คำเตือน... โปรดใช้จักรยาน เอ้ย วิจารณญาณในการอ่าน (แบร๊ะะๆๆ~) เนื่องจากกระทู้นี้เต็มไปด้วยความเวิ่นเว้อ อาจจะยาวไปบางโปรดให้อภัย
คำตอบในชีวิตของเราบางครั้งมันก็ไมมี 'ถูก' 'ผิด'
บางครั้งก็มีแค่ 'ใช่' หรือ 'ไม่ใช่'
แต่สุดท้ายมันจะมีคำตอบที่ 'ชัดเจน' ในตัวเอง
ดูreply มา3ภาค (ยอมรับเลยว่าตอนแรกเห็นแล้วรู้สึกว่าเป็นซีรี่ย์ที่ไม่เห็นน่าดูตรงไหน แต่สุดท้ายก็ทนเสียงเชียร์รอบข้างไม่ไหว 5555)
แต่พอได้ดูแล้วกลับตกหลุมรักสเน่ห์บางอย่างของ reply อย่างบอกไม่ถูก เหมือนได้ดูเรื่องราวชีวิตช่วงๆหนึ่ง และค่อยๆเติบโตไปพร้อมๆกับตัวละคร มันให้อารมณ์ feelgood มาก (ไม่รู้นะเราว่ามันให้อารมณ์แบบซีรี่ย์ญี่ปุ่นเก่าๆที่มีมิตรภาพ ครอบครัว ความฝัน)
ได้เห็นบรรยากาศในยุคเก่าๆ(ทั้งที่เราเด็กมากๆในแต่ละยุคที่เค้าเลือกมา) วิถีชีวิต ว่าช่วงนั้นเค้าฮิตอะไร ถือว่าทีมงานทำออกมาได้ละเอียดมาก
reply1997 สำหรับเราถือว่าเลิฟไลน์ที่ว่าลงตัวสุด ไม่ค่อยมีมิตรภาพ ครอบครัวแบบให้เห็นชัดๆซักเท่าไหร่ แต่ทำออกมาได้บาลานซ์สุด
รู้สึกว่าคนดูกับตัวละครค่อยๆโตไปพร้อมกัน ตั้งแต่เรียนมัธยม ยันทำงาน ภาคนี้เรืองเดาสามียังไม่ค่อยเท่าไหร่(เพราะน่าจะเดากันออกตั้งแต่เเรก)
reply1994 น่าจะเป็นภาคที่ตลกสุดแหละ จังหวะอะไรหลายๆอย่างลงตัวมาก โดยเฉพาะเสียงแพะ ดูแล้วขำตลอด เราชอบความสัมพันธ์ของเด็กหอมาก
ตัวละครอื่นนอกจากพระนางดูมีstory มากกว่า 97 ตัวละครทุกตัวมีความสำคัญ เราชอบมิตรภาพของภาคนี้สุด
แต่ครึ่งเรื่องหลังเริ่มหนักเลิฟไลน์ การกระจายบทมันเริ่มหนักไปที่ความรัก เหมือนคขบพยายามดราม่ามาก (ขอสารภาพเราข้ามฉากพระนางหลายตอนมาก)
ที่เห็นได้ชัดคือภาคนี้เริ่มเดาสามีกันแบบจริงจัง มีHint ให้คนดูเดามากขึ้น(ถึงจะหลอกคนดูบางก็ตาม 55555)
พอมีข่าวว่าจะทำreply1988 เรารอเลยแบบอยากดูมาก ตอนแรกก็ว่าจะดูหลังเรื่องจบเพราะกลัวลงแดง แต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหว
ไม่รู้ว่าภาคนี้ดูสดด้วยรึเปล่าเลยรู้สึกผูกพันธ์เป็นพิเศษ (สองภาคแรกตามดูย้อนทั้งคู่)
อย่างเเรกเราว่าคขบทำงานมากหนักนะ บทภาคนี้เกลี่ยได้ดีกว่าสมูทกว่าสองภาคแรกในเรื่องของครอบครัว มิตรภาพ
น้ำหนักตัวละครไม่ต่างกัน จะมากน้อยว่ากันไป ทั้งที่ตัวละครในเรื่องเยอะมากมีเป็นสิบได้ ยอมรับเค้าเลย เเทบัก!!
แม้ตอนหลังเลิฟไลน์จะดูพันกันยุ่งๆ ไปหน่อยก็ตาม
สิ่งที่น่าประทับใจที่สุดในเรื่อง คือ ครอบครัว ซึ่งเราว่านี้คือแก่นหลักของเรื่องมากกว่าการ หาสามีให้ด็อกซอนอีก
ซึ่งถือว่าคขบสื่อในเรื่องนี้ได้ดี เราจะเห็นว่าในซีรี่ย์มีครอบครัวเกือบทุกรูปแบบ
ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวที่จนอยู่ชั้นใต้ดิน ครอบครัวรวย แม่เลี้ยงเดี่ยว พ่อเลี้ยงเดี่ยว รวมถึงครอบครัวที่ทั้งพ่อและแม่ทำงานนอกบ้าน
ความอบอุ่นที่มีในทุกๆตอน ความผูกพันธ์ การแสดงความรักที่แตกต่างกันไปในแต่ละครอบครัว ความรักที่พ่อแม่มีให้ลูกมันยิ่งใหญ่จริงๆ
ในทุกๆตอนจะต้องมีฉากให้ประทับใจ ให้ได้เสียน้ำตา ไม่ว่าจะเป็นความรักของพ่อแม่ ของลูก ของพี่น้องด้วยกัน รวมถึงความสัมพันธ์ของเพื่อนบ้าน ถึงแม้ช่วงหลังจุดนี้จะหายไปบ้างแต่คขบก็ยังพยายามตบกลับมาทุกครั้ง แม้จะไม่ค่อยมีอะไรให้เล่นแล้วก็ตาม
ส่วนเรื่องเลิฟไลน์ภาคนี้ดูเหมือนเน้นเดาสามีกันมากขึ้น อีกอย่างดูจะสูสีกว่าสองภาคแรก คือ ทั้งจองพัล กับ แท็ค ก็ผูกพันธ์กันมาตั้งแต่เด็ก แต่ความสูสีนี่แหละที่ทำให้เลิฟไลน์อึดอัดกว่าทุกภาค ส่วนตัวเราเข้าใจว่าเป็นความรัก ระหว่างมิตรภาพมันก็น่าจะหน่วงอยู่แล้ว
แล้วภาคนี้ก็ให้เห็นหน้าสามีตั้งแต่เริ่ม ทำให้ต้องซ่อนสามีในปี1988 โดยหลอกคนดูด้วยสกินชิพตั้งแต่ต้นเรื่องๆ รวมทั้งแอบความรู้สึกของสามีเอาไว้ไม่ให้คนดูเห็นแบบชัดเจน คขบเลยต้องพยายามลากเรื่องมาเรื่อยๆ ที่สำคัญกว่าจะข้ามปี1988ได้ก็ปาไปเกือบจบเรื่อง ทำให้รู้สึกเหมือนเรื่องมันยิ่งไม่ได้เดินไปกันใหญ่ เพราะเวลาที่ไม่ค่อยเปลี่ยน ทำให้คนดูไม่ได้โตไปพร้อมกับความสัมพันธ์ที่ค่อยๆโตขึ้นของตัวละคร ซึ่งถ้ามีช่วงเวลที่ให้ได้เห็นมากกว่านี้อาจจะทำให้คนดูบางส่วนค่อยๆเปิดใจยอมรับได้มากกว่านี้ แต่คนเขียนบทกลับเลือกที่จะขยี้บทในจุดที่ไม่ควร ให้ดราม่าจนเกินพอดี (โดยส่วนตัวคิดว่าไม่จำเป็นขนาดนี้)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้น่ารักขนาดนี้ไม่ต้องเป็นสามีด็อกซอนหรอก มาเป็นสามีเราดีกว่า แบร๊ะะะ~
ในภาคนี้บทที่มีมิติสุด คือ แทค จะเห็นได้ว่าคขบใส่ใจรายละเอียดตัวละครนี้มาก ค่อยๆแทรกตัวละครนี้เข้ามาให้คนดูเห็นหลายๆด้าน
ให้ตัวละครมีความร้ายนิดๆ(ไม่ได้หมายถึงร้ายแบบตัวร้ายนะ แต่เป็นร้ายในแบบที่คนดูคาดไม่ถึง) ซึ่งมันดูต่างจากสองภาคแรกนิดหน่อย
ค่อยๆเพิ่มโมเม้นท์ความผูกพันธ์ขึ้นเรื่อยๆ แต่มาในแบบไม่เปิดเผยโต้งๆ(เดี๋ยวมันจะง่ายเกินไปสินะ 5555) ค่อยๆซึมลึก
ส่วนตัวละครที่ดูเหมือนจะโดนคนเขียนบททำร้ายสุด สำหรับเราคือ ด็อกซอน เพราะจริงๆนางก็ไม่ได้ผิดขนาดที่ใครหลายคนว่า
ไม่ได้หลายใจอะไรขนาดนั้น เพียงแต่การที่คขบ พยายามแบ่งน้ำหนักเรื่องสามีมากกว่าที่ทำให้นางดูเป็นคนโลเล เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา
ทั้งที่ความจริงนางก็แค่เด็ก ที่สับสนกับเรื่องความรัก อยากมีpuppy love(ขนาดเรายังสับสนตาม เพิ่งเริ่มเห็นชัดเจนก็ตอน17)
ต่างจากสองภาคแรกที่นางเอกไม่ได้โดนเหวี่ยงไปมาขนาดนี้ ดูนิ่งและเห็นได้ชัดเจนกว่า
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้จองพัลอ่าา ถึงด็อกซอนไม่รักนาย แต่เรารักนายนะ
และบทที่ดูน่าสงสารสุด คือจองพัล เป็นบทที่คขบเขียนมาแบบแพทเทิร์นพระเอกเกาหลีมาก 555 เป็นบทที่ดูแล้วได้แต่ร้อง ไออิกู
แบบช่วงต้นเรื่องคขบจัดหนักจัดเต็มมากค่ะ แล้วสักพักก็ค่อยๆเฟดหายไป พร้อมกับความซึนของนาง
สำหรับเราตัวละครนี้ทำให้เห็นถึงมิตรภาพ ครอบครัวได้ชัดมาก ตั้งแต่เรื่องสร้อยซอนอู เรื่องพี่จองบง หรือที่เขียนคำอ่านภาษาอังกฤษให้แม่
เห็นถึงความใส่ใจที่ไม่ได้แสดงออกแบบตรงๆ เราชอบนะที่จองพัลชอบถามแม่ว่า 'แควนชานา?'
ในเรื่องของความรักเราว่าสิ่งที่คขบ อยากจะบอกคือ "เวลาที่เรารักใครก็อย่าลังเลที่จะบอกเค้า ไม่ต้องรอโชคชะตา หรือเวลา
แต่ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับตัวเราเอง เพราะถ้าเรารักใครมากพอ เราจะไม่เสียเวลา 'ลังเล'. "
อีกอย่างที่เราชอบคือการที่มีคนผิดหวังกับรักแรก ไม่ใช่ว่าไม่ชอบจองฮวันนะ (เราชอบบทนี้มาก เป็นอีกบทที่สอนคนดูได้ดี)
มันทำให้รู้สึกเหมือนชีวิตจริงๆของคนเรานี่เเหละ เพราะมีไม่กีคนหรอกที่จะสมหวังกับรักครั้งแรก
รักแรกบางทีก็เหมือนความทรงจำในช่วงหนึ่งของชีวิต ซึ่งบางครั้งอาจเป็นเพียงแค่ความทรงจำของเราเพียงคนเดียวก็ได้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนจองฮวันสารภาพสำหรับเรามันให้ความรู้สึกเหมือนการที่จะจบรักแรกที่ค้างคาให้ได้สักที เพื่อที่จะได้เดินไปข้างหน้าได้
เราว่าด็อกซอนรับรู้นะเพียงแต่ตอนนี้นางโตขึ้น ความรู้สึกที่มีมันก็เปลี่ยนไปแล้ว ก็เหมือนมีเพื่อนบางบอกว่า ว่าเคยชอบแกนะ ตอนที่ต่างคนต่างมีชีวิตในทางของตัวเอง
สุดท้ายเราชอบนะที่ซีรีย์ทำให้เห็นว่า 'บางที่ความรักมันอาจซ่อนอยู่ก็ได้ เพียงแค่ว่าเราอาจไม่สังเกตเห็นมันเท่านั้นเอง'
แต่ต้องยอมรับอยู่อย่างนึงความที่มันเป็นซีรี่ย์ มันใช่แค่ความผูกพันธ์ของตัวละคร แต่มันยังมีความผูกพันธ์ของคนดูด้วย
เพราะซีรี่ย์เรื่องก็เล่นกันนาน สองสามเดือนแหนะ พอตัวซีรี่ย์มันถูกแบ่งฝั่ง คนดูก็ต้องมีผูกพันธ์กับทีมตัวเองแน่ๆ อินมากอินน้อยก็ว่ากัน
ตรงนี้ทำให้เห็นว่าทีมงานเล่นจิตวิทยากับคนดูมาก (จนบางครั้งมันมากเกินไป) แต่ก็ต้องยอมรับว่ามันมีผลต่อเรตติ้งที่สูงขึ้นในทุกๆตอน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เพราะฉะนั้นสำหรับเรา ถ้าพระเอกคือคนที่คู่กับนางเอก แทคก็คือพระเอก
แต่ถ้าพระเอกคือคนบอกเล่าเรื่องราวที่คขบอยากจะสื่อ จองพัลก็คือพระเอก
เพราะถ้าวัดจากความรักที่มีให้ด็อกซอน ก็คงไม่มีใครน้อยไปกว่ากัน
เพียงแต่แทค คือ คำตอบที่'ใช่' ของด็อกซอนเท่านั้นเอง
และสุดท้ายคือสิ่งที่replyทำได้ดีเหมือนกันทุกภาค หนึ่งคือ คู่รอง เพราะสองภาคหลังทั้ง 94 กับ 88 เราชอบคู่รองมากกว่าคู่หลัก
อาจเป็นเพราะทีมงานไม่ต้องบีบบังคับคนดู ไม่ต้องหลอกคนดู มันเลยทำให้เราได้เห็นความเป็นไป ได้แบบกินใจ และชัดเจน
มันเลยสร้างความประทับใจได้แบพอดี ไม่มากไป หรือน้อยไป ซึ่งเราว่าคขบค่อนข้างใส่ใจในรายละเอียดส่วนนี้นะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
คู่นี้ในจอว่าฟินแล้ว นอกจอฟินยิ่งกว่า ฮเยยองคยองโพ
สอง คือเพื่อนในแกงค์ คือทำออกมาได้ลงตัวทุกภาคถึง97รายละเอียดจะน้อยไปหน่อย
แต่คขบทำให้รู้สึกว่าพวกเค้าไม่ใช่ตัวประกอบ หรือ แค่ตัวตลก แต่เป็นอีกตัวสำคัญในตัวเดินเรื่อง
ใน 98 เรารักย้งยงมาก คือถ้าเป็นด็อกซอนนี่เราเลือกนางไปแล้ว คือเป็นตัวละครที่มีสเน่ห์สุดๆไม่ใช่แค่ตลก ยังเป็นที่ปรึกษาที่ดีของทุกคน
สุดท้ายและท้ายที่สุดขอชื่นชมทีมงานทุกคน เรารับรู้ได้ถึงความใส่ใจในตัวบทที่ส่งผ่านมาถึงแม้บางอย่างมันจะลดลงจากภาคแรก
รวมถึงความตั้งใจที่จะให้บทมันแปลกใหม่ และคาดเดายาก รายละเอียดต่างๆที่ยังคงทำได้ดีเสมอ
เราเป็นกำลังใจให้เพราะการทำภาคต่อให้น่าประทับใจมากขึ้นมันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างยาก เข้าใจว่ามันมีทั้งแรงกดดัน ปัจจัยที่ควบคุมไม่ได้
เราไม่ขอคาดหวังแหละกัน แต่เราจะรอดูนายนะถ้ามีภาคใหม่ เพราะเราเห็นพัฒนาการและความพยายาม (อยากรู้ว่าจะหามุขไหนมาเล่นได้อีก)
ปล.ตอนนี้รู้สึกโลงมากกค่ะ จะได้ไปทำงานทำการอย่างอื่นสักที หลังจากหาสามีให้ด็อกซอนมานาน พวกเราควรหาสามีให้ตัวเองได้แล้ว แบร๊ะะ~
ปลล.แต่เราแอบโกรธนะตอนที่บอกว่ายังไม่ได้เลือกพระเอก เพราะเราเห็นอยู่แล้วจากความตั้งใจในการวางตัวบท เพราะงั้นคราวหน้าอย่าให้คำตอบที่ไม่จริงใจอีกนะ
Reply1988(Anser me)...คำตอบที่ใช่
คำตอบในชีวิตของเราบางครั้งมันก็ไมมี 'ถูก' 'ผิด'
บางครั้งก็มีแค่ 'ใช่' หรือ 'ไม่ใช่'
แต่สุดท้ายมันจะมีคำตอบที่ 'ชัดเจน' ในตัวเอง
ดูreply มา3ภาค (ยอมรับเลยว่าตอนแรกเห็นแล้วรู้สึกว่าเป็นซีรี่ย์ที่ไม่เห็นน่าดูตรงไหน แต่สุดท้ายก็ทนเสียงเชียร์รอบข้างไม่ไหว 5555)
แต่พอได้ดูแล้วกลับตกหลุมรักสเน่ห์บางอย่างของ reply อย่างบอกไม่ถูก เหมือนได้ดูเรื่องราวชีวิตช่วงๆหนึ่ง และค่อยๆเติบโตไปพร้อมๆกับตัวละคร มันให้อารมณ์ feelgood มาก (ไม่รู้นะเราว่ามันให้อารมณ์แบบซีรี่ย์ญี่ปุ่นเก่าๆที่มีมิตรภาพ ครอบครัว ความฝัน)
ได้เห็นบรรยากาศในยุคเก่าๆ(ทั้งที่เราเด็กมากๆในแต่ละยุคที่เค้าเลือกมา) วิถีชีวิต ว่าช่วงนั้นเค้าฮิตอะไร ถือว่าทีมงานทำออกมาได้ละเอียดมาก
reply1997 สำหรับเราถือว่าเลิฟไลน์ที่ว่าลงตัวสุด ไม่ค่อยมีมิตรภาพ ครอบครัวแบบให้เห็นชัดๆซักเท่าไหร่ แต่ทำออกมาได้บาลานซ์สุด
รู้สึกว่าคนดูกับตัวละครค่อยๆโตไปพร้อมกัน ตั้งแต่เรียนมัธยม ยันทำงาน ภาคนี้เรืองเดาสามียังไม่ค่อยเท่าไหร่(เพราะน่าจะเดากันออกตั้งแต่เเรก)
reply1994 น่าจะเป็นภาคที่ตลกสุดแหละ จังหวะอะไรหลายๆอย่างลงตัวมาก โดยเฉพาะเสียงแพะ ดูแล้วขำตลอด เราชอบความสัมพันธ์ของเด็กหอมาก
ตัวละครอื่นนอกจากพระนางดูมีstory มากกว่า 97 ตัวละครทุกตัวมีความสำคัญ เราชอบมิตรภาพของภาคนี้สุด
แต่ครึ่งเรื่องหลังเริ่มหนักเลิฟไลน์ การกระจายบทมันเริ่มหนักไปที่ความรัก เหมือนคขบพยายามดราม่ามาก (ขอสารภาพเราข้ามฉากพระนางหลายตอนมาก)
ที่เห็นได้ชัดคือภาคนี้เริ่มเดาสามีกันแบบจริงจัง มีHint ให้คนดูเดามากขึ้น(ถึงจะหลอกคนดูบางก็ตาม 55555)
พอมีข่าวว่าจะทำreply1988 เรารอเลยแบบอยากดูมาก ตอนแรกก็ว่าจะดูหลังเรื่องจบเพราะกลัวลงแดง แต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหว
ไม่รู้ว่าภาคนี้ดูสดด้วยรึเปล่าเลยรู้สึกผูกพันธ์เป็นพิเศษ (สองภาคแรกตามดูย้อนทั้งคู่)
อย่างเเรกเราว่าคขบทำงานมากหนักนะ บทภาคนี้เกลี่ยได้ดีกว่าสมูทกว่าสองภาคแรกในเรื่องของครอบครัว มิตรภาพ
น้ำหนักตัวละครไม่ต่างกัน จะมากน้อยว่ากันไป ทั้งที่ตัวละครในเรื่องเยอะมากมีเป็นสิบได้ ยอมรับเค้าเลย เเทบัก!!
แม้ตอนหลังเลิฟไลน์จะดูพันกันยุ่งๆ ไปหน่อยก็ตาม
สิ่งที่น่าประทับใจที่สุดในเรื่อง คือ ครอบครัว ซึ่งเราว่านี้คือแก่นหลักของเรื่องมากกว่าการ หาสามีให้ด็อกซอนอีก
ซึ่งถือว่าคขบสื่อในเรื่องนี้ได้ดี เราจะเห็นว่าในซีรี่ย์มีครอบครัวเกือบทุกรูปแบบ
ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวที่จนอยู่ชั้นใต้ดิน ครอบครัวรวย แม่เลี้ยงเดี่ยว พ่อเลี้ยงเดี่ยว รวมถึงครอบครัวที่ทั้งพ่อและแม่ทำงานนอกบ้าน
ความอบอุ่นที่มีในทุกๆตอน ความผูกพันธ์ การแสดงความรักที่แตกต่างกันไปในแต่ละครอบครัว ความรักที่พ่อแม่มีให้ลูกมันยิ่งใหญ่จริงๆ
ในทุกๆตอนจะต้องมีฉากให้ประทับใจ ให้ได้เสียน้ำตา ไม่ว่าจะเป็นความรักของพ่อแม่ ของลูก ของพี่น้องด้วยกัน รวมถึงความสัมพันธ์ของเพื่อนบ้าน ถึงแม้ช่วงหลังจุดนี้จะหายไปบ้างแต่คขบก็ยังพยายามตบกลับมาทุกครั้ง แม้จะไม่ค่อยมีอะไรให้เล่นแล้วก็ตาม
ส่วนเรื่องเลิฟไลน์ภาคนี้ดูเหมือนเน้นเดาสามีกันมากขึ้น อีกอย่างดูจะสูสีกว่าสองภาคแรก คือ ทั้งจองพัล กับ แท็ค ก็ผูกพันธ์กันมาตั้งแต่เด็ก แต่ความสูสีนี่แหละที่ทำให้เลิฟไลน์อึดอัดกว่าทุกภาค ส่วนตัวเราเข้าใจว่าเป็นความรัก ระหว่างมิตรภาพมันก็น่าจะหน่วงอยู่แล้ว
แล้วภาคนี้ก็ให้เห็นหน้าสามีตั้งแต่เริ่ม ทำให้ต้องซ่อนสามีในปี1988 โดยหลอกคนดูด้วยสกินชิพตั้งแต่ต้นเรื่องๆ รวมทั้งแอบความรู้สึกของสามีเอาไว้ไม่ให้คนดูเห็นแบบชัดเจน คขบเลยต้องพยายามลากเรื่องมาเรื่อยๆ ที่สำคัญกว่าจะข้ามปี1988ได้ก็ปาไปเกือบจบเรื่อง ทำให้รู้สึกเหมือนเรื่องมันยิ่งไม่ได้เดินไปกันใหญ่ เพราะเวลาที่ไม่ค่อยเปลี่ยน ทำให้คนดูไม่ได้โตไปพร้อมกับความสัมพันธ์ที่ค่อยๆโตขึ้นของตัวละคร ซึ่งถ้ามีช่วงเวลที่ให้ได้เห็นมากกว่านี้อาจจะทำให้คนดูบางส่วนค่อยๆเปิดใจยอมรับได้มากกว่านี้ แต่คนเขียนบทกลับเลือกที่จะขยี้บทในจุดที่ไม่ควร ให้ดราม่าจนเกินพอดี (โดยส่วนตัวคิดว่าไม่จำเป็นขนาดนี้)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ในภาคนี้บทที่มีมิติสุด คือ แทค จะเห็นได้ว่าคขบใส่ใจรายละเอียดตัวละครนี้มาก ค่อยๆแทรกตัวละครนี้เข้ามาให้คนดูเห็นหลายๆด้าน
ให้ตัวละครมีความร้ายนิดๆ(ไม่ได้หมายถึงร้ายแบบตัวร้ายนะ แต่เป็นร้ายในแบบที่คนดูคาดไม่ถึง) ซึ่งมันดูต่างจากสองภาคแรกนิดหน่อย
ค่อยๆเพิ่มโมเม้นท์ความผูกพันธ์ขึ้นเรื่อยๆ แต่มาในแบบไม่เปิดเผยโต้งๆ(เดี๋ยวมันจะง่ายเกินไปสินะ 5555) ค่อยๆซึมลึก
ส่วนตัวละครที่ดูเหมือนจะโดนคนเขียนบททำร้ายสุด สำหรับเราคือ ด็อกซอน เพราะจริงๆนางก็ไม่ได้ผิดขนาดที่ใครหลายคนว่า
ไม่ได้หลายใจอะไรขนาดนั้น เพียงแต่การที่คขบ พยายามแบ่งน้ำหนักเรื่องสามีมากกว่าที่ทำให้นางดูเป็นคนโลเล เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา
ทั้งที่ความจริงนางก็แค่เด็ก ที่สับสนกับเรื่องความรัก อยากมีpuppy love(ขนาดเรายังสับสนตาม เพิ่งเริ่มเห็นชัดเจนก็ตอน17)
ต่างจากสองภาคแรกที่นางเอกไม่ได้โดนเหวี่ยงไปมาขนาดนี้ ดูนิ่งและเห็นได้ชัดเจนกว่า
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
และบทที่ดูน่าสงสารสุด คือจองพัล เป็นบทที่คขบเขียนมาแบบแพทเทิร์นพระเอกเกาหลีมาก 555 เป็นบทที่ดูแล้วได้แต่ร้อง ไออิกู
แบบช่วงต้นเรื่องคขบจัดหนักจัดเต็มมากค่ะ แล้วสักพักก็ค่อยๆเฟดหายไป พร้อมกับความซึนของนาง
สำหรับเราตัวละครนี้ทำให้เห็นถึงมิตรภาพ ครอบครัวได้ชัดมาก ตั้งแต่เรื่องสร้อยซอนอู เรื่องพี่จองบง หรือที่เขียนคำอ่านภาษาอังกฤษให้แม่
เห็นถึงความใส่ใจที่ไม่ได้แสดงออกแบบตรงๆ เราชอบนะที่จองพัลชอบถามแม่ว่า 'แควนชานา?'
ในเรื่องของความรักเราว่าสิ่งที่คขบ อยากจะบอกคือ "เวลาที่เรารักใครก็อย่าลังเลที่จะบอกเค้า ไม่ต้องรอโชคชะตา หรือเวลา
แต่ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับตัวเราเอง เพราะถ้าเรารักใครมากพอ เราจะไม่เสียเวลา 'ลังเล'. "
อีกอย่างที่เราชอบคือการที่มีคนผิดหวังกับรักแรก ไม่ใช่ว่าไม่ชอบจองฮวันนะ (เราชอบบทนี้มาก เป็นอีกบทที่สอนคนดูได้ดี)
มันทำให้รู้สึกเหมือนชีวิตจริงๆของคนเรานี่เเหละ เพราะมีไม่กีคนหรอกที่จะสมหวังกับรักครั้งแรก
รักแรกบางทีก็เหมือนความทรงจำในช่วงหนึ่งของชีวิต ซึ่งบางครั้งอาจเป็นเพียงแค่ความทรงจำของเราเพียงคนเดียวก็ได้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
สุดท้ายเราชอบนะที่ซีรีย์ทำให้เห็นว่า 'บางที่ความรักมันอาจซ่อนอยู่ก็ได้ เพียงแค่ว่าเราอาจไม่สังเกตเห็นมันเท่านั้นเอง'
แต่ต้องยอมรับอยู่อย่างนึงความที่มันเป็นซีรี่ย์ มันใช่แค่ความผูกพันธ์ของตัวละคร แต่มันยังมีความผูกพันธ์ของคนดูด้วย
เพราะซีรี่ย์เรื่องก็เล่นกันนาน สองสามเดือนแหนะ พอตัวซีรี่ย์มันถูกแบ่งฝั่ง คนดูก็ต้องมีผูกพันธ์กับทีมตัวเองแน่ๆ อินมากอินน้อยก็ว่ากัน
ตรงนี้ทำให้เห็นว่าทีมงานเล่นจิตวิทยากับคนดูมาก (จนบางครั้งมันมากเกินไป) แต่ก็ต้องยอมรับว่ามันมีผลต่อเรตติ้งที่สูงขึ้นในทุกๆตอน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
และสุดท้ายคือสิ่งที่replyทำได้ดีเหมือนกันทุกภาค หนึ่งคือ คู่รอง เพราะสองภาคหลังทั้ง 94 กับ 88 เราชอบคู่รองมากกว่าคู่หลัก
อาจเป็นเพราะทีมงานไม่ต้องบีบบังคับคนดู ไม่ต้องหลอกคนดู มันเลยทำให้เราได้เห็นความเป็นไป ได้แบบกินใจ และชัดเจน
มันเลยสร้างความประทับใจได้แบพอดี ไม่มากไป หรือน้อยไป ซึ่งเราว่าคขบค่อนข้างใส่ใจในรายละเอียดส่วนนี้นะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
สอง คือเพื่อนในแกงค์ คือทำออกมาได้ลงตัวทุกภาคถึง97รายละเอียดจะน้อยไปหน่อย
แต่คขบทำให้รู้สึกว่าพวกเค้าไม่ใช่ตัวประกอบ หรือ แค่ตัวตลก แต่เป็นอีกตัวสำคัญในตัวเดินเรื่อง
ใน 98 เรารักย้งยงมาก คือถ้าเป็นด็อกซอนนี่เราเลือกนางไปแล้ว คือเป็นตัวละครที่มีสเน่ห์สุดๆไม่ใช่แค่ตลก ยังเป็นที่ปรึกษาที่ดีของทุกคน
สุดท้ายและท้ายที่สุดขอชื่นชมทีมงานทุกคน เรารับรู้ได้ถึงความใส่ใจในตัวบทที่ส่งผ่านมาถึงแม้บางอย่างมันจะลดลงจากภาคแรก
รวมถึงความตั้งใจที่จะให้บทมันแปลกใหม่ และคาดเดายาก รายละเอียดต่างๆที่ยังคงทำได้ดีเสมอ
เราเป็นกำลังใจให้เพราะการทำภาคต่อให้น่าประทับใจมากขึ้นมันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างยาก เข้าใจว่ามันมีทั้งแรงกดดัน ปัจจัยที่ควบคุมไม่ได้
เราไม่ขอคาดหวังแหละกัน แต่เราจะรอดูนายนะถ้ามีภาคใหม่ เพราะเราเห็นพัฒนาการและความพยายาม (อยากรู้ว่าจะหามุขไหนมาเล่นได้อีก)
ปล.ตอนนี้รู้สึกโลงมากกค่ะ จะได้ไปทำงานทำการอย่างอื่นสักที หลังจากหาสามีให้ด็อกซอนมานาน พวกเราควรหาสามีให้ตัวเองได้แล้ว แบร๊ะะ~
ปลล.แต่เราแอบโกรธนะตอนที่บอกว่ายังไม่ได้เลือกพระเอก เพราะเราเห็นอยู่แล้วจากความตั้งใจในการวางตัวบท เพราะงั้นคราวหน้าอย่าให้คำตอบที่ไม่จริงใจอีกนะ