เราผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่งที่แต่งงานแล้ว มีลูก 2 คน วัยกำลังน่าฟัด ซึ่งอีกไม่กี่วันก็จะครบรอบวันแต่งงาน 4 ปีของเรา เร็วจัง...
ผู้ชายคนนั้น คนที่เป็นพ่อของลูกเรา เค้าเป็นผู้ชายที่โชคดีมาก เพราะเราเป็นผู้หญิงที่ยอมทุกอย่าง ให้ทุกอย่าง และอภัยทุกอย่าง นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้ชีวิตคู่เราเดินมาถึงวันนี้
อย่างที่บอกตั้งแต่ต้นว่าเราก็เป็นผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่ง ที่ต้องการการเอาใจใส่จากผู้ชายที่ได้ชื่อว่าสามี ไม่ต้องทำเหมือนวันแรกที่คบกัน แต่อย่าให้มันเลือนหายไปก็พอ นานแล้วนะที่ชีวิตคู่ของเรามันมีอะไรที่ขาดหายไป จนหลายครั้งเราเองก็คิดว่าหากเราเดินออกไปจากตรงนี้ ชีวิตเราคงดีขึ้น (แน่นอน)
แล้วลูกล่ะ???? นั่นก็คืออีกเหตุผลหนึ่งที่เรายังอยู่...ตรงนี้
แต่ทุกวันนี้ เราเหนื่อยเหลือเกิน เหนื่อยกับการพยายามประคับประคองหัวใจเราเอง ชีวิตครอบครัว และภาระอีกหลายๆ อย่างที่ผู้หญิงอย่างเราต้องแบกรับไว้เพียงคนเดียว ต้องทำเหมือนว่าตัวเองแข็งแกร่ง ตัวเองอดทน ทั้งๆ ที่ในใจเข้าสู่สภาวะอ่อนแอแล้ว
เมื่อเราอ่อนแอ เราก็ต้องการกำลังใจ หันไปทางไหนก็ไม่มี จนกระทั่งผู้ชายในอดีต ผู้ชาย...คนหนึ่ง...ที่เราเคยปฏิเสธหัวใจของเค้า หรืออาจจะของตัวเองด้วย (ทั้งๆ ที่ยังไม่รู้เหตุผลเลยว่าทำไมถึงปฏิเสธเค้า ทั้งๆ ที่เค้าดีแสนดี) ก็กลับเข้ามาอีกครั้ง ถึงแม้การกลับมาครั้งนี้ จะเพียงเพราะแค่เป็นห่วงคนเคยรู้จัก แต่เรากลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
และเมื่อดอกไม้ดอกหนึ่งได้น้ำฝนเย็นๆ พรมกลีบที่กำลังจะร่วงโรย ดอกไม้ดอกนั้นจึงคิดว่าหากฝนตกทุกวัน มันก็คงจะทำให้อะไรๆ มันชื่นบาน ความคิด (มโน) บ้าๆ จึงเข้ามาอยู่ในสมอง แย่ แย่ แย่ แย่ที่สุด
เราอยากให้เค้ากลับมา แม้จะรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ เพราะสถานะของเราที่ยังคงเป็นครอบครัว และเค้าที่กำลังจะแต่งงานในไม่ช้านี้ ภาพที่เค้าเคยดูแลเรา ห่วงใยเรา และอยู่ข้างๆ เรา (เหมือนอย่างวันนี้) ทำให้เรารู้สึกมีความสุข และแอบคิดว่าถ้าวันนั้นเราเลือกเค้า วันนี้ชีวิตเราคงจะดีกว่านี้
คนข้างกาย...ไม่ใส่ใจเราอีกแล้ว และเรา...ก็เหนื่อยที่จะพยายามแล้ว เราอยากให้เค้ากลับมาและดึงมือเราออกไปจากตรงนี้ ถ้าวันนี้เค้าบอกกับเราเหมือนวันนั้น เราเชื่อว่า...คำตอบของเราคงต่างจากวันนั้นโดยสิ้นเชิง เราไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว เรารู้ว่าเป็นความเห็นแก่ตัวที่วันนี้เราล้ม แล้วคิดที่จะไปกระชากมือเค้าที่กำลังวิ่งไป ทั้งๆ ที่เค้าเคยพยายามจับมือเราเดินแล้ว แต่เราสะบัดมันออกเอง
ขอโทษนะ...แค่คิดเราก็ผิดแล้ว...วันนี้เราแค่อยากให้เธอกลับมา
เมื่อหัวใจมันอ่อนแอ...บางครั้งก็ทำให้เราคิด (มโน) ในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้
ผู้ชายคนนั้น คนที่เป็นพ่อของลูกเรา เค้าเป็นผู้ชายที่โชคดีมาก เพราะเราเป็นผู้หญิงที่ยอมทุกอย่าง ให้ทุกอย่าง และอภัยทุกอย่าง นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้ชีวิตคู่เราเดินมาถึงวันนี้
อย่างที่บอกตั้งแต่ต้นว่าเราก็เป็นผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่ง ที่ต้องการการเอาใจใส่จากผู้ชายที่ได้ชื่อว่าสามี ไม่ต้องทำเหมือนวันแรกที่คบกัน แต่อย่าให้มันเลือนหายไปก็พอ นานแล้วนะที่ชีวิตคู่ของเรามันมีอะไรที่ขาดหายไป จนหลายครั้งเราเองก็คิดว่าหากเราเดินออกไปจากตรงนี้ ชีวิตเราคงดีขึ้น (แน่นอน)
แล้วลูกล่ะ???? นั่นก็คืออีกเหตุผลหนึ่งที่เรายังอยู่...ตรงนี้
แต่ทุกวันนี้ เราเหนื่อยเหลือเกิน เหนื่อยกับการพยายามประคับประคองหัวใจเราเอง ชีวิตครอบครัว และภาระอีกหลายๆ อย่างที่ผู้หญิงอย่างเราต้องแบกรับไว้เพียงคนเดียว ต้องทำเหมือนว่าตัวเองแข็งแกร่ง ตัวเองอดทน ทั้งๆ ที่ในใจเข้าสู่สภาวะอ่อนแอแล้ว
เมื่อเราอ่อนแอ เราก็ต้องการกำลังใจ หันไปทางไหนก็ไม่มี จนกระทั่งผู้ชายในอดีต ผู้ชาย...คนหนึ่ง...ที่เราเคยปฏิเสธหัวใจของเค้า หรืออาจจะของตัวเองด้วย (ทั้งๆ ที่ยังไม่รู้เหตุผลเลยว่าทำไมถึงปฏิเสธเค้า ทั้งๆ ที่เค้าดีแสนดี) ก็กลับเข้ามาอีกครั้ง ถึงแม้การกลับมาครั้งนี้ จะเพียงเพราะแค่เป็นห่วงคนเคยรู้จัก แต่เรากลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
และเมื่อดอกไม้ดอกหนึ่งได้น้ำฝนเย็นๆ พรมกลีบที่กำลังจะร่วงโรย ดอกไม้ดอกนั้นจึงคิดว่าหากฝนตกทุกวัน มันก็คงจะทำให้อะไรๆ มันชื่นบาน ความคิด (มโน) บ้าๆ จึงเข้ามาอยู่ในสมอง แย่ แย่ แย่ แย่ที่สุด
เราอยากให้เค้ากลับมา แม้จะรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ เพราะสถานะของเราที่ยังคงเป็นครอบครัว และเค้าที่กำลังจะแต่งงานในไม่ช้านี้ ภาพที่เค้าเคยดูแลเรา ห่วงใยเรา และอยู่ข้างๆ เรา (เหมือนอย่างวันนี้) ทำให้เรารู้สึกมีความสุข และแอบคิดว่าถ้าวันนั้นเราเลือกเค้า วันนี้ชีวิตเราคงจะดีกว่านี้
คนข้างกาย...ไม่ใส่ใจเราอีกแล้ว และเรา...ก็เหนื่อยที่จะพยายามแล้ว เราอยากให้เค้ากลับมาและดึงมือเราออกไปจากตรงนี้ ถ้าวันนี้เค้าบอกกับเราเหมือนวันนั้น เราเชื่อว่า...คำตอบของเราคงต่างจากวันนั้นโดยสิ้นเชิง เราไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว เรารู้ว่าเป็นความเห็นแก่ตัวที่วันนี้เราล้ม แล้วคิดที่จะไปกระชากมือเค้าที่กำลังวิ่งไป ทั้งๆ ที่เค้าเคยพยายามจับมือเราเดินแล้ว แต่เราสะบัดมันออกเอง
ขอโทษนะ...แค่คิดเราก็ผิดแล้ว...วันนี้เราแค่อยากให้เธอกลับมา