ตามหัวข้อเลยคะ เมื่อครอบครัวแฟนเก่าเชิญเราไปงานแต่งงานพี่สาวที่เราเคยสนิท เราควรไปรึป่าวค่ะทั้งที่เราเองก้ยังลืมเค้าไม่ได้แล้วเค้าเองก็มีแฟนใหม่แล้ว                 

              เรื่องคือ เราเลิกกับแฟนเก่ามาได้ประมาน 2 ปีกว่าๆแล้วคะ เราจบกันไม่ค่อยสวยเพราะมีเรื่องมือที่สามเข้ามาเกี่ยว เรียกง่ายๆคือเค้านอกใจเราไปมีคนใหม่ เรียกว่ากรณี หญิงก้ร้ายรู้ว่าเค้ามีแฟนอยู่แล้วยังจะมายุ่ง ส่วนชายก้เลวที่คิดนอกใจ ตอนนั้นเค้าให้เหตุผลกว่าเค้าเหงาเพราะเราห่างกันเราเรียนกันคนละที่เราอยู่ต่างจังหวัดเดือนหนึ่งจะเจอกันครั้งสองครั้ง ซึ่งเค้าเป็นคนติดแฟนและอยากให้แฟนอยู่ไกล้ๆแล้วผู้หญิงที่เข้ามาใหม่เรียนอยู่ที่เดียวกับเค้าเจอกันทุกวันมันเลยทำให้เค้าหวั่นไหวและมีความสุขที่ได้อยู่กับผู้หญิงคนนั้นแต่เค้าก็บอกว่าเค้าก็ยังรักเราอยู่ เราดีทุกอย่างแต่คิดว่าเราคงไปกันต่อไม่ได้เพราะระยะทางมันเป็นอุปสรรคและทำให้เรามีปัญหากัน สุดท้ายเค้าก็เลือกคนใหม่ ยอมรับว่าปัจจุบันเราก็ยังลืมเค้าไม่ได้เริ่มต้นใหม่กับใครไม่ได้ ยังรอเค้ากลับมา ตอนที่เราเลิกกันตอนนั้นเรายังมีความรู้สึกดีๆให้กันทั้งคู่คะ ส่วนหนึ่งเราเองก็ยอมรับว่าเป็นความผิดเราที่เราเป็นคนปล่อยให้เค้าต้องทนอยู่กับความโดดเดี่ยว ตอนนั้นเรายอมเลิกแต่โดยดีเพราะอยากเห็นเค้ามีความสุขและตอนนั้นใจเค้าก็ไม่ได้อยู่กับเราแล้วรั้งไว้ก็มีแต่เราที่จะเจ็บแบบไม่มีวันจบ เราจึงยอมเสียสละเอง ตั้งแต่เลิกกันเรากับเค้าก็ไม่เคยติดต่อกันอีกเลยเหมือนตายจากกันไปเลยเค้าบล็อกเฟสเรา

              

             เราคบกันมานานครอบครัวเราทั้งสองฝ่ายรับรู้ เราเองก็สนิทกับครอบครัวฝ่ายชายมาก รักครอบครัวเค้าไม่ต่างจากครอบครัวตัวเองเลย ทางแม่ของแฟนเก่าเราก็รักและเอ็นดูเราเหมือนลูกคนหนึ่ง เค้ามักเรียกเราและแนะนำเราเวลาเจอคนอื่นว่าลูกสาวคนเล็ก ไม่รู้เหมือนกันว่าในตอนนั้นเค้าอยากได้เราเป็นลูกสะใภ้หรืออยากได้เราเป็นลูกจิงๆกันแน่ แม่เค้าคอยช่วยเหลือเราตลอดคอยสั่งสอนและเป็นที่ปรึกษาที่ดีเวลาเราทะเลาะกันมีปัญหากัน เรากับแฟนคบกันตั้งแต่มอปลายจนถึงมหาลัยปี 2 หลายปีที่เรารู้จักกันมันยิ่งทำให้เราสนิทกับครอบครัวเค้ามากขึ้น มากสะจนโลภที่อยากจะเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเค้าจิงๆ ครอบครัวเค้าน่ารักและอบอุ่นมาก เราเลิกกันแต่เราก็ยังติดต่อกับพ่อกับแม่ของแฟนเก่าอยู่ตลอดแวะเวียนไปหาบ้าง วันเทศกาลก็ไปไหว้ขอพรตลอด เราทำแบบนี้มาตลอดไม่เคยเปลี่ยนม๊าเค้าเองก็บอกเราเสมอว่าถึงแม้เรากับลูกเค้าจะเลิกกันแต่เราก็ยังคงเป็นลุกเค้าเหมือนเดิมม๊ายังรักนู๋เหมือนเดิม ทุกครั้งที่เราไปหาม๊าจะถามเราตลอดว่ามีแฟนใหม่รึยัง? ลืมลูกชายเค้าได้รึยัง? ยังเจ็บอยู่มั้ย? และคำตอบที่เราตอบครั้งที่ถูกถามมันเป็นคำตอบที่โกหกกับความรู้สึกตัวเองตลอด นู๋โอเคแล้วคะไม่เป็นไรแล้ว ที่เราตอบแบบนั้นเพราะเราไม่อยากทำให้ม๊าไม่สบายใจแต่ก็เป้นเราที่กลับมาร้องไห้เองทุกครั้ง
             


           ทุกครั้งที่เราไปหาม๊าเรื่องที่เราอยากรู้ว่าเค้าเป็นยังไงบ้างยังคบกับผู้หญิงคนนั้นอยู่รึป่าว คำตอบคือ เค้ายังคบกันอยู่คะ เค้าทั้งสองยังรักกันดีและคงไปกันได้ดี เราแอบคิดเลวหลายครั้งที่อยากให้เค้าเลิกกัน ครั้งล่าสุดปีใหม่เราไปไหว้ขอพรม๊าตามปกติแต่ก็ได้รับข่าวดีว่าพี่สาวของแฟนเก่าเรากำลังจะแต่งงานและเค้าก็อยากให้เราไปร่วมงานด้วย แถมยังบอกอีกว่าถ้าเรามีแฟนใหม่แล้วพาแฟนใหม่ไปด้วยก็ได้ ประเด็นคือแฟนใหม่เราก็ยังไม่มี คนเก่าก็ยังลืมไม่ได้ คิดไม่ออกเลยว่าถ้าเราไปเจอแฟนเก่าอยู่กับแฟนใหม่เราจะเป็นยังไง ตอนนี้เรายังไม่ได้ตอบตกลงและก้ยังไม่ได้ปฎิเสธไป เราควรทำยังไงดีคะเราควรจะไปมั้ยหรือไม่ไปดี เราไปเล่าให้ที่บ้านเราฟังว่าเจ๊เค้ากำลังจะแต่งงานกลางปีนี้ที่บ้านเราก็บอกว่าไปสิแล้วแม่เราก็ทำเหมือนจะไปเป็นเพื่อนแต่เรารู้สึกรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดมาไกลๆจัง เจอเค้ากันด้วยกันแล้วจะทำหน้ายังไงแล้วถ้าได้นั่งโต๊ะเดียวกันเราจะนั่งร่วมโตีะพูดคุยปกติกับเค้าไหวมั้ย ตอนนี้บอกตรงๆว่าคิดไม่ออกจิงๆคะ อยากปฎิเสธแต่ก็ไม่รู้ว่าควรปฎิเสะแบบไหนดีที่จะไม่เสียน้ำใจ เพื่อนพันทิปช่วยคิดหน่อยเถอะคะว่าเราควรหาทางออกยังไงดี

ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วย พอดีเป็นกระทู้แรก เรายืมไอดีเพื่อนมาตั้ง