รักครั้งแรก เจ็บที่สุด

เรื่องที่ผมจะเล่ามันเกิดกับพ่อกับแม่ของผม  พ่อของผมเป็นคนเชื้อสายจีน อายุมากกว่าแม่ เคยมีครอบครัวมาแล้ว ฐานะดี ส่วนแม่ของผมเป็นคนที่มีนิสัยห้าวๆ ผิวเข้ม ตาคม ครอบครัวของเราดูมีความสุขมาก พ่อจะมาหาเราบ่อยๆช่วงที่หายไปนั้นเขาจะกลับไปเยี่ยมลูกครอบครัวแรก ซึ่งพี่ต่างพ่อโตมากอายุเกือบเท่าแม่ของผม ครอบครัวของเรามีความสุขมาจนมาวันหนึ่งจำได้ว่าผมอายุประมานห้าหกขวบ พ่อกับแม่ทะเลาะกันผมไม่เห็นตอนทีทะเลาะแต่สังเกตได้จากแม่นั่งร้องไห้ไม่หยุดพ่อก็พูดเสียงดัง ตอนนั้นผมคงคิดว่าไม่มีอะไร อยู่มาวันหนึ่งแม่ผมพานั่งรถไปหาพ่อผมดีใจมากแต่มันกลับไม่ใช่แม่พาผมไปนั่งกินข้าวร้านเล็กร้านหนึ่งข้างบ้านพ่อ แล้วความก็แตกว่าพ่อไปมีอีกเมียอีกคนแล้วก็เปิดร้านให้ ตอนนั้นด้วยความที่เป็นเด็กไม่เข้าใจและงงมาก ต่อมาไม่นานพ่อกับแม่ตกลงอย่ากันซึ่งผมก็ไม่รู้เรื่องนี้เลย ผมกลับมาจากโรงเรียนแม่เดินเข้ามาหาถามว่าหนูหิวไหมพาหนูไปกินข้าวผมแปลกใจมากแม่ดูแลนั่งป้อนข้าวดูแลเป็นพิเศษ พาไปอาบน้ำแล้วบอกว่าแม่จะอาบน้ำให้ครั้งสุดท้ายแล้วนะ ผมก็ถามว่าทำไมละ แม่บอกว่าจะต้องย้ายไปอยู่กับพ่อแล้วนะจะไม่ได้เจอแม่อีก ตอนนั้นผมร้องไห้หนักมาก
    พ่อพาผมมาอยู่ร้านข้าวที่ผมเคยมากินตอนนั้นก็ยังไม่เข้าใจว่าพ่อจะมีเมียอีกคนได้ยังไง
ผมอยู่กับพ่อมาปีกว่าๆ ขณะนั้นแม่ก็ทำเรื่องฟ้องศาลขอผมคืน พยามมาเยี่ยมผม และผมก็มารู้ตอนหลังว่าแม่ก็มีแฟนใหม่ด้วยเช่นกันเพื่อประชดพ่อ เรื่องมาถึงตอนที่ศาลเรียกมาตัดสินคดี พ่อก็พูดกับผมก่อนขึ้นศาลว่า บอกว่าแม่ไม่ดีมีชู้ ถามผมว่าอยากอยู่กับพ่อไหม เอาของมาหลอกล่อ ผมก็บอกว่าอยาก ซึ่งผมไม่รู้ว่าตอนนั้นจะเป็นการตัดสินคดี ผมอยู่กับพ่อได้เกือบปีพ่อก็เอาผมไปฝากไว้กับลุงป้าซึ่งเป็นญาติฝ่ายแม่ คราวนี้ผมได้เข้าใกล้แม่แล้วผมดีใจแต่ ผมต้องไปอยู่ในครอบครัวของลุงกับป้าที่ลูกที่สามคน ผมเหมือนเป็นส่วนเกินทำไรก็ผิดมักจะโดนดุตลอด ผมเห็นพี่น้องเขาเล่นกันผมได้แต่นั่งยิ้ม ตอนนอนผมนอนข้างเตียงลุงกับป้าซึ่งมีลูกคนเล็กนอนตรงกลาง ผมนอนร้องไห้หลายคืนโดยที่มีใครรู้ ผมเป็นเหมือนตัวตลกของบ้าน หลายครั้งที่คิดจะหนีออกนอกบ้านนั่งเหมอลอยจนโดนลุงดุ
        มาวันหนึ่งลุงกับป้าพาผมไปหาแม่ผมดีใจมาได้กลับมาอยู่ด้วยกันแต่ครอบครัวเราไม่สุขสบายเท่าเมื่อก่อนผมต้องช่วยแม่ทำงานเพื่อหาเงินค่าใช้จ่ายทั้งหมด ผมกลับมาอยู่กลับแม่ได้ไม่นานก็ได้ข่าวว่าพ่อป่วยเส้นเลือดในสมองแตกเข้าโรงพยาบาล พ่อเหมือนอำพาตไปซีกหนึ่ง แม่พาผมไปเยี่ยมผมเข้าไปเยี่ยมพ่อ พ่อน้ำตาคลอถามว่ามาทำไมตอนนี้กูเหลือแต่กางเกงใน ผมยืนฟังอย่างเดียวไม่พูดอะไรแม้จะไม่เข้าใจความหมายแต่รู้สึกเหมือนจะร้องไห้และชาไปทั้งตัว ผมเดินออกจากห้องมาแม่วิ่งตามแล้วมาดึงแขนบอกว่าพูดเสียงดังว่าจะรีบออกมาทำไม ผมก็ร้องไห้บอกว่าหนูมาเยี่ยมป๋าแต่ป๋าว่าหนูหนูจะอยู่ทำไมหนูมาเยี่ยมด้วยใจไม่ได้มาเอาอะไร และก็มารู้ตอนหลังว่าพี่คนละแม่ได้ทำพินัยกรรมเอาที่ดินที่พ่อแบ่งไว้แล้วไป
ผมก็ไม่ได้เสียดายอะไรเพราะผมไม่ได้อยากได้อยู่แล้ว พ่อผมกลายเป็นคนอัมพาต ส่วนผมก็มาอยู่กลับแม่ทุกวันนี้ผมก็ยังไปเยี่ยมพ่อทุกสัปดาห์ พ่อจากคนที่ดูดีกลับป่วยและแก่ลง ผมเคยแม่ว่าถ้าพ่อกลับแม่ไม่เลิกกันปัจจุบันครอบครัวเราจะเป็นยังไง แต่แม่ก็ทำเหมือนไม่ได้ยิน ปัจจุบันผมเรียนอยู่ปีหนึ่งละคับ มหาวิทยาลัยหนึ่งในนนทบุรี