สวัสดีทุกคน คือทุกวันเราต้องขึ้นรถไฟกลับบ้านแล้ววันนี้เราเจอสิ่งที่ไม่เคยเจอ (ตื่นเต้นเเละกลัวมากกกกก)
เริ่มเลยละกัน.....ในเหตุการณ์นี้มีอยู่ 4 คน คือเรา คนผู้ชายเมา พี่เสื้อชมพู แล้วก็ป้าเสื้อลาย
คือเราจะกลับบ้านรถรอบ5โมงเย็น คือรถที่ไปจังหวัดอุบล แล้วเราจะถึงบ้านประมาณ6โมงครึ่ง
คือตอนขึ้นมารถรอบนี้จะคนเยอะมากกกก เราก็ได้นั่งบ้างไม่ได้นั่งบ้าง แต่วันนี้โชคดีได้นั่ง ดีๆๆๆ
นั่งไปเลื่อยๆจนถึงสถานีที่คนลงเยอะและนักเรียนนักศึกษาที่ขึ้นมาพร้อมๆเราก็ลงไปหมด (คิดในใจที่ว่างแล้วว)
แต่ไม่เป็นเช่นนั้น มีผู้ชายเดินมาและมานั้งตรงน่าเราตอนแรกก็ไม่อะไร จนเริ่มรู้สึกแปลกๆคือโยกไปโยกมาทางน่าเราและบางที่ก็มอง
จนคนข้างๆเรา(พี่เสื้อชมพู)เห็นเเล้วรู้สึกไม่ปลอดภัยเลยเรียกให้เราขยับไปนั้งใกล้ๆ เราก็ขยับ
เราก็ไม่ค่อยมองคนเมาเพราะเรากลัวเรามองแต่หน้าต่าง จนใกล้ๆถึงบ้านเราคนเมาก็โยกตัวอีกเราก็มองและพี่เสื้อชมพูก็มอง
จนคนเมาเดินออกไปนั่งที่อื่น เราโลงอกมากกกกกกก รู้สึกปลอดภัย
เเต่....................................... เรื่องยังไม่จบเท่านี้
การขึ้นรถไฟกลับบ้านที่ซวยมากกกก และงงมากกก
เริ่มเลยละกัน.....ในเหตุการณ์นี้มีอยู่ 4 คน คือเรา คนผู้ชายเมา พี่เสื้อชมพู แล้วก็ป้าเสื้อลาย
คือเราจะกลับบ้านรถรอบ5โมงเย็น คือรถที่ไปจังหวัดอุบล แล้วเราจะถึงบ้านประมาณ6โมงครึ่ง
คือตอนขึ้นมารถรอบนี้จะคนเยอะมากกกก เราก็ได้นั่งบ้างไม่ได้นั่งบ้าง แต่วันนี้โชคดีได้นั่ง ดีๆๆๆ
นั่งไปเลื่อยๆจนถึงสถานีที่คนลงเยอะและนักเรียนนักศึกษาที่ขึ้นมาพร้อมๆเราก็ลงไปหมด (คิดในใจที่ว่างแล้วว)
แต่ไม่เป็นเช่นนั้น มีผู้ชายเดินมาและมานั้งตรงน่าเราตอนแรกก็ไม่อะไร จนเริ่มรู้สึกแปลกๆคือโยกไปโยกมาทางน่าเราและบางที่ก็มอง
จนคนข้างๆเรา(พี่เสื้อชมพู)เห็นเเล้วรู้สึกไม่ปลอดภัยเลยเรียกให้เราขยับไปนั้งใกล้ๆ เราก็ขยับ
เราก็ไม่ค่อยมองคนเมาเพราะเรากลัวเรามองแต่หน้าต่าง จนใกล้ๆถึงบ้านเราคนเมาก็โยกตัวอีกเราก็มองและพี่เสื้อชมพูก็มอง
จนคนเมาเดินออกไปนั่งที่อื่น เราโลงอกมากกกกกกก รู้สึกปลอดภัย
เเต่....................................... เรื่องยังไม่จบเท่านี้