ความเสียใจที่มันลืมไม่ได้ แต่ที่ยังอยู่ด้วยกันได้ก็เพราะรัก....หรือมันอาจมากกว่านั้น!

เมื่อเดือนตุลา ปี 57 เราได้มีโอกาสมาฝึกงานแถวชลบุรี เรียกได้ว่าเป็นการออกมาอยู่ไกลบ้านครั้งแรกในชีวิต วันแรกของการมาฝึกงานไกลบ้านมันน่าเบื่อมากเลยนะในหัวมีแต่คำว่าอยากกลับบ้านเมื่อไหร่จะฝึกจบสักที โรงงานนี้เป็นโรงงานที่แปลกมากแทบไม่มีผู้ชายเลย มีแต่ทอมเต็มไปหมด เราก็ไม่ได้รู้สึกอะไรหรอกเพราะเรามีแฟนเป็นผู้ชายอยู่แล้ว แต่แฟนเราฝึกงานอีกที่นึงก็ไกลกันอยู่มันเลยทำให้เราไม่ได้เจอกันเลย ชีวิตเราไม่เคยคิดนะว่าจะได้มาคุยได้มาสนิทกับพี่ๆทอมพวกนี้ แผนกนี้มีทอมทั้งแผนกเลยล่ะ แต่คนที่เราคุยด้วยมากที่สุดคือพี่ทอมหัวหน้าแผนก ตอนแรกไม่ได้จิงจังอะไรเพราะพี่เค้าก็มีคนคุยอยู่แล้ว เราก็มีคนคุยอยู่แล้ว รู้สึกนะว่าตัวเองเลวมากกล้าไปคุยกับคนอื่นทั้งไที่มีแฟนอญุ่แล้วได้ไง แต่เราแพ้จิงๆ แพ้การดูแลเอาใจใส่ แพ้ความห่วงใย แพ้ความอบอุ่น พี่ทอมเค้าอายุห้างจากเรา 7 ปี ด้วยความที่เราไกลบ้าน พอมีคนมาคอยดูแลให้ความอบอุ่น มันทำให้เรามีความสุข เราเริ่มรักพี่เค้าตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
ตลอดเวลาที่เราอยู่กับพี่เค้าช่วงแรกๆเรารู้สึกเฉยๆที่พี่เค้าคุยกับคนอื่น พอนานเค้าเราห่างจากแฟนเพราะเราแคร์ความรู้สึกพี่เค้า เราไม่คุยกับแฟนเพราะตอนนี้ใจเราไม่ได้รักแฟนแล้ว ตอนนี้เรามีแค่พี่ทอมคนเดียว เพราะเราเชื่อว่าคนเรามันรักใครมากกว่านึงคนไม่ได้หรอก พี่ทอมบอกเราว่ารักเรา ยอมห่างจากคนที่คุยเพื่อเรา เราโคตรมีความสุขเลยนะ แต่จิงๆความลับมันไม่มีในโลกหรอกไม่ช้าก็เร็วยังไงก็ต้องรู้ วันนึงเราได้แอบดูโทรศัพพี่เค้า พูดไม่ออกจิงๆนะ เค้ายังคุยกะผู้หญิงคนเก่ามาตลอด มันอาจเป็นเพราะเราเชื่อใจเค้ามากเกินไป มากไปจนเราโดนพี่เค้าหลอกเพราะคำว่ารักครั้งแล้วครั้งเล่า เราก็ให้อภัยตลอด
พี่ทอมกับผู้หญิงคนนั้น เค้าคุยกันมานานหลายปีแล้ว นานมากเลยล่ะ มันคงนานจิงๆถึงทำให้เค้าสองคนตัดกันไม่ขาด ถึงจะไม่ได้คุยกันมาหลายเดือนเค้าก็ยังสามารถกลับไปคุย สนิทกันได้อีก เราเลือกจะมองข้ามเพราะเรามาที่หลังเอง...
พอช่วงที่ใกล้จะฝึกงานจบ พี่เค้าดูแลเราดีมาก คำพูดนึงที่ทำให้เรามีความหวัง คือพี่เค้าบอกว่า "รับวุฒิเสร็จแล้วมาหางานทำแถวนี้แล้วเรามาอยู่ด้วยกันนะ " มันทำให้เรามั่นใจว่าพี่เค้าจะมีเราคนเดียว แต่เราก็คงคิดเข้าข้างตัวเองมากเกินไปแหละ พอเราได้มาทำงานอยู่กับพี่เค้า เราได้มาอยู่ด้วยกัน สำหรับเรามันมีความสุขมากนะ เรายอมทิ้งทุกอย่างในชีวิตเพื่อแค่ได้มาอยู่กับพี่เค้า เราไม่สนว่าเราจะลำบากรึเปล่า แต่เราเต็มใจ เราอยู่กับพี่เค้าทุกวันทุกวัน มัยก็มีทะเลาะกันบ้างแต่ไม่ได้ร้ายแรงอะไรมากนัก งานที่เราทำมันมีช่วงที่จะต้องเข้ากะดึก ใจเรากลัวตลอดว่าพี่เค้าจะแอบไปหาผู้หญิงคนนั้นมั๊ย แล้ววันนึงมันก็เป็นแบบที่เราคิด พี่เค้าแอบไปหาผู้หญิงคนนั้น พอเราจับได้ เค้าบอกว่าไม่ได้ไป ในข้อความที่เราเห็นเค้าคุยกัน พี่เค้าพูดทำนองว่า วันนี้ตั้งใจจะไปนอนกอดไม่น่ามีเรื่องเลย เราเดาว่าเรื่องที่พี่เค้าเจอคือแฟนของผู้หญิงคนนั้นคงมาหา เพราะผู้หญิงคนนี้เค้ามีแฟนนะแต่เป็นน้อนรึเปล่าเราไม่แน่ใจแต่ผู้ชายจะเทียวไปเทียวมาไม่ได้อยู้ด้วยกันตลอด เพราะผู้หญิงคนนี้พิมตอบมาว่า P ไม่อยากให้พี่มีปัญหา
ทางคนของเราก็เลยพูดไปว่างั้นพรุ่งนี้ P ต้องไปเดินงานเครือกับพี่นะต้องตามใจพี่ทุกอย่าง ผู้หญิงตอบตกลง ซึ่งวันที่เราอ่านเจอมันเป็นตอนเช้าที่เราเพิ่งออกกะมา ตอนเย็นเราต้องไปทำงาน แต่พี่เค้าก็คงจะไปเที่ยวกับผู้หญิง เรายอมรับว่าเราไม่อยากไปทำงานเลยเรากลัวว่าเค้าจะไปหากัน บังเอิญ ย้ำว่าบังเอิญเราไม่ได้แสดงหรือ ช่วงบ่ายสามเราปวดท้องมาก ทรมาณสุดๆ อาหารเป็นพิษทั้งท้องเสียทั้งอ้วก เราส่งไลน์ไปบอกให้พี่เค้าเลิกงานห้าโมงแล้วพาเราไปหาหมอ คำตอบที่ได้กลับมาคือ ไปกินยาซิ ห้าโมงพี่เค้าเลิกงาน ซื้อนม กับข้าวผัดมาให้เรา สักพักพี่เค้าก็แต่งตัว เราถามว่าจะไปไหน คำตอบที่ได้คือไปเที่ยวกับเพื่อน แค่นั้นน้ำตาเราไหลออกมา สติไปไหนหมดไม่รู้ พูดไปว่าหนูขอไปด้วย พี่เค้าก็ตอบมาว่าจะบ้าหรอ ต้องไปทำงาน ถ้าไปไม่ไหวก็นอน แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเราเทียบกับผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เลย เค้ายอมทิ้งเราเพื่อไปเที่ยวกับผู้หญิงคนนั้น จะเลิกกับเรา ถ้าเราไม่ยอมฟังที่เค้าพูด วันนั้นเป็นวันที่เราเจ็บปวดที่สุด เสียใจที่สุด เราทำได้แค่นอนร้องไห้อยู่ในห้องสี่เหลี่ยมๆมืดๆเพียงคนเดียว แต่พี่เค้ากลับไปมีความสุข หลังจากวันนั้นเราตัดสินใจจะเดินออกมา ไปไหนก็ได้ที่ไม่ต้องรับรู้เรื่องพวกนี้อีก แต่แค่ไม่กี่นาทีที่เราเห็นพี่เค้ายิ้มให้ ความเข้มแข็งก้หายไปหมด
แค่พี่เค้าพูดว่าพี่เค้ารักเรา ความตั้งใจที่จะเดินออกมาก็หายไปหมด เราไม่รู้ว่าพี่กับผู้หญิงคนนั้นเค้ามีปัญหาอะไรกัน เพราะพี่เค้าเริ่มมาสรใจ ให้ความสำคัญเรามากขึ้น ไปส่องเฟสผู้หญิงคนนั้นเลยทำให้รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคุยกับเด็กทอมคนนึง นี่คงเป็นสาเหตุให้เค้าเลิกคุยกัน
วันนึงเราตัดสินใจถามพี่เค้าไปว่า ทำไมถึงเลิกยุ่งกับผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ คำตอบที่เราได้มาคือ "พี่เป็นต้นเหตุให้เค้าย้ายมาอยู่ชลบุรี เค้ามาที่นี่ก็เพราะพี่ เค้าไม่มีใคร มีแต่พี่คนเดียว" คำถามในหัวเราคือ อ้าวแล้วเราล่ะ เรามีใคร ที่นี่เราก็มีแค่พี่คนเดียวเหมือนกัน
พี่เค้าพูดอีกว่า "เชื่อใจพี่นะระหว่างพี่กับผู้หญิงคนนั้นไม่มีอะไรแล้ว พี่ไม่ได้รักเค้าแบบนั้นแล้ว ตอนนี้มีแต่ความห่วงใยและรู้สึกผิดที่ทำให้เค้าต้องมาอยู่ที่นี่เท่านั้น" เราเลยพูดไปว่า ทำไม ทำไมจะต้องรู้สึกผิด พี่บังคับให้เค้ามาหรอ พี่จับตัวเค้ามาหรอ ก็เปล่า เค้าเต็มใจมาเอง ถ้าผิดมันก็ต้องคนละครึ่งสิ แล้วพี่จะต้องรู้สึกแบบนี้ไปจนตายหรอ หนูไม่อยากเห็นพี่เป็นแบบนี้ ผู้หญิงคนนั้นมันเห็นแก่ตัว พอมันมีใครมันก็ไม่สนใจพี่ แต่พอมันไม่มี มันก็ทักมาหาพี่ แล้วความรู้สึกหนูล่ะ ถ้าวันนึงหนูกับพี่เลิกกัน พี่จะรู้สึกผิดแบบที่รู้สึกกับผู้หญิงคนนี้มั๊ย หนูไม่มีใคร มาอยู่ไกลบ้านก็เพื่อมาอยู่กับพี่ พี่ต้องรู้สึกผิดมั๊ย แต่พีาจำไว้ ถ้าวันนึงระหว่างเรามันเกิดอะไรขึ้น พี่ไม่ต้องโทษตัวเอง เพราะที่หนูมาอยูที่นี่เพราะหนูรักพี่ เพราะตัวหนูเอง หนูทำตัวเอง พี่เค้ายิ้มแล้วบอกกับเราว่าขอบคุณ
จากวันนั้นเราเข้าใจกันมากขึ้น พี่ตัดขาดจากผู้หญิงเห็นแก่ตัวเเล้ว เค้าบอกเราแบบนั้น เราก็เชื่อเค้า สำหรับคนที่เรารัก มันคงไม่มีคำว่าครั้งนี้ครั้งสุดท้าย ตราบใดที่เรายังรักเค้า เราก็ยอมอภัยให้เค้าได้ทุกครั้ง ทุกวันนี้พี่เค้ากลับมาดูแลเรา เอาใจใส่เรา ไม่คุยกับใคร หรือเป็นเพราะเรายอมไม่เห็นเองก็ไม่รู้
แต่เชื่อเถอะ ว่าคนเราเลือกมองแต่เรื่องที่มีความสุข ที่สบายใจ มันจะดีที่สุด
เอ้อ เมื่อไม่นานมานี้ผู้หญิงคนนี้มันกลับมานะ มาโพสต์รูปคู่กับแฟนเรา เพ้อถึงวันเวลาเก่าๆ เราก็ไม่เข้าใจหรอกว่ามันทำเพื่อไร เป็นโรคประสาทรึเปล่าไม่รู้
แค่เราเลือกที่จะมองข้าม เราก็จะมีความสุข เพราะเราไม่จำเป็นจะต้องเก็บทุกปัญหามาคิด เพราะบางที่เรื่องพวกนั้นมันอาจไม่มีสาระอะไรให้เราคิดเลย ...
.........................................................................................................................