วันครู กับเรื่องของคุณครู ที่ทำให้ผู้ปกครองคนนี้ต้องเสียน้ำตา

เมือสักครู่เราฟังเรื่องราวของลูกที่เจอที่โรงเรียน เลยทนไม่ไหวค่ะ อยากขอคำแนะนำ


ลูกชายของเราอายุ 8 ขวบ ปัจจุบันเรียนอยู่ชั้น ป.2 ของโรงเรียนแห่งหนึ่ง น้องเป็นเด็กที่ตัวเล็กมาก มีนิสัยซุกซน ช่างคุย ช่างเล่น แต่สำหรับเรื่องการเรียนกลับทำอะไรช้ามาก ไม่ว่าจะเป็นการเขียนหนังสือและระบายสี เพียงเพราะต้องการให้ออกมาสวยงาม  การเรียนของน้องที่ผ่านได้คะแนนดีและเป็นลำดับที่ต้นๆของห้องมาตลอด จนทำให้เมื่อขึ้นระดับประถมสามารถจะอยู่ในห้องหลักสูตรเข้มข้นที่มีเพียงไม่กี่ห้องได้  และในระดับชั้น ป.1 ต้องขอขอบพระคุณ คุณครูที่ช่วยกวดขันให้น้องสามารถปรับตัว มีความว่องไวในการทำงานมากยิ่งขึ้น ทำให้คุณแม่ไม่ต้องมาเป็นกังวลในเรื่องการทำงานช้าของน้องอีก


แต่เมื่อขึ้นระดับชั้น ป.2 น้องเริ่มมีพฤติกรรมที่เปลี่ยนไป ซึ่งเราเข้าใจว่าอาจเป็นเพราะเปลี่ยนอาจารย์ประจำชั้นที่เข้มงวดขึ้น แต่ทั้งนี้ เราก็ไม่คิดว่ามันน่าจะเป็นปัญหามากมายนัก เพราะเรามักจะสอนลูกเสมอว่าต่อไปในอนาคตเค้าอาจต้องเจอคนที่หลากหลายทั้งด้านความคิดและนิสัย มีทั้งคนดีและคนไม่ดี ปะปนกันไป ซึ่งเราก็มองว่านี่การสร้างภูมิต้านทานอย่างหนึ่งให้เค้าได้เรียนรู้ เพื่อที่จะสามารถปรับตัว ให้อยู่ในสังคม


แต่เราคิดผิด !!!


พฤติกรรมของน้องเริ่มเปลี่ยนแปลงไป

เค้าร้องไห้ทุกวันก่อนนอน และตอนเช้าก่อนไปโรงเรียน และเพียรถามด้วยข้อความเดิมๆ คือ "หนูจะถูกครูตีมั้ยแม่"
เราได้แต่ปลอบใจและให้กำลังใจลูกว่า "หนูไม่ดื้อ ไม่ซน และตั้งใจเรียนนะคะ คุณครูไม่ตีหนูหรอกลูก"
แต่ทุกเย็นเราเองก็จะต้องคอยสังเกตสีหน้าของน้องตอนกลับจากโรงเรียนว่าเป็นเช่นไร เพราะสีหน้านั้นจะบ่งบอกว่าเค้าต้องเจอกับอะไรมาบ้าง บ่อยครั้งมากที่จะเห็นเค้าเดินหน้าเศร้ากลับบ้าน พร้อมด้วยเรื่องราวที่เค้าพบเจอมา


เค้าเริ่มเป็นเด็กย้ำคิดย้ำทำ ขาดความมั่นใจในตัวเองอย่างมากถึงมากที่สุด ตรวจสอบทุกวัน หนังสือเรียนมาครบมั้ย ดินสอเหลารียัง เอกสารที่โรงเรียนให้มาต้องตอบกลับภายในวันรุ่งขึ้นถึงแม้เอกสารจะให้ระยะเวลาในการตอบกลับก็ตาม หนังสือจดการบ้านพ่อแม่ได้เซ็นชื่อรึยัง เพียงเพราะเรื่องอันน้อยนิดพวกนี้ก็ทำให้เค้าถูกทำโทษได้เสมอ แม้กระทั่งเคยตัดผมตัดเล็บก่อนเวลาที่ครูสั่ง 1 อาทิตย์ ก็ยังเป็นสาเหตุให้คุณครูไม่พอใจ


การเรียนและการทำงานของน้องถดถอยอย่างมาก ไม่มีสมาธิกับการเรียน โดยเฉพาะวิชาคณิตศาสตร์ที่คุณครูเป็นผู้สอน น้อง บวก ลบเลขผิดพลาดบ่อยๆ คูณเลขทดเลขไม่ถูก ลืมการท่องสูตรคูณ โดยเฉพาะการหารทำไม่ได้เลย เหมือนไม่เคยได้เรียนมาก่อน ทั้งที่เทอมที่ผ่านมายังทำทุกอย่างที่กล่าวมาได้ปกติ อีกทั้งการเขียนหนังสือกลับมาเขียนช้า แถมช้ากว่าเดิมมาก เขียนแล้วลบๆ เพราะกลัวเขียนไม่สวยพอแล้วจะถูกทำโทษ


ถามว่า ทำไม่คุณแม่ไม่จัดการอะไรซํกอย่าง ปล่อยให้ลูกทนอยู่อย่างนี้ได้อย่างไร....เพียงเพราะว่า

ถ้าคุณแม่ไปคุยกับคุณครู ... ลูกเราโดนแน่  !!!
ถ้าคุณแม่ไปคุยกับฝ่ายปกครองหรือหัวหน้าสาย ... ลูกเราโดนแน่  !!!
ช่วงเวลาระหว่างเทอมอย่างนี้ คงไม่เหมาะที่จะมีการเปลี่ยนแปลงไม่ว่าจะย้ายห้อง หรืออะไรก็ตาม
อีกทั้งเราไม่มีความคิดที่จะย้ายโรงเรียนเนื่องจากโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนดีที ปัญหาของเราอยู่ที่บุคคลากรของโรงเรียนนี้มากกว่า เราไม่อยากให้ลูกหนีเพียงเพราะคนๆนึงที่ไม่เหมาะกับเรา


แต่วันนี้เราเริ่มคิดทบทวนใหม่อีกที เพราะเรื่องที่ลูกเล่าให้ฟัง มันถึงกับทำให้คนเป็นแม่อย่างเราน้ำตาตก


น้องเล่าให้ฟังว่า วันพฤหัสที่ผ่านมา น้องโดนทำโทษอีกครั้งด้วยสาเหตุว่าเสื้อนักเรียนของน้องหลุดออกนอกกางเกง คุณครูทำโทษด้วยการให้น้องถอดกางเกงนักเรียน เหลือไว้แต่เสื้อและกางเกงใน และขึ้นไปยืนโชว์ตัวบนโต๊ะ  ทุกคนในห้องหัวเราะน้องด้วยความขบขัน  เท่านั้นยังไม่พอ

ครูของน้องยังไปตามคุณครูประจำชั้นห้องข้างๆ และพาน้องไปยืนโชว์ตัวหน้าห้องเรียนนั้น พร้อมให้ถอดกางเกงออกเหลือแต่กางเกงชั้นใน และให้น้องใส่กางเกงโชว์ที่หน้าห้องนั้น ภายใต้สายตาของเด็กนักเรียนกว่า 40 คู่ พร้องทั้งเสียงหัวเราะขบขันอีกเช่นเคย แต่ครั้งนี้มีเพื่อนนั้กเรียนหญิงที่น้องสนิทกันอยู่ในห้องนั้นด้วย


"หนูอายมากๆเลยแม่"


คำพูดของเค้าทำให้เราทนไม่ไหว เราเดินออกจากห้องโทรหาคุณครูทันที แต่คุณครูหลับไปแล้ว เราอยากทราบเหตุผล ว่าทำไมต้องทำถึงขนาดนั้น คงเป็นวันพรุ่งนี้ที่เราจะโทรไปหาคุณครูใหม่อีกครั้ง .... หลังจากติดต่อคุณครูไม่ได้ เราโทรไปหาน้องผู้หญิงห้องข้างๆ เพราะเรารู้จักกับคุณแม่คุณพ่อของน้อง ซึ่งก็ได้รับการยืนยันจากน้องว่าเป็นเรื่องจริง


แล้วเราจะทำอย่างไร่ต่อไปดีคะ อยากขอคำแนะนำค่ะ สงสารลูกมาก ไม่อยากให้เค้าถูกสร้ามปมในใจอีกแล้วค่ะ

----------------------------------------------------------------
อัพเดตเพิ่มเติม

เราได้โทรไปคุยกับคุณครูแล้วเมื่อเช้า เหมือนคุณครูคงพอจะทราบว่าเราจะคุยเรื่องอะไร
คุณครูบอกว่าเราเข้าใจผิดเรื่องน้อง คุณครูไม่ได้ต้องการแกล้ง เพียงแต่ต้องการสาธิตวิธีการใส่เสื้อไว้ในกางเกงให้เพื่อนๆดูเป็นตัวอย่างและได้ขอโทษเรามา หากคุณครูทำให้เราไม่สบายใจ

คุณครูบอกว่าน้องเป็นคนน่ารัก เพื่อนๆทุกคนรวมทั้งคุณครูเองและคุณครูท่านอื่นๆรักน้อง เพราะเป็นเด็กอัธยาศรัยดี ร่าเริง ไม่มีปัญหาเรื่องการซึมเศร้า ครูทุกคนชอบเล่นกับน้อง เล่นกัน...กอดกัน...รักกันทุกวัน

ครูจะคุยกับน้องพรุ่งนี้อีกครั้ง เผื่อว่าน้องอาจจะเข้าใจอะไรผิดก็เป็นได้

หลังจากวางสาย เราถามกลับทางน้อง ... เคยเล่นกับคุณครู กอดกับคุณครูมั้ยครับ... คำตอบคือ "ไม่"
ตอนนี้คงได้แต่รอดูต่อไปค่ะ ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร