*เปิดเพลง ยินดีที่ได้พบเธอ และเหล่าเพลงมิกซ์จะได้อารมณ์มากแนะนำค่ะ
*ภาพส่วนมากจะเป็นรูปที่ถ่ายกันเองไม่ค่อยเน้นวิว หากทำให้กวนใจ เราขออภัยมา ณ ที่นี่ TT
ทริปนี้คิดล่วงหน้าก่อน1วันว่าจะไปไหนบ้างแต่แน่ๆเลยคือข้าวสารกับกาญจนบุรี
เราจองโรงแรมผ่าน agoda กันเอง หักเงินจากบัญชีเองซึ่งบอกตรงตื่นเต้นเพราะมันเป็นครั้งแรกที่เราทำเองไม่มีผู้ปกครองช่วย กว่าจะเลือกและจ่ายเงินก็ปาไปเกือบเที่ยงคืน
ที่พักที่เราจองชื่อ 3Howw Hostel ที่ถนนข้าวสาร ราคา 577 บาท ขออุ้ปไว้นิด คือในรายละเอียดเราจองไว้2คนเพราะมันไม่มีที่พักอื่นที่ราคาถูกกว่านี้แล้วในตอนนั้นเราเลยกะแอบเอาเพื่อนขึ้นไปนอนด้วย2อีกคน ดังนั้นถ้าหาร4คนจะตกอยู่คนละ144บาท
ออกเดินทาง
วันแรก : 03.01.16
นั่งรถเมล์มารวมพลกันที่เมเจอร์ปิ่นเกล้า 23 บาท
นั่งหารถเมล์หน้าเมเจอร์คันไหนก็ได้ที่เขียนที่หัวรถว่าไป “สนามหลวง” เรานั่งสายไรไม่รู้เสียไป 9 บาท
ลงปุ๊บ เปิดGPS หาที่พัก ป้าดดต้องเดินไปอีก 1.7km ของก็หนัก แต่ด้วยความที่ผ่านซอยข้าวสาร ฝรั่งตาน้ำข้าวทั้งหลายที่แหละที่เป็นกำลังใจชั้นงามที่ทำให้เราก้าวเดินต่อไปได้
เห็นภาพตอนนี้แล้วอดใจรอถึงตอนกลางคืนไม่ไหวจริงๆ
เดินไปเรื่อยๆก็หยุดซื้อน้ำปั่นหน้าเซเว่นและถ่ายรูปไปพลาง ด้วยความที่เราโพสท่าเยอะ(มีรูปประกอบ)
อายค่ะขอเซ็นหน้าหน่อย
คนแถวนั้นเลยสนใจนิดนึง แล้วก็มีป้าฝรั่งดูสนใจเป็นพิเศษเราเลยชวนคุย คุยไปคุยมาเป็นคนเยอรมันและเป็นช่างภาพมืออาชีพจากนั้น ยาวว..แนะนำนู้นนี่เพื่อนเราอีกคนเรื่องการถ่ายรูป ถ่ายแบบนั้นนะ ลองถ่ายแนวตั้ง รับแสง ป้าดติโถ่ โอ้ละเห
พอท่านอาจารย์ได้สั่งสมวิชาที่ร่ำเรียนมาสอนแก่ลูกศิษย์ที่พลัดพรากจากกันไปนาน เสร็จพวกเราก็อำลาบอกโชคดีเที่ยวให้สนุกนะค่ะกันไป
กล้วยปิ้งสักไม้
หยิบกล้องถ่ายเท่านั้นแหละ ลุงค้างเลยตอนแรกตกใจไมนิ่งจัง ที่แท้ลุงเก็กอยู่
ได้มองผู้คนเดินผ่านไปผ่านมาทั้งวันคงตลกดี..
แต่พื้นหลังได้มากต้องจัดๆ
เดินมานานโว้ยยไม่ไหวแล้วของก็หนักเหนื่อยก็เหนื่อย ร้อนก็ร้อน แต่พอมาถึงปากซอยเท่านั้นแหละ
คุ้มค่าค่ะ ฝรั่งเยอะตั้งแต่ต้นซอยยั้นท้าย รีบบอกกับเพื่อนทันทีว่า คืนนี้ถ้าไม่กลับห้องไม่ต้องโทรตามให้เสียเวลา
เค สรุปหาที่พักกันไม่เจอ GPS ก็นิ่งไม่เคลื่อนไหวเลยโทรหาทางที่พัก เขาก็บอกอยู่นี่ๆ เดินมาๆ ผมเห็นคุณแล้วคุณเห็นผมไหมม เห็นเท่านั้นแหละร็สึกปริ่ม โอ้แม่เจ้า ตาน้ำข้าวทั้งนั้น หนุ่มล่ำเอย เนิร์ดเอย ไม่รอช้ารีบเดินเข้าไปเช็คอิน
ชั้น1.2เป็นที่พักผ่อนดูทีวีตามอัธยาศัย
ส่วนชั้น2ก็เป็นห้องน้ำรวมสำหรับผู้หญิง ถึงเป็นห้องน้ำรวมแต่ไม่มีอะไรที่แย่เลย มีน้ำอุ่น แยกสัดส่วนเป็นสำหรับปลดทุกข์และอาบไว้เสร็จศัพท์ ไดเป่าผมยังมี
เรา: ที่จองผ่าน อะโกด้าอะค่ะ
(เขียนชื่อ ให้บปชช)
พี่พนักงาน: จองไว้สำหรับ2คนนะครับ
เรา:ใช่ค่ะ
เสร็จเรียบร้อยเราก็กะทำเนียนขึ้นห้องไปพร้อมกันหมดทั้ง4คน เท่านั้นแหละพี่พนักงานบอกทันทีว่า
พี่พนักงาน: ที่นี่เราไม่อนุญาตให้คนนอกขึ้นที่พักโดยเด็ดขาดนะครับ
เรา : ..
เพื่อนอีกสอง: ..
เรา : อ่อ เอ่อ.. แค่เอาของฝากไว้ก่อนเฉยๆค่ะ
พี่พนักงาน : งั้นเดี๋ยวให้คนช่วยขนขึ้นไปครับ
เรา : ..ค่ะ..
อิบอายแล้วจะเอาไงกันดี เลยลงมาคุยกันเงียบๆหน้าร้านว่าเอาไงหรือคืนนี้จะนอนบ้านเพื่อนใกล้ๆ(ถ้างั้นไมไม่นอนบ้านเพื่อนแต่แรกวะมาจองให้เสียเงินฟรีๆทำไม(-_-)
แล้วพอถามพี่ว่าถ้าบวกคนเพิ่มคิดเท่าไร ป้าดติโถ400 แม่จร้าวว ด้วยความที่เพื่อนอีกคนบ้านมันอยู่แถวนี้มันเลยไม่นอนขอกลับไปนอนบ้าน คือที่เราไม่ไปนอนบ้านเพื่อนอีกคนแต่แรกเพราะเราไม่อยากเข้าบ้านมันตอนดึกๆด้วยสภาพที่ไม่โอเคกลัวพ่อแม่เพื่อนเห็นแล้วรับไม่ได้
โอเควะ400ก็400 เพื่อนที่มันไม่นอนก็ดีโคตรมันขอช่วยออกด้วย สรุปเอาก็เอาวะ
ด้วยความที่ที่พักมันให้อารมณ์ติสมาก แล้วกระจกมันเป็นบานสไลด์ในห้อง เราเลยจัดไปหลายภาพ มันแบบให้ฟีลมากจริงๆ แล้วแต่งภาพคุมโทนหน่อยๆอือหือ
อาบน้ำใหม่ แต่งหน้า ทำผม ใส่คอนแท็กสีเทาก็เตรียมแรด เวลาตอนนั้นก็เกือบๆ1ทุ่ม แรกเลยก็ไปดูไฟ39ลบวันสุดท้ายโดยต้องเดินผ่านซอยข้าวสาร แม่เจ้าเห็นฝรั่งเกรดพรีเมียมเดินมาพอดีเลยเราให้เพื่อนทำเป็นถ่ายรูปเรา(หน้าไม่พร้อมขอปิดหน่อย55)
ได้ไป1ซ็อต ฤกษ์งามยามดีจริงๆ
ทางไปดูไฟคนเยอะตามระเบียบ ปิดถนนขายของเต็มข้างทาง บอกตรงถ่ายไม่ค่อยได้มากเท่าไร
ถึงแล้วไฟไฟไฟ393939ล้านบาทล้านบาทล้านบาททท
รูปน้อยจริงๆต้องขอโทษมา ณ ที่นี้ด้วย เนื่องจากคนมันเยอะมากกเรากับเพื่อนอีกคนเลยไปนั่งกันอยูตรงเหล็กที่เขากั้นๆไว้มองดูคนอื่นถ่ายไฟไปพลาง
จากนั้นก็ไปถ่ายรูปกันที่เสาชิงช้าเราขอโทษที่ไม่ได้เอาวิวมาฝากเอาแต่ถ่ายกันเองมา แสงตอนนั้นมันสวยมากกขอจัดหน่อย
ถ่ายจนอิ่มก็คิดไปคิดมาไปไหนต่อกันดี..
เยาวราชละกัน ตอนนั้นในgoogle mapมันบอกประมาณ2กม. เดินไป25นาทีถึงแต่เอาจริงเดินไปถ่ายรูปไปกับถนนที่ไร้รถและผู้คนก็ปากันไป2ชม แต่ถ้าถามว่าคุ้มไหม คุ้มนะ
ผู้ร่วมชะตากรรมทั้งสาม ได้ไปหลายช็อตมากกก แต่เอามาอวดแค่นี้พอ
ความจริงรถก็ไม่ได้น้อยถึงขนาดไม่มีเลยคือกำลังติดไฟแดงอยู่อีกฝั่งแต่ถ้าถามว่าเงียบไหมเงียบมากกกกหรือเงียบอยู่แล้วเราก็ไม่รู้
ถึงสักทีเยาวราช
งานผลไม้
งานร้านอาหารที่เกือบจะทุกร้านจะมีคำว่า (เจ้าเก่า) ต่อท้ายชื่อเสมอ
งาน.. เดี๋ยว นี่สามีฉันนิ ไหนบอกจะนอนรออยู่บ้าน?
ตายละ งานตี๋แบดบอยก็มา
เพื่อนนั่งเก็กนานมาก สงสารมันเลยจัดให้ไป1ช็อต
แล้วก็เดินไปสะดุดกับร้านนี้
ไม่รู้ว่าชื่อร้านอะไร เหมือนเป็นร้านอาหารทั่วไปแหละแต่มีดนตรีเล่นสด เพราะๆชิวๆ ถ้าถามว่าราคาแพงไหมเมนูมีอะไรบ้าง ไม่รู้ค่ะเพราะถ้าเข้าไปกินน่าจะไม่ได้ไปทริปอื่นต่อ
จากนั้นก็ซื้อน้ำกินขนมนิดๆหน่อยๆแล้วก็ไปสะพานพุทธกันต่อ เดินไม่ไหวเลยเรียกตุ๊กๆลุงคนนึง จ่ายไป 50 บาท
สะพานพุทธ(ไหนงะ) คงต้องเดินกันต่ออีกสินะ..
เดินดูเสื้อผ้า ของกินเล็กน้อยจุ๊บจิ๊บกันไปก็ถึงสักที ตัวสะพานพุทธ
เอาจริงที่นี่เป็นที่ๆสวยที่นึงเลย ถ้าอยากมานั่งชิวๆถ่ายรูปวิวตอนกลางคืนจะได้ฟีลมาก
นั่งเสพบรรยากาศ ถ่ายรูปให้เมมเต็มกันจนอิ่ม
จากนั้น...
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ก็เข้าเรื่องของกลุ่มบุคคลที่คนอายุ20+กันหน่อย
[CR] [มหากาพย์รีวิว] เมื่อชะนีไทยอยากไปหลงกรุง กาญ ทองผาภูมิ สังขละ ฉบับขาลุย
*เปิดเพลง ยินดีที่ได้พบเธอ และเหล่าเพลงมิกซ์จะได้อารมณ์มากแนะนำค่ะ
*ภาพส่วนมากจะเป็นรูปที่ถ่ายกันเองไม่ค่อยเน้นวิว หากทำให้กวนใจ เราขออภัยมา ณ ที่นี่ TT
ทริปนี้คิดล่วงหน้าก่อน1วันว่าจะไปไหนบ้างแต่แน่ๆเลยคือข้าวสารกับกาญจนบุรี
เราจองโรงแรมผ่าน agoda กันเอง หักเงินจากบัญชีเองซึ่งบอกตรงตื่นเต้นเพราะมันเป็นครั้งแรกที่เราทำเองไม่มีผู้ปกครองช่วย กว่าจะเลือกและจ่ายเงินก็ปาไปเกือบเที่ยงคืน
ที่พักที่เราจองชื่อ 3Howw Hostel ที่ถนนข้าวสาร ราคา 577 บาท ขออุ้ปไว้นิด คือในรายละเอียดเราจองไว้2คนเพราะมันไม่มีที่พักอื่นที่ราคาถูกกว่านี้แล้วในตอนนั้นเราเลยกะแอบเอาเพื่อนขึ้นไปนอนด้วย2อีกคน ดังนั้นถ้าหาร4คนจะตกอยู่คนละ144บาท
ออกเดินทาง
วันแรก : 03.01.16
นั่งรถเมล์มารวมพลกันที่เมเจอร์ปิ่นเกล้า 23 บาท
นั่งหารถเมล์หน้าเมเจอร์คันไหนก็ได้ที่เขียนที่หัวรถว่าไป “สนามหลวง” เรานั่งสายไรไม่รู้เสียไป 9 บาท
ลงปุ๊บ เปิดGPS หาที่พัก ป้าดดต้องเดินไปอีก 1.7km ของก็หนัก แต่ด้วยความที่ผ่านซอยข้าวสาร ฝรั่งตาน้ำข้าวทั้งหลายที่แหละที่เป็นกำลังใจชั้นงามที่ทำให้เราก้าวเดินต่อไปได้
เห็นภาพตอนนี้แล้วอดใจรอถึงตอนกลางคืนไม่ไหวจริงๆ
เดินไปเรื่อยๆก็หยุดซื้อน้ำปั่นหน้าเซเว่นและถ่ายรูปไปพลาง ด้วยความที่เราโพสท่าเยอะ(มีรูปประกอบ)
อายค่ะขอเซ็นหน้าหน่อย
คนแถวนั้นเลยสนใจนิดนึง แล้วก็มีป้าฝรั่งดูสนใจเป็นพิเศษเราเลยชวนคุย คุยไปคุยมาเป็นคนเยอรมันและเป็นช่างภาพมืออาชีพจากนั้น ยาวว..แนะนำนู้นนี่เพื่อนเราอีกคนเรื่องการถ่ายรูป ถ่ายแบบนั้นนะ ลองถ่ายแนวตั้ง รับแสง ป้าดติโถ่ โอ้ละเห
พอท่านอาจารย์ได้สั่งสมวิชาที่ร่ำเรียนมาสอนแก่ลูกศิษย์ที่พลัดพรากจากกันไปนาน เสร็จพวกเราก็อำลาบอกโชคดีเที่ยวให้สนุกนะค่ะกันไป
กล้วยปิ้งสักไม้
หยิบกล้องถ่ายเท่านั้นแหละ ลุงค้างเลยตอนแรกตกใจไมนิ่งจัง ที่แท้ลุงเก็กอยู่
ได้มองผู้คนเดินผ่านไปผ่านมาทั้งวันคงตลกดี..
แต่พื้นหลังได้มากต้องจัดๆ
เดินมานานโว้ยยไม่ไหวแล้วของก็หนักเหนื่อยก็เหนื่อย ร้อนก็ร้อน แต่พอมาถึงปากซอยเท่านั้นแหละ
คุ้มค่าค่ะ ฝรั่งเยอะตั้งแต่ต้นซอยยั้นท้าย รีบบอกกับเพื่อนทันทีว่า คืนนี้ถ้าไม่กลับห้องไม่ต้องโทรตามให้เสียเวลา
เค สรุปหาที่พักกันไม่เจอ GPS ก็นิ่งไม่เคลื่อนไหวเลยโทรหาทางที่พัก เขาก็บอกอยู่นี่ๆ เดินมาๆ ผมเห็นคุณแล้วคุณเห็นผมไหมม เห็นเท่านั้นแหละร็สึกปริ่ม โอ้แม่เจ้า ตาน้ำข้าวทั้งนั้น หนุ่มล่ำเอย เนิร์ดเอย ไม่รอช้ารีบเดินเข้าไปเช็คอิน
ชั้น1.2เป็นที่พักผ่อนดูทีวีตามอัธยาศัย
ส่วนชั้น2ก็เป็นห้องน้ำรวมสำหรับผู้หญิง ถึงเป็นห้องน้ำรวมแต่ไม่มีอะไรที่แย่เลย มีน้ำอุ่น แยกสัดส่วนเป็นสำหรับปลดทุกข์และอาบไว้เสร็จศัพท์ ไดเป่าผมยังมี
เรา: ที่จองผ่าน อะโกด้าอะค่ะ
(เขียนชื่อ ให้บปชช)
พี่พนักงาน: จองไว้สำหรับ2คนนะครับ
เรา:ใช่ค่ะ
เสร็จเรียบร้อยเราก็กะทำเนียนขึ้นห้องไปพร้อมกันหมดทั้ง4คน เท่านั้นแหละพี่พนักงานบอกทันทีว่า
พี่พนักงาน: ที่นี่เราไม่อนุญาตให้คนนอกขึ้นที่พักโดยเด็ดขาดนะครับ
เรา : ..
เพื่อนอีกสอง: ..
เรา : อ่อ เอ่อ.. แค่เอาของฝากไว้ก่อนเฉยๆค่ะ
พี่พนักงาน : งั้นเดี๋ยวให้คนช่วยขนขึ้นไปครับ
เรา : ..ค่ะ..
อิบอายแล้วจะเอาไงกันดี เลยลงมาคุยกันเงียบๆหน้าร้านว่าเอาไงหรือคืนนี้จะนอนบ้านเพื่อนใกล้ๆ(ถ้างั้นไมไม่นอนบ้านเพื่อนแต่แรกวะมาจองให้เสียเงินฟรีๆทำไม(-_-)
แล้วพอถามพี่ว่าถ้าบวกคนเพิ่มคิดเท่าไร ป้าดติโถ400 แม่จร้าวว ด้วยความที่เพื่อนอีกคนบ้านมันอยู่แถวนี้มันเลยไม่นอนขอกลับไปนอนบ้าน คือที่เราไม่ไปนอนบ้านเพื่อนอีกคนแต่แรกเพราะเราไม่อยากเข้าบ้านมันตอนดึกๆด้วยสภาพที่ไม่โอเคกลัวพ่อแม่เพื่อนเห็นแล้วรับไม่ได้
โอเควะ400ก็400 เพื่อนที่มันไม่นอนก็ดีโคตรมันขอช่วยออกด้วย สรุปเอาก็เอาวะ
ด้วยความที่ที่พักมันให้อารมณ์ติสมาก แล้วกระจกมันเป็นบานสไลด์ในห้อง เราเลยจัดไปหลายภาพ มันแบบให้ฟีลมากจริงๆ แล้วแต่งภาพคุมโทนหน่อยๆอือหือ
อาบน้ำใหม่ แต่งหน้า ทำผม ใส่คอนแท็กสีเทาก็เตรียมแรด เวลาตอนนั้นก็เกือบๆ1ทุ่ม แรกเลยก็ไปดูไฟ39ลบวันสุดท้ายโดยต้องเดินผ่านซอยข้าวสาร แม่เจ้าเห็นฝรั่งเกรดพรีเมียมเดินมาพอดีเลยเราให้เพื่อนทำเป็นถ่ายรูปเรา(หน้าไม่พร้อมขอปิดหน่อย55)
ได้ไป1ซ็อต ฤกษ์งามยามดีจริงๆ
ทางไปดูไฟคนเยอะตามระเบียบ ปิดถนนขายของเต็มข้างทาง บอกตรงถ่ายไม่ค่อยได้มากเท่าไร
ถึงแล้วไฟไฟไฟ393939ล้านบาทล้านบาทล้านบาททท
รูปน้อยจริงๆต้องขอโทษมา ณ ที่นี้ด้วย เนื่องจากคนมันเยอะมากกเรากับเพื่อนอีกคนเลยไปนั่งกันอยูตรงเหล็กที่เขากั้นๆไว้มองดูคนอื่นถ่ายไฟไปพลาง
จากนั้นก็ไปถ่ายรูปกันที่เสาชิงช้าเราขอโทษที่ไม่ได้เอาวิวมาฝากเอาแต่ถ่ายกันเองมา แสงตอนนั้นมันสวยมากกขอจัดหน่อย
ถ่ายจนอิ่มก็คิดไปคิดมาไปไหนต่อกันดี..
เยาวราชละกัน ตอนนั้นในgoogle mapมันบอกประมาณ2กม. เดินไป25นาทีถึงแต่เอาจริงเดินไปถ่ายรูปไปกับถนนที่ไร้รถและผู้คนก็ปากันไป2ชม แต่ถ้าถามว่าคุ้มไหม คุ้มนะ
ผู้ร่วมชะตากรรมทั้งสาม ได้ไปหลายช็อตมากกก แต่เอามาอวดแค่นี้พอ
ความจริงรถก็ไม่ได้น้อยถึงขนาดไม่มีเลยคือกำลังติดไฟแดงอยู่อีกฝั่งแต่ถ้าถามว่าเงียบไหมเงียบมากกกกหรือเงียบอยู่แล้วเราก็ไม่รู้
ถึงสักทีเยาวราช
งานผลไม้
งานร้านอาหารที่เกือบจะทุกร้านจะมีคำว่า (เจ้าเก่า) ต่อท้ายชื่อเสมอ
งาน.. เดี๋ยว นี่สามีฉันนิ ไหนบอกจะนอนรออยู่บ้าน?
ตายละ งานตี๋แบดบอยก็มา
เพื่อนนั่งเก็กนานมาก สงสารมันเลยจัดให้ไป1ช็อต
แล้วก็เดินไปสะดุดกับร้านนี้
ไม่รู้ว่าชื่อร้านอะไร เหมือนเป็นร้านอาหารทั่วไปแหละแต่มีดนตรีเล่นสด เพราะๆชิวๆ ถ้าถามว่าราคาแพงไหมเมนูมีอะไรบ้าง ไม่รู้ค่ะเพราะถ้าเข้าไปกินน่าจะไม่ได้ไปทริปอื่นต่อ
จากนั้นก็ซื้อน้ำกินขนมนิดๆหน่อยๆแล้วก็ไปสะพานพุทธกันต่อ เดินไม่ไหวเลยเรียกตุ๊กๆลุงคนนึง จ่ายไป 50 บาท
สะพานพุทธ(ไหนงะ) คงต้องเดินกันต่ออีกสินะ..
เดินดูเสื้อผ้า ของกินเล็กน้อยจุ๊บจิ๊บกันไปก็ถึงสักที ตัวสะพานพุทธ
เอาจริงที่นี่เป็นที่ๆสวยที่นึงเลย ถ้าอยากมานั่งชิวๆถ่ายรูปวิวตอนกลางคืนจะได้ฟีลมาก
นั่งเสพบรรยากาศ ถ่ายรูปให้เมมเต็มกันจนอิ่ม
จากนั้น... [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้