รีวิวย้อนหลัง ทริปประเทศลาว เวียงจันทร์ หลวงพระบาง
ใครที่อยากไปเที่ยวประเทศลาว ไปได้ไม่ยากนะคะ
อิ๋วขอข้ามช่วงขั้นตอนการผ่านแดนไปเลยนะ ^_^
อารมณ์แบบนี้ ไม่ได้สัมผัสนานล่ะ สวัสดีเวียงจันทร์
ขาลุยอย่างเรา ไปไหนไม่เคยจองล่วงหน้าอยู่แล้ว ไปหาเอาขางหน้า ตื่นเต้นดีนะ
เดินมาเรื่อยๆ ก็มาเจอที่นี่ พักที่รีเวอไซด์ (สะกดไม่ถูก) อยู่ติดริมโขงเลยค่ะ
เดินไปดูบรรยากาศมา แต่ไม่มีอะไรน่าสนใจ ที่น่าสนใจคือ มีวัยรุ่นมารวมตัวเยอะมาก
ตลอดสุดลูกตาที่มองเห็น ทั้งที่นั่งเล่น เดินเล่น เต็มถนนเลย ด้านล่างมีเสื้อผ้า
ของเบ็ดเตล็ดขาย มีเท่านั้นจริงๆ ไม่ได้ถ่ายภาพมาประกอบ เพราะลืมหยิบกล้องลงไป
เป็นเมืองหลวงที่ดูเรียบง่ายที่สุด เท่าที่เคยเห้นมาเลยคะ ถ้านึกภาพตามไม่ออก
ให้นึกถึงแหลมพรหมเทพ ภูเก็ต เวลาเย็น ที่มีคนไปรอดูพระอาทิตย์ตก
อารมณ์ ประมาณนั้นเลยคะ .... วันนี้เหนื่อยล้าเพลียร่าง
ขอนอนพักก่อนนะคะ มีอะไรน่าสนใจจะเอามาเล่าสู่กันฟังค่ะ
ลืมๆ ภาระกิจก่อนนอน ฝึกจำเงินกีบ เมื่อกี้ไปให้พนักงานต้อนรับของโรงแรมสอนมา
มี 20 กีบ 40 กีบ 80 กีบ 200 กีบ และ 400 กีบ ตกเลข หยิบเงินจ่ายไม่ถูก
อาศัยจำสีเอาค่ะ และกดเครื่องคิดเลขคูณจำนวนใบ
รู้สึกเหมือนคนรวย ได้จับเงินเป็นฟ่อนเลยเรา
เปิดแอร์ไว้ 16 องศา ตี 4 ตื่นเพราะความหนาว หนาวจริงๆนะ เลยตื่นมาเตรียมตัว เก็บเสื้อผ้า
เก็บกระเป๋า ลงไปเดินเล่นริมโขงก่อนที่จะเดินทางไปหลวงพระบางค่ะ
ริมโขงยามเช้า อากาศเย็นสบาย คนมาวิ่งออกกำลังกายกันเยอะ
ที่นี่เหมือนจุดศูนย์รวม ชีวิตที่นี่ นิ่งมาก นิ่ง สงบ เงียบ ดูไม่มีความเร่งรีบกับอะไรเลย
ฝึกการใช้ชีวิตแบบช้าๆไปในตัว
เจอแล้วค่ะ ร้านสะดวกซื้อ มีสินค้าไทยทุกอย่าง อารมณ์แบบ 7-11 บ้านเรา แต่ราคาแพงกว่าเยอะมาก
ชั่วโมงนี้แพงก็ต้องกิน ซื้อเสบียงเตรียมตัวเดินทางไปหลวงพระบาง
มาเวียงจันทร์แค่มาพัก จุดหมายจริงๆอยากไปหลวงพระบางน่ะคะ
สถานนีต่อไป หลวงพระบาง ชอบบรรยากาศสองข้างทาง นี่แหละที่อยากเห็น
ทางผ่าน เวียงจันทร์มาหลวงพระบาง ตลอดเส้นทาง สวยดี ข้ามเขาหลายลูกกว่าจะถึง 13 ชั่วโมง
เพราะคนขับ ขับช้ามาก ขับแบบรถไม่สะเทือน ไม่ทันใจวัยรุ่นไทยเล๊ยย
ระหว่างทาง รถจอดให้เข้าห้องน้ำ มีของขายด้วยค่ะ
ขาช็อปอย่างเราจะพลาดได้ไง นี่เลย ไข่ทรงเครื่องที่ลาว ใส่แค่ครึ่งลูก
รสชาติเหมือนไข่ตุ๋น ใส่พริก ใส่หอมซอยด้วย ก็อร่อยดี
นักศึกษาลาว ปั่นจักยานกางร่ม เรียกสิ่งนี้ว่าความน่ารัก ^^
ตามลูกเขาเกือบทุกเขาที่ผ่าน จะมีหมู่บ้านอยู่เป็นหย่อมๆ
บ้านคล้ายๆกัน มีไฟฟ้าใช้คะ เพราะเห็นมีเสาไฟอยู่นะ
เด็กๆที่หมู่บ้านบนเขา มอมแมมยังกะลูกลิง แต่น่าเอ็นดูจริงๆคะ อยากเอาขนมลงไปให้
แต่มันเป็นทางลงเนินพอดี รถจอดไม่ได้ เลยอดให้ขนมน้องๆเลย
ด้วยระยะทางที่ไกลมาก เลยต้องแวะทานอาหาร อิ๋วไปคนเดียว โชคดีที่ได้เจอเพื่อนผู้หญิงคนนึง
เธอเป็นสาวลาวที่ไปทำงานที่ไทย และกลับมาเยี่ยมบ้าน เพื่อนใหม่คนนี้ของอิ๋วเป็นเจ้าบ้านที่น่ารัก
พาอิ๋วเดินลงไปกินข้าว กับเฝอชามแรก สำหรับคนไม่กินเนื้อ ใส่แต่เส้นกับมะเขือเทศ แอบตกใจเล็กๆ
ที่เห็นผงชูรสตั้งคู่กับน้ำตาล เลยกินแต่เส้น ประทังหิวระหว่างทาง ทีแรกจะไม่กิน
แต่เพื่อนใหม่บอกว่า ยังอีกไกลกว่าจะถึงหลวงพระบาง ถ้าไม่กิน ต้องหิวระหว่างทางแน่ๆ
เลยจำเป็นต้องกิน กินจนหน้าซีด ปากชากันเลยทีเดียว นี่มันคือน้ำผงชูรสนะ !!
ออกจากเวียงจันทร์ 8.00 ถึงหลวงพระบาง 19.30
ทางคดเคี้ยวยิ่งกว่างูเลื้อย สูง ชั่น หมิ่น มีเขากับเหว ลุงคนขับคลานมา
หยอดทุกหลุมแบบนิ่มนวล ลุงว่า ช้าๆแต่ปลอดภัยเด้อสาว
จวนตัวจริงๆ ถึงมืด หาที่พักไม่ทัน เลยเอาใกล้ขนส่งที่สุด แถวชานเมือง
ห้องใหญ่ สะอาด แอร์เย็น แต่ไม่มีไวไฟ อยู่ชานเมือง 400 บาท ถือว่าดีที่สุดในตอนนี้แล้วค่ะ
ออกจากชานเมือง เข้าตัวเมืองด้วยรถตุ๊กๆ 30 พันกีบ
พระเจ้าช่วยกล้วยทอดไทยแลนด์ วุฒิศักดิ์ มีสาขาที่ลาวด้วย
แล้วดูตึกสิค่ะ คลาสสิคได้อีกนะ
มาถึงตัวเมืองหลวงพระบาง 7 โมงเช้า เดินชมธรรมชาติหน่อย
สูดหายใจได้เต็มปอดมากค่ะ อากาศบริสุทธิ์จริงๆ
อาหารเช้าของที่นี่ มีขายตลอดเส้นทาง
โดนมาล่ะ หวานแสบคอ
ยังเช้าอยู่ หาห้องพักไม่สะดวก ระหว่างรอเวลา ขึ้นไปนมัสการพระธาตุพูสีก่อน
แต่พอขึ้นได้ครึ่งทาง ถึงรู้ว่าคิดผิด !!!! บันไดกี่ร้อยขั้นไม่รู้ เหนื่อยจนไม่ได้นับ
เดินขึ้นบันไดเป็นร้อยขั้นได้มั้ง ไม่ได้เดินตัวเปล่าด้วยนะคะ
มีเป้ใบใหญ่สะพายหลังไปด้วย อืม ใครใช้ให้ห้าวเดินขึ้นพระธาตุก่อนละ
แทนที่จะไปหาที่พัก หรือฝากกระเป๋าก่อนก็ได้ พลาดดดด
ขึ้นมาถึงแล้ว หายเหนื่อยคะ ข้างบน มองเห็นวิวของหลวงพระบางได้หมด
เค้าเรียกแม่น้ำอะไรไม่แน่ใจ แม่น้ำไน หรือแม่น้ำคาน ไม่แน่ใจเหมือนกัน
ต้องไปเปิดเช็คข้อมูลอีกทีนะคะ ^^
หยุดความบ้าพลังไว้เท่านี้ หาห้องพักเก็บสัมภาระก่อนนะคะ
ลักษณะห้องพัก เป็นเหมือนบ้านที่แปลงมาเป็นห้องพัก มีคีย์การ์ด สะอาด
ห้องน้ำกว้าง มีแม่บ้าน ทุกอย่างโอเคคะ ชื่อเรือนพัก อุดมพง ติดตลาดมืด
เดินเข้าซอยนิดเดียว ใครที่จะมาลาว ไม่ต้องเตรียมจองมาก็ได้คะ อโกด้าแพงกว่ามาจองเอง
กะเหรี่ยงไทยเหนื่อยมาก นอนพักเอาแรงหน่อยนะคะ เดี๋ยวค่อยออกสำรวจเมือง ><
ได้เวลาสำรวจเมืองแล้วค่ะ
ร้านเสริมสวย มีแต่ผลิตภัณฑ์ของไทย ที่สุดของความคลาสสิค
ร้านนวดแผนโบราณ ที่มองผ่านๆจะไม่รู้เลยว่าเป็นร้านนวด
ลองแล้ว แต่กะเหรี่ยงไทยติดกลิ่นยาหม่อง น้ำมันไพร เลยไม่ค่อยอินกะน้ำมันออยเบาๆ
วัดเชียงของ
ศิลปะแบบ 12 ปันนาหรือเปล่าไม่แน่ใจ ขอกลับไปอ่านข้อมูลใหม่อีกรอบคะ
ตอนเรียน ตกประวัติศาสตร์ศิลป์ ^^
ตามกระแส ฝรั่งเต็มร้าน กะเหรี่ยงไทยขอลองด้วยคน
น้ำตาลยังมาจากไทย ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมของกินที่ลาวมีราคาแพง
ลาเต้ร้อน กับ พายแอบเปิ้ล 49000 กีบ ถือว่าราคาสูง
ตู้เอทีเอ็มที่ลาว ใช้บัตรเอทีเอ็มของเรากดได้ ออกมาเป็นเงินกีบ
สบาย แต่โดนค่าธรรมเนียมหนักพอสมควร ทางที่ดี แลกเงินมาให้พอใช้ ดีที่สุดค่ะ
อีกเรื่องที่อาจเป็นประโยชน์สำหรับคนที่คิดจะมาเที่ยวลาวคะ ที่หน้าด่านก่อนเข้าลาว
จะมีร้านขายเบอร์มือถือ แนะนำให้ซื้อแค่แพจเกจโทรนะคะ ไม่ต้องซื้อแพจเกจเน็ต
เพราะมันไม่มีการแสดงผลเลย ณ จุดๆนี้ สัญญาณเป็น เฮทชุ๊ ตาหลอด เชื่อต่อไม่ได้เลย
เสียเงินฟรีคะ มาใช้เน็ตของโรงแรมหรือที่พักเอาดีกว่า ฟรีคะ
เสียค่าซื้อประสบการณ์ไปแล้ว 200 บาท แต่กับคนอื่นไม่รู้นะว่าเป็นไง ของอิ๋วล่มตลอดเลย
กะเหรี่ยงไทยตกที่นั่งลำบาก กินอาหารของลาวแล้วท้องเสียมา 2 วันแล้ว
ไข่เจียว อาหารกู้ชาติ ลำบากแท้ เหมือนจะกินอยู่ง่าย แต่เรื่องโคตรเยอะเลย ชีวิต !!
ตลาดเช้า มีรังผึ้งจี่ขาย อยากจิลองใจแทบขาด แต่เย็นนี้ต้องเดินทาง กลัวอี้แตกอิ๊ก
เรื่องกินนี่ จัดได้ทุกระดับ
ลาเต้เย็นที่นี่ไม่ใส่น้ำแข็งเป็นก้อนๆ แต่เย็น บอกเลยว่าอร่อยมาก
ถ้าใครชอบชีวิตช้าๆ ไม่เร่งรีบ สงบ และอยากพักผ่อนจริงๆ หลวงพระบางคือคำตอบค่ะ
รีแควชเองว่าขอคนนี้นวด นวดเท้าขอผู้ชายมือหนักๆ เธอคนนี้ ( ผู้ชายนะฮะ)
นวดหนักดี #ชอบนวด #ติดหมอนวด
เตรียมกลับบ้าน ซื้อตั๋ว หลวงพระบาง เชียงใหม่ ราคา 310,000 กีบ
รถออก 6 โมงเย็น ขึ้นรถที่ ขนส่งใหม่ ตรงข้ามขนส่งเก่าของหลวงพระบาง
เดินทางกลับด้วยคันนี้ รถบัสสีน้ำเงิน - ขาว
รถผ่านด่านห้วยทราย ผ่าน ตม เชียงของ ผ่านเชียงราย ปลายทางเชียงใหม่คะ
รถแวะพักให้ทานอาหาร อิ๋วแกล้งบอกแม่ค้าว่า เป็นโรคกระเพาะ กินอาหารย่อยยากไม่ได้
ขอแค่ข้าวเปล่า เอามาราดซอสภูเขา เพราะหิ้วท้องไม่กินข้าวกินน้ำมาจากหลวงพระบาง
18 ชั่วโมงเต็มๆ ชญาภา ผู้น่าเห็นใจ แพ้ผงชูรส!!
มาทางอีสาน เข้าทางหนองคาย ออกทางด่านห้วยทราย
เคยแต่ได้ยินเรื่องราว พอได้เจอได้สัมผัส ถึงรู้ว่า สิ่งที่เราคิดว่ารู้ เราแค่รู้
พอได้เจอ ได้สัมผัส ได้ลอง ถึงรู้ว่า สิ่งที่เราคิดว่าตัวเองรู้มาตลอด จริงๆแล้ว เราไม่เคยรู้เลย
การไปทริปคนเดียว ไม่มีเพื่อนไป หลายคนอาจคิดว่ามันจะสนุกอะไร
แต่ความสนุกในแบบของอิ๋วคือ การได้ไปรู้ ไปเห็นสิ่งที่เราเคยอ่านจากในกระดาษ
ออกมาเป็นเรื่องราว อิ๋วว่านี่แหละสนุกที่สุดแล้ว
[CR] แบกเป้ใบเดียว เที่ยวเวียงจันทร์ หลวงพระบาง คนเดียว
ใครที่อยากไปเที่ยวประเทศลาว ไปได้ไม่ยากนะคะ
อิ๋วขอข้ามช่วงขั้นตอนการผ่านแดนไปเลยนะ ^_^
อารมณ์แบบนี้ ไม่ได้สัมผัสนานล่ะ สวัสดีเวียงจันทร์
ขาลุยอย่างเรา ไปไหนไม่เคยจองล่วงหน้าอยู่แล้ว ไปหาเอาขางหน้า ตื่นเต้นดีนะ
เดินมาเรื่อยๆ ก็มาเจอที่นี่ พักที่รีเวอไซด์ (สะกดไม่ถูก) อยู่ติดริมโขงเลยค่ะ
เดินไปดูบรรยากาศมา แต่ไม่มีอะไรน่าสนใจ ที่น่าสนใจคือ มีวัยรุ่นมารวมตัวเยอะมาก
ตลอดสุดลูกตาที่มองเห็น ทั้งที่นั่งเล่น เดินเล่น เต็มถนนเลย ด้านล่างมีเสื้อผ้า
ของเบ็ดเตล็ดขาย มีเท่านั้นจริงๆ ไม่ได้ถ่ายภาพมาประกอบ เพราะลืมหยิบกล้องลงไป
เป็นเมืองหลวงที่ดูเรียบง่ายที่สุด เท่าที่เคยเห้นมาเลยคะ ถ้านึกภาพตามไม่ออก
ให้นึกถึงแหลมพรหมเทพ ภูเก็ต เวลาเย็น ที่มีคนไปรอดูพระอาทิตย์ตก
อารมณ์ ประมาณนั้นเลยคะ .... วันนี้เหนื่อยล้าเพลียร่าง
ขอนอนพักก่อนนะคะ มีอะไรน่าสนใจจะเอามาเล่าสู่กันฟังค่ะ
ลืมๆ ภาระกิจก่อนนอน ฝึกจำเงินกีบ เมื่อกี้ไปให้พนักงานต้อนรับของโรงแรมสอนมา
มี 20 กีบ 40 กีบ 80 กีบ 200 กีบ และ 400 กีบ ตกเลข หยิบเงินจ่ายไม่ถูก
อาศัยจำสีเอาค่ะ และกดเครื่องคิดเลขคูณจำนวนใบ
รู้สึกเหมือนคนรวย ได้จับเงินเป็นฟ่อนเลยเรา
เปิดแอร์ไว้ 16 องศา ตี 4 ตื่นเพราะความหนาว หนาวจริงๆนะ เลยตื่นมาเตรียมตัว เก็บเสื้อผ้า
เก็บกระเป๋า ลงไปเดินเล่นริมโขงก่อนที่จะเดินทางไปหลวงพระบางค่ะ
ริมโขงยามเช้า อากาศเย็นสบาย คนมาวิ่งออกกำลังกายกันเยอะ
ที่นี่เหมือนจุดศูนย์รวม ชีวิตที่นี่ นิ่งมาก นิ่ง สงบ เงียบ ดูไม่มีความเร่งรีบกับอะไรเลย
ฝึกการใช้ชีวิตแบบช้าๆไปในตัว
เจอแล้วค่ะ ร้านสะดวกซื้อ มีสินค้าไทยทุกอย่าง อารมณ์แบบ 7-11 บ้านเรา แต่ราคาแพงกว่าเยอะมาก
ชั่วโมงนี้แพงก็ต้องกิน ซื้อเสบียงเตรียมตัวเดินทางไปหลวงพระบาง
มาเวียงจันทร์แค่มาพัก จุดหมายจริงๆอยากไปหลวงพระบางน่ะคะ
สถานนีต่อไป หลวงพระบาง ชอบบรรยากาศสองข้างทาง นี่แหละที่อยากเห็น
ทางผ่าน เวียงจันทร์มาหลวงพระบาง ตลอดเส้นทาง สวยดี ข้ามเขาหลายลูกกว่าจะถึง 13 ชั่วโมง
เพราะคนขับ ขับช้ามาก ขับแบบรถไม่สะเทือน ไม่ทันใจวัยรุ่นไทยเล๊ยย
ระหว่างทาง รถจอดให้เข้าห้องน้ำ มีของขายด้วยค่ะ
ขาช็อปอย่างเราจะพลาดได้ไง นี่เลย ไข่ทรงเครื่องที่ลาว ใส่แค่ครึ่งลูก
รสชาติเหมือนไข่ตุ๋น ใส่พริก ใส่หอมซอยด้วย ก็อร่อยดี
นักศึกษาลาว ปั่นจักยานกางร่ม เรียกสิ่งนี้ว่าความน่ารัก ^^
ตามลูกเขาเกือบทุกเขาที่ผ่าน จะมีหมู่บ้านอยู่เป็นหย่อมๆ
บ้านคล้ายๆกัน มีไฟฟ้าใช้คะ เพราะเห็นมีเสาไฟอยู่นะ
เด็กๆที่หมู่บ้านบนเขา มอมแมมยังกะลูกลิง แต่น่าเอ็นดูจริงๆคะ อยากเอาขนมลงไปให้
แต่มันเป็นทางลงเนินพอดี รถจอดไม่ได้ เลยอดให้ขนมน้องๆเลย
ด้วยระยะทางที่ไกลมาก เลยต้องแวะทานอาหาร อิ๋วไปคนเดียว โชคดีที่ได้เจอเพื่อนผู้หญิงคนนึง
เธอเป็นสาวลาวที่ไปทำงานที่ไทย และกลับมาเยี่ยมบ้าน เพื่อนใหม่คนนี้ของอิ๋วเป็นเจ้าบ้านที่น่ารัก
พาอิ๋วเดินลงไปกินข้าว กับเฝอชามแรก สำหรับคนไม่กินเนื้อ ใส่แต่เส้นกับมะเขือเทศ แอบตกใจเล็กๆ
ที่เห็นผงชูรสตั้งคู่กับน้ำตาล เลยกินแต่เส้น ประทังหิวระหว่างทาง ทีแรกจะไม่กิน
แต่เพื่อนใหม่บอกว่า ยังอีกไกลกว่าจะถึงหลวงพระบาง ถ้าไม่กิน ต้องหิวระหว่างทางแน่ๆ
เลยจำเป็นต้องกิน กินจนหน้าซีด ปากชากันเลยทีเดียว นี่มันคือน้ำผงชูรสนะ !!
ออกจากเวียงจันทร์ 8.00 ถึงหลวงพระบาง 19.30
ทางคดเคี้ยวยิ่งกว่างูเลื้อย สูง ชั่น หมิ่น มีเขากับเหว ลุงคนขับคลานมา
หยอดทุกหลุมแบบนิ่มนวล ลุงว่า ช้าๆแต่ปลอดภัยเด้อสาว
จวนตัวจริงๆ ถึงมืด หาที่พักไม่ทัน เลยเอาใกล้ขนส่งที่สุด แถวชานเมือง
ห้องใหญ่ สะอาด แอร์เย็น แต่ไม่มีไวไฟ อยู่ชานเมือง 400 บาท ถือว่าดีที่สุดในตอนนี้แล้วค่ะ
ออกจากชานเมือง เข้าตัวเมืองด้วยรถตุ๊กๆ 30 พันกีบ
พระเจ้าช่วยกล้วยทอดไทยแลนด์ วุฒิศักดิ์ มีสาขาที่ลาวด้วย
แล้วดูตึกสิค่ะ คลาสสิคได้อีกนะ
มาถึงตัวเมืองหลวงพระบาง 7 โมงเช้า เดินชมธรรมชาติหน่อย
สูดหายใจได้เต็มปอดมากค่ะ อากาศบริสุทธิ์จริงๆ
อาหารเช้าของที่นี่ มีขายตลอดเส้นทาง
โดนมาล่ะ หวานแสบคอ
ยังเช้าอยู่ หาห้องพักไม่สะดวก ระหว่างรอเวลา ขึ้นไปนมัสการพระธาตุพูสีก่อน
แต่พอขึ้นได้ครึ่งทาง ถึงรู้ว่าคิดผิด !!!! บันไดกี่ร้อยขั้นไม่รู้ เหนื่อยจนไม่ได้นับ
เดินขึ้นบันไดเป็นร้อยขั้นได้มั้ง ไม่ได้เดินตัวเปล่าด้วยนะคะ
มีเป้ใบใหญ่สะพายหลังไปด้วย อืม ใครใช้ให้ห้าวเดินขึ้นพระธาตุก่อนละ
แทนที่จะไปหาที่พัก หรือฝากกระเป๋าก่อนก็ได้ พลาดดดด
ขึ้นมาถึงแล้ว หายเหนื่อยคะ ข้างบน มองเห็นวิวของหลวงพระบางได้หมด
เค้าเรียกแม่น้ำอะไรไม่แน่ใจ แม่น้ำไน หรือแม่น้ำคาน ไม่แน่ใจเหมือนกัน
ต้องไปเปิดเช็คข้อมูลอีกทีนะคะ ^^
หยุดความบ้าพลังไว้เท่านี้ หาห้องพักเก็บสัมภาระก่อนนะคะ
ลักษณะห้องพัก เป็นเหมือนบ้านที่แปลงมาเป็นห้องพัก มีคีย์การ์ด สะอาด
ห้องน้ำกว้าง มีแม่บ้าน ทุกอย่างโอเคคะ ชื่อเรือนพัก อุดมพง ติดตลาดมืด
เดินเข้าซอยนิดเดียว ใครที่จะมาลาว ไม่ต้องเตรียมจองมาก็ได้คะ อโกด้าแพงกว่ามาจองเอง
กะเหรี่ยงไทยเหนื่อยมาก นอนพักเอาแรงหน่อยนะคะ เดี๋ยวค่อยออกสำรวจเมือง ><
ได้เวลาสำรวจเมืองแล้วค่ะ
ร้านเสริมสวย มีแต่ผลิตภัณฑ์ของไทย ที่สุดของความคลาสสิค
ร้านนวดแผนโบราณ ที่มองผ่านๆจะไม่รู้เลยว่าเป็นร้านนวด
ลองแล้ว แต่กะเหรี่ยงไทยติดกลิ่นยาหม่อง น้ำมันไพร เลยไม่ค่อยอินกะน้ำมันออยเบาๆ
วัดเชียงของ
ศิลปะแบบ 12 ปันนาหรือเปล่าไม่แน่ใจ ขอกลับไปอ่านข้อมูลใหม่อีกรอบคะ
ตอนเรียน ตกประวัติศาสตร์ศิลป์ ^^
ตามกระแส ฝรั่งเต็มร้าน กะเหรี่ยงไทยขอลองด้วยคน
น้ำตาลยังมาจากไทย ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมของกินที่ลาวมีราคาแพง
ลาเต้ร้อน กับ พายแอบเปิ้ล 49000 กีบ ถือว่าราคาสูง
ตู้เอทีเอ็มที่ลาว ใช้บัตรเอทีเอ็มของเรากดได้ ออกมาเป็นเงินกีบ
สบาย แต่โดนค่าธรรมเนียมหนักพอสมควร ทางที่ดี แลกเงินมาให้พอใช้ ดีที่สุดค่ะ
อีกเรื่องที่อาจเป็นประโยชน์สำหรับคนที่คิดจะมาเที่ยวลาวคะ ที่หน้าด่านก่อนเข้าลาว
จะมีร้านขายเบอร์มือถือ แนะนำให้ซื้อแค่แพจเกจโทรนะคะ ไม่ต้องซื้อแพจเกจเน็ต
เพราะมันไม่มีการแสดงผลเลย ณ จุดๆนี้ สัญญาณเป็น เฮทชุ๊ ตาหลอด เชื่อต่อไม่ได้เลย
เสียเงินฟรีคะ มาใช้เน็ตของโรงแรมหรือที่พักเอาดีกว่า ฟรีคะ
เสียค่าซื้อประสบการณ์ไปแล้ว 200 บาท แต่กับคนอื่นไม่รู้นะว่าเป็นไง ของอิ๋วล่มตลอดเลย
กะเหรี่ยงไทยตกที่นั่งลำบาก กินอาหารของลาวแล้วท้องเสียมา 2 วันแล้ว
ไข่เจียว อาหารกู้ชาติ ลำบากแท้ เหมือนจะกินอยู่ง่าย แต่เรื่องโคตรเยอะเลย ชีวิต !!
ตลาดเช้า มีรังผึ้งจี่ขาย อยากจิลองใจแทบขาด แต่เย็นนี้ต้องเดินทาง กลัวอี้แตกอิ๊ก
เรื่องกินนี่ จัดได้ทุกระดับ
ลาเต้เย็นที่นี่ไม่ใส่น้ำแข็งเป็นก้อนๆ แต่เย็น บอกเลยว่าอร่อยมาก
ถ้าใครชอบชีวิตช้าๆ ไม่เร่งรีบ สงบ และอยากพักผ่อนจริงๆ หลวงพระบางคือคำตอบค่ะ
รีแควชเองว่าขอคนนี้นวด นวดเท้าขอผู้ชายมือหนักๆ เธอคนนี้ ( ผู้ชายนะฮะ)
นวดหนักดี #ชอบนวด #ติดหมอนวด
เตรียมกลับบ้าน ซื้อตั๋ว หลวงพระบาง เชียงใหม่ ราคา 310,000 กีบ
รถออก 6 โมงเย็น ขึ้นรถที่ ขนส่งใหม่ ตรงข้ามขนส่งเก่าของหลวงพระบาง
เดินทางกลับด้วยคันนี้ รถบัสสีน้ำเงิน - ขาว
รถผ่านด่านห้วยทราย ผ่าน ตม เชียงของ ผ่านเชียงราย ปลายทางเชียงใหม่คะ
รถแวะพักให้ทานอาหาร อิ๋วแกล้งบอกแม่ค้าว่า เป็นโรคกระเพาะ กินอาหารย่อยยากไม่ได้
ขอแค่ข้าวเปล่า เอามาราดซอสภูเขา เพราะหิ้วท้องไม่กินข้าวกินน้ำมาจากหลวงพระบาง
18 ชั่วโมงเต็มๆ ชญาภา ผู้น่าเห็นใจ แพ้ผงชูรส!!
มาทางอีสาน เข้าทางหนองคาย ออกทางด่านห้วยทราย
เคยแต่ได้ยินเรื่องราว พอได้เจอได้สัมผัส ถึงรู้ว่า สิ่งที่เราคิดว่ารู้ เราแค่รู้
พอได้เจอ ได้สัมผัส ได้ลอง ถึงรู้ว่า สิ่งที่เราคิดว่าตัวเองรู้มาตลอด จริงๆแล้ว เราไม่เคยรู้เลย
การไปทริปคนเดียว ไม่มีเพื่อนไป หลายคนอาจคิดว่ามันจะสนุกอะไร
แต่ความสนุกในแบบของอิ๋วคือ การได้ไปรู้ ไปเห็นสิ่งที่เราเคยอ่านจากในกระดาษ
ออกมาเป็นเรื่องราว อิ๋วว่านี่แหละสนุกที่สุดแล้ว