สวัสดีค่ะเพื่อนๆ เรายืม ID เพื่อนเรามาใช้นะคะ เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นปัญหาครอบครัวค่ะ เป็นเรื่องจริงเกิดขึ้นในชีวิตจริงของเราเองค่ะ อยากระบายมากเลยค่ะ
เริ่มเลยนะคะ
ทุกคนเคยรู้สึกเกลียดพ่อกันมั้ยคะ ตอนนี้เรารู้แบบนั้นเลยค่ะ ครอบครัวเรามีกัน 4 คน เรามีพี่ชายค่ะ ตั้งแต่เด็กๆแล้วที่พ่อชอบมีเมียน้อย แม่เราร้องไห้ทุกวันเลยค่ะ แต่ไม่เคยได้รับคำขอโทษจากพ่อเลย แม่เล่าว่าพ่อเค้ามีคนที่เค้ารักจริงๆค่ะ(เค้าไม่ได้รักแม่เราเลย) ชื่อ แหม่ม คนนี้น่าจะเป็นคนที่พ่อจริงจังมากที่สุด แล้ว
สิ่งที่ทำให้เราเกลียดพ่อ
- ตอนนั้นพี่เรา ป.1 พ่อเรายังติดต่อกับเขา(แหม่ม)อยู่ ตอนนั้นพ่อรับพี่เราจากเลิกเรียนแล้วก็แอบไปหา ไปหาทั้งที่ลูกก็อยู่ด้วยเนี่ยนะ
- ตอนแม่ท้องพี่ชาย 9 เดือน พ่อแอบไปขึ้นห้องกับเมียน้อย แต่แม่เราไปทันก่อน แล้วก็โดนเมียน้อยด่ามาว่า ก็ดูแลผัวไม่ดีเอง
- พ่อเคยทะเลาะกับแม่ในรถ เรากับพี่ชายนั่งอยู่เบาะหลัง แล้วพ่อก็เอาปืนจ่อแม่ แล้วตะคอกใส่เราว่า อยากให้แม่ตายมั้ย เรากับพี่กอดกันร้องไห้อยู่ในนั้น
- ไม่เคยได้ยินคำขอโทษจากพ่อเลย เราเห็นแม่ร้องไห้แทบทุกวันจริงๆ กับเรื่องเมียน้อย
- ไปกินข้าวนอกบ้าน วันนั้นคิดว่าเป็นวันที่มีความสุขที่สุด แต่พี่ชายไปได้ยินพ่อโทรสับกับเมียน้อยในห้องน้ำ(พ่อเราไปเข้าก่อน พี่เราตามไปแต่พ่อไม่รู้)
- ตอนเด็กๆพ่อซื้ออะไรมาก็จะเดินขึ้นห้อง ล็อคประตู เปิดเพลง ทั้งที่เราหิวมากไม่ได้กินอะไรเลยกับพี่แต่พ่อไม่เคยสนใจอะไรเลย เป็นแบบนี้จนปัจจุบัน
- ตอนพ่อเราไม่สบาย แม่เราก็ทำงานเพื่อหาเลี้ยงครอบครัว ไม่ค่อยมีเวลาดูแลพ่อ พ่อก็จะอารมเสีย ทำลายข้าวของตลอด
- พ่อไม่เคยรักษาคำพูดอะไรได้เลย ตอนเป็นเด็กไม่เคยเล่นน้ำทะเล พ่อบอกเองว่า พรุ่งนี้จะพาไป พอพรุ่งนี้พ่อก็ผลัดวัน จนตอนนี้ไปเองได้แล้ว555
- พ่อเราเกิดอุบัติเหตุ(ในกทม.) ทำให้อยู่โรงบาลเป็นปีๆ ขาของพ่อทั้งสองข้างไม่เป็นปกติเหมือนเดิม แม่เรามีลูกจ้างเลยให้ขายของแทน แล้วเอาเวลามาดูแลพ่อ เรากับพี่พอเรียนเสร็จ เสาร์อาทิตย์ก็มาเฝ้าพ่อ(พ่อเราอยู่โรงบาลใน กทม. เราอยู่ต่างจังหวัด) ตอนนั้นพ่อบอกกับเราเองว่า ครอบครัวสำคัญที่สุด ที่เห็นดูแลก็มีแค่ครอบครัว ตอนนั้นเราดีใจมากเลยค่ะ ในที่สุดพ่อก็เห็นว่าครอบครัวนี่แหละที่อยู่กับพ่อตลอด พอหมอให้กลับบ้านได้ ครอบครัวก็กลับมามีความสุข แต่เป็นความสุขแค่ 1 เดือน พ่อเรากลับมาขี่มอเตอร์ไซด์ได้แล้ว ก็กลับเป็นเหมือนเดิม เราทะเลาะกับพ่อหนัก แล้วพ่อก็บอกว่า กูไม่เคยรักแม่เลย แม่มันน่ารังเกียจ เราก็เลยบอกว่า ที่แม่ดูแลพ่อมามันไม่พิสูจน์เลยหรอว่าแม่รักพ่อขนาดไหน พ่อก็ตอบกลับมาว่า มันก็เป็นแค่หน้าที่ ผัวป่วยเมียก็ต้องดูแลสิวะ จากนั้นเราก็อคติพ่อมาตลอด นั่นเป็นเหตุการณ์สำคัญที่ทำให้ความเกลียดนั้นทวีมากยิ่งขึ้น
- จนตอนนี้แม่ก็บอกกับเราว่า ที่แม่ทนมาได้ขนาดนี้ก็เพราะแม่รักพ่อมาก แต่ตอนนี้ความอดทนแม่หมดลงเรื่อยๆ หนูอยากอยู่กับใครลูก แม่ถามเรา เรายอมรับเลยนะว่าตอนเด็กๆเรากลัวพ่อแม่เลิกกัน กลัวเพื่อนล้อ แต่ตอนนี้เราตอบได้เต็มปากว่าเราอยาก อยู่กับแม่ อีกไม่นานแม่เราอาจขอหย่ากับพ่อ
เพื่อนๆคิดว่าเราน่ารังเกียจมั้ยที่เกลียดพ่อตัวเอง แล้วเราควรทำยังไงต่อไปกับชีวิตนี้ดี ตอนนี้เราไม่อยากอยู่บนโลกนี้แล้ว
อยู่กับครอบครัวพร้อมหน้า แต่ไม่เคยมีความสุขเลยเพราะ " พ่อ "
เริ่มเลยนะคะ
ทุกคนเคยรู้สึกเกลียดพ่อกันมั้ยคะ ตอนนี้เรารู้แบบนั้นเลยค่ะ ครอบครัวเรามีกัน 4 คน เรามีพี่ชายค่ะ ตั้งแต่เด็กๆแล้วที่พ่อชอบมีเมียน้อย แม่เราร้องไห้ทุกวันเลยค่ะ แต่ไม่เคยได้รับคำขอโทษจากพ่อเลย แม่เล่าว่าพ่อเค้ามีคนที่เค้ารักจริงๆค่ะ(เค้าไม่ได้รักแม่เราเลย) ชื่อ แหม่ม คนนี้น่าจะเป็นคนที่พ่อจริงจังมากที่สุด แล้ว
สิ่งที่ทำให้เราเกลียดพ่อ
- ตอนนั้นพี่เรา ป.1 พ่อเรายังติดต่อกับเขา(แหม่ม)อยู่ ตอนนั้นพ่อรับพี่เราจากเลิกเรียนแล้วก็แอบไปหา ไปหาทั้งที่ลูกก็อยู่ด้วยเนี่ยนะ
- ตอนแม่ท้องพี่ชาย 9 เดือน พ่อแอบไปขึ้นห้องกับเมียน้อย แต่แม่เราไปทันก่อน แล้วก็โดนเมียน้อยด่ามาว่า ก็ดูแลผัวไม่ดีเอง
- พ่อเคยทะเลาะกับแม่ในรถ เรากับพี่ชายนั่งอยู่เบาะหลัง แล้วพ่อก็เอาปืนจ่อแม่ แล้วตะคอกใส่เราว่า อยากให้แม่ตายมั้ย เรากับพี่กอดกันร้องไห้อยู่ในนั้น
- ไม่เคยได้ยินคำขอโทษจากพ่อเลย เราเห็นแม่ร้องไห้แทบทุกวันจริงๆ กับเรื่องเมียน้อย
- ไปกินข้าวนอกบ้าน วันนั้นคิดว่าเป็นวันที่มีความสุขที่สุด แต่พี่ชายไปได้ยินพ่อโทรสับกับเมียน้อยในห้องน้ำ(พ่อเราไปเข้าก่อน พี่เราตามไปแต่พ่อไม่รู้)
- ตอนเด็กๆพ่อซื้ออะไรมาก็จะเดินขึ้นห้อง ล็อคประตู เปิดเพลง ทั้งที่เราหิวมากไม่ได้กินอะไรเลยกับพี่แต่พ่อไม่เคยสนใจอะไรเลย เป็นแบบนี้จนปัจจุบัน
- ตอนพ่อเราไม่สบาย แม่เราก็ทำงานเพื่อหาเลี้ยงครอบครัว ไม่ค่อยมีเวลาดูแลพ่อ พ่อก็จะอารมเสีย ทำลายข้าวของตลอด
- พ่อไม่เคยรักษาคำพูดอะไรได้เลย ตอนเป็นเด็กไม่เคยเล่นน้ำทะเล พ่อบอกเองว่า พรุ่งนี้จะพาไป พอพรุ่งนี้พ่อก็ผลัดวัน จนตอนนี้ไปเองได้แล้ว555
- พ่อเราเกิดอุบัติเหตุ(ในกทม.) ทำให้อยู่โรงบาลเป็นปีๆ ขาของพ่อทั้งสองข้างไม่เป็นปกติเหมือนเดิม แม่เรามีลูกจ้างเลยให้ขายของแทน แล้วเอาเวลามาดูแลพ่อ เรากับพี่พอเรียนเสร็จ เสาร์อาทิตย์ก็มาเฝ้าพ่อ(พ่อเราอยู่โรงบาลใน กทม. เราอยู่ต่างจังหวัด) ตอนนั้นพ่อบอกกับเราเองว่า ครอบครัวสำคัญที่สุด ที่เห็นดูแลก็มีแค่ครอบครัว ตอนนั้นเราดีใจมากเลยค่ะ ในที่สุดพ่อก็เห็นว่าครอบครัวนี่แหละที่อยู่กับพ่อตลอด พอหมอให้กลับบ้านได้ ครอบครัวก็กลับมามีความสุข แต่เป็นความสุขแค่ 1 เดือน พ่อเรากลับมาขี่มอเตอร์ไซด์ได้แล้ว ก็กลับเป็นเหมือนเดิม เราทะเลาะกับพ่อหนัก แล้วพ่อก็บอกว่า กูไม่เคยรักแม่เลย แม่มันน่ารังเกียจ เราก็เลยบอกว่า ที่แม่ดูแลพ่อมามันไม่พิสูจน์เลยหรอว่าแม่รักพ่อขนาดไหน พ่อก็ตอบกลับมาว่า มันก็เป็นแค่หน้าที่ ผัวป่วยเมียก็ต้องดูแลสิวะ จากนั้นเราก็อคติพ่อมาตลอด นั่นเป็นเหตุการณ์สำคัญที่ทำให้ความเกลียดนั้นทวีมากยิ่งขึ้น
- จนตอนนี้แม่ก็บอกกับเราว่า ที่แม่ทนมาได้ขนาดนี้ก็เพราะแม่รักพ่อมาก แต่ตอนนี้ความอดทนแม่หมดลงเรื่อยๆ หนูอยากอยู่กับใครลูก แม่ถามเรา เรายอมรับเลยนะว่าตอนเด็กๆเรากลัวพ่อแม่เลิกกัน กลัวเพื่อนล้อ แต่ตอนนี้เราตอบได้เต็มปากว่าเราอยาก อยู่กับแม่ อีกไม่นานแม่เราอาจขอหย่ากับพ่อ
เพื่อนๆคิดว่าเราน่ารังเกียจมั้ยที่เกลียดพ่อตัวเอง แล้วเราควรทำยังไงต่อไปกับชีวิตนี้ดี ตอนนี้เราไม่อยากอยู่บนโลกนี้แล้ว