ตอนเด็ก ผมก็ไม่อะไรหรอก ยังคงใช้ชีวิต ได้แบบปกติ แต่พอโตขึ้น ในสังคม ทำให้รับรู้ว่า การเป็นแบบนี้มันเจ็บปวดมาก  โดยเฉพาะเรื่องความรัก  แต่เพราะผมเป็นคนที่โหยหาความรัก เลยเจ็บหนัก คิดอยู่เสมอว่าทำไมเราต้อง เป็นแบบนี้ ถ้าเราเกิดมาเป็นผู้หญิงเลยก็ดี คงสามารถใช้ชีวิต ได้อย่างมีความสุข หาผู้ชายดี ๆ ซักคนมาเป็นสามี หรือพ่อของลูกได้ หรือถ้าเป็นชายแท้ ยิ่งง่ายเข้าไปใหญ่ ผู้หญิงมีเยอะแยะ  แต่ก็มีคนมาแย้งว่า ชายหญิงก็เยอะปัญหาเหมือนกัน แต่ เมื่อเทียบกับปัญหาของพวกเกย์แล้ว มันดูหาทางออกง่ายกว่า  คนเป็นเกย์ในสังคมมันน้อย เหมือนเราเป็นคนกลุ่มน้อยในสังคมอะ ผมรู้สึกว่า อยากมีชีวิตครอบครัวที่สมบูรณ์แบบนั้นบ้างอะ แล้วยิ่งเห็น ภาพ พ่อ แม่ ลูก แล้วสะเทือนใจแบบบอกไม่ถูก  

แล้วอีกอย่างคือ คนเป็นเกย์มันก็มี แต่ผมชอบพลาดไปชอบผู้ชายแท้ๆ บ่อยๆ จนมันทำให้ผม มั่นความหวังอะ แต่ผมก็วิเคราะห์ดูแล้ว เปอร์เซ็นชายแท้มันก็มากกว่าเกย์อยู่แล้ว  การที่ผมพลาดจึงไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ผมไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้  

แต่ผมก็เกลียด พวกเขา มันทำให้ผมไม่ชอบความรักแบบชายหญิง ชิงชัง ไม่ยินดี ในความรักชายหญิง

จนผมต้องไปหาจิตแพทย์ จนหมอต้องให้ยามา ยารักษาอาการซึมเศร้า  ทุกวันนี้ ยังมีปัญหาอื่นอีก  ทั้งทางเรื่องบ้าน  ตกงาน  สารพัด มันทำให้ผมเครียด  จนกลายเป็นคน นอนไม่หลับ หลับ แต่ก็ ไม่สนิท  อยากหลุดพ้น ไปจากตรงนี้จริงๆครับ