ผมเป็นคนนึงที่นั่งดูบอลจนจบแมตซ์เมื่อวาน และก็เหมือนๆกับแฟนบอลท่านอื่นๆ ที่จบด้วยความเศร้า นอนไม่หลับกันเลยทีเดียว ถึงก่อนแข่งจะไม่ได้คาดหวังกับผลการแข่งขันมากนัก เพราะรู้ว่ากำลังแข่งกับทีมอย่างญี่ปุ่น แต่ลึกๆแล้ว ก็ยังหวังอยู่ว่าคงจะสู้ได้ใกล้เคียง ไม่โดนไล่ต้อนเหมือนเมื่อก่อน
แต่แล้วญี่ปุ่นก็แสดงความต่างชั้นให้เราเห็นอีกครั้ง กับทีมที่กำลังพยาบาลเบียดขึ้นไปเป็นแถวหน้าของเอเชีย(อย่างน้อยก็เราที่คิดแบบนั้น) กับโดนเบียดล้มคว่ำไม่เป็นท่า เหมือนต้องการประกาศศักดาว่า “พื้นที่นี้ พี่คุม” อยากขึ้นชั้นมา ถามพี่หรือยังจ๊ะ อารมณ์ประมาณนั้น
ถึงสถิติหลังเกมส์จะไม่แตกต่างกันมากนักทั้งเปอร์เซ็นการครองบอลและจังหวะจบสกอร์ แต่ตลอดทั้งเกมส์กับไม่ทำให้ผมรู้สึกว่าดูบอลอย่างสนุกเลย คอยแต่ลุ้นว่าจะเสียบอลแล้ว จะเสียประตูแล้ว ตลอดทั้งเกมส์ ถ้าไม่นับลูกจุดโทษ ผมแทบไม่รู้สึกว่าเราสร้างความลำบากให้ญี่ปุ่นได้บ้างเลย
ตลอดทั้งเกมส์ ญี่ปุ่นแสดงให้เห็นถึงความห่างชั้น ไม่ว่าจะเป็นเบสิกความสามารถเฉพาะตัว รูปร่าง ระบบการเล่น เหมือนต้องการตบหัวและพูดกรอกหูแฟนบอลไทยอย่างผมว่าระดับเอเชียมันสูงนะเฟ้ย ไม่แน่จริงอย่าเสนอหน้าขึ้นมา
ในมุมมองของผม เกมส์เมื่อวานเราเริ่มต้นเกมส์ด้วยความฮึกเฮิม ไม่กลัวญี่ปุ่น ไล่เพรซจนครองบอลได้ดีกว่าในช่วง5นาทีแรก แต่หลังจากญี่ปุ่นตั้งเกมส์ของตัวเองได้ และเริ่มเพรซซิ่งเราเต็มสนาม จะเห็นได้ว่านักเตะของเราหงอยลงอย่างเห็นได้ชัด กล้าเล่นน้อยลง กลัวเสียบอล ผมไม่เคยเห็นธนบูรณ์ เล่นเซฟขนาดนี้ เตะทิ้งทุกจังหวะ แม้แต่จังหวะที่นักเตะญี่ปุ่นอยู่ห่างตัวพอสมควร ไม่มองหลังเลยด้วยซ้ำ ผมไม่เคยเห็นชนาธิป จ่ายบอลเสียหรือเสียบอลในหนึ่งเกมส์มากขนาดนี้ และที่สำคัญ ผมแทบไม่เห็นนักเตะไทยคนไหนเอาชนะนักเตะญี่ปุ่นแบบตัวตัวได้เลย ไม่กล้าเก็บบอลไว้กับตัว ไม่กล้าเลี้ยงบอลเข้าใส่
โดนตบครั้งนี้ตาสว่างเลยครับ แฟนบอลอย่างผมยอมรับกับความพ่ายแพ้อย่างหมดรูป และยอมรับตรงๆครับว่าเกมส์เมื่อวานจะตามหลอนผมไปอีกนานหากทีมชาติไทยต้องเตะกับญี่ปุ่นอีกในอนาคต
แต่.......เหมือนที่ผมเกรินไว้ในหัวข้อ สกอร์ 0-4 มันควรจบแค่เมื่อวาน ผมไม่อยากให้น้องๆทีมชาติของเราหลอนเหมือนๆที่ผมเป็น ผมกลัวครับว่าการโดนตบเมื่อวาน จะทำให้นักเตะไทยเรากลัวคำว่า “ญี่ปุ่น” กลัวคำว่า “เพรซซิ่ง” เพราะนักเตะชุดนี้คือชุดความหวังของเรา เป็นผลผลิตจากไทยลีคที่เราภูมิใจ และครึ่งทีมก็เป็นนักเตะชุดใหญ่ของเราด้วย
ความพ่ายแพ้แถมด้วยประตูลบ4 ทำให้เรามีโอกาสสูงที่จะไม่ได้ไปต่อสำหรับทัวร์นาเม้นนี้ แต่ที่ผมกลัวมากกว่านั้นคือ ญี่ปุ่นได้ทำลายขวัญกำลังใจของนักเตะเราสำหรับการต่อสู้กับระดับเอเชียไปเรียบร้อยแล้ว เพราะนักเตะชุดนี้ครึ่งทีมต้องเล่นบอลโลกรอบคัดเลือกต่อเป็นทัวร์นาเม้นต่อไป
นอกจากได้ 3แต้มที่การันตีการเข้ารอบต่อไปแล้ว ญี่ปุ่นยังมีผลพลอยได้คือการทำลายขวัญกำลังใจทีมที่เป็นม้ามืด ที่อาจเป็นศัตรูในอนาคตอย่างไทย สร้างทัศนะคติสร้างความหวาดกลัวขึ้นในหัวของนักเตะไทย ตีกรอบระดับของเอเชียขึ้นมาใหม่ กรอบหรือกำแพงที่เราคิดว่าเรากำลังจะเอื้อมถึง ครั้งนี้ญี่ปุ่นสร้างมันขึ้นมาใหม่และสูงใหญ่กว่าเดิมด้วย
กลัวผลลัพธ์ของแมตช์เมื่อวาน เราเสียหายมากกว่าสกอร์ 0-4
แต่แล้วญี่ปุ่นก็แสดงความต่างชั้นให้เราเห็นอีกครั้ง กับทีมที่กำลังพยาบาลเบียดขึ้นไปเป็นแถวหน้าของเอเชีย(อย่างน้อยก็เราที่คิดแบบนั้น) กับโดนเบียดล้มคว่ำไม่เป็นท่า เหมือนต้องการประกาศศักดาว่า “พื้นที่นี้ พี่คุม” อยากขึ้นชั้นมา ถามพี่หรือยังจ๊ะ อารมณ์ประมาณนั้น
ถึงสถิติหลังเกมส์จะไม่แตกต่างกันมากนักทั้งเปอร์เซ็นการครองบอลและจังหวะจบสกอร์ แต่ตลอดทั้งเกมส์กับไม่ทำให้ผมรู้สึกว่าดูบอลอย่างสนุกเลย คอยแต่ลุ้นว่าจะเสียบอลแล้ว จะเสียประตูแล้ว ตลอดทั้งเกมส์ ถ้าไม่นับลูกจุดโทษ ผมแทบไม่รู้สึกว่าเราสร้างความลำบากให้ญี่ปุ่นได้บ้างเลย
ตลอดทั้งเกมส์ ญี่ปุ่นแสดงให้เห็นถึงความห่างชั้น ไม่ว่าจะเป็นเบสิกความสามารถเฉพาะตัว รูปร่าง ระบบการเล่น เหมือนต้องการตบหัวและพูดกรอกหูแฟนบอลไทยอย่างผมว่าระดับเอเชียมันสูงนะเฟ้ย ไม่แน่จริงอย่าเสนอหน้าขึ้นมา
ในมุมมองของผม เกมส์เมื่อวานเราเริ่มต้นเกมส์ด้วยความฮึกเฮิม ไม่กลัวญี่ปุ่น ไล่เพรซจนครองบอลได้ดีกว่าในช่วง5นาทีแรก แต่หลังจากญี่ปุ่นตั้งเกมส์ของตัวเองได้ และเริ่มเพรซซิ่งเราเต็มสนาม จะเห็นได้ว่านักเตะของเราหงอยลงอย่างเห็นได้ชัด กล้าเล่นน้อยลง กลัวเสียบอล ผมไม่เคยเห็นธนบูรณ์ เล่นเซฟขนาดนี้ เตะทิ้งทุกจังหวะ แม้แต่จังหวะที่นักเตะญี่ปุ่นอยู่ห่างตัวพอสมควร ไม่มองหลังเลยด้วยซ้ำ ผมไม่เคยเห็นชนาธิป จ่ายบอลเสียหรือเสียบอลในหนึ่งเกมส์มากขนาดนี้ และที่สำคัญ ผมแทบไม่เห็นนักเตะไทยคนไหนเอาชนะนักเตะญี่ปุ่นแบบตัวตัวได้เลย ไม่กล้าเก็บบอลไว้กับตัว ไม่กล้าเลี้ยงบอลเข้าใส่
โดนตบครั้งนี้ตาสว่างเลยครับ แฟนบอลอย่างผมยอมรับกับความพ่ายแพ้อย่างหมดรูป และยอมรับตรงๆครับว่าเกมส์เมื่อวานจะตามหลอนผมไปอีกนานหากทีมชาติไทยต้องเตะกับญี่ปุ่นอีกในอนาคต
แต่.......เหมือนที่ผมเกรินไว้ในหัวข้อ สกอร์ 0-4 มันควรจบแค่เมื่อวาน ผมไม่อยากให้น้องๆทีมชาติของเราหลอนเหมือนๆที่ผมเป็น ผมกลัวครับว่าการโดนตบเมื่อวาน จะทำให้นักเตะไทยเรากลัวคำว่า “ญี่ปุ่น” กลัวคำว่า “เพรซซิ่ง” เพราะนักเตะชุดนี้คือชุดความหวังของเรา เป็นผลผลิตจากไทยลีคที่เราภูมิใจ และครึ่งทีมก็เป็นนักเตะชุดใหญ่ของเราด้วย
ความพ่ายแพ้แถมด้วยประตูลบ4 ทำให้เรามีโอกาสสูงที่จะไม่ได้ไปต่อสำหรับทัวร์นาเม้นนี้ แต่ที่ผมกลัวมากกว่านั้นคือ ญี่ปุ่นได้ทำลายขวัญกำลังใจของนักเตะเราสำหรับการต่อสู้กับระดับเอเชียไปเรียบร้อยแล้ว เพราะนักเตะชุดนี้ครึ่งทีมต้องเล่นบอลโลกรอบคัดเลือกต่อเป็นทัวร์นาเม้นต่อไป
นอกจากได้ 3แต้มที่การันตีการเข้ารอบต่อไปแล้ว ญี่ปุ่นยังมีผลพลอยได้คือการทำลายขวัญกำลังใจทีมที่เป็นม้ามืด ที่อาจเป็นศัตรูในอนาคตอย่างไทย สร้างทัศนะคติสร้างความหวาดกลัวขึ้นในหัวของนักเตะไทย ตีกรอบระดับของเอเชียขึ้นมาใหม่ กรอบหรือกำแพงที่เราคิดว่าเรากำลังจะเอื้อมถึง ครั้งนี้ญี่ปุ่นสร้างมันขึ้นมาใหม่และสูงใหญ่กว่าเดิมด้วย