ก่อนอื่นนะครับผมจะเล่าตัดเข้าเรื่องเลยคือว่า  ผมเคยมีแฟนครับ คบกันมาเกือบ 5 ปี รักกันมานานอยู่พอสมควร ผญ แก่กว่าผม 1 ปีครับ ผมเด็กกว่าปีนึง
ตอนนั้นผมเป็นนักศึกษาครับ เราสองคน ซิ่วมาเรียนด้วยกัน โดยฝ่ายหญิง ย้ายจาก กทม มาเรียนมหาลัยในบ้านเกิด (ซึ่งย้ายมาหาผมเลยแหละก้ว่าได้) เรา2คน ได้เรียนคณะเดียวกัน ห้องเดียวกัน มันรู้สึก ฟินสุดๆ ในตอนนั้นมีความสุขมากที่ได้อยู่ด้วยกัน (กำลังเห่อในปีแรกๆ) ฝ่าย ผญ เป็นคนไม่ชอบ อยู่บ้านโดย ส่วนตัว เราจึงให้ฝ่ายหญิงมาอยู่กินนอนกับเรา เป็นเวลา 4 ปี ไปเรียนพร้อมกันทุกเช้า ผูกพันธ์กันมากครับช่วงเวลานั้น

      ครับ แล้วเรื่องก็ดันมาเกิดขึ้น ย่างเข้า ช่วงปีสุดท้ายของการเรียน ฝ่าย ผญ ได้เรียนจบก่อนผมครับ ผญได้ทำงาน หาเงิน ช่วยครอบครัวขายของ เราเองจะจบช้า กว่า 1 เทอม (ติดF) ผญ บ่นกับเราอยู่บ่อยๆ ทำไมไม่เข้าไปหาทางครอบครัวเราบ้าง ช่วยหยิบจับ โน่นจับนี่ ก็ยังดี เราเองเป็นคนขี้อายครับ ผมไม่ค่อยเข่าหาครอบครัวเค้าเท่าไหร่ (แม่เค้าไม่ค่อยชอบขี้หน้าผม บ้านผมฐานะไม่ค่อยมั่นคงซักเท่าไหร่) นานๆผมจะไปช่วย

       หลังจากนั้นมา ช่วงเดือนเมษายน เรารู้สึกแปลกๆ เหมือน ผญ ห่างเหินเรา ทั้งที่อยู่บ้านเดียวกัน ขอกลับไปนอนบ้าน ชวนมาอยู่ด้วยไม่มา แล้ววันนึง ฝ่ายผู้หญิง ได้ขอผม ไปต่างจังหวัดครับ บอกไปกับครอบครัว  เอ๊ะ เราเองก็แปลกใจ อยู่ๆก็จะไป
       พอถึงกลางคืนเท่านั้นแหละ วันที่เธอเดินทางไป ผมได้โทรไปหาครับ เธอไม่รับสาย ปิดเครื่อง เท่านั้นแหละ แววมันเริ่มมา ผมเริ่มแปลกๆ ผมเลยเข้าไป เชค FB เธอ โห่วววว เท่าันั้นแหละ เราเห็นหมดทุกอย่างเลยครับ ว่าเธอนัดกับใครไปเที่ยวไหน นอนที่ไหน อยู่กับ ผช 2-2
        หลังจากนั้นมา ผมนิ่งไปพักนึงครับ ผมไม่รู้จะทำไงเลย ผมเลยตัดสินใจ ด่าเลยครับ ชุดใหญ่ ใส่ไข่พร้อม ละผมก็ปิดเครื่อง หายตัวเลยครับ 2-3 วัน อันที่จริงผมรับไม่ได้กับเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว ผมเกลียดมากเลย แต่ก็ยังรักมากๆ
        1 อาทิตย์หลังจากนั้น เรา2คนได้ตกลงกันให้เธอมาขนของออกจากบ้านไป วันที่เรารู้ว่าเธอจะไปจริงๆ เราอดกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่จริงๆ เราช่วยเธอคนของมากองไว้หน้าบ้าน รอเธอมา พอเธอมาเท่านั้นแหละ น้ำตาเราไหลออกมาเลย (ความรู้สึกแบบคนที่เรารักมากๆ กำลังจะจากไปจริงๆ ทั้งที่ในใจเราไม่อยากให้ไป แต่เราก็รับไม่ได้ในสิ่งนั้น รับไม่ได้จริงๆ เป็นคนคิดมากผมอะ)
         เรา 2 คนได้จูบกัน กอดกัน เราก็โบกมือลา ทำกลางน้ำตา เหมือนในหนังเลยครับ ผมเศร้าไปเดือนนึงจริงๆ แอบส่อง เฟสบุค เค้าจะเป็นอย่างไรบ้าง มีความสุขกับคนใหม่บ้างรึป่าวว
         หลังจากนั้นไม่นาน 1 เดือนทัดมา เธอได้ติดต่อมาหาผม จะกลับมาจาก กทม (เธอได้ย้ายกลับไป กทม ไปอยู่กับแฟนใหม่ที่นู้น ไม่รู้นะอยู่บ้านเดียวกันเปล่า แต่รู้ว่าอยุ่ด้วยกัน) หลังจากนั้น รถเธอก็มาจอดบ้านผม วันถัดมา ผมตกใจมาก พอเธอลงมาจากรถเท่านั้นแหละ เธอได้เข้ามากอดผม บอกเรากลับมาเป็นเหมือนเ้ดิมได้รึป่าว สิ่งที่แปลกคือ เราไม่รู้สึกอะไรด้วยเลย ทั้งๆที่คบมานาน  เราก็กอดเค้าตอบ แล้วก็หอมหน้าผาก กลิ่นเธอยังเหมือนเดิมเลยนะ ไม่เปลี่ยนแปลงเลยนะ เราได้บอกเค้าไป เธอร้องไห้โหกกกออกมาเลยครับ ผมก้อดไม่อยู่ เรา2 คนกอดกันแน่นมาก แต่ในใจผมสิ หัวใจของผมทำไมมันไม่เต้นแรงเหมือนครั้งก่อนๆเลย ผมกับเธอกอดจูบกัน ทั้งน้ำตา แล้วผมก็พูดออกไป ว่า "อย่ากลับมาเลย เธอไปอยู่กับคนที่เธอเลิอกเถอะ" ผมพูดไปร้องไห้ไป เธอกอดเราแน่นมาก หลังจากนั้น เราก็ปรับความเข้าใจกัน ไม่รู้นะว่าผม ทำุถูกรึป่าว ที่ผมไม่กลับไปหาเธอในวันนั้น

        ที่รู้ๆ ผมได้ทำตามใจตัวเอง ผมยินดีกับเธอ ที่เธอได้เจอคนที่ดี ผมไม่ได้ไป ก้าวก่าย อะไรทั้งสิ้น ผมยินดีที่ให้เธอจากผมไป ทั้งน้ำตา ผมทำถูกแล้วใช่ไหมครับเพื่อน ๆ

ปล . ทำไมผมยังคิดถึงเธออยู่ทุกวันนี้