นี่คือความรู้สึกหลังดูแบบหมาด ๆ เลยนะ ตับพัง เป็นหนังการ์ตูนเรื่องแรก ที่ดูแล้วน้ำตาไหลทั้งเรื่องอะทุกคน 😭 ลึกซึ้งกินใจทุกฉากทุกซีน ยิ่งความรู้สึกของตัวละครที่บอกว่า ”รู้สึกว่าตรงนี้ไม่ใช่ที่ของ

เราใช้แว่นสำเร็จรูปเลนส์อ่านหนังสือโฟกัสเดียว ก็ดีนะ ชัดอ่านได้ แต่เราดันไปเลือกเอาแบบกระจกมา มันค่อนข้างหนัก ปวดดั้ง ปวดหัวมากกก พอจะมีวิธีแก้ไข? พวกแผ่นรองจมูกใช้ได้ผลมั้ย หรือต้องเปลี่ยนไปเป็นเลนส

คือเราไม่เข้าใจเลยว่าทำไมนั่งดูยัยตัวแสบแอบน่ารัก นางาโทโละ อยู่ดีๆ ทำไมยิ่งเห็นฉากหวานๆยิ่งร้องไห้น้ำตาไหล

วันนี้เพิ่งได้ดูเรื่องนี้คะ สนุกมาก ซึ้ง น้ำตาไหลพรากๆ แต่มีข้อสงสัยความเกี่ยวเนื่องของตอนจบกับตอนเปิดเรื่องที่พระเอก - นางเอกได้เจอกันคะ - ตอนแรกนึกว่าตอนต้นเรื่องที่พระเอกและนางเอกเจอกันหน้าวัง จะ

เพื่อนส่งมาให้ดูเมื่อกี้บอกว่า "แกต้องดูเลยนะ" ไอ้เราก็ดูๆไปไม่ได้คิดอะไร พอเห็นหน้าเฮียอนันดา เท่านั้นแหละ ฟินเว่อร์เลยยยยย พี่ป๋อมแป๋มก็เล่นดี ฮานางมากกกก เลิฟนางที่สุด นางเอกก็น่ารักดีค่

ตอนนั้นอายุ 16 เรื่องน่าจะเกิดเมื่อ 2011-2013 (2554-2556) พอดีว่าตอนนั้นคือเราอยู่ ม.ปลาย เพื่อนๆจะชอบไปอ่านนิยายแจ่มใส แต่เราจะอยู่อีกหมวดนึง จำชื่อเรื่องไม่ได้ เราอยากซื้อเพราะว่าเรารู้สึกผิดกับ SE-

วันก่อนจขกท.ดูไปแล้วเกิดความรู้สึกหลายแบบ ทั้งเศร้า ซึ้ง มันส์ อ่านมังงะแล้วเสียน้ำตากับฉากซึ้งๆ ระหว่างโชกุน ซันโซ และซารุโทบิ ยิ่งมาดูเมะ ทั้งเสียงพากย์ ทั้งซาวด์ ช่วยบิ้วท์อารมณ์จนน้ำตาไหลพราก ฉา

ตามกระทู้เลยค่ะ นอนดูไป อินไป น้ำตาไหลหลายฉากแล้ว ตั้งแต่ ฉากวันเฉลิมไปยืนหน้าบ้านพ่อ ฉากร้องไห้บนเก้าอี้ตอนป๊าทะเลาะกับอีลำยอง อีกฉากเมื่อกี๊ตอนป๊าทะเลาะกับอีลำยองบนรถ ยิ่งเพลงขึ้นนิ ไหลพรากกกกกคร้