เลิกเพราะรัก ไม่อยากเสีย ฮึ ฮึ

ยาวหน่อยนะคะ กระทู้ครั้งแรกในพันทิป  ขอพื้นที่ระบาย มันอึดอีด และทำตัวไม่ถูก  มาขอความคิดเห็นจากผู้ชายทุกคน และจากคุณผู้หญิงทุกคน

เรากับแฟน รู้จักกันมาปีครึ่ง ทำงานด้วยกันทุกวัน ไม่เคยนอนด้วยกัน   นอกจากเขามากอด และจูบปาก ห้าครั้งที่ทำงานเมื่อหลังปีใหม่ที่ผ่านมาเท่านั้น  ครั้งสุดท้าย เขารั้งไปจูบและจะล้วงเข้าไปในกางเกง แต่เราบอกห้าม  แค่ภายนอก ห้ามล้วง เขาก็เชื่อ และจูบปาก จูบหน้าผากแทน

วันรุ่งขึ้น เขาเดินมาบอก    ผมรักคุณนะ แต่ทุกครั้งที่ผมเข้าใกล้คุณ  ผมมีความต้องการคุณมากขึ้นจนทุกวัน  ผมรู้มันไม่ดีกับคุณ แต่ผมกลัวว่าจะล่วงเกินคุณ  กลัวจะห้ามใจตัวเองไม่ได้  และปล้ำคุณ  ผมกลัวคุณเกลียดผม ผมกลัวจะเสียคุณไป  เราหยุดความสัมพันธ์ทุกอย่างไว้แค่นี้ดีกว่านะครับ  ผมไม่อยากเห็นสายตาที่คุณเกลียดผม   แต่ผมยังต้องการคุณเสมอ อยากอยู่ใกล้เสมอ ถ้าผมเผลอไปกอดคุณ จะจูบคุณอีก คุณห้ามผมนะครับ เตือนสติผมนะ

เราก็ไม่ได้โกรธที่เขาบอกเลิกความสัมพันธ์  แต่เราโกรธที่ว่าทำไมเขาไม่คิดบอกเลิกก่อนที่จะจูบเรา  ทำไมเพิ่งคิดได้ตอนนี้  เราโดนจูบไปห้าครั้ง  ละอายใจตัวเอง   เสียโง่ไปได้ไง   เดินหนีไปร้องให้ในห้องน้ำ  เราเห็นเขาแอบดูเราอยู่ไกลๆ ตอนเรากลับขึ้นมา และเราก็เดินเข้ามาคุย แต่เราเดินหนี ไม่ตอบ  

พอเช้าวันรุ่งขึ้น  เขามาสวัสดีตอนเช้า  เขามาง้อ ตามง้อทั้งวัน   หาเรื่องงานมาอ้าง หาของกินมาให้  แกล้งใช้งานเราเพื่อจะได้เดินมาหาเราบ่อยๆ  เราเลยบอกว่าขอเวลาลืมคุณหน่อยนะ  ไม่ต้องมาพูดอะไรแล้ว ไปทำงานต่อไป เราจะทำงาน   เขาบอกผมไม่ต้องการให้คุณลืมผม   ผมจะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน เป็นพี่ชายคุณ  ผมไม่อยากเสียคุณไป  อย่าทำแบบนี้ได้ไหม  และเขาพยายามตามง้อต่อหน้าลูกน้องทั้งบริษัท  เขาบอกลูกน้องว่าเรางอนเขา แต่ไม่ได้บอกเหตุผลว่าทำไม เพราะไม่มีใครรู้เรื่องของเราสองคนคบกัน   ตกเย็นเขาก็รอเรากลับบ้านเดินมาส่งที่รถเหมือนทุกวัน

เมื่อวานทำงานด้วยกันสองคน คนอื่นหยุดหมด เพราะวันหยุด แต่เรามีงานด่วนเข้ามา  ส่วนเขาไม่จำเป็นต้องมาทำงาน  แต่พอรู้มีแค่เรามาทำงาน เขาก็มา  มาง้อแต่เช้า แต่เราเดินหนี เขาเลยบอกว่าถ้าไม่อยากคุยกับผมก็บอกกันตรงๆ  นี่ขนาดแค่ผมจูบคุณ คุณยังเกลียดผม และถ้าผมปล้ำคุณ คุณจะเกลียดผมแค่ไหน ผมเจ็บไม่น้อยไปกว่าคุณที่ต้องห่างกัน แต่มันเป็นทางที่ดีที่สุดที่ผมจะไม่ทำร้ายคุณ   และจะไม่เสียคุณ ( ทำไมคำพูดมันดูเป็นพระเอกจัง นี่แหละที่คาใจ )

เราก็เลยยิ้ม  ไม่ได้พูดอะไร แค่ยิ้ม สงสารตามง้อมาสามวันแล้ว  เขาดีใจที่เราหายโกรธ   เข้ามาโอบและบอกผมรักคุณนะ จำไว้ รักมาก  ดีใจที่ไม่เสียคุณไป  เราสองคนตกลงจะเป็นน้องกัน  เขาหาเรื่องย่าเขามาเล่าให้เราฟัง ตาเขาแดง เขาเดินหลบไปบอกจะไปกินน้ำ แต่เรารู้ว่าเขาร้องให้  น้ำเสียงมันฟ้อง เพราะเขาไม่มองหน้า

ก่อนกลับบ้าน  เราเดินตรวจงานด้วยกัน  เขาก็เข้ามาจับแขนสองข้างจากด้านหลัง  ดึงเข้าหาติดตัวเขาอยู่พักใหญ่ๆ  เราก็บอกอย่า  ตกลงกันแล้วนะ แค่พี่น้อง  เขาไม่ตอบ แต่ไม่ปล่อย  หยุดอยู่นิ่งๆเหมือนรอดูปฏิกริยาเรา  เราก็เลยบอกว่าฉันไม่อยากจับคุณทุ่มลงพื้น ไม่อยากให้เจ็บตัว  ได้ผลเขาก็ปล่อย และเดินหน้าเซ็งๆ กลับไปที่โต๊ะทำงาน  

สรุป  นี่เป็นแผนเขาใช่มะที่จะให้เรายอมเป็นของเขาหรือไม่  มันแปลกๆ เขากำลัง ทำให้เราคิดว่าเขาเป็นคนดีใช่ไหมเพื่อยอมเขา  หรือว่าเขารักเราและไม่อยากเสียเราไปจริงๆ  ตอนนี้สับสนมาก  ต้องการความช่วยเหลือค่ะ  ความคิดตอนนี้ ทั้งเชื่อใจ และระแวง    ตามความคิดผู้ชายแบบเขาไม่ทัน  เขาก็คงอยากรู้ว่าเราคิดอย่างไรมั้ง เพราะเราก็ไม่เคยบอกรักเขา ไม่เคยเข้าหาเขาก่อน มีแต่เขาที่เป็นฝ่ายเข้ามา  

ส่วนตัว  ใจเราเขาคือพี่ชายตั้งแต่วันที่เขาบอกเลิก   ต้องบอกตัวเองแบบนั้น เพื่อตัดการเจ็บและการเสียใจ  เพราะต้องทำงานด้วยกันทุกวัน เจอกันทุกวัน   แต่เขาจะคิดอย่างไรเราไม่รู้  จะหาทางฟันเราต่อ หรือเป็นแค่พี่ชายนี่แหละที่เราอยากรู้จากคุณๆ  รบกวนด้วยนะคะ  ผู้ชายคนนี้มีชั้นเชิงในการพูดเพื่อไม่ให้คนอื่นเสียความรู้สึก  คงชินมั้ง เพราะด้วยหน้าที่การงาน และตำแหน่ง  เขาเองก็เคยบอกเราว่า  ไม่อยากด่าลูกน้องให้เสียใจ แต่พูดลอยๆให้เข้าใจแทน ..เพื่อรักษาน้ำใจลูกน้อง   แล้วครั้งนี้ล่ะ  เขาใช้วิธีเดียวกันหรือป่าว ..