ขออนุญาติเกริ่นนำก่อนว่า ผมเลิกกับแฟนได้ประมาณ 6-7 เดือนแล้ว เรา 2 คน ทำงานอยู่ที่เดียวกันแต่คนละแผนก และก็เธออายุน้อยกว่าผมหลายปี สาเหตุเลิกกัน เธอบอกว่าเธอไม่ได้รักผมเหมือนเดิมแล้ว เธอมีคนคุยด้วยใหม่ และเธอชอบเขาและเขาก็ชอบเธอ ในช่วงที่เราเลิกกันแรกๆผมยอมรับว่าพยายามหาทางทำให้เธอกลับมา อาจจะดีบ้าง งี่เง่าบ้าง ปะปนกันไป แน่นอนว่าเธอไม่กลับมา ผมจึงพยายามถอยห่างออกมาให้มากที่สุด แต่หัวใจก็ยังคิดถึง เป็นห่วงและรักเธออยู่ ทุกๆวันเรามักจะเดินเจอกัน หรือสวนทางกันบ่อยๆๆ และทุกครั้งที่เจอ เรา 2 คน ก็ไม่ได้คุยอะไรกันนอกจากเดินผ่านอย่างคนไม่รู้จัก แต่ในความไม่รู้จักของเรา เธอเหล่สายตามามองผมบ้าง ผมเหล่สายตามามองเธอบ้าง แบบนี้เสมอๆ และเมื่อสายาของเราสองคนเจอกันไม่เธอหรือผม หรือเราทั้งสองคนก็จะเบือนหน้าหนีไปคนล่ะทิศทาง
ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าในใจเธอคิดอะไร ถามว่าอยากคุยอยากทักไปหาไหม บอกเลยว่าอยากคุยอยากทัก แต่ผมก็เลือกที่จะไม่ติดต่อไปดีกว่าเพื่อรักษาระยะห่างของเรา จึงอยากขอคำปรึกษาจากเพื่อนๆว่า ผมควรทำอย่างไรดี ตอนนี้เรา 2 คน ฝืนความรู้สึกของตัวเองกันอยุ่หรือเปล่าหรือผมคิดไปเองฝ่ายเดียว และถ้า 14 ก.พ. ผมส่งข้อความไปจะเป็นการสมควรไหมครับ รบกวนเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ช่วยชี้แนะแนวทางให้สักหน่อยครับ
เรา 2 คน จะฝืนกันไปอีกนานแค่ไหน....???
ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าในใจเธอคิดอะไร ถามว่าอยากคุยอยากทักไปหาไหม บอกเลยว่าอยากคุยอยากทัก แต่ผมก็เลือกที่จะไม่ติดต่อไปดีกว่าเพื่อรักษาระยะห่างของเรา จึงอยากขอคำปรึกษาจากเพื่อนๆว่า ผมควรทำอย่างไรดี ตอนนี้เรา 2 คน ฝืนความรู้สึกของตัวเองกันอยุ่หรือเปล่าหรือผมคิดไปเองฝ่ายเดียว และถ้า 14 ก.พ. ผมส่งข้อความไปจะเป็นการสมควรไหมครับ รบกวนเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ช่วยชี้แนะแนวทางให้สักหน่อยครับ