ตามกระทู้เลยค่ะ....ไม่ว่าผลงานจะออกมาอย่างไร เสมอ แพ้ ชนะ ไม่ว่านัดไหน กับทีทีมใด เด็กๆ ชุดนี้ได้กำไรเต็มๆ
เพราะถ้าเทียบกับทีมระดับเอเชีย ที่เขาพัฒนาล้ำหน้าเรามาเป็นสิบๆ ขั้น แต่เราเพิ่งตั้งหลีก นักกีฬาเพิ่งพัฒนาทั้งทักษะและร่างกายมาแค่สองสามขั้น เปรียบเหมือนกำลังตั้งไข่เดินเตาะแตะ
แต่เราผ่านมาได้จนถึงรอบนี้....รอบที่เจอทีมชั้นนำ ถือว่าเป็นด่านทดสอบการพัฒนาของเราแค่เบื้องต้น (นี่แค่เบาะๆ อย่างทีมจากเอเชีย ถ้าทวีปอื่นต้องยากกว่านี้แน่) ซึ่งน้องๆ ที่เล่นเกมส์ทุกนัดคงรู้แล้วว่าเราต้องพัฒนาตรงไหน เตรียมพร้อมอย่างไร
เราคิดว่าเราพัฒนามาระดับหนึ่งแล้ว พอเจอทีม TOP TEN เราก็เห็นเลยว่าความเร็ว ความแม่น และร่างกาย ยังสู้งเขาได้ไม่มากนัก
แต่
(ขออภัยที่หยาบคายนะคะ)น้องโคตรสู้เลยว่ะ ใจน้องมันใหญ่มากเว้ยเฮ้ย! (เอาใจเพ่ไปเลยน้อง!)
(.....ข้อบกพร่องเหล่านี้หวังว่าผู้ใหญ่ที่เกี่ยวข้องทั้งหลายหวังว่าจะมองเห็นและพร้อมช่วยกันพัฒนานะคะ กราบบบบบบล่ะ อย่าเตะถ่วงให้มาก ทำงานกันบ้างนะ....)
ขอบอกเลยว่า...ไม่เคยผิดหวังกับน้องๆ เลย แม้นว่ามีพลาดบ้างไรบ้าง แต่ในเกมส์อะไรๆ มันย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ ใช่ว่ามีแค่เราที่แก้เกมส์ เล่นเกมส์เป็น ฝั่งตรงข้ามก็ทำการบ้านหนักไม่แพ้เรา
ทุกครั้งที่เห็นน้องๆ ลงเล่นสิ่งที่ทำให้พี่ยังตามดูและตามเชียร์ ไม่ว่าจะ 1-0 2-0 3-0 4-0 ก็เพราะน้องๆ ยังสู้จนวินาทีสุดท้าย (ปลาบปลื้มน้ำตาจิไหล) ขอให้มั่นใจนะว่าตราบใดที่นักกีฬาทุกคนยังวิ่ง พี่ก็ไม่มีทางหยุดเชียร์ (อาจมีบ่นบ้างไรบ้าง แต่รักนะตะเองงง) จนกว่าจะได้ยินเสียงนกหวีดเช่นกัน! (ไทยแลนด์ ปู๊นๆ)
เอาเลยน้องเล่นไป...ลองฝีเท้าตัวเองให้เต็มแม็ก ไล่จนหมดแรงก็เอาเลย นี่มันแมชสำคัญ เล่นเพื่อนรู้ลิมิต และเรียนรู้ข้อจำกัดของตัวเอง ดูดพลัง ดูดความรู้ ดูดประสบการณ์ ให้มันแผ่ซ่านประหนึ่งดูดกลืนพลังภายในของฝั่งตรงข้ามมาเพิ่มพลังให้เรา (อันนี้ออกแนวหนังจีนนิดๆ นะคะ 555)กลับมาให้หมด แล้วนัดหน้า...แมชหน้า....ทัวร์นาเม้นหน้า เอาใหม่! เอาประสบการณ์สำคัญเหล่านี้มาสอนและปรับปรุงตัวเราให้ดี แล้วอนาคต น้องๆ จะเป็นนักฟุตบอลทีมชาติไทย ที่เล่นได้เก่ง บดได้ดี ขยี้ได้แหลก แล้วก้าวไปสู่ TOP TEN ของเอเชียร์เหมือนหลายทีมในวันนี้
ในอาเซี่ยนเราอาจจะเป็นต่อ ถล่มคนอื่นยับ แต่วันนี้เรามาลองฝึกรับมือจากทีมชั้นนำที่มาปดขยี้เราบ้าง (ไม่ฝึกเราก็ไม่รู้เนอะๆ)
แล้วพี่สัญญาว่า...ระหว่างทางกว่าที่น้องจะก้าวผ่านกำแพงเอเชียนั้น ต่อให้น้องแพ้กี่นัด ล้มลุกคลุกคลานกี่หน ต่อให้มีแต่คนวิจารณ์ถากถางอย่างไร พี่ขอให้น้องมั่นใจว่าอย่างน้อยก็ยังมีพี่ตรงนี้อีกคนที่จะเชียร์จนถึงที่สุด ขอแค่น้องยังวิ่ง น้องยังสู้ น้องยังไม่ยอมแพ้
.....ขนาดต้นไม้กว่าจะเติบโตยังต้องใช้เวลา นับประสาอะไรกับเกมส์กีฬาที่เราต้องสร้างประสบการณ์....(ดูอย่างญี่ปุ่นซิ กว่าจะแข็งแกร่งขนาดนี้โดนทีมอื่นถล่มยับมาตั้งเท่าไหร่)
ดังนั้นอย่าได้แคร์ค่ะ เต็มทีให้ถึงที่สุด! (ถ้าใครเสียใจพี่อาสาเช็ดน้ำตาปลอบใจนะคะ คริๆ)
ช้างศึกสู้เว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย.......หลีดพร้อม 1...2...3...1...2...3...1..2...1..2..1 เย้!
Love You จุ๊บๆ
#นาทีนี้ชัปปุยไม่อยู่ ขอนอกใจเชียร์น้องโดแพ๊บบบบบ >/////////< อิอิ
ปล.กระทู้นี้ไม่มีอะไรมาก แค่อยากจะมาเวิ้นเว้อและให้กำลังใจน้องๆ เท่านั้น อาจจะพิมพ์อะไรป๊องๆ ไปบ้างขออภัยนะคะ
^/\^
ไม่ว่าผลจะออกมาอย่างไร...ทีมชาติไทย U23 มีแต่ได้กำไร!
เพราะถ้าเทียบกับทีมระดับเอเชีย ที่เขาพัฒนาล้ำหน้าเรามาเป็นสิบๆ ขั้น แต่เราเพิ่งตั้งหลีก นักกีฬาเพิ่งพัฒนาทั้งทักษะและร่างกายมาแค่สองสามขั้น เปรียบเหมือนกำลังตั้งไข่เดินเตาะแตะ
แต่เราผ่านมาได้จนถึงรอบนี้....รอบที่เจอทีมชั้นนำ ถือว่าเป็นด่านทดสอบการพัฒนาของเราแค่เบื้องต้น (นี่แค่เบาะๆ อย่างทีมจากเอเชีย ถ้าทวีปอื่นต้องยากกว่านี้แน่) ซึ่งน้องๆ ที่เล่นเกมส์ทุกนัดคงรู้แล้วว่าเราต้องพัฒนาตรงไหน เตรียมพร้อมอย่างไร
เราคิดว่าเราพัฒนามาระดับหนึ่งแล้ว พอเจอทีม TOP TEN เราก็เห็นเลยว่าความเร็ว ความแม่น และร่างกาย ยังสู้งเขาได้ไม่มากนัก
แต่
(.....ข้อบกพร่องเหล่านี้หวังว่าผู้ใหญ่ที่เกี่ยวข้องทั้งหลายหวังว่าจะมองเห็นและพร้อมช่วยกันพัฒนานะคะ กราบบบบบบล่ะ อย่าเตะถ่วงให้มาก ทำงานกันบ้างนะ....)
ขอบอกเลยว่า...ไม่เคยผิดหวังกับน้องๆ เลย แม้นว่ามีพลาดบ้างไรบ้าง แต่ในเกมส์อะไรๆ มันย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ ใช่ว่ามีแค่เราที่แก้เกมส์ เล่นเกมส์เป็น ฝั่งตรงข้ามก็ทำการบ้านหนักไม่แพ้เรา
ทุกครั้งที่เห็นน้องๆ ลงเล่นสิ่งที่ทำให้พี่ยังตามดูและตามเชียร์ ไม่ว่าจะ 1-0 2-0 3-0 4-0 ก็เพราะน้องๆ ยังสู้จนวินาทีสุดท้าย (ปลาบปลื้มน้ำตาจิไหล) ขอให้มั่นใจนะว่าตราบใดที่นักกีฬาทุกคนยังวิ่ง พี่ก็ไม่มีทางหยุดเชียร์ (อาจมีบ่นบ้างไรบ้าง แต่รักนะตะเองงง) จนกว่าจะได้ยินเสียงนกหวีดเช่นกัน! (ไทยแลนด์ ปู๊นๆ)
เอาเลยน้องเล่นไป...ลองฝีเท้าตัวเองให้เต็มแม็ก ไล่จนหมดแรงก็เอาเลย นี่มันแมชสำคัญ เล่นเพื่อนรู้ลิมิต และเรียนรู้ข้อจำกัดของตัวเอง ดูดพลัง ดูดความรู้ ดูดประสบการณ์ ให้มันแผ่ซ่านประหนึ่งดูดกลืนพลังภายในของฝั่งตรงข้ามมาเพิ่มพลังให้เรา (อันนี้ออกแนวหนังจีนนิดๆ นะคะ 555)กลับมาให้หมด แล้วนัดหน้า...แมชหน้า....ทัวร์นาเม้นหน้า เอาใหม่! เอาประสบการณ์สำคัญเหล่านี้มาสอนและปรับปรุงตัวเราให้ดี แล้วอนาคต น้องๆ จะเป็นนักฟุตบอลทีมชาติไทย ที่เล่นได้เก่ง บดได้ดี ขยี้ได้แหลก แล้วก้าวไปสู่ TOP TEN ของเอเชียร์เหมือนหลายทีมในวันนี้
ในอาเซี่ยนเราอาจจะเป็นต่อ ถล่มคนอื่นยับ แต่วันนี้เรามาลองฝึกรับมือจากทีมชั้นนำที่มาปดขยี้เราบ้าง (ไม่ฝึกเราก็ไม่รู้เนอะๆ)
แล้วพี่สัญญาว่า...ระหว่างทางกว่าที่น้องจะก้าวผ่านกำแพงเอเชียนั้น ต่อให้น้องแพ้กี่นัด ล้มลุกคลุกคลานกี่หน ต่อให้มีแต่คนวิจารณ์ถากถางอย่างไร พี่ขอให้น้องมั่นใจว่าอย่างน้อยก็ยังมีพี่ตรงนี้อีกคนที่จะเชียร์จนถึงที่สุด ขอแค่น้องยังวิ่ง น้องยังสู้ น้องยังไม่ยอมแพ้
.....ขนาดต้นไม้กว่าจะเติบโตยังต้องใช้เวลา นับประสาอะไรกับเกมส์กีฬาที่เราต้องสร้างประสบการณ์....(ดูอย่างญี่ปุ่นซิ กว่าจะแข็งแกร่งขนาดนี้โดนทีมอื่นถล่มยับมาตั้งเท่าไหร่)
ดังนั้นอย่าได้แคร์ค่ะ เต็มทีให้ถึงที่สุด! (ถ้าใครเสียใจพี่อาสาเช็ดน้ำตาปลอบใจนะคะ คริๆ)
ช้างศึกสู้เว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย.......หลีดพร้อม 1...2...3...1...2...3...1..2...1..2..1 เย้!
Love You จุ๊บๆ
#นาทีนี้ชัปปุยไม่อยู่ ขอนอกใจเชียร์น้องโดแพ๊บบบบบ >/////////< อิอิ
ปล.กระทู้นี้ไม่มีอะไรมาก แค่อยากจะมาเวิ้นเว้อและให้กำลังใจน้องๆ เท่านั้น อาจจะพิมพ์อะไรป๊องๆ ไปบ้างขออภัยนะคะ
^/\^