อยากรู้ค่ะว่าสมัยนี้ยังมีคนที่ร่ายคาถาแบบรักษาเพื่อนมนุยษ์ด้วยกันอยู่ไหม ไม่ใช่พวกคาถามนต์ดำอะไรนั่นนะ แบบคาถา บทพระแบบนี้อะ

เราเองทีแรกเป็นคนหนึ่งที่เฉยๆนะ แต่ปู่เรามีคาถา หยิบบุ้ง เวลาคันตามผิวหนัง ร่ายคาถาหยิบบุ้งให้ หายคันเป็นปลิดทิ้งเลยล่ะ แล้วก็คาถาเหยียบหมา เวลาเพื่อนมนุษย์ด้วยกันโดนหมากัด เขาก็จะมาให้ปู่เราเหยียบหมาให้ ใช้หมากพลูพ่นน้ำหมาก ร่ายคาถาแล้วก็พ่น โดยไม่ต้องไปโรงพยาบาลก็หายขาด ไม่ติดเชื่อและบาทยัก

แล้วก็มี คาถาแก้โรคปวดขาตามข้อ กระดูก แบบนี้ ปู่เคยทำแต่คนที่มารักษาแล้วหายเขาไม่ยอมมาส่งขันญ์ข้าวให้แก่ครูบาอาจารย์ ส่งขันญ์ข้าวที่ทำนี้คือ ขนมปะกิม 1หม้อ ผลก๋เลยเข้าตัวเองด้วยการที่ต้องมาปวดขาแทน เลยเลิกทำ

ส่วนเราคิดว่าเรียนไว้ก็ดีนะ เลยเรียนกับปู่ไว้ ซึ่งเรียนแค่คาถาหยิบบุ้ง กับเหยียบหมา แต้หยียบหมาเราเรียนไว้ แต่ยังไม่เคยพ่นให้ใคร เพราะกินหมากไม่เป็น ส่วนคาถารักษาปวดขา ไม่ได้เรียน แม่ไม่ให้เรียนเพราะกลัวจะเข้าตัว ถ้าคนที่รักษาหายไม่ส่งขันณ์ข้าวให้

แต่ตอนนี้ปู่เราเสียแล้ว เรารุ้สึกดีนะที่ได้เรียนไว้ อย่างน้อยก็ได้ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน พอปู่เสีย ชาวบ้านที่รู้ ว่าเราเป่าหยิบบุ้งได้ก็มาให้เราเป่า ซึ่งเราก็เป่าให้ แต่ที่เขาให้เราเป่า เขาก็หายคันกันทุกคน อย่างเราเอง เราอยากรู้ทีแรกว่าหายจริงไหม ย่าเราคันน้ำกัดตามซอกนิ้วเท้า พอเราเป่าให้ ย่าบอกหายคันเป็นปลิดทิ้งเลย พอเราถามว่าจริงนะ หายคันจริงนะ เขาบอกไม่รู้สึกคันเลย ถ้าทายาก็ยังคัน นั่งเกาอยู่นั่นละ.. เราดีใจและตกใจที่เราร่ายคาถาได้ผล และไม่เคยคิดจะเอาไปหากินกับใคร สมัยนี้ยังมีอยู่ไหมนะ ... ปล.เค้าอายุ 20แล้ว แต่เรียนคาถากับปู่ตอนอายุ 15
์