค่อยมีเพื่อนจริงใจหรือเรานิสัยไม่ดีก็ไม่รู้นะ. แต่ส่วนใหญ่แล้วจะมีเพื่อนตอนที่เพื่อนคนนั้นเดือดร้อน ก็จะนึกถึงเราให้เราช่วย พอเราช่วยเสร็จ เราก็โดนหักหลังตลอด เราผิดปกติหรือเปล่าที่เราไม่ค่อยมีสังคมเพื่อน ที่บ้านเราสอนเราเสมอว่าเพื่อนน่ะ คบได้แต่จะให้หวังความจริงใจคงไม่ได้ เรารู้สึกเราเข้ากับคนอื่นไม่ได้ แบบว่าไม่มีใครจริงใจกับเรา ตัวเราเองถ้ารู้จักใครเราก็อยากจะให้แต่สิ่งดีดีแนะนำแต่สิ่งดีดี แต่เราไม่เคยได้สิ่งเรานั้นกับมาเลย
เราอาภัพเพื่อนหรอ ? เราควรทำยังไง ?
ในที่ทำงานก็มีแต่คนมีอายุ เราว่าคบคนแก่กว่าดีนะ
เขาสอนเราได้ เค้ารักเราเหมือนลูกเหมือนหลานอ้ะ.