สวัสดีค่ะเรามีปัญหาอยากถามอะไรนิดหน่อยเป็นความรู้สึกที่คาใจมาก ก่อนอื่นต้องบอกว่าไม่เคยคิดเลยว่าจะเจอเหตุการณ์แบบนี้ เพื่อนสนิทแอบชอบเรา
เราเริ่มรูจักกันตั้งแต่ตอนปีหนึ่ง จนปี2-3 เริ่มสนิทกันมากขึ้น เรากับมันเคยเปิดใจคุยปัญหาเรื่องความรัก ก่อนหน้านี้เราเลิกกับแฟนมันก็เป็นคนที่คอยให้กำลังใจและอยู่ข้างๆ และตอนที่มันไปชอบเพื่อนผู้หญิงคนอื่นในคณะเดียวกันมันก็คอยปรึกษาเราตลอด และถึงแม้ว่าสุดท้ายผู้หญิงคนนั้นจะปฎิเสธมันและหันไปคบกับเพื่อนในกลุ่มมัน ตอนนั้นที่มันมีปัญหากับเพื่อนผู้ชายทั้งกลุ่ม มันก็ออกห่างจากกลุ่มแล้วมาสนิทกับเราแทน....
แต่ไม่รู้ว่ามันเริ่มชอบเราตั้งแต่ตอนไหน รู้ตัวอีกทีเป็นเราคนเดียวที่ไม่เคยสังเกตเลยว่ามันคิดยังไงกับเรา นอกนั้นเพื่อนๆคนรอบตัวเรารู้หมด
เวลาไปไหนจะทำอะไรมันจะรอเราเสมอ ไม่ว่าจะเป็นตอนไปซื้อของ คือปกติเราเป็นคนเลือกของนานมาก555 มันก็ยอมรอ แถมตอนถือของมันยังหยิบเอาของในมือเราไปถือหน้าตาเฉย .....เพื่อนจะรู้ว่ามันเป็นคนที่ขี้เหนียวมากกๆแต่มันกลับเลี้ยงขนมเรา ซื้อของให้เรา แต่กับเพื่อนค่าขนม20บาท มันยังทวง-_-''(อันนี้คือเพื่อนคนอื่นมาบอกทีหลัง) แต่เราก็ไม่ได้เอะใจอะไร.....จนกระทั้งมีครั้งหนึ่งเราโดนเพื่อนๆทักว่าเราสองคนเป็นแฟนกันเราพยามปฎิเสธ แต่มันกลับไม่ปฎิเสธเพื่อนสักนิดเลย และให้เหตุผลว่าพูดไปคงไม่มีใครเชื่อหรอก เอิ่มมมเออจ้ะ-_- จนมีครั้งหนึ่งที่เพื่อนเรามาบอกว่ามันชอบเรา และแอบถามเรื่องของเราจากเพื่อนสนิทของเราอยู่บ่อยๆ ตอนแรกเราก็ไม่เชื่อนะแต่พอเพื่อนมันเล่าอะไรหลายๆอย่างให้ฟัง และมันท้าเราว่าถ้าไม่เชื่อก็ให้ลองพิสูจน์โดยการเช็คอินกับเพื่อนผู้ชายอีกคนว่าไปดูหนังกัน (ประมาณว่าคบกัน) ตอนนั้นเราก็อยากรู้และไม่เสียหายเพราะเราไม่มีแฟนและเพื่อนผู้ชายคนนั้นก็เป็นเกย์ซึ่งเตี้ยมกันมา55
และสุดท้ายหลังจากอัปตัสได้ไม่นานมันก็เข้ามาถามเราว่าเราคบกับใคร ตั้งแต่เมื่อไหร่... พอเราถามว่าเป็นอะไร มันก็ตัดสินใจบอกชอบเรา
เราก็อึงไปหลังจากนั้นความรู้สึกมันก็ไม่เหมือนเดิมอีก....เพราะเราคิดกับมันแบบเพื่อนและเราไม่กล้าที่จะกลับไปสนิทแบบนั้นอีกกลัวทำมันเจ็บ ไม่อยากให้ความหวังมัน แต่พอเราทำแบบนั้นมันก็กลับมาบอกกลับเราว่ายิ่งห่างกันมันยิ่งรู้สึกเจ็บและมันอยากให้เรากลับมาเป็นแบบเดิมคุยกันเหมือนเดิม เราก็เลยกลับไปคุยกับมันตามปกติแต่ก็พยามรักษาระยะห่าง แต่มันเริ่มล่ำเส้นโทรมาแทบทุกวัน วันไหนที่เราไม่ได้รับสายติดธุระก็หาว่าเราไม่อยากคุย แล้วกระหนํ่าโทรเป็นสิบกว่าสาย มันงี่เง่าป่ะ จนเราทนไม่ไหวก็ไปเคลียร์กับมันตรงๆว่ามันทำเกินไปแล้วเราเป็นแค่เพื่อนกัน หลังจากนั้น
ก็บล็อกเฟสเราแล้วเวลาเดินผ่านเราก็ทำเหมือนเราไม่มีตัวตน ไม่พูดไม่คุยไม่สบตา จนเรารู้สึกแย่จริงๆนะ เราไม่เคยคิดอยากทำร้ายใครแล้วเราก็ไม่คิดว่าเราจะไปทำให้ใครเกลียดเราได้ขนาดนี้ แล้วก็ยังต้องเจอกันทุกวัน นั้งเรียนด้วยกันแทบทุกคาบ
บางครั้งเรายังรู้สึกถึงรังสีความตึงเครียด บรรยากาศที่ชวนอึดอันนั้นอีก เฮ้อบางทีเราแอบไปเห็นมันทำหน้าเศร้าๆ
คือให้ตายเถอะจอร์ดเราทำอะไรผิดวะ เข้าไปทักก็ไม่ได้ ถ้าจะเคลียร์ให้จบๆก็กลัวจะแย่ไปมากกว่านี้ และถ้าปล่อยไปแบบนี้
ก็เสียใจนะเพราะครั้งหนึ่งมันเคยเป็นเพื่อนสนิทเรา อยู่ข้างเรา...แต่ตอนนี้กลายเป็นแค่คนที่ไม่รู้จักกันไปแล้ว
เราควรจะทำยังไงดี ช่วยตอบทีนะคะ
ถ้าเพื่อนสนิทบอกชอบเรา แต่เราไม่ได้ชอบตอบ ทำให้มองหน้ากันไม่ติด ควรจะเข้าไปเคลียร์หรือเลือกถอยห่างออกมาดี?
เราเริ่มรูจักกันตั้งแต่ตอนปีหนึ่ง จนปี2-3 เริ่มสนิทกันมากขึ้น เรากับมันเคยเปิดใจคุยปัญหาเรื่องความรัก ก่อนหน้านี้เราเลิกกับแฟนมันก็เป็นคนที่คอยให้กำลังใจและอยู่ข้างๆ และตอนที่มันไปชอบเพื่อนผู้หญิงคนอื่นในคณะเดียวกันมันก็คอยปรึกษาเราตลอด และถึงแม้ว่าสุดท้ายผู้หญิงคนนั้นจะปฎิเสธมันและหันไปคบกับเพื่อนในกลุ่มมัน ตอนนั้นที่มันมีปัญหากับเพื่อนผู้ชายทั้งกลุ่ม มันก็ออกห่างจากกลุ่มแล้วมาสนิทกับเราแทน....
แต่ไม่รู้ว่ามันเริ่มชอบเราตั้งแต่ตอนไหน รู้ตัวอีกทีเป็นเราคนเดียวที่ไม่เคยสังเกตเลยว่ามันคิดยังไงกับเรา นอกนั้นเพื่อนๆคนรอบตัวเรารู้หมด
เวลาไปไหนจะทำอะไรมันจะรอเราเสมอ ไม่ว่าจะเป็นตอนไปซื้อของ คือปกติเราเป็นคนเลือกของนานมาก555 มันก็ยอมรอ แถมตอนถือของมันยังหยิบเอาของในมือเราไปถือหน้าตาเฉย .....เพื่อนจะรู้ว่ามันเป็นคนที่ขี้เหนียวมากกๆแต่มันกลับเลี้ยงขนมเรา ซื้อของให้เรา แต่กับเพื่อนค่าขนม20บาท มันยังทวง-_-''(อันนี้คือเพื่อนคนอื่นมาบอกทีหลัง) แต่เราก็ไม่ได้เอะใจอะไร.....จนกระทั้งมีครั้งหนึ่งเราโดนเพื่อนๆทักว่าเราสองคนเป็นแฟนกันเราพยามปฎิเสธ แต่มันกลับไม่ปฎิเสธเพื่อนสักนิดเลย และให้เหตุผลว่าพูดไปคงไม่มีใครเชื่อหรอก เอิ่มมมเออจ้ะ-_- จนมีครั้งหนึ่งที่เพื่อนเรามาบอกว่ามันชอบเรา และแอบถามเรื่องของเราจากเพื่อนสนิทของเราอยู่บ่อยๆ ตอนแรกเราก็ไม่เชื่อนะแต่พอเพื่อนมันเล่าอะไรหลายๆอย่างให้ฟัง และมันท้าเราว่าถ้าไม่เชื่อก็ให้ลองพิสูจน์โดยการเช็คอินกับเพื่อนผู้ชายอีกคนว่าไปดูหนังกัน (ประมาณว่าคบกัน) ตอนนั้นเราก็อยากรู้และไม่เสียหายเพราะเราไม่มีแฟนและเพื่อนผู้ชายคนนั้นก็เป็นเกย์ซึ่งเตี้ยมกันมา55
และสุดท้ายหลังจากอัปตัสได้ไม่นานมันก็เข้ามาถามเราว่าเราคบกับใคร ตั้งแต่เมื่อไหร่... พอเราถามว่าเป็นอะไร มันก็ตัดสินใจบอกชอบเรา
เราก็อึงไปหลังจากนั้นความรู้สึกมันก็ไม่เหมือนเดิมอีก....เพราะเราคิดกับมันแบบเพื่อนและเราไม่กล้าที่จะกลับไปสนิทแบบนั้นอีกกลัวทำมันเจ็บ ไม่อยากให้ความหวังมัน แต่พอเราทำแบบนั้นมันก็กลับมาบอกกลับเราว่ายิ่งห่างกันมันยิ่งรู้สึกเจ็บและมันอยากให้เรากลับมาเป็นแบบเดิมคุยกันเหมือนเดิม เราก็เลยกลับไปคุยกับมันตามปกติแต่ก็พยามรักษาระยะห่าง แต่มันเริ่มล่ำเส้นโทรมาแทบทุกวัน วันไหนที่เราไม่ได้รับสายติดธุระก็หาว่าเราไม่อยากคุย แล้วกระหนํ่าโทรเป็นสิบกว่าสาย มันงี่เง่าป่ะ จนเราทนไม่ไหวก็ไปเคลียร์กับมันตรงๆว่ามันทำเกินไปแล้วเราเป็นแค่เพื่อนกัน หลังจากนั้น
บางครั้งเรายังรู้สึกถึงรังสีความตึงเครียด บรรยากาศที่ชวนอึดอันนั้นอีก เฮ้อบางทีเราแอบไปเห็นมันทำหน้าเศร้าๆ
คือให้ตายเถอะจอร์ดเราทำอะไรผิดวะ เข้าไปทักก็ไม่ได้ ถ้าจะเคลียร์ให้จบๆก็กลัวจะแย่ไปมากกว่านี้ และถ้าปล่อยไปแบบนี้
เราควรจะทำยังไงดี ช่วยตอบทีนะคะ