เราคิดว่าความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม ชีวิตที่มีความรัก มีคนรักมันมีความสุขมาก
แต่ผิดไหมที่รักมากเกินไป? เราไม่เคยถามคำถามนี้กับตัวเองมาก่อน
จนตอนที่เราเลิกกับคนที่เรารัก ทั้งๆที่เรารักเขามาก
ตอนที่เรารักกัน เรารักเขามากกว่ารักตัวเอง ทำทุกอย่างให้เขาสบายใจ
ทำทุกอย่างที่เขาอยากให้ทำ เป็นทุกอย่าง อย่างที่เขาอยากให้เป็น
จนมาวันนึง กบน้อยที่เคยอยู่ในกะลา คนที่เคยทำอะไรอยุ่ในกรอบ
กลับแหกคอก ทิ้งกะลาใบเดิมออกมาดูโลกใบใหญ่
ความรู้สึกตอนนั้นคิดว่าตัวเองถูกตีกรอบมาตลอด
พอได้ออกมาเจอแสงสี ผู้คน ได้ลองทำอะไรต่างๆเอง
รู้สึกมันมีความสุข รู้สึกเป็นอิสระ รู้สึกเหมือถูกปลดปล่อย
เราเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น ทำทุกอย่างที่อยากทำ
แต่เรายังรักเขานะ ตอนนั้นเรายังคบกัน และรักกัน
แต่มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เราไม่อยากอยู่ในกรอบของเขาอีกต่อไป
เราหนีออกมาด้วยการบอกเลิกเขา แต่เรายังรักกัน
เราบอกเขาว่า เราอยู่กับเขาไม่ได้ แต่เขายังรอ
เราก็ไม่กล้าที่จะกลับไป กลัว กลัวว่าเราจะเป็นแบบเดิม
กลัวว่าเขาจะไม่เปลี่ยนแปลง แต่เรายังคุยกันเสมอ บอกรักกันตลอด
แม้แต่ตอนนี้ เราก็ยังรักเขามาก
แต่มันไม่มีประโยชน์ เมื่อวันนึงที่เขาไม่รอเราแล้ว เขามีคนใหม่
และคนใหม่ของเขา ไม่อยากให้เราติดต่อกัน
และเขาก็เห็นด้วย เขาบอกว่า "พอเรารักใครไปแล้ว ก็ไม่อยากให้เขาเสียใจ"
แรกๆเรายังแอบติดต่อกัน มีบางครั้งที่เราปิดกั้นตัวเองไม่ให้เขาติดต่อได้
แต่ก็ทำได้ไม่นาน เขาก็เหมือนกัน มีบางครั้งที่ขาดการติดต่อ
แต่แล้วก็ติดต่อกลับมา
จนวันนึง ที่เขารับปากว่าจะติดต่อมา แต่เงียบ
เงียบและหายไปเลย
เรา,uวิธีที่จะติดต่อกับเขาได้ แต่บอกกับตัวเองว่า
จะทำไปทำไม ถึงติดต่อได้ เขาก็ลำบากใจที่จะคุยกับเราอยู่ดี
ในเมื่อเขาเลือกแล้ว และเราก็เลือกแล้ว เราก็ควรจะอยู่ให้ได้
แต่รักมันก็คือรัก ถึงจะเลิกกันไป ยังไงก็รักอยู่
ถึงตอนนี้คำถามที่ถามตัวเองว่า
ผิดไหมที่รักเขามากเกินไป?
เราตอบตัวเองว่า ผิด
เราผิดที่รักเขามากเกินไป จนลืมรักตัวเอง รักครอบครัว
จนทำให้ตัวเองต้องเผชิญกับเรื่องแบบนี้
ทุกวันนี้ ก่อนนอนยังคิดถึง หลับยังฝันถึง
ซึ่งมันทรมานมาก
แต่เรายังมีความเชื่ออยู่อย่างนึงว่า สักวัน เขาจะติดต่อมา
อาจจะเป็นปีนึง 2 ปี หรือ 3 ปี
อยากบอกพี่นะ เค้าไม่เปลี่ยนเบอร์ ไม่เปลี่ยนไลน์
พร้อมเมื่อไหร่ ติดต่อมานะ
จริงๆอยากเล่าประสบการณ์ แต่เรื่องราวมันยาวและค่อนข้างซับซ้อน
เพราะคบกันมา 7 ปี เรื่องราวเลยเยอะ
จึงสรุปเอาแบบนี้
อีกอย่างก็อยากบอกถึงน้องๆ เด็กๆ ที่มีแฟน
รักแฟนได้นะ แต่อย่าลืมรักตัวเอง และรักแบบสติ
ที่บอกแบบนี้เพราะ เรามีแฟนตั้งแต่ม.2
จนตอนนี้เลิกกันมาก็หลายปีแต่ก็ยังไม่ลืม
ถ้าคนที่เข้ามาอ่านเป็นคนที่รู้จักเราสองคน
ฝากให้เขาอ่านด้วยนะ
(ศิษย์เก่า นน.๒)
ผิดไหมที่รักมากเกินไป?
แต่ผิดไหมที่รักมากเกินไป? เราไม่เคยถามคำถามนี้กับตัวเองมาก่อน
จนตอนที่เราเลิกกับคนที่เรารัก ทั้งๆที่เรารักเขามาก
ตอนที่เรารักกัน เรารักเขามากกว่ารักตัวเอง ทำทุกอย่างให้เขาสบายใจ
ทำทุกอย่างที่เขาอยากให้ทำ เป็นทุกอย่าง อย่างที่เขาอยากให้เป็น
จนมาวันนึง กบน้อยที่เคยอยู่ในกะลา คนที่เคยทำอะไรอยุ่ในกรอบ
กลับแหกคอก ทิ้งกะลาใบเดิมออกมาดูโลกใบใหญ่
ความรู้สึกตอนนั้นคิดว่าตัวเองถูกตีกรอบมาตลอด
พอได้ออกมาเจอแสงสี ผู้คน ได้ลองทำอะไรต่างๆเอง
รู้สึกมันมีความสุข รู้สึกเป็นอิสระ รู้สึกเหมือถูกปลดปล่อย
เราเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น ทำทุกอย่างที่อยากทำ
แต่เรายังรักเขานะ ตอนนั้นเรายังคบกัน และรักกัน
แต่มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เราไม่อยากอยู่ในกรอบของเขาอีกต่อไป
เราหนีออกมาด้วยการบอกเลิกเขา แต่เรายังรักกัน
เราบอกเขาว่า เราอยู่กับเขาไม่ได้ แต่เขายังรอ
เราก็ไม่กล้าที่จะกลับไป กลัว กลัวว่าเราจะเป็นแบบเดิม
กลัวว่าเขาจะไม่เปลี่ยนแปลง แต่เรายังคุยกันเสมอ บอกรักกันตลอด
แม้แต่ตอนนี้ เราก็ยังรักเขามาก
แต่มันไม่มีประโยชน์ เมื่อวันนึงที่เขาไม่รอเราแล้ว เขามีคนใหม่
และคนใหม่ของเขา ไม่อยากให้เราติดต่อกัน
และเขาก็เห็นด้วย เขาบอกว่า "พอเรารักใครไปแล้ว ก็ไม่อยากให้เขาเสียใจ"
แรกๆเรายังแอบติดต่อกัน มีบางครั้งที่เราปิดกั้นตัวเองไม่ให้เขาติดต่อได้
แต่ก็ทำได้ไม่นาน เขาก็เหมือนกัน มีบางครั้งที่ขาดการติดต่อ
แต่แล้วก็ติดต่อกลับมา
จนวันนึง ที่เขารับปากว่าจะติดต่อมา แต่เงียบ
เงียบและหายไปเลย
เรา,uวิธีที่จะติดต่อกับเขาได้ แต่บอกกับตัวเองว่า
จะทำไปทำไม ถึงติดต่อได้ เขาก็ลำบากใจที่จะคุยกับเราอยู่ดี
ในเมื่อเขาเลือกแล้ว และเราก็เลือกแล้ว เราก็ควรจะอยู่ให้ได้
แต่รักมันก็คือรัก ถึงจะเลิกกันไป ยังไงก็รักอยู่
ถึงตอนนี้คำถามที่ถามตัวเองว่า
ผิดไหมที่รักเขามากเกินไป?
เราตอบตัวเองว่า ผิด
เราผิดที่รักเขามากเกินไป จนลืมรักตัวเอง รักครอบครัว
จนทำให้ตัวเองต้องเผชิญกับเรื่องแบบนี้
ทุกวันนี้ ก่อนนอนยังคิดถึง หลับยังฝันถึง
ซึ่งมันทรมานมาก
แต่เรายังมีความเชื่ออยู่อย่างนึงว่า สักวัน เขาจะติดต่อมา
อาจจะเป็นปีนึง 2 ปี หรือ 3 ปี
อยากบอกพี่นะ เค้าไม่เปลี่ยนเบอร์ ไม่เปลี่ยนไลน์
พร้อมเมื่อไหร่ ติดต่อมานะ
จริงๆอยากเล่าประสบการณ์ แต่เรื่องราวมันยาวและค่อนข้างซับซ้อน
เพราะคบกันมา 7 ปี เรื่องราวเลยเยอะ
จึงสรุปเอาแบบนี้
อีกอย่างก็อยากบอกถึงน้องๆ เด็กๆ ที่มีแฟน
รักแฟนได้นะ แต่อย่าลืมรักตัวเอง และรักแบบสติ
ที่บอกแบบนี้เพราะ เรามีแฟนตั้งแต่ม.2
จนตอนนี้เลิกกันมาก็หลายปีแต่ก็ยังไม่ลืม
ถ้าคนที่เข้ามาอ่านเป็นคนที่รู้จักเราสองคน
ฝากให้เขาอ่านด้วยนะ
(ศิษย์เก่า นน.๒)