ถ้าเราไม่ต้องเกิดมามันคงจะดีกว่านี้

ทำไมเปนแบบนี้ก็ไม่รู้ เราไม่รู้ว่าตอนนี้มันคืออะไร เรารู้แค่ว่าตอนนี้เราโครตแย่มากๆเหมือนไม่มีใครพ่อแม่เราแยกทางกันแต่เราเด็กจำไม่ได้หรอกว่าพ่อเป็นใคร เราอยู่กับแม่แต่ก้เหมือนไม่ได้อยู่ แม่ให้เรามาอยู่กับตายายตั้งแต่1ขวบ ตอนเด็กๆมันก้พอมีเรื่องดีอยู่มากมาย แต่เราเห็นการทะเลาะกันในครอบครัวบ่อยมากเคยเป็นประมาณว่าวันนึงครอบครัวเราคุยกันดีแล้วรู้เรื่องไม่มีทะเลาะกันแน่แล้วเพราะตอนนี้รักกันดีมากสุดท้ายไม่ไช่เลยกับมาทะเลาะกันเหมือนเดิมเหมือนลืมช่วงเวลาที่ดีที่เคยมีให้กันไป ประมาณชีวิตเฟิร์สในฮอโมนเลย แต่เราก้รักพวกเค้า ชีวิตเราก้เลยแลจะรักเพื่อนมากแต่เพื่อนที่เราเจอทุกครั้งเราก้ไม่เคยมีเพื่อนที่สนิทกันจริงๆเพราะมีปัญหาแบบโดนหลอกตลอด คือตอนนี้เราก้14แล้วเราก้อยากกับไปอยู่กับแม่ไม่ไช่ไม่รักตายายก้รักแต่คิดดูเราก้ไม่เคยได้อยู่กับแม่เลยได้อยู่แค่ปีเดียวตอนนั้นตอนนี้มันจะสอบม4ไงเราเลยจะตั้งใจไปสอบที่กรุงเทพให้ติดให้ได้ต้องใช้คำว่าตั้งใจมากกกเพราะเราโง่มากอ่ะแต่เราก้พยายามๆมากเพราะเราอยากอยู่กับแม่เราตั้งใจอ่านหนังสือมากกว่าเดิมแต่พอได้คุยก้นั่นแหละตอนแรกแม่บอกเราว่ามาได้มาสิเอา รร ไกล้บ้าน แต่พอวันนี้กลับบอกเราให้เราไปสอบ รร ที่เค้าบอกซึ่งเราบอกเค้าว่ามันไกลแล้วอีกอย่างเรียนไกล้บ้านก้ได้เก่งได้เหมือนกันแต่แม่บอกถ้าไม่ทำตามที่บอกไม่ต้องมาอยู่ที่นั่นไปไม่ต้องมาหรอก แล้วก้อีกหลายๆอย่างที่แม่ชอบออกคำสั่ง บังคับให้ฟังในสิ่งที่เค้าคิดโดยที่ไม่คิดจะฟังเหตุผลของเราเลย เราก้แค่อยากได้อยู่กับแม่อยากมีความรู้สึกที่กับบ้านไปแล้วได้เจอแม่เหมือนเพื่อนคนอื่น แต่ผลตอนนี้คือตั้งใจไปมันก้เท่านั้นยังไงเราก้ไม่ได้ไปแน่นอนนอนจะพยายามไปทำไมอีก จะจบม3อยู่แล้ว ไหนใครที่บอกว่ามีเรื่องผิดหวังก้ต้องมีเรื่องสมหวังแต่ไม่นะ เรารักเพื่อนมากเพราะเหมือนว่าไม่ว่าเราเจออะไรมาพอได้มาอยู่กับเพื่อนมันมีความสุขลืมไปได้เลยความเศร้าที่เราเจอมา แต่สุดท้ายมารู้ว่าความสุขนั้นมันไม่ไช่เรื่องจริงมันโครตเฟล เคยลองมีแฟนหวังว่ามันคงจะดีตอนแรกก้ดีแต่พอเลิกนี่ก้ทรุดอ่ะ เจอรักใหม่ไม่อยากเชื่อใจอะไรเลย เราทำอะไรก้ไม่เคยดีสักอย่าง ทำไอะไรก้ไม่เคยสำเร็จ มีแฟนตอนนี้อีกเเลดูใจแตกไปเลยดิ๊ เพื่อนก้คงอยากคบเราน่าดูเลยเรียนก้ไม่เก่งแรดอีก แม่ก้โครตรักเราเลยไม่เคยได้อยู่ด้วยกันพอตอนนี้มีโอกาศที่จะได้อยู่แล้วกลับพูดกับเราทุกทางเพื่อที่จะให้เราไม่ต้องไปอยู่กับเค้า อยู่ที่นี่ตายายน้าสาวเราที่อยู่ด้วยเคยทะเลาะกันทีนึงด้วยความคิดที่เด็กมากของเราเคยโดนว่ามาคำนึงเป็นงี้ไงถึงได้โนเค้าทิ้งกันไปหมด โตสักทีดิ เรายอมรับเลยเราเป็นเด็กที่บางครั้งเราชอบทำตัวเรียกร้องความสนใจ  เราอยากให้แม่แสดงออกให้เรารู้ว่าแม่รักเราบ้างตอนนี้มันไม่เหมือนแม่อยู่กับลูกเลย เหมือนผู้บังคับบัญชากับลูกน้องคนหนึ่งเลย ถ้าแม่ไม่ต้องมีหนูแม่จะคงสบายกว่านี้...