เกลียดพล็อตส่วนใหญ่ของละครไทย

เกลียดพล็อตคลุมถุงชน
แต่งงานอุ้มบุญ
แต่งงานใช้หนี้ หรือ เอาตัวเข้าแลกเพื่อใช้หนี้
ส่งลูกสาวไปขัดดอก ใช้หนี้ เป็นเมียเก็บ

พระเอกข่มขืนนางเอก
พระเอกหรือนางเอกแก้แค้นด้วยการทรมานต่าง ๆ นา ๆ แล้วจบลงโดยที่ไม่ได้รับโทษ

มีฉากข่มขืนหรือพยายามข่มขืนเต็มไปหมด

ฉากตบตีกันหรือชกกันแย่งคนที่หมายปอง

ทั้งฉากเดินไปเดินมา ไม่ทำงานทำการ
(ถึงมีก็แว้บ ๆ เข้ามา แล้วก็หายไปอย่างรวดเร็ว)
วนเวียนอยู่แต่กะเรื่องความสัมพันธ์
เดี๋ยวรัก เดี๋ยวโกรธ เดี๋ยวง้อ เดี๋ยวแค้น


อยากได้ละครที่นำสังคมบ้าง
ทำให้ผู้คนตระหนักถึงสิทธิเสรีภาพของตัวเองและผู้อื่น
ทำให้รู้สึกว่าเราอยู่ในยุคประชาธิปไตยจริง ๆ
ไม่ใช่แค่มีเรียกไว้เก๋ ๆ

อยากให้เป็นอย่างละครเกาหลีใต้บ้าง
ทุกคนมีงานมีการทำ ทำงานกันจริงจัง
มีฉากทำงานเข้ามาในเรื่อง
ให้สาระความรู้กับคนดู

อยากละครเกี่ยวกับหมอก็มีการผ่าตัดเอย ความเสี่ยงเอย
ทั้งความเสี่ยงของคนไข้ ความเสี่ยงของหมอ
วิธีฝึกฝนเรียนรู้ของว่าที่แพทย์ก่อนเรียนจบ

อย่างอาชีพทนายก็ได้ความรู้เรื่องกฎหมาย
ทำให้รู้ว่าการกระทำอย่างนี้ผิดกฎหมาย ถ้าฝ่าฝืนจะเจออะไรบ้าง

และละครพวกนี้ใช่ว่าจะไม่สนุก แต่สนุกมากกกก

เราบอกว่าประเทศเราเป็นประชาธิปไตยมาเกือบร้อยปี
แต่ทำไมประเทศไม่เคยพัฒนา
ทำไมผู้คนไม่ตระหนักถึงสิทธิและเสรีภาพของตัวเองและผู้อื่น
ทำไมถึงไม่ตระหนักถึงบทบาทและหน้าที่

ก็เพราะว่าเรากรอกข้อมูลแบบนี้ลงไปทุกวัน ๆ รึเปล่า
ตั้งแต่ยังเล็กจนโตเป็นผู้ใหญ่ บรรลุนิติภาวะมาหลายปีแล้ว

ก็ยังคงเห็นหลายอย่างที่ไม่ประเทืองปัญญา
บั่นทอนคำว่าสิทธิและเสรีภาพเหลือเกิน
ทำให้คำว่าหน้าที่ผิดเพี้ยนไป
ทำให้คำสัจจะกลายเป็นความเห็นแก่ตัว